Ik heb aan het einde van de zwangerschap en de eerste 4 maanden het idee gehad dat mijn gevoelens erg stabiel waren. Beetje te stabiel misschien. Niet euforisch, niet down, beetje een middenweg. En behalve nu en dan een beetje stress lichtelijk verdoofd. Alsof ik op de automatische piloot stond. Ik heb geen kraamtranen gehad, geen merkbare gedachtegang in mijn hoofd, niks... Ik had een knal bevalling. NS high speed die over mij heen walste. Na een tijdje bevroren te zitten wilde ik de troep gaan opruimen... Nu sinds een paar dagen voel ik savonds tranen branden achter mijn ogen. Kan ik wat beter nadenken voor ik wat zeg. krijg ik steeds weer wat meer energie terug. Maar ik heb ook weer pieken. Dat ik naar mijn jongens kijk en even heel verliefd kan zijn. Het voelt gewoon raar om weer te voelen. Ergens vind ik het ook eng dat ik steeds meer voel. En vraag ik mij af hoe intens het gaat worden. Ik vraag mij af of dit erbij hoort. Of het herkenbaar is. En of het klinkt alsof het nu juist beter of slechter gaat. Ik voel verdriet ook weer en dan krijg ik het gevoel alsof het slechter gaat of zo. En ik heb ook geen idee waarom die tranen daar zitten te branden. Verder weet ik eigenlijk niet wat ik hier om half 2 snachts mee wil...
Geeft niks meid. Lekker van je afschrijven. Het is niet niks mama worden. Zeker als je zwangerschap en of bevalling pittig is geweest. Iedereen ervaart het anders. Het lijkt mij erg goed dat je weer gaat voelen hoe eng ook. Het is nodig om dingen te verwerken. Dat gaat eenmaal met nu hardheid,nuchter blijven, maar ook met emoties zoals blij, boos en verdriet. Ik was na een jaar oas een klein wrak hihi. Moest echt wat verwerken. Veel praten, dingen opschrijven heeft geholpen. Het is niet gek als je vind dat je misschien hulp nodig hebt hoor. Maar nogmaals het lijkt mij goed dat je weer dingen gaat voelen. Veel kracht en liefs
Oh lieverd, ik herken het! Het is heel goed dat je dit van je af schrijft! Heb je er met jouw man/vriend over gepraat? Dit kan ook heel goed helpen. Als je verdriet voelt, of als je de tranen voelt, laat het gewoon gaan. Ookal weet je op dat moment de reden niet, dat geeft niet. Jij voelt je zo en dat mag! En het uiten is ook goed voor jezelf. Dit hoef je niet op te kroppen. Er komt zo veel op je af.. en die liefde die je nu voelt voor je kleintjes, wordt sterker en intenser, maar dat maak jou ook weer sterke
Ik doe aan bv en gebruik geen pil of iets anders met hormonen. Wel werd ik 3 dagen na het plaatsen van dit topic ongesteld. Daar kan het ook door komen. Ik wil de tranen wel laten gaan. Neem ook momenten met helemaal niks om mij heen. Maar het komt gewoon maar niet.