Omdat alles altijd draaide om zijn zus. Mijn schoonmoeder stond er vrijwel alleen voor want Pa was alleen maar aan het werk. Mijn man was een pleaser en deed alles om zijn moeder te ontlasten en heeft daar veel last van gehad. Heeft nooit goed kunnen puberen in tegenstelling tot zijn broer die regelmatig een deur kapot trapte of een gat in de muur sloeg. Zijn broer heeft er ook veel minder last van gehad tijdens zijn volwassen leven omdat hij toch wel zijn eigen gang ging en zijn eigen dingen toch wel deed. Mijn schoonzus is nu 50 jaar en heeft het verstand van een 2 jarige en kan de hele dag door Sesamstraat kijken en heeft tot haar 19de thuis gewoond. Dit was veel te lang.
tuurlijk besef ik me dat, maar aan de andere kant denk ik hoe nodig is het om nu elk dubbeltje om te draaien en te sparen voor iets dat in de toekomst misschien kan gebeuren voor iets waar een kind tegen die tijd gewoon ook zelf voor kan werken als ze het echt willen. In hoeverre ga je in het heden je je beperken? Je leeft nu, wat de toekomst brengt weet niemand.
Vervelend! Zeker dat hij er nu nog steeds onder lijdt. Ik herken het gelukkig totaal niet, maar weet ook dat het heel persoonlijk is hoe je er mee omgaat en hoe je erin staat. Het hoeft dus gelukkig niet altijd ten koste te gaan van andere kinderen, al zal dat voor ouders zelf wel vaak zo voelen. En voor sommige kinderen dus ook. Bedankt dat je het wilde delen.
Herkenbaar. Ik ben gestrest voor de vakantie want inpakken, controle kwijt als iemand zich ermee bemoeid, hele dagen het gevoel dat ik wat vergeet. En op locatie heb ik dag 3 heimwee en vind ik het wel mooi geweest. Ergens was ik opgelucht over het nieuws van de schade aan het garda meer en het idee dat we deze zomer overslaan, maar zoals het er nu naar uit ziet gaat alles door. Zet mij maar in Nederland een lang weekend in CP of ander vakantiepark en ik ben gelukkig.
Ja dat heb ik dus ook precies! Wat hier wel helpt is niet te lang op 1 plek blijven, te lang op 1 plek is sowieso heimwee.
Ik herken dat gelukkig helemaal niet. Ik vind het heerlijk om weg te gaan en we kijken er met zn alleen ook heel erg naar uit. Lijkt me echt niet leuk als je een soort van verplicht op vakantie zit, maar liever gewoon thuis was gebleven. Op centerparcs of landal vind ik een midweek wel lang zat, omdat ik daar echt wel een beetje vies ben van de huisjes. Maar op de camping vermaak ik me prima 2 weken en willen we helemaal niet meer nr huis
Haha ja ik zo ben ik ook. Stom eigenlijk, want kijk er meestal ook wel naar uit, maar ben ook altijd erg blij als ik weer naar huis kan. Man en kinderen hebben dat nooit eigenlijk.
Hier helpt het om te zien hoe de rest geniet. En ik vind het samen zijn en echt tijd voor elkaar hebben zonder alle afleiding thuis wel echt fijn. Op vakantie spelen we elke avond spelletjes en zitten we tot laat te kaarten en thuis gaat iedereen toch weer zijn eigen gang. Zoon is dan met vrienden of kijkt tv, man is weer veel met werk bezig. Op vakantie zijn we veel meer op elkaar aangewezen. Alleen al elke maaltijd samen aan tafel, dat is voor mij een vakantie gevoel.
Hier hebben we het ruim zat, maar mensen hebben heus een mening over hoe wij leven. We hoeven niet de nieuwste devices, dure abonnementen, luxe vakanties. We gaan graag weg, omdat we genieten van het samen zijn en de omgeving en kunnen vaak weg omdat we hotels en campings bijvoorbeeld over het algemeen overslaan. Niemand komt hier wat te kort, maar wij gaan echt niet ieder jaar naar de efteling, met regelmaat naar het zwembad en iedere maand een garderobe. We leven bewust. En uitjes kan je zo gek maken als je zelf wil. Studeren? Er werd vroeger voor één opleiding betaald, stop je ermee en wil je later verder? Betaal het zelf. Rijbewijs? Zelf betalen. M'n ouders konden heus meer betalen, maar zij hadden ook de instelling als je iets wil dan werk je er voor. Ik was echt supertrots op mezelf dat ik keihard voor m'n rijbewijs gewerkt heb. En ik heb echt domme fouten gemaakt hoor op financieel gebied oa, ik weet ook echt wel wat het is om op bijstandsniveau te leven. Maar ik heb ontzettend ervan geleerd en omdat ik altijd die instelling heb meegekregen, ken ik de waarde. Ik herinner me een vriendinnetje, ouders hadden veel geld. Ze had altijd de nieuwste spullen. Gingen eenmaal per jaar op vakantie, meer tijd was er niet ivm werk. Rest van het jaar zaten de kinderen alleen, niemand die echt naar ze omkeek en veel eenzaamheid. Dus m.i. maakt het niet uit hoeveel kinderen je hebt, zolang aan de basisbehoefte voldaan kan worden (eten, warmte, verzorging maar bovenal liefde).