He dames, De titel zegt het al. Ik vind het jammer dat er m.i. weinig betrokkenheid is bij de zwangerschap. Voor ik zwanger was had ik 2 vriendinnen waarmee ik veel over kinderen praatte. We hadden alledrie een grote kinderwens. Ik had van hen eigenlijk wel de grootste betrokkenheid verwacht toen we het nieuws bekend maakten, aangezien zij ook graag kinderen willen (zijn voor zo ver ik weet nog niet bezig). De ene reageerde alles behalve enthousiast toen ik het haar vertelde. Ik heb haar gevraagd of ze het wel leuk vond en toen zei ze van wel. Maar haar houding en toon was het tegenovergestelde. De andere heeft zo goed als niks laten horen toen ik haar het nieuws liet weten. Ze vond het heel leuk voor ons. Verder helemaal niks. Als ik heel soms een foto van een echo stuur, krijg ik wel een reactie. Maar die is altijd maar kort (1 of 2 zinnen). Ze vragen nooit iets uit zichzelf. Misschien zijn ze wel al bezig en lukt het niet, misschien zijn ze nog niet bezig maar zijn ze wel jaloers. Ik weet het niet. Kan me wel voorstellen dat het voor hen heel moeilijk kan zijn dat ik nu zwanger ben en zij niet. Aan de andere kant kan ik daar ook weinig aan doen als dat het geval is en ik vertel niet elke dag dat ik zwanger ben. Als ik in hun situatie zou zitten zou ik stikjaloers zijn, maar mezelf af en toe aan de kant zetten en toch wat belangstelling tonen. Ik weet niet tot hoe ver mijn begrip moet gaan. Ook mijn schoonzus toont m.i. weinig interesse. Sinds ze weet dat we in verwachting zijn (na 6 weken wist ze het), heeft ze geen 1x uit zichzelf gevraagd hoe het nu is met de zwangerschap. Ik heb haar zelf een keer gevraagd hoe haar nieuwe baan beviel en toen heeft ze wel teruggevraagd hoe het dan met mij was. Maar verder niets. Vorige week heeft mijn vriend haar gebeld om te vertellen dat ze de volgende dag maar even bij haar ouders moest gaan kijken naar de echo van haar neefje (ze wist nog niet dat we een zoon krijgen). Toen liep ze vooral te roepen dat we onze zoon geen Daan mochten noemen, omdat zij die naam al had Verder ook geen reactie meer gehad op de echo. Ik begrijp heel goed dat hun leven niet om ons kindje gaat. Verwacht ook niet dat ze elke week vragen hoe het is, maar had het toch wel leuk gevonden als ze iets vaker dan 1x uit zichzelf zouden vragen hoe het nu is. Heb het niet met hen besproken. Dus ja, het is nu misschien een beetje klagen en er niks aan doen Het is alleen een beetje loos om te zeggen dat ik het wel leuk had gevonden als ze een keer spontaan zouden vragen hoe het me me ging. Tja, dan is er weinig spontaans meer aan. Verder hou ik ook niet van de confrontatie aangaan en vraag ik me af of ik niet ontzettend overdrijf en te veel van hen vraag. Dus ja, wat wil ik eigenlijk met deze post bereiken? Weet het niet zo goed. Denk gewoon even van me afschrijven en vragen of er meer dames zijn die dit herkennen.
Ja helaas wel! Ik ben nu ook al een maand of 8 Remi 'alleen op de wereld'. De mensen waar ik het meest op had gehoopt, om lekker mee te kletsen over baby's, babyshower te geven, onderonsjes te hebben etc. zijn uitgestorven en nergens te vinden en de mensen waarvan ik dacht: jemig, ik heb eigenlijk helemaal niks met hun - dáár heb ik eigenlijk de meeste steun aan. Ik ben erg vaak teleurgesteld de afgelopen maanden, maar ik weet nu wel direct wie mijn vrienden zijn en belangrijker: wie niet
Hoi Sniffie, Da's sneu voor je. Ik denk zelf dat er vele meiden zijn die intens verlangen naar een kindje en bij wie het niet lukt, hetzij door vruchtbaarheidsproblemen, hetzij door omstandigheden (geen vriend, geen job, noem maar op). Die meiden weten rationeel wel dat ze het je moeten gunnen, maar het steekt ook als een priem door hun hart. Jij wel, zij (nog) niet. Als ik het goed begrepen heb zijn die vriendinnen en schoonzus kinderloos? Zou het dat kunnen zijn? Probeer het van je af te zetten meid. Praat erover met je familie, die vast erg blij is voor je. Je zal zien dat hoe verder je vordert in je zwangerschap, hoe beter je vriendinnen het aanvaarden. Het komt me voor dat de aankondiging mss even een schok was. Maar het zijn je vriendinnen en dat komt goed!
@Joycey: ik raak ook telkens weer teleurgesteld. Elke keer zeg ik weer tegen mezelf: verwacht dan ook niet, dan kun je ook niet teleurgesteld worden. Maar ja, dat gaat dus niet zo makkelijk bij mij. Wat rot voor je dat je mensen je zo hebben laten zitten Maar je weet nu idd wel wie je vrienden zijn. Bedankt voor je berichtje. @Mies77: heb het nooit echt uitgesproken dat ik me zo voelde, omdat ik dacht dat het geen zin had. Maar jouw reactie doet me erg goed (je hart luchten helpt dus toch). Ik denk ook echt oprecht dat ze het niet kwaad bedoelen. En mijn familie en schoonouders zijn heel lief en betrokken gelukkig. Heb verder niet zo veel hechte sociale contacten, dus die 3 mensen zijn dan meteen een groot deel van mijn omgeving. Misschien moet ik eens wat andere mensen ontmoeten ook.
@sniffie, Het spijt me dat het allemaal zo stroef verloopt met iedereen! Ik herken veel in wat je zegt. Als het bij je vriendinnen niet lukt om zwanger te worden kan ik van hun kant begrijpen dat ze jaloers zijn. Maar aan de andere kant, je bent wel hun vriendin, en daar hoor je wel blij voor te zijn vind ik! Ik ben benieuwd hoe dat hier gaat, wij hebben het nog niemand echt verteld..
Hey meis, Wat onzettend sneu voor je! Maar helaas zo herkenbaar. Hier heb ik het in het begin gehad met mijn ouders die konden niet blij voor ons zijn, want zij vonden dat wij er nog maar even mee hadden moeten wachten! Ja hallo dat bepaal ik toch zeker zelf wel. Dit heeft ongeveer 4 weken geduurd voor ze er eindelijk blij mee waren dat ze een kleinkind kregen. Met de bekende schoonfamilie hebben wij dat probleem nog steeds, al mijn schoonzussen hebben kinderen. En er is er geen een die vraagt hoe het nou gaat, idem dito met mijn schoonvader ( schoonmoeder heb ik niet ) die intereseert zich totaal niet dat zijn enige zoon vader word. Met vaderdag hebben wij hem de video laten zien van de geslachtsbepaling en hij deed zo ongeintereseerd bah hij keek niet eens! Ik ben nu 28+ en er is misschien 2x gevraagd hoe het gaat, naar de echo's enz.. word ook niet gevraagd heel jammer. Gelukkig is mijn familie wel heel betrokken. Maar goed als ik dan ook bevallen ben hoeft mijn schoonfamilie er ook niet op te rekenen dat ik ze bel of ook maar vraag of ze langs willen komen! Dus echt heel gek is het niet hoor meis, ik snap je heel goed dat het soms frustrend is als mensen zo ongeintereseerd doen! Je moet maar zo denken, je gaat iets heel moois op de wereld zetten en straks leef je lekker met je gezinnetje en die anderen bekijken het maar lekker!
Ik heb het ook. Had van bepaalde mensen ook meer interesse verwacht in de zwangerschap. Maar heb die verwachting inmiddels maar losgelaten. En dan kunnen mensen je opeens afentoe toch verrassen, dat ze opeens een cadeautje voor je hebben gekocht waar je allang niet meer op had gerekend...
Bedankt voor jullie reacties! Voel me bij elke lieve reactie weer wat beter. @kyrajoyka, wat naar zeg! Lijkt me van je ouders/schoonouders nog wel erger dan van vriendinnen.
Vat wel mee hoor ik ben niet iemand die zich snel iets van anderen aantrekt. Ik moet het uiteindelijk doen met mijn meisje en mijn vriend. En wat anderen betreft leuk als ze er zijn, zijn ze er niet naja dan niet daar ben ik heel makkelijk in. En zo moet jij ook denken meis, je hebt rust nodig in je hoofd tijdens je zwangerschap stress is niet goed voor jou en je baby. Laat ze een beetje links liggen uiteindelijk komen ze dan misschien toch wel!
Ik ken beide kanten. Een vriendin die hopseflops zwanger raakte terwijl wij al meer dan 3 jaar wachtten en die me steeds updates en echooto's stuurde.. gek werd ik ervan.. op die onverwachte momenten te confronterend. Wel proberen om dan als het goed met me ging, bij haar te informeren.. dus mss komen jouw vriendinnen zelf op een later tijdstip met vragen of interesse als je het niet opdringt Tja en nu ben ik bijna 33w en mn eign zusje heeft al nul keer gevraagd hoe het gaat. Ze verwacht zelf een tweede dus daar ligt het niet aan. En de remedie.. lekker laten gaan. Focus op jezelf, je kindje, je gezin dat is veel positievere energie
Helaas hier nog iemand. Ik ben zelf altijd de gene die overal om denkt. Kaartje, smsje, belletje. Ik ben ook zeer teleurgesteld in de familie van mijn man. Met pasen had ik voor zijn broers en zussen paasmandjes gemaakt. Ei uitgeblazen en een klein papiertje met de tekst je wordt tante of oom erop en die in het ei. Een soort gelukskoekje. Gedichtje erbij leuk versierd enz. Tot nu toe van geen 1 ook niet van zijn ouders een telefoontje Hoe het gaat of een kaartje met gefeliciteerd zwanger ofzo. Ze worden voor het eerst opa en oma en tante of oom maar zijn totaal niet enthousiast. Mijn ouders gelukkig wel. Krijg geregeld en klein kadootje en ook de kinderwagen mochten we van hun uitzoeken. Mijn moeder gaat afentoe me naar echo of ze helpen hier met het kamertje verven noem maar op. Ik heb er vaak om gehuild en met mijn man over gepraat. Hij kan er ook niks aan doen en vind het zelf ook niet leuk maar wij gaan wel aan zijn ouders aangeven dat we een beetje teleurstelde zijn in hun reactie tot nu toe. Ik ben nu 27 weken heb dus het is ook geen kwestie meer van wennen. Zelf heb ik helaas Door omstandigheden al jaren geen contact met mijn eigen broer en zus en dat maakt het misschien nog zwaarder dat die van mijn man dan geen interesse tonen. Ze zeggen niet voor niks:vrienden kun je uitzoeken. Maar familie krijg je erbij. ..
Weet je wat ik altijd zo vervelend vind? Dat mensen in "normale toestand" geen intresse in je tonen en als je zwanger bent opeens alles willen weten... Oja, en dan straks, komen er opeens allemaal mensen op kraamvisite die je normaal nooit ziet(en altijd wel beloven van "we komen een keertje op de koffie"). En als het interessante er af is zie en hoor je ze niet meer. Net andersom dan waar jij je aan ergert, maar ik begrijp je volkomen, hier heb ik dat met een vriendin. Laatst zei ze:"ik baal er van dat ik zo weinig van je zwangerschap heb meegemaakt omdat ik zelf in de rats zit/zat en me een slag in de rondte moet werken om alles te kunnen bekostigen". Snap het wel, en ben wel blij dat ze het zelf heeft toegegeven, maar toch, beetje laat denk ik dan...
Wat nora zegt herken ik wel, ja... Ik heb nu ook echt het idee dat ik het helemaal niet leuk vind dat ik eerst bepaalde mensen moet bellen die niet geinteresseerd zijn, terwijl de mensen die wél interesse tonen pas later 'aan de beurt' komen, omdat het geen directe familie is
Helaas ben je niet de enige. Een vriendin vraagt weleens hoe het gaat, en de vrouw van mijn vader, maar verder is er werkelijk waar niemand die vraagt hoe het gaat of hebben het een keer gevraagd. Ik vind het jammer, maar helaas zijn de mensen tegenwoordig teveel met zichzelf bezig. Als je vriendinnen misschien al jaren proberen zwanger te worden begrijp ik best dat het moeilijk voor ze is. Maar zeker familie mag best wel wat enthousiaster zijn.
Ja, hier hetzelfde. We waren met zn vieren toen ik het de drie vriendinnen vertelde. Allemaal wisten ze dat we met IUI en later met ICSI bezig waren.Een van die meiden feliciteerde me niet eens. Eigenlijk reageerde ze helemaal niet. En toen ging ze weer door over de hobby's van haar vriendje. Later kwam er nog wel een zin over bepaalde rare cadeautjes die ze met babyshowers leuk vindt om te geven. Maar toen dacht ik eigenlijk... als het je dan toch niet interesseert hoe het met me gaat, laat die stomme cadeautjes dan ook maar zitten (want ja, ze friemelt altijd iets troeperigs in elkaar wat je nooit ergens voor gaat gebruiken en ook niet ergens wil neerzetten). Tja, schoonfamilie belt toch al nooit, dus nu nog steeds niet. Ze vinden het vast wel leuk voor ons, maar ze bellen gewoon nooit. Ik vind het ook lastig. Ik wil het er niet de hele tijd over hebben, maar het valt voor mij wel even onder het kopje 'bijpraten' en 'hoe is het nu met je'
Ach, mijn zus zei lauw 'gefeliciteerd' en begon over iets anders. Beste vriendin heeft niet eens gefeliciteerd gezegd.... Mijn schoonzus (loeder) feliciteerde mijn vriend en liep mij voorbij en ging ergens zitten janken omdat het bij hun nog niet lukt voor een tweede. Dat dat verdrietig is snap ik! Maar ehm.... Beetje fatsoen? Verder weten nog niet zoveel mensen het. Gaan het binnenkort mijn oma vertellen, erg benieuwd naar haar reactie, of mega leuk (eerste achterkleinkind) of echt niet (zijn tenslotte niet getrouwd en ze is erg ouderwets)
Wat naar voor je Mimimi Heb jij het er wel met hen over gehad? Ikzelf ben daar dus te onzeker en schijterig voor. Hoop dat je oma wel leuk reageert. Gefeliciteerd nog Die ene vriendin van mij begon ook direct nadat ik het nieuws had verteld over hun problemen. Mijn vriend heeft af en toe nog het gesprek terug proberen te keren naar ons nieuws, maar het is er de rest van de avond niet meer over gegaan.
Nare ervaringen allemaal! Bah! Terwijl het juist zo bijzonder is, een kindje! Hier weet ook nog niemand het.. ben ook wel redelijk huiverig voor reacties in onze omgeving maar zo lang wij er maar blij mee zijn denk ik dan maar..