5,5 maand! helemaal niks. zelf niet knuffelen of zoenen ofzo... ik had helemaal geen zin. geen behoefte aan. Was geestelijk gewoon moe (dat ben ik nog steeds maar goed)
Vooral na een eerste kindje moet je nog helemaal leren hoe je het knopje "mamazijn" even uit kunt zetten zodat je weer lekker jezelf en partner kunt zijn. Ik heb daar ook een flinke tijd moeite mee gehad. En nu nog heb ik dat ik heel bewust mijn zinnnen daar op moet zetten, anders gebeurt het nog niet. En idd dat "alleen knuffelen" dat ken ik ook, want je weet dat ze toch hopen/verwachten dat het op meer uitdraait. Zodra je de balans binnen je gezin weer wat op orde hebt, komt de sex vanzelf wel weer.
Tsja hier wel na 2 weken alweer sex, maar die afstand is wel herkenbaar. Pas sinds een maand of 2 is dat wat minder, al merk ik het nu af en toe nog. Een man komt gewoon opeens duidelijk op de 2e plek te staan en dat zal best lastig zijn. Wij hebben er pas laatst een keer over gepraat en dat heeft wel geholpen. Dus die eerste maanden zou ik me nog niet druk maken, daarna het er wel gewoon eens met elkaar over hebben. Ik denk dat best wat relaties stuklopen vlak na een geboorte. Hier dus ook heeeel erg bijna Nu Jayro wat groter is wordt het allemaal sowieso iets makkelijker qua relatie. We kunnen er nu ook af en toe weer eens met zn 2tjes even uit, al is het maar een uurtje ff wat drinken ofzo. Ik had nooit verwacht dat ik daar behoefte aan zou hebben, maar het is toch wel goed voor onze relatie.
Ik herken het niet helemaal. Ik heb tijdens de zwangerschap juist erg veel zin gehad, er gebeurde bijna dagelijks wel wat en 2 weken naar de bevalling zijn we er ook weer mee begonnen. Wel heb ik gemerkt dat het allemaal wat minder is geworden toen ik 9 maanden later weer aan het werk ben gegaan en nog minder toen ons dochtertje is begonnen met lopen. Ben 's avonds doodop en het idee alleen al maakt me al zo moe. Gelukkig is hij net zo gesloopt dus dat scheelt ook al een boel Maar toch denk ik dat we t met onze (gemiddeld) 3x in de week nog niet eens zo slecht doen
Er is geen grotere beproeving voor je relatie dan een kind krijgen. Daar ben ik van overtuigd. Mijn vriend en ik zijn al bijna 16 jaar samen, zijn samen volwassen geworden en kennen elkaar door en door, en ook op ons heeft het zijn weerslag gehad toen we een kind kregen. Wij vinden het ook moeilijk om het 'papa-en-mama' knopje af en toe uit te zetten. Onze relatie is er niet slechter door geworden, maar wel anders. 16 jaar lang hielden we van alle mensen het meest van elkaar, en nu houden we ineens allebei het meest van ons kind. Dat is een heel gek idee... we hebben elkaar allebei op het tweede plan gezet. Het kost tijd om te wennen aan de nieuwe rol die jullie nu allebei hebben, en de verschuiving van je prioriteiten. Dat kan soms ook jaloezie en naar gedrag opleveren, en dat is volkomen natuurlijk. Geef het de tijd... en blijf praten....
Ik had juist ook al heel snel weer zin, maar dat kon lichamelijk nog niet. Wij hebben precies na 6 weken weer seks gehad en het langzaam opgebouwd omdat het nog wat pijn deed. Nu gaat het erg goed. Het is nu wat rustiger in bed omdat mijn man het druk heeft op zijn werk haha. Maar Emma slaapt dan ook al heel lang door, dat scheelt misschien wel en ze krijgt de fles. Ik denk dat dat wel veel verschil maakt.
wat herkenbaar deze verhalen... en dan te bedenken dat sommige "domme" meiden denken dat hun relatie wel beter zou worden als ze een kind zouden hebben ik ben ook nog steeds niet met mn vriend naar bed geweest en zelf had ik het idee dat ik wel heel laat ben! ten eerste ben je gesloopt aan het einde van de dag (en door de dag heen) constant die "waakstand" ik zit gewoon altijd met mn hoofd bij de baby, ook als hij slaapt. hij slaapt ook nog eens in de wieg naast ons bed. dus op bed kan ik al helemaal niet sexen. ik kan dus echt niet opgewonden worden als ik aan de andere kant mijn zoontje hoor ademen, geluidjes maken. ik zeg weleens tegen mn vriend: niet vreemdgaan he! haha. als grapje natuurlijk, hij begrijpt het echt wel. dan heb ik ook nog eens dat ik me sinds de bevalling nog niet als vanouds voel van onder. hebben jullie dat ook? ik voel me gewoon niet fris. ook al heb ik me net gewassen. het ruikt gewoon niet zo lekker fris. volgens de vk zijn de hormonen daar nog de oorzaak van maar ik hoor nooit iemand daarover. heb ook nog steeds geen "witte afscheiding" zoals ik die altijd voor de bevalling had. bah wat doet een zwangerschap en bevalling toch veel met je lijf! (en een baby met je geestestoestand haha)