in godsnaam, wie hier schrijft dat als je er geen positieve energie van krijgt je weg bent? Ik kan het in ieder geval niet terug vinden. Volgens mij doel je op mij, voor de 800e keer, mijn reacties waren in het algemeen bedoeld, niet op TS. Sjonge jonge.
Dit vind ik echt veel te stellig en te kort door de bocht. De scheiding van mijn ouders heeft mijn leven niet verwoest, en mijn kinderen leiden een gelukkig leven met gescheiden ouders.
Nee, ik doel niet op jou maar in de mentaliteit over het algemeen. Ik lees jou commentaar nu pas.. Zelf ook moeite met dingen als 'algemeen' commentaar te beschouwen?
Ik ben het absoluut eens met het feit dat je beslissing over stan los moet staan van kees. Dit gezegd hebbende denk ik dat je eigenlijk maar 2 keuzes hebt mbt stan.. of je accepteert het gebrek aan gevoel en passie en accepteert daarmee ook alle wel fijne dingen aan je relatie, of je komt erachter dat je daar niet mee kunt leven en maakt alsnog de beslissing om te scheiden. Ik snap de reacties over eraan werken en relatietherapie, maar ik denk heel eerlijk dat dat in deze situatie niet aan de orde is. Je mist bepaalde gevoelens voor je man die je, als ik het goed begrijp, ook nooit voor hem hebt gehad. Deze gevoelens ga je niet ineens kunnen kweken.. net zoals we helaas niet kunnen kiezen op wie we verliefd worden/aangetrokken toe voelen. Ik denk dus dat je je moet afvragen of de rest van jullie relatie goed genoeg is om dit gevoel te kunnen missen. En er daarnaast bij bedenken dat het niet gegarandeerd is dat je iemand anders gaat tegenkomen waar je dit gevoel wel bij hebt en waar je een fijne relatie mee kan hebben.
Nee hoor, maar elke keer een quote van jezelf zien die uit zijn verband gerukt wordt daar raak je een beetje paranoia van
Absoluut dit! Denk aan je kinderen. Misschien is Kees wel echt meer een ideaal op dit moment, maar in werkelijkheid niet.
Goed van je! Wat vinden je vriendinnen eigenlijk? Zij kennen Stan en hoe jullie samen zijn en weten wie Kees is.
Ik heb helemaal niets met dokter Phil maar moet zeggen dat ik dat wel een heel wijs advies vind. Een advies die ik zelf ook op allerlei dingen kan toepassen en ook eens ga proberen toe te passen. (Niet op relatie gebied trouwens). Edit. Quoten ging niet helemaal goed, maar quote @EdN
Lekkere vrienden . Ik kan er echt met m’n hoofd niet bij hoe er tegenwoordig met een ‘huwelijk’ wordt omgegaan. Vecht ervoor, al doe je het niet voor jezelf dan doe je het voor je kids.. en geef Stan gewoon een eerlijke kans! Ik hoop dat het lukt om Kees niet meer te appen/zien/bellen weet ik wat, en anders hoop ik maar dat je gewoon eerlijk tegen Stan ben. Volgens mij verdient jouw ‘man’ dat helemaal niet hoe er nu met hem wordt omgegaan..
Als ik Stan was geweest en je de ballen had gehad eerlijk tegen me te zijn over je gevoelens en dat die er eigenlijk niet zijn dan had ik je eigenhandig bij Kees afgezet zodat ik iig de kans zou krijgen om iemand in mijn leven te verwelkomen die me meer dan alleen als een verstandige keus zou beschouwen. Ik bedoel het niet zo bot als dat het er staat maar ik ben van mening dat iedereen zich gelukkig zou moeten voelen in een relatie. Je wilt je geliefd en begeerd voelen, je wilt dat je partner trots op je is als ie naar je kijkt en dat ie zich eigenlijk geen leven zonder je kan voorstellen. En terecht..dat recht heb je. Maar dat recht heeft Stan ook dus ipv je vriendinnen van je gevoelens voor Kees op de hoogte te brengen zou je beter het gesprek met Stan kunnen aangaan zodat hij voor zichzelf kan bedenken of hij samen met jou aan jullie huwelijk wilt werken of dat hij toch niet als tweede, veilige keus door het leven wilt gaan en voor zijn eigen geluk kan kiezen ipv dat jij dat voor hem doet.
Ik vind het erg dubbel. Aan de ene kant denk ik dat het gras groener is aan de overkant en dat het uiteindelijk geen rozengeur en maneschijn zal zijn. Als je geen kinderen had gehad zou ik wel zeggen: ga ervoor! Maar die heb je wel, dus je bent hun verplicht alles maar dan ook alles te proberen om het gezin compleet te houden. Ik ben van mening dat je gelukkig moet zijn. Ook al heeft elke relatie ups en downs. En soms is de koek gewoon op. Zo was het ook bij mij.... ik had toen ook een kind en het was gewoon klaar. Knetterhard gewerkt, relatietherapie etc maar het ging niet meer. Mijn ex was echt geen slechte vent maar ik was al jaaaaaaaaren ongelukkig (en ja toch een kind gekregen... daar kan je een mening over hebben maar het liep zo). Dus na heel veel praten, zelfreflectie en aan mijzelf te hebben gewerkt (“wie ben ik nou?”) de knoop doorgehakt en toch uit elkaar gegaan. Een tijdje later kwam ik mijn huidige man tegen, gingen vrij snel samenwonen en hebben samen nog een zoon gekregen. Mijn oudste doet het heel goed! Hij heeft een grote familie die van hem houdt en 3 ouders die voor hem door het vuur gaan. Mijn man ziet hem ook als zijn kind, zoon noemt hem ook papa. Hij is gelukkig! Maaaaar ik ben mij er heel erg van bewust dat het allemaal erg anders heeft kunnen lopen. Zoals ik al zei, ik zal wel alles doen om de relatie te redden maar als de koek op is, is hij op. Praat met Stan.... hij heeft het recht om te weten wat er aan de hand is. Verschrikkelijk moeilijk maar zo is het echt niet eerlijk naar hem toe.