als je naar jezelf kijkt, is dit dan het leven waar je altijd van droomde. Lijdt je nu het leven wat je altijd zou willen? Ik heb ooit ook in een niet zo'n leuke relatie gezeten tot ik op een dag bedacht dat mijn leven eigenlijk helemaal niet ging zoals ik zou willen en als ik nu naar mezelf kijk dan is het zoals ik altijd gedroomd heb. De enige die kan zorgen dat jij het leuk hebt (en je kinderen) dat ben je helemaal zelf veel succes
Wat een lastige situatie zeg. Als ik je verhaal lees valt het 'fysieke' inderdaad op.. maar waardoor is dit ontstaan? Je geeft aan dat het deels komt door jullie financiële situatie.. maar wat 'overziet' hij dan niet? Als je helder hebt wat er maandelijks nodig is.. wat er binnenkomt en of dat in balans is, zou dit toch 'helderheid' en 'rust' moeten geven. Oke.. het blijft balen dat je niet met geld kan gooien en alles kan doen wat je graag zou willen. Maar als er dagelijks eten op tafel staat en je kleren voor je kids en jezelf kan kopen.. Maar blijkbaar is er wel ruimte om er even tussenuit te gaan. Ook is hij zelf nog een aantal dagen weggeweest.. Is daar iets voorgevallen ofzo? Wordt hij "opgejut" door zijn vrienden misschien? Dat hij gek is dat hij jou en de kinderen ook deels onderhoudt? Dat hij, zonder jou, zo heel veel meer zou kunnen doen.. En dat hij hierdoor zo chagie thuis is gekomen?? Zijn er misschien nog andere zorgen waarvan jij niet op de hoogte bent? Is er nog ruimte om hier op een volwassen manier over te spreken? Ik spreek echt zijn gedrag niet goed!! Maar je vroeg om 'neutrale' meningen. (alhoewel dat altijd lastig is bij zo'n onderwerp) Vandaar deze vragen om één en ander duidelijk te krijgen..
Tabel: Normbedragen bijstand Groepen Hoogte bijstandsuitkering Paar 100% van het minimumloon (samen) Alleenstaande ouder tussen 21 jaar en de AOW-leeftijd 70% van het minimumloon Alleenstaande tussen 21 jaar en de AOW-leeftijd 50% van het minimumloon Dus minimmloon = 1456,- ---> 70 % is E 1019,- even een ruwe invulling gedaan jouw leeftijd kan anders zijn en kids leeftijd ook he. bijstand geeft jaarinkomen van zo'n 13000,- Huur van 600 per maand, krijg je dit. Samenvatting U krijgt de volgende toeslagen: huurtoeslag 284 per maand kindgebonden budget 123 per maand Totaal 407 per maand Dus betaal je 316 euro zelf huur. 1019- 316 = 703,- + 123= E 826,- - 120 ziektezorg - 200 gas, water, licht - 100 tv, telefoon etc. - 200 boodschappen - 50 verzekeringen = 156 "over". + kinderbijslag 1 x per 3 mnd E 383,- waarvan je dus kleding, etc van kan kopen. Je werkt ook dus dat word dan in mindering gebracht denk ik, je hebt over dat werk je algemene heffingskorting. Zou je niet werken krijg je dat per mnd. maar nu krijg je dan 1 x per jaar wat terug.
Dankjewel Mijn huur is alleen 680 dus val ik boven de huursubsidiegrens.. Verder over zijn vrienden.. Zijn vrienden hebben zelf allemaal kinderen en vertellen hem juist constant dat dit soort zorgen er af en toe bij horen maar dat als hij voor dit pakketje kiest, hij dit ook als een man moet aangaan en er iets goeds van moet maken. Ik weet dat hij verantwoordelijkheden vaak niet overziet.Ik had gedacht dat dat met de tijd beter zou worden. Het is zo lastig omdat hij altijd in problemen denkt.. En ik juist niet. En hij irriteert zich aan het feit dat ik niet bij de pakken neer zit. Ik wuif problemen niet weg hoor, maar probeer wel verder te gaan.. En hij snapt dat niet..
De stap lijkt zo makkelijk. Maar voor dat je die stapt zegt ben je wel even bezig. Bedenk in de komende weken wat jij echt zelf wilt( neem even geen overhaast beslissingen.) Ga kijken waar je idd recht op heb als je alleen verder komt te staan. Kijk wie in de omgeving je bij wilt staan van een schouder om uit te huilen tot iemand die even de kinderen een dagje van je over willen nemen als je dingen moet regelen. Hij heeft het kind erkent en alles. Dat hoeft ook niet meteen te stoppen. ( wie weet steekt hij zelf geen poot na dat je uit elkaar bent er niet meer naar uit) Je zegt dat hij tot nu toe lief is voor de kinderen. Daarna daarna kunnen we alleen gissen of hij dat ook blijft.? Dus even de puntjes voor je zelf op de I en neem even de tijd. Maar kies uit eindelijk voor je zelf en kinderen. Kinderen voelen zo veel meer aan dan wij volwassenen denken. Het zijn net antenne.s. En dat is het je niet waard toch? Sterkte in elk geval en je bent sterker dan je denkt.
Inclusief of exclusief.. Als er stook kosten bij inzitten mag je die er ook af rekenen he. Ik heb een huur van 565 inclusief stookkosten cv. Maar exclusief is het 455(208 krijg ik als huurtoeslag). Snap je dan kom je al anders te zitten in de huur grens. Even na kijken kan dus geen kwaad misschien kom je als nog onder de 600 uit en krijg je huursubsidie.
Hier een kind van een moeder die voor zichzelf heeft gekozen, dus voor een gecompliceerde, dominante man. En ze heeft hierbij niet aan haar kinderen gedacht. Mijn moeder is zelfs al 11 jaar met die man getrouwd!! Mijn moeder is niet bij de man weg gegaan, omdat ze er niet weer alleen voor wilde staan. De stomste beslissing die ze heeft kunnen maken. Ik denk namelijk wanneer ze wel bij deze man was weggegaan (en dus voor haar kinderen koos) we het allemaal veel leuker hadden gehad. Maar mijn moeder denkt alleen maar aan haar man, en hoe ze het hem naar de zin kan maken. En dit is zoooo fout! Onder andere hierdoor heb ik geen contact meer met mijn moeder. Ik wil je heel veel sterkte, wijsheid en kracht toewensen. En laat je beslissing er niet van af hangen over hoe je er financieel voor staat wanneer je de relatie verbreekt.
Nog maar net 2 jaar samen en al zo tegen over elkaar staan IPV naast elkaar. En al zoveel spanningen..jullie passen gewoon niet bij elkaar..en dan ook nog eens zoveel ruzie/meningsverschil en scheldn en duwen. Kies voor je eigen geluk en ga bij hem weg..zal een grote opluchting zijn, HEt doet de kids maar even pijn. Als jullie zo blijven doorgaan zal de spanning niet minder worden en dat is nog veel slechter voor de kids!
Ik denk ook dat je het beste weg kunt gaan. Maar het id idd ook moeilijk. Even navragen waar je allemaal recht op hebt. Woningbouw bellen of ze een goedkoper huurhuis hebben dat binnenkort beschikbaar komt? Desnoods met spoed erachter. Ik zou dan wel even aangeven dat je geen post op dit huidige adres wilt ontvangen i.v.m. privesituatie. Anders ben ik bang dat het hek van de dam is bij je vriend. Ik krijg er ook geen goed gevoel bij. Sorry. Kies voor jezelf en je kids meid.
Ik weet dat het echt niet makkelijk is om er zo maar even uit te stappen. Mijn vent heeft ook zo'n periode gehad en herken wel een aantal dingen uit je verhaal. Verschil is dat we jaren heel verliefd zijn geweest, eerste echte liefde, en de vader van mijn kind. En ik er dus wel echt voor wilde vechten. Na de eerste verliefde jaren veranderde hij ook opeens naar een dominante man, veel ruzie die nergens op sloeg. Waar het gedrag vandaan kwam? Hij bogon mij te verwijten dat zijn leven 'zwaar' werd. Omdat ik samen wilde wonen, kinderen wilde (een volwassen leven dus, we waren begin 20) werd zijn leven 'zwaar'. Hij werd overvallen door de verantwoordelijkheid van elke maand rekeningen betalen, werken, huishouden etc. Want ja, immers deed zijn moeder thuis ALLES voor hem (koken, wassen, zelf zijn ziektekostenverzekering werd door zijn ouders betaald). En dat uitte zich bij hem in boosheid en verwijten. (met de nodige scheldpartijen erbij) Ik heb hem toen gewoon heel duidelijk voor de keuze gesteld; of je neemt je verantwoordelijkheid en vind dit gezinsleven ook echt zelf leuk. Of als je het echt zo verschrikkelijk vind allemaal, dan ga je toch?? Want toen we eenmaal een kind hadden was ik ook helemaal klaar met dat dominante gedrag. Niet zozeer de daden maar de algehele negatieve sfeer die er in huis hing. Daarna zijn we zelfs een aantal maanden apart gaan wonen, hij is terug naar zijn ouders gegaan. Ik moet zeggen dat ik heel veel rust kreeg in mijn hoofd. En financieel was het niet makkelijk, maar zeker te doen. In de tussentijd zag ik hem wel dagelijks en merkte dat het weer 'leuk' bogon te worden tussen ons. Nouja, om een lang verhaal kort te maken; We wonen inmiddels alweer een hele tijd weer samen. Maar daarvoor ben ik wel heel duidelijk geweest wat ik wil: Ik wil gewoon een gelukkig gezin zijn waar iedereen aan bijdraagd, geen verwijten, geruzie en spanning meer. Hij weet ook dat ik dit echt niet meer pik. Ik moet zeggen dat we daardoor wel erg gegroeid zijn in onze relatie. Maar als ik maar 2 jaar samen was met hem en hij niet de vader van mijn kind was.. ik weet niet of ik er dan zo voor geknokt had. Wil je alleen maar sterkte wensen! Ik weet dat het niet makkelijk is om zomaar bij iemand weg te gaan.
Meisje ga alsjeblieft bij hem weg. Ik zie het aan een vriendinnetje die gaat er compleet aan onder door en haar kindjes nu ook. Ze kiest iedere keer voor haar vriend en de kinderen zijn het liefst ergens anders. Ik zie het van de buiten kant af en merk gewoon dat de kinderen willen dat het over is. Maak een afspraak met de gemeente of een maatschappelijk werker. Hoe sneller je weg bent hoe beter want het gaat van kwaad tot erger. Heel veel succes, wijsheid en sterkte in de komende tijd
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar zie dat de meeste reacties zeggen: weg bij die kerel! Hier en daar onderbouwd met eigen ervaringen met huiselijkgeweld, die vaak van kwaad tot erger gaan. Ik ben het er volledig mee eens dat je huiselijk geweld, in welke vorm dan ook niet hoeft te accepteren. Maar of dit meteen dan ook de aanzet is om de relatie te verbreken ben ik niet zo van overtuigd. Ik denk dat je zelf wel in kunt schatten of de situatie nog werkbaar is. Of jullie openstaan voor veranderingen. Want in veel gevallen kun je nog prima werken aan je relatie. Mits je beiden dat wilt en de mogelijkheid hebt te veranderen. Het wordt lang niet altijd erger en erger, al snap ik natuurlijk dat mensen je daarvoor willen waarschuwen. Het kan veranderen, maar hij (en jij) moet wel bereid zijn hieraan te werken en zijn negatieve gedrag en het geweld te veranderen! Als je er niets mee doet dan zal de situatie inderdaad zo blijven of uiteindelijk verslechteren. Als je denkt dat hij ervoor open staat dan zouden jullie samen hulp kunnen zoeken. Relatietherapie is een voorbeeld. Hij kan ook in therapie, of leren omgaan met zijn frustraties op een gezonde manier. Ook kun je hulp zoeken bij stichting huiselijk geweld. Je kunt samen leren om met stress en frustraties om te gaan en deze op een effectieve manier bespreekbaar te maken, ipv ruzieen. Duidelijk is wel dat er iets moet veranderen. Want uit je verhaal lijkt hij de sfeer thuis al geen goed te doen met zijn frustraties, en dan daarbij ook nog de fysieke ruzies; zoals je zegt, hij gaat over je grenzen. En voor je kinderen kan dat ook heel bedreigend zijn. Denk je dat er geen mogelijkheid meer is op verbetering of wil jij of hij hier niet aan meewerken, dan is het misschien het beste om de relatie te verbreken. Ook hier kun je hulp bij vragen mocht je echt bang zijn. Heel veel succes!
dikgedrukte: Jawel hoor, dat kan weldegelijk. Wat heeft je kindje als ik vragen mag? Neem eens contact op met stichting MEE, deze zijn er voor kinderen met een beperking Er zijn zoooooveel mogelijkheden. er bestaat weldegelijk iets als een kinderdagcentrum, medisch kinderdagverblijf voor kindjes met een beperking en is in de meeste gevallen geheel kosteloos, dus daar zou je je dan ook geen zorgen om hoeven maken
kolere he ik heb met mijn mond open je verhaal gelezen.. dit is niet normaal hoor hoe hij met jou omgaat.... je laat jezelf toch niet zo domineren door een man??????????? als die van mij alleen al iets zn stem verheft krijgt ie de wind al van voren..... hij moet eens proberen mij 1 keer te duwen dan ben ik weg... misschien moet je gewoon een keer de deur uit gaan, dan beseft ie wel dat je niet van hem bent, maar dat je ook nog een eigen mening hebt 1 ding, ik zou echt nu meteen actie ondernemen en gaan praten want straks gaat het van kwaad tot erger.. sterker nog, je kinderen denken dat het normaal is hoe hij met je omgaat en gaan dit gedrag straks na doen.. wil je dat?????? sterkte en succes
Of er moet een flink gesprek komen waarbij hij daarna echt gaat veranderen of je kunt er beter een punt achter zetten denk ik. Mijn redenen: 1: hij heeft 0 respect voor je, dat uit zich in duwen en je uitschelden. ter vergelijking: Ik ben nog NOOIT uitgescholden, hoe onze ruzies ook waren en we zijn al 13 jaar bij elkaar. We blijven altijd respect houden, ondanks meningsverschillen/ 2: hij is GEEN voorbeeld voor je kinderen. Van hem leren zij hoe zij later met hun partner om zullen gaan. NIET GOED DUS! Grote kans dat jouw kinderen later hetzelfde gaan doen. Wil je dat? 3: hij heeft gekozen in in zo'n situatie te komen te zitten. Dus hij zal er het beste van moeten maken. Dat wil niet zeggen dat het niet moeilijk kan zijn maar zoek dan hulp waar je behoefte aan hebt. Een leven missen zonder verantwoordelijkheden geeft mij aan dat hij weg wil. Hij zal een keuze moeten maken en anders zul jij die voor hem (en nog meer uit belang voor jezelf en je kinderen) moeten maken.
Dank jullie wel allemaal! Hij is een paar weken geleden een paar dagen naar zijn ouders gegaan omdat hij me zo vreselijk had uitgescholden dat ik het helemaal zat was. Daarna gepraat, toch besloten eerst maar op vakantie te gaan om te kijken hoe het zonder al die externe factoren gaat. Maar ik heb het gevoel alsof ik een dood paard meesleep.. De aandacht die je elkaar hoort te geven is er niet meer,maar daarnaast is hij zo vreselijk jaloers dat hij dus wel verwacht dat ik niet met andere mannen praat etc. Ik loop zo vreselijk vast! Ik weet niet waar ik moet beginnen qua goed inkomen, en welke stappen ik moet zetten. Mijn hoofd zit zo vreselijk vol! Ik weet dat ik alles heb geprobeerd.. Relatietherapie, gesprek met hem, gesprek met ouders.. Maar tot nu toe mag dat dus echt niet baten.. Als ik jullie reacties lees, bevestigt dat wel mijn onderbuikgevoel dat dit niet in alle relaties voorkomt..
Ik denk dat alles al wel gezegd is...persoonlijk zou ik,wanneer jij die opening nog ziet voor jullie,samen hulp zoeken.Wil hij dit niet,moet je dit dan nog wel willen?Ik wens je veel sterkte en wijsheid met je besluit.
zo herkenbaar... hier ook ander account aangemaakt ivm meelezers, maar krijg mijn verhaal niet op papier.. wat is wijsheid... iets wat je alleen zelf kunt besluiten, stappen die je alleen zelf kunt nemen, voor ons van de zijlijn is het altijd zo makkelijk om te zeggen ga weg... wens je in elk geval veel sterkte met het nemen van je besluit
Wij hebben natuurlijk allemaal makkelijk praten...... je kan hem ook de keuze geven: OF er gaat NU iets veranderen en hij gaat aan zichzelf en jullie relatie werken OF jullie zetten NU een punt achter jullie relatie. Misschien dat hij jou "dreigementen" niet helemaal serieus neemt en denk dat het allemaal wel weer goed komt..... Wij hebben ook eeen flinke dip gehad een paar jaar terug (niet te vergelijken met die van jou trouwens). Praten, praten, praten... Het hielp allemaal niets, tot ik hem voor de keuze stelde. Daar was hij toch wel heel erg van geschrokken en toen kon het in ene allemaal wel anders..... Sterkte met je keuze