ja een kind gaat de situatie uit proberen.. zij merkt ook vast de spanningen wel op tussen haar vader en zijn partner... ook voelt een kind meer dan je denkt, dus ook de negativiteit en het niet welkom voelen... ik snap de reactie van de vader ook wel... een vrouw die zijn kind niet accepteert die vind je dan toch ook niet meer zo geweldig? dan kies je liever voor voetbal kijken dan met je vrouw wat te doen... dat wrijft enorm als iemand je kind niet onder zijn hoede wil nemen met liefde! ik probeer me altijd te verplaatsen in dat soort dingen en als het jezelf dan zou overkomen, hoe zou je willen dat een ander met je omgaat? zo hoor je ook om te gaan met een ander! als de zoon van mijn man ooit besluit hier te komen wonen, nou prima!!! hartstikke leuk! tuurlijk moet de aandacht dan meer verdeeld worden en heb je bepaalde momenten even geen tijd voor elkaar... maar als je er samen voor gaat dan komt ook dat wel goed...
Ja maar ts heeft ook nooit geroepen dat ze zijn kinderen niet accepteert? Zie jij dat wel ergens staan? Ze geeft zelfs aan dat ze begrijpt dat hij tijd met zijn kinderen door wilt brengen. Wat ze alleen niet trekt is het feit dat ze geen minuut alleen zijn als de kinderen er zijn, dat ze zelfs tot heel laat opblijven zodat er voor hen samen geen tijd overblijft. Lijkt mij eerlijk gezegd ook niet ideaal. Naar mijn mening wordt ze er ook veel te weinig bij betrokken. Ik snap wel dat het zijn kinderen zijn maar zij is zijn vrouw, me dunkt dat ze er ook wel iets over te zeggen mag hebben, vooral als hij graag zou willen dat ze bij hem en háár in huis komen te wonen! Ik ben alleenstaand, dus mocht ik ooit een leuke man tegenkomen (ja ik geloof er nog in) dan heeft ie mn dochter idd te accepteren, maar ik verwacht ook wel dat ie zijn deel van de opvoeding op zich neemt. Deels omdat ik vind dat mijn dochter dan ons samen aangaat en deels omdat ik niet wil dat ie zich buitengesloten voelt. Ts heeft nu maar gewoon braaf ja te knikken en alles te accepteren, dat is toch ook geen doen zo?
zulke dingen weet je van te voren als je een ralatie aangaat met ene man mer kinderen.... dus daarna kun je niet ineens eisen gaan stellen.. en dat een kind te laat opblijft valt wat aan te doen... ze zegt dat zij zijn dochter niet in huis wil hebben wonen... dat is toch een grote afwijzing lijkt me?
daar geeft ze dat dus aan.... een kleine woning moet niets uitmaken... je kan altijd 2 kids bij elkaar in het uiterste geval... en dan eens gaan kijken naar een wat ruimere woning...
Dat is natuurlijk kul. Ze wist dat haar man kinderen had ja maar waarschijnlijk had ze ook niet verwacht dat haar eigen gezin eronder zou komen te lijden maar dat ze elkaar zouden respecteren! Dat ze er SAMEN (zoals jij al zei?) voor zouden gaan. Maar dat gebeurd hier helemaal niet terwijl het wel zo zou moeten horen niet? In dit geval zie ik 0,0 respect naar haar toe! Ze heeft het maar allemaal te accepteren omdat het zijn kinderen zijn. Maar hoe zit het dan met haar en hún kind? En hun wensen en behoeftes? Mag ze die niet hebben? Moet ze dan maar alles toestaan en slikken omdat dat nu eenmaal zijn kinderen zijn? Moet dan alles wijken voor zijn kind? Vergeet niet dat ook hij een relatie met haar begonnen is! Hij was zich er ook van bewust dat ie een nieuw gezin zou krijgen en dus ook nieuwe verplichtingen en verantwoordelijkheden naar hen toe! Maar we zeggen hier toch ook niet, joh als je alleen tijd aan je kind had willen spenderen dan had je maar niet aan een nieuwe relatie moeten beginnen? Slaat werkelijk nergens op. Het is geven én nemen! Ook vanuit zijn kant! Als manlief hier zn ogen zou openen en zich ten eerste als vader zou gaan gedragen (wat inhoudt, regels opstellen en die nakomen) én ten tweede als echtgenoot en dus ook aandacht geven aan de rest van zijn gezin, dan zou het, denk ik ,voor ts al een stuk makkelijker worden om zijn kind in huis te halen. Verder geeft ze aan dat ze tijd voor henzelf samen wilt, óók zonder hun kleine erbij, dit gaat dus niet alleen zijn dochter aan. Dus als ik het goed begrijp zou jij van je man accepteren dat ie je volledig zou negeren en jullie eigen gezin finaal aan de kant zou schuiven wanneer zijn kinderen er zijn? respect, doen je veel vrouwen niet na denk ik. Waarom niet samen de verantwoordelijkheid delen over alle kinderen en met zn allen een gezin vormen? Wat is daar mis mee? Hij geeft haar de kans niet eens, dus dan moet ie ook niet gaan piepen!
Dankjewel voor alle reacties, ik heb er heel veel aan gehad. Ben een tijdje niet op het forum geweest, omdat ik er gewoon geen tijd voor heb gehad. Mijn man en ik hebben er nog eens over gepraat en proberen aan onze relatie te werken. Het zal helaas zo blijven, dat hij dus inderdaad de "suikeroom" voor de kinderen is. Ze mogen gewoon alles als ze hier zijn, omdat dat nou eenmaal zo zelden is. Ik vind dat nog steeds niet goed, omdat ik wel geloof, dat kinderen regels nodig hebben. Ik wil wel nog even kwijt, dat mijn man inderdaad geen enge binding met zijn zoon heeft, de 12-jarige. Dat is een mama-kind. Dat heb ik trouwens ook nog nooit zo gezien, dat 1 kind door de moeder en de andere door de vader wordt voorgetrokken. Dat is extreem en daar heb ik amper begrip voor. Ik ken dat niet. Nou ja, ik wil me nogmaals bedanken voor de reacties en ik hoop, dat mijn man en ik er samen uitkomen.
Wat een naar verhaal. Maar je zegt dat jullie samen ook een knulletje hebben. Hoe gaat hij daar dan mee om? Of laat hij hem (net zoals jou) ook in de steek. Mocht dat het geval zijn, zou ik toch sterk gaan denken om aan je eigen te denken. Mocht dat niet het geval zijn, is dat in ieder geval een punt waar jullie wel wat mee kunnen. Succes.
In een gezin is de relatie (het huwelijk) tussen man en vrouw het belangrijkst. Dat zien kinderen en daar nemen ze hun voorbeeld aan. Als die relatie goed zit, kun je samen een goede relatie met je kind opbouwen en echt samen opvoeden en als gezin leven. Je man (of vrouw) hoort op de eerste plek te staan (in ons geval 2de , bij mij staat God op de eerste) en de kinderen daaronder. Werkt een relatie niet? Dan is het bijna onmogelijk om samen wel een gezin te vormen...