Ik vind het zo lastig.. Ik wil vreselijk graag dat dit stopt, maar zit ook met praktische dingen, alhoewel dat natuurlijk niet opweegt tegen al deze narigheid. 1 van mijn kinderen is helaas niet gezond, en kan dus ook niet naar opvang. Mijn oppas stopt vanaf volgende maand, waarna het voor mij alleen nog maar mogelijk is om in de weekenden te werken. Daar red ik het natuurlijk nooit mee.. Geen idee waar ik zou moeten aankloppen. Dit soort dingen spelen nu ook mee.. Ik zou het liefst stoppen nu en verder gaan met mijn leven. Ik ben zielsgelukkig als moeder en ik wil daar zo vreselijk graag van genieten. En dat is het afgelopen jaar al lastig geweest als hij erbij was. Wel onderneemt hij vreselijk veel met de kinderen. Meer dan ik ooit had durven dromen.. maar dit is wel de keerzijde..
Ik zou toch echt een punt Zetten achter deze relatie! Volgrns mij cijfer je jezelf ook helemaal weg als je constant op je tenen moet lopen om zijn rare opmerkingen!
Ik vind het ook geen gezonde relatie en, corrigeer me maar als ik het fout heb, ik heb ook het idee dat je nog maar weinig/geen gevoelens voor hem hebt en idd alleen naar het praktische gedeelte kijkt. Je wilt je kinderen niet pijn doen zeg je en dat snap ik maar wil je ze wel als voorbeeld meegeven dat het ok is om je zo te laten behandelen en dat het ok is om bij iemand te blijven die je doodongelukkig maakt? Want dat krijgen ze echt wel mee hoor. Is er echt geen andere mogelijkheid? Een nieuwe oppas zoeken bv?
Het meeste is wel gezegd, maar ik denk ook echt dat je beter kunt stoppen. Misschien kun je familie of vrienden vragen je te helpen met eventuele opvang? Er is vast een oplossing te vinden! Want echt hoor, duwen een ruzie is niet de bedoeling! Sterkte meis...
Dat ik geen gevoel meer voor hem heb is niet helemaal waar. Als hij normaal thuis komt uit z'n werk, en zichzelf is zoals ik hem heb leren kennen, dan ben ik echt wel gek op hem. Maar die momenten zijn nu nog zo sporadisch dat mijn gevoel ook minder wordt. Jeetje, ik had zo gehoopt dat ik niet in zo'n situatie zou komen..(wie wel!?)
Voor jouw veiligheid en voor die van de kinderen had ik toch allang m'n spullen gepakt. Als dit nu al zo is, zal het misschien alleen erger worden en dan??? Ik wil het niet weten! Relatietherapie is niet de oplossing maar als ik dit zo lees denk ik niet dat er een oplossing is... Ja, er een punt achter zetten!
Is dat erkennen in een vlaag van verstandsverbijstering geweest ofzo? Twee jaar een relatie en dan al zo'n grote stap... Ik zeg dumpen die gast, dit gaat van kwaad tot erger en voor je het weet zit je volop in huiselijk geweld. Kinderen krijgen daar hoe dan ook wat van mee. Ik weet zeker dat jij niet wilt dat je kinderen opgroeien tussen geweld.
Lekker, ook nog eens psygische mishandeling, jij lokt het uit het is jou schuld, je moet je niet aanstellen bla bla.. Echt ga nu het nog kan. het zal alleen maar erger worden
Heb er weinig aan toe te voegen. Kies voor jezelf en je kindjes. Jullie verdienen dit niet! Sterkte meid!
Zo'n relatie had ik ook, het werd steeds erger. Het heeft een paar jaar geduurd. Ik ben nog iedere dag blij dat ik de relatie verbroken heb!
Wat wil je? Je kids een gelukkig gezinnetje bieden? Of een gezin waarin ze zich aan de (vader) moeten aanpassen.. Omdat hij anders boos wordt en gaat duwen/slaan... ( zal niet alleen bij jou blijven hoor)... Jij hoort als MOEDER nu te kiezen voor je kinderen, deze hoor je op nr 1 te zetten.. Dit doe je niet.. Doordat je bij hem bent gebleven na de 1e, 2e en 3e klap heb jij je vent op nr 1 gezet en je kids op de laatste plaats.. Je hebt nu nog de kans om dit recht te zetten, als je nog een jaar of 2 wacht dan doe jij je kinderen echt te kort.. Deze vent is niet hun vader, dus ga je daar aub ook niet druk om maken... Kies nu voor je kinderen... Geen vent is belangrijker dan hun! En oppas of inkomen is echt een K** smoes!! Overal is een oplossing voor, het is nergens voor nodig dat kinderen in zo'n situatie moeten leven...
Jeetje.. kun je niet eens een afspraak maken bij maatschappelijk werk? Eens kijken waar je recht op hebt qua hulp met kinderopvang/oppas of andere dingen (financiele hulp?) waar je misschien recht op hebt als je alleenstaande moeder wordt. Heeft je partner je kindje alleen erkend? Of hebben jullie ook ouderlijk gezag voor hem aangevraagd? Daar zit nogal verschil in namelijk.. Verder kan ik wel zeggen, ga bij hem vandaan maar ik weet helaas hoe moeilijk zoiets is.. Zit er zelf ook een beetje mee te worstelen. Ik wil je in ieder geval veel succes wensen met hem, maar denk vooral aan jezelf en je kindjes. Zie je jezelf en je kindjes in de toekomst gelukkig worden met hem? Denk er goed over na...
Misschien kan je kindje naar een mkd? En anders ben je eerst maar gewoon thuis met een uitkering...het is nu zaak om zo snel mogenlijk uit deze situatie te komen! Het huis waar je in woont, is die van jou of van hem?
Idd wegwezen bij die man!!! Ik ben dan niet geslagen door me ex maar hadden constant ruzie en toen ik er een punt achterzette zei meneer doodleuk nou ga maar in de opvang zitten! Dus ik ben uiteindelijk in de opvang terecht gekomen maargoed ben nog steeds blij met mijn keus! Ook al heb ik alleen maar een uitkering en geen werk meer! Dus je kan altijd weg gaan bij hem er zijn altijd wel mogelijkheden. Heel veel sterkte ermee!
Ik sluit me bij de berichten hierboven aan. Duwen en uitschelden vind ik al te ver gaan,maar voor je het weet gaat duwen over in slaan. Zou er persoonlijk ook een punt achter zetten.
Wegwezen. Ik heb hier ook ervaring mee, en geloof me dit wordt alleen maar erger. Je kunt hem niet veranderen. Zet er een punt achter en ga!
En dan vanuit het oogpunt van een kind. Mijn moeder had zo'n vent, en heeft nooit echt de stap durven zetten. Ik had heel graag gehad dat ze voor mijn en mijn zusjes had gekozen en was gegaan. Ik was altijd op mijn hoede thuis, het liefst op school/buiten. Ik ben uiteindelijk in een leefgroep terecht gekomen op 15 jarige leeftijd, pas daarna ging het beter met mij. Nu ben ik 29 en neem ik mijn moeder nog steeds kwalijk dat ze niet harder voor ons gevochten heeft... Al snap ik ondertussen wel dat ze dat op dat moment niet kon... Natuurlijk moet je doen wat je zelf wil, maar je kinderen zijn niet altijd beter af met een vader(figuur) in hun leven...
Hij heeft ook gezag.. En geloof me dat is echt niet zomaar gedaan! Ik wil niet overkomen als en labiele vrouw die graag wilde dat mijn kind officieel een vader kreeg. Mijn partner heeft daar echt voor gevochten en is een vreselijk lieve vader. Dat is ook echt niet de reden. We hebben een huurhuis op mijn naam, maar dat zou ik alleen niet meer kunnen betalen dus daar zou ik helaas uitmoeten, maar wat moet, dat moet! Hij slaapt nog steeds.. Heb hem niet meer gesproken sinds gister..