Hallo, AFgelopen februari ben ik met precies 37 weken bevallen van ons zoontje Jelte. Hij woog 2370 gram en was 46 cm. Wat groei betreft gaat het allemaal prima. Hij is een behoorlijk inhaalslag aan het maken. Dat stellt me in ieder geval gerust. Nu een heel ander ding en ik weet niet zo goed of ik het hier nou moet vermelden of ergens anders. Hij huilt ontzettend veel. Nou heb ik begrepen dat kindjes met een laag geboortegewicht hier sneller last van hebben. Hij is heel snel overprikkeld en zelfs al een weekje opgenomen geweest om uit de vizueuze cirkel te komen. Wij gaven hem onbedoeld nog meer prikkels door steeds iets nieuws te proberen. Sommige dagen zijn goed en andere dagen zijn een kwelling. Ons is aangeraden om de komende weken thuis te blijven. Geen bezoek te ontvangen of uitstapjes met hem te maken. Dat heb ik de afgelopen 2 weken ook niet gedaan. Tot gisteren. Het ging wel aardig en het was mooi weer en ik popelde om er eens met de kinderwagen op uit te gaan. Even naar het gemeenthuis lopen waar iemand die ik ken ging trouwen. Alles ging goed dacht ik. Meneer was wakker maar niet aan het huilen. Sinds we weer thuis zijn en vandaag lijken we wel weer terug bij af. Zou dat ene uitstapje hem al zo erg geprikkeld hebben? Ik word er eerlijk gezegd een beetje bang van. Zou het wel weer goed komen? Zou hij ooit gewoon prikkels kunnen verwerken? Ik weet dat het dramatisch klinkt, maar ik veol me op dit moment ook dramatisch. We proberen zoveel mogelijk rust en regelmaat aan te brengen en dat lukt aardig. Hij slaapt nu in zijn eigen bedje en telkens na 10 minuten huilen weer troosten tot hij in slaap valt. Dat in slaap vallen en blijven is volgens mij het grootste probleem. Hij is zo schrikkerig. Heeft iemand van jullie ook een vroeggeboren kindje gekregen met een laag geboortegewicht die zo gevoelig was voor prikkels? Is dat helemaal in orde gekomen. Eigenlijk ben ik dus op zoek naar bevestiging en positieve verhalen zodat ik deze moeilijk tijd met goede hoop door kom. Hij is nog maar 8,5 week, maar toch... twijfel twijfel In ieder geval alvast bedankt voor het reageren
Dit zou zo mijn verhaal kunnen zijn. Mijn zoontje is 5 weken en met 38 weken geboren. Hij was 2515 gram. Eerste dagen heel slap, vermoeid, geen energie. Echter hij was uitgeput omdat drinken zo moeizaam ging. Slechte zuigreflex waardoor flesvoeding veel te lang duurde. 2 weken in ziekenhuis gelegen vanwege.moeilijk bijkomen. Nu weer thuis en ook heel schrikachtig, veel huibakerenlen, moeilijk in slaap vallen, snelweer wakker. Gelukkig gaan de nachten redelijk. IK herken dit totaal niet van mn eerste kind die niet dysmatuur was. Kinderarts geeft aan dat dit vaak voorkomt bij dysmature kindjes. Wij bakeren ons zoontje in en proberen ook zoveel mogelijk regelmaat en rust in te bouwen. Maar het blijft moeilijk. Er zijn dagen dat ik de hele dag met hem rond loop want bij mij is hij rustig en slaapt hij meteen. Ik kan je dus (nog geen) positieve afloop vertellen want zit er midden in maar het wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Je verhaal is dus heel herkenbaar. doe jij ook inbakeren? Flesvoeding of borstvoeding? Al eens osteopaat geprobeerd? Zijn wij nu aan het doen. misschien kunnen we ervaringen uitwisselen. Sterkte en hou vol. ik weet hoe je je voelt.
mijn beide kinderen (oudste pre/dysmatuur en jongste alleen dysmatuur) hebben allebei erg veel gehuild. Bij mijn zoon bleek er kma en verborgen reflux achter te zitten. Bij mijn dochter is er geen duidelijke reden, toen zij 8 weken was is zij weer opgenomen geweest maar er werd geen oorzaak gevonden. Pittig meisje, werd er gezegd. En de bekende 'gevoelig voor prikkels'. Na 5 maanden is het eindelijk beter gegaan. Ze is nu bijna 8 mnd. Overdag slapen doet ze nog steeds weinig maar gaat heeeeel langzaam beter, de nachten gaan over het algemeen perfect (al mag ze van mij 's ochtends iets langer slapen, om 6:00 is madame weer fris en fruitig). Als ik ergens anders ben met haar slaapt zij overdag niet. Pas als haar ogen zwaarder worden als haar eigen willetje slaapt ze 5 minuutjes.
Hier ook 2 kindjes, beide dysmatuur. De oudste ook moeten inbakeren en konden ook amper wat met hem doen het eerste jaar. Langzaam aan ging dat steeds beter en het was gewoon aanpassen. Zoveel mogelijk thuis, kleine wandelingen en langzaam uitbreiden. Als wij ergens heen gingen waar het rustig was, dan ging het redelijk. Maar ergens druk? Dan was hij 2 a 3 dagen van slag. En ja, dat is echt goedgekomen! Wel pas na het eerste jaar hier dat wij konden gaan en staan waar wij wilden. Wel beperkt natuurlijk met een kleintje De jongste idem. Veel huilen, onrustig. Maar hier bleek kma en verborgen reflux het probleem te zijn. Eenmaal aan speciale voeding, problemen over en heeft dus geen last van teveel prikkels. Tuurlijk is hij wel eens overprikkeld als we veel hebben gedaan op een dag. Maar het is in goede banen te lijden en niet dagen ervan van slag.
Hier ook een dysmatuurtje gehad. Inbakenen werkte erg goed qua slapen en later slaapzak. Reflux ook hier mede de oorzaak van het vele huilen en zwaar prikkelgevoelig. Nog steeds is hij erg snel geprikkeld maar dat blijkt door zijn Adhd te komen.
hier ook 1 kindje met na de geboorte veel huilen waar we ook kwamen na mate hij ouder werd ging het beter..ook geen oorzaak gevonden waarom hij zo veel huilde..
Hier is de oudste met 38 weken geboren en met een geboortegewicht van 2500 gr. Ze heeft vanaf het begin moeite met drinken gehad en dat was achteraf al een reflux en last van haar darmen. Verder was ze ook gevoelig voor prikkels. Veel rust en regelmaat hebben daarbij geholpen, maar dat heb ik ook nodig. Verder heeft ze nooit veel gehuild maar dat is wel een wonder volgens de artsen. Toen ze zitten kon en vast voedsel ging eten ging het een stuk beter. Wel heeft ze tot vandaag (en ze is 8 jaar oud) nog steeds medicijnen voor haar darmen want daar heeft ze nog steeds last van. Als is het af en toe lees op dit forum vind ik wel dat reflux opvallend vaak voorkomt bij dysmature kindjes.
Onze oudste dochter geboren met 38 weken, 2785 gram. Bij haar bleek het vele huilen te maken te hebben met een KMA. De jongste geboren met 35 weken, 2310 gram. Zij huilde ook heel erg veel. Ook zij bleek KMA te hebben in ernstige mate. Ook bleek zij reflux en kiss syndroom te hebben. We hebben stad en land met haar afgereisd, kinderarts, ziekenhuisopname, fysio, osteopaat. Uiteindelijk bij een acupuncturist terecht gekomen welke haar de geboorte heeft laten herbeleven. Ze is geboren via een spoedkeizersnede en het verhaal hierachter was dat zij bepaalde rotaties niet heeft gemaakt heeft tijdens haar geboorte. Door dat op deze manier na te bootsen zou het beter moeten gaan. En geloof het of niet, vanaf die avond hadden we een heel ander kind. Vrolijk, lachend, en vooral niet meer aan het huilen. Ook sliep ze vanaf dat moment hele nachten door! Normaal geloof ik niet in dit soort dingen, maar bij ons beeft het echt gewerkt! Succes en als je meer wil weten mag je me altijd pb-en!
Mijn zoontje was dan wel prematuur, maar ook erg snel overprikkeld. Wij hebben hem ruim een half jaar ingebakerd gehad en op advies van een kennis heel lang (en zeker als we naar buiten gingen) een mutsje opgedaan. (zijde of dun katoen toen het warmer werd) Ik was een beetje sceptisch, de verklaring was namelijk dat "de open fontanel het kindje letterlijk blootstelt aan prikkels. Het mutsje beschermt hiertegen en geeft een gevoel van omhulling en veiligheid. Zijde heeft een "cocon-effect" en draagt bij aan de omhulling." Wat de verklaring ervoor ook zijn moge, het werkte bij ons erg goed, natuurlijk wel in combinatie met andere rustmaatregelen. Als we naar buiten gingen nam ik hem vaak mee in de draagdoek. Gingen we wel met de kinderwagen, dan spande ik een hoeslakentje over de wagenbak. (De ene elastische kant over de kap, de andere kant onder de bak, bleef goed zitten). Dat leek de prikkels ook te filteren. Hoop dat je iets aan mijn tips hebt, ik weet hoe vervelend het is als je het gevoel hebt geen kant uit te kunnen. Succes!
Wij deden ook zoveel mogelijk rust bieden, maar we zijn er wel op uitgegaan hoor! Idd iets over de kinderwagen spannen, wij hadden een dooky en dat scheelde al veel. In het begin ook altijd mutsje op, ook over oortjes om geluid te dempen en ze hield zich moeilijk op temp. Verder veeeeeel, maar dan ook echt veeeeel bij mamma buidelen. Vond ik zelf fijn, maar het gaf haar ook veel rust om op mij te liggen, hartslag horen, mamma ruiken etc. Ook in begin niet bij anderen op de arm of vasthouden door anderen. En als ze bij haar wilden kijken, alleen als ze sliep, of een redelijke afstand laten houden... Ik merk en merkte dat ze ook heel onrustig kan worden van contact met anderen... Niet dat dat dus nooit kan, maar in de begintijd hebben we dat erg afgehouden! Succes en kan echt wel beter worden hoor!
@Soef, Volgens mij heb jij ooit ook een topic geopend over prikkelgevoeligheid toch? Toen kwam ik ook al aan met dat "muts" verhaal Merk jij bij S. nog veel van de prikkelgevoeligheid? en dan niet alleen als er vreemden zijn? Sorry, beetje offtopic
Ja, dat zou best eens kunnen... Zal ff kijken of ik de Link nog kan vinden! Hier merken we idd helemaal niets meer van Prikkelgevoeligheid! Ze gaat 2 dagen naar het kdv en vindt dat enig! Merk wel dat we dingen goed moeten afsluiten... Als oma een dagje geweest is, kan die niet zomaar weggaan zeg maar. Dus dan kus, zwaaien, naar auto brengen en paar x Zeggen dat oma naar huis gaat. Maar dit heeft niet meer met die prikkelgwvoeligheid te maken gelukkig. Zal wel bij de leeftijd horen ; )
Trouwens zelf niet een dergelijk topic geopend, maar wel meegeschreven idd... Ws in het prematuur forum dan...
Misschien is borsteltherapie iets voor jullie? Dit valt onder sensomotorische therapie. Ons zoontje is geen dysmatuur maar wel bovengemiddeld prikkelgevoelig. We zijn i.v.m. flesweigeren (krijgt bv) bij een logopediste beland die ook sensomotorisch therapeut is. Zij heeft onze zoon geobserveerd en ons vragenlijsten laten invullen. Hij registreert meer prikkels en zijn prikkeldrempel is lager. Wij borstelen nu een paar maanden en merken een enorme verbetering. Vandaag bij het CB geweest en hij was enorm vrolijk en aan het lachen bij de arts. De arts merkte het grote verschil in gedrag ook op; anders krijsen en overstuur bij elke aanraking. Eerst durfden we nauwelijks bij iemand op bezoek want hij raakte tijdens het bezoek al zo overstuur van andere mensen, geuren, geluiden en beelden. Nu al een paar keer weggeweest en hij is veel relaxter. Hij kan nu zelfs even vastgehouden worden door iemand; hij lacht dan enzo. Zoontje is trouwens nu 6 maanden. Wel heel vervelend die prikkelgevoeligheid; ik liep in het begin echt op eieren. Borsteltherapie; google er maar eens op. Bij het borstelen komen feromonen vrij. Door na het borstelen de plek te dempen leren baby's die feromonen te reguleren. Dit heeft weer een positieve invloed op de prikkelverwerking in het algemeen. Ze leren zo makkelijker prikkels te verwerken. Sterkte en succes in ieder geval!