Hoe nu (alleen?) verder?

hoi sorry kan je echt geen advies geven maar wil je echt een hart onder de riep steken ( zo zeg je dat toch )
en je heel veel succes wensen !
doe wat goed is voor jouw en je kindje ... als hij zegt te veranderen maar dit niet doet is dit voor jou natuurlijk ook niet goed..

xx

 

je zegt dat je niet wilt dat iemand er vanaf weet..
Maar ik denk niet dat het erg zou zijn om een goede raadgever die je vertrouwt in je omgeving in te schakelen. 1 waar van je weet dat het een objectief advies kan geven.
anderzijds.. als je bij je moeder intrekt een tijdje.. kan hij zien dat het menes is.. je pakt je kind niet gelijk een vader af.. maar hij zal wel inzien dat als hij niet veranderd jij niet je kind een vader afpakt. maar als hij zo doorgaat zelf de keuze maakt dat hij weg moet. Het is zijn gedrag die dit resultaat heeft.
Jij maakt gewoon een gezonde keus.
Ik denk ook een heel belangrijke. want hij meot dan misschien terug naar zijn vaderland. maar als hij hier blijft rijd hij vandaag of morgen dronken zichzelf of een ander nog dood. dat vergeef je je zelf ook nooit.
Ik zou het niet accepteren.

Heeeeel veel sterkte. het klinkt heel zwaar en heftig. en het zal heus niet een slechte kerel zijn verder. maar dit kan hij alleen volhouden als hij een beschermingsfactor heeft. en tot nu toe kan hij terug vallen.. vandaar petje af dat je m heb laten gaan. hij lost zijn eigen sores maar op.
Ga jij maar goed voor jezelf en je kindje zorgen.

Liefs Jazzie

 

hij kan toch terug en werken?? dan kiest hij er zelf voor om terug te gaan, en is niet financieel afhankelijk van ze pa.

dit is toch niks zo. moet er niet aan denken. mijn vriend moet t me niet flikken om ergens uit te hangen en ik niet weten waar hoe of wat... en zeker niet als je zwanger bent..

sterkte... denk aan jezelf en je baby.

 

Tja meid..wat moeilijk!!! Maar miss is het wel het beste om bij hem weg te gaan. Hij wil hier niet blijven en zijn vader wil hem niet terug.. dus ik begrijp dat als zn vader had gezegd kom maar dat hij was gegaan, jullie staan dus niet op de eerste plaats. Als jij bij hem weggaat dan heeft zn vader geen keus en maak je de beslissing voor hem... het is miss wel hard maar miss wel de enige keus om je kindje in alle rust en veiligheid te laten opgroeien.. in ieder geval heeel erg veel sterkte met je verschrikkelijke dillema!!

 

Persoonlijk zou ik die situatie echt niet gezond en misschien zelfs niet veilig vinden voor mijn kind.
Kind kan niet kiezen en zal voor mij echt op de eerste plaats staan, ik zou hem hoe hard het ook klinkt een deadline geven..
Als hij dan nog niet in staat is om te veranderen dan zal dat waarschijnlijk later ook niet lukken en zou ik idd uit elkaar gaan.
Ik weet dat het heel hard klinkt en heel moeilijk zou zijn, maar dat kleine leventje in je buik heeft ook niets aan twee ongelukkige ouders, dan maar liever alleen een moeder die wel een stuk beter in haar vel zit.

 

heeft je man een vast contract bij zijn baas? De reden dat ik dit vraag is, is dat hij dan een zelfstandige vergunning aan zou kunnen vragen.

wat een vreselijke situatie verder...krijg er zelf een beetje de riebels bij en heb de neiging om te zeggen 'ga weg en maak jezelf gelukkig' maar ja ik heb makkelijk praten.

 

Ik heb totaal geen verstand van dit soort zaken hoor, maar is het niet zo dat hij hier zou mogen blijven voor zijn zoon? Het is niet zo dat jullie een scheinhuwlijk hadden anders komt er geen kind op de wereld... En jullie kunnen toch op papier getrouwd blijven maar dat hij of jij ergens anders gaat wonen? Er zijn genoeg mensen die even een breek nodig hebben... Kunnen jullie het niet aan een instrantie uitleggen ofzo? Misschien emt hier en daar het een beetje verdraaien, soms is dat helaas nodig. In dit geval zou ik ook zeggen namelijk dat het fijn voor je kindje is als hij zijn vader wel vaak zal kunnen zien omdat het verder geen nare man is.

 

jeetje wat een vervelende situatie meid..
wat ik wel merk in je verhaal is dat jij de schuld bij jezelf legt als je bij hem weg zou gaan.. dat is natuurlijk het schuldgevoel wat je jezelf oplegt.. als je zo denkt maak je zijn probleem jouw probleem, terwijl het toch echt zijn probleem is.. als jij maar blijft meegaan in zijn problematiek help je hem, je kind en jezelf niet.. ergens moet je een streep trekken..
je eigen grenzen aangeven wil niet zeggen dat je je kind iets ontneemt.. voor hem zijn jou grenzen ook niet duidelijk omdat jij vaak over je eigen grenzen heengaat.. je zult echt de rollen moeten leren omdraaien wil je uit deze situatie komen, want zoals je zelf al zegt en al te vaak gezien heeft, hij kan het niet.. jij zult diegene moeten zijn die het dan voor hem doet.. en voor jezelf kiezen betekent niet altijd einde... geef een ultimatum dat hij 3 maanden aan zichzelf moet werken hoe dan ook, hij moet het dan doen en anders zal je van hem scheiden.. wat dan ook.. maar ga niet nog verder over je eigen grenzen heen, dat kost jezelf teveel energie en zelfwaarde... en dat wil je je zoon ook niet ontnemen toch?

heel veel succes en sterkte..

liefs ele

 

Jeetje wat een moeilijke situatie. Eigenlijk voelt het voor jou als kiezen uit 2 kwaden....Óf je kindje groeit op zonder vader, óf je kindje groeit op in een onstabiel gezin, met de nodige ruzies. Beide situaties zijn ongewenst, maar ik denk dat een kind beter in een éénoudergezin kan opgroeien dan in een gezin met vele ruzies en een dronken vader.

Het lijkt me overigens niet onverstandig om hier toch met mensen in je omgeving over te praten. Wellicht is therapie een oplossing? Samen, of je man eerst alleen.

Ik wil je heel veel sterkte wensen en wil je meegeven dat ik denk dat het belang van je kind voorop moet staan. Begrijp me niet verkeerd, ik denk echt niet dat dat niet het geval is, maar ik maak ook op uit je verhaal dat je je verantwoordelijk voelt voor je partner, wat ook logisch is. Maar dat dat het voor jou moeilijk maakt om de "juiste" keuze te maken. Het is aan je man om te beslissen hoe hij deze situatie gaat oplossen. Als hij niet met zichzelf aan de slag gaat denk ik dat er voor jou weinig andere keus is dan de relatie toch te beëindigen. Je kind op laten groeien in een gezinssituatie waar veel geruziet wordt en vader constant de hort op en dronken is, is m.i. schadelijk voor het (geestelijk) welzijn van je kind.

 

Denk ook niet dat je het moet zien als jou schuld dat jou kleintje opgroeit zonder vader als je bij hem weg gaat want hij verkiest zuipen en uitgaan en nachten wegblijven boven jullie dus het is toch gewoon zijn eigen schuld ! Als hij zijn verantwoordelijkheden weet te nemen dan is er niets aan de hand maar hij gooit zijn eigen ramen in ... Neemt niet weg dat deze beslissing heel moeilijk gaat zijn voor je maar als jij ongelukkig bent dan moet je hier vooral niet mee doorgaan en knopen doorhakken .. En jou kleintje is er ook niets mee gebaat als mama diep ongelukkig is want dit heeft natuurlijk ook weer effect op de kleine .

En ik vind ook dat hij zich gewoon even over zijn eigen gevoelens heen moet zetten en ook eens rekening met jou moet gaan houden want ik vind dit wel heel egoistisch gedrag , hij vind zichzelf zielig en daar moet iedereen rekening mee houden , nou mooi niet , ben het wel eens met zijn vader dat hij gewoon zijn verantwoordelijkheden moet nemen en niet zoveel zelfmedelijden moet hebben ...

sterkte met je beslissing ...

 

Iemand kan in een depressie rare dingen doen, die heel ver kunnen gaan. Je ervaart dit nu wel zeer sterk. Toch lijkt het me wel belangrijk om duidelijk te hebben of hij denkt dat hij zich ooit zal kunnen aanpassen in Nederland, of dat hij denkt dat dit geen optie zal zijn. Stel dat je op zijn wens in zou gaan en met hem mee zou gaan naar zijn vaderland, zou het dan ineens helemaal anders zijn? Uiteindelijk is het zo dat jullie als gezinnetje samen moeten zijn en samen moeten leven en de omgeving doet daar wel iets in, maar kun je deels ook zelf maken. Als hij echt depressief is is het belangrijk dat hij hulp gaat zoeken. Dan is er misschien nog een kans dat je hier samen uit kunt komen. Het is niet zo dat jij alle verantwoordelijkheid van hem over kunt nemen en dat is ook niet wenselijk omdat hij dan kan volharden in zijn gedrag. Je zult dus heel sterk je grenzen aan moeten gaan geven en daarbij denken aan jezelf en aan jullie kind. Of dit betekent dat jij alleen met jullie kindje verder moet, kan alleen jijzelf maar beslissen.

 

Waarom niet naar de psycholoog met hem? Vertel hem waar het op staat, dat je eist van hem dat hij naar de pysch gaat en dat hij voorlopig niet meer weg gaat en als hij 1 van die beiden niet wilt dat je dan van hem weg gaat! Heel hard, mar op deze manier kan je niet meer verder. Hij zal MOETEN willen, en er alles aan moeten willen doen en als dat niet het geval is houd het op want dan zal deze situatie nooit anders worden helaas. Denk aan jezelf. En als het puntje bij paaltje komt en hij moet terug is dat ZIJN keuze geweest, hij kiest ervoor om zo te leven terwijl jij hem 100handvaten geeft om hem te helpen dus dan zal hij ook voor zijn keuzes moeten opdraaien.
Succes meid, wat een rot situatie en ik begrijp heel goed dat je hem ook niet zomaar aan de kant zet. Als je zelf niet in die situatie zit is het makkelijk zeggen ik zou hem allang zijn gepeerd maar als je dan zelf erin terecht komt reageer je toch anders. Je houd toch van die man, en je wilt het liefste gelukkig zijn met zijn drien.

 

hoi Relax,

Ik heb je verhaal gelezen, als eerste wil ik zeggen dat je erg sterk en rationeel overkomt. Anders had je het natuurlijk ook nooit zo lang volgehouden.
Je zegt steeds, ik wil mijn zoontje zijn vader niet ontnemen. Maar je ontneemt je kindje niet zijn vader, maar een labiele, depressieve overemotionele man, die de definitie van vader niet kent en de titel van vader niet mag dragen. Ik werk met kinderen die uit gebroken gezinnen komen en zie dagelijks de pijn van de kinderen die door hun ouders (meestal de vader maar ook geregeld de moeder) teleurgesteld zijn. Die pijn is veel groter dan de pijn van het niet kennen van je vader (verwekker). Je ouders moeten een voorbeeld voor je zijn en wanneer zij het verkeerde voorbeeld geven dan teken je een kind voor de rest van zijn/haar leven. Dat kun jij nu nog voorkomen, door voor je kind te kiezen.
Ik kan je geen advies geven alleen uit ervaring vertellen dat in negen van de tien gevallen zoals die van jullie het kind een ernstige verstoring van de werkelijkheid meekrijgt (tja wat is de werkelijkheid). Jij klinkt sterk en zelfstandig. Kies voor je kindje. Je hebt al aangegeven dat hij geen slechte man is maar niet sterk genoeg is. Hoop dat je kindje het karakter van je man heeft (lief en goed) maar jouw visie op het leven mee krijgt.

Heel veel sterkte gewenst.

 

Jeetje meid wat een verhaal!! veranderen zal hij niet ben ik bang. Dus aan jou de keus hier wel of niet mee door te gaan. Jij neemt jullie kind zijn vader niet af dit doet hij toch echt zelf! Hij ontloopt zijn problemen en maakt jouw leven en zwangerschap tot een nare tijd. Je moet goed voor jezelf bedenken hoe jij jullie (dat van jou en jullie zoon) toekomst wil hebben. Straks is jullie kindje ook de dupe van zijn gedrag. Jullie staan in ieder geval niet op de eerste plaats bij hem, hij wil naar zijn eigen land terug. Maak een beslissing voor jullie kleintje geboren wordt. Stel dat hij na die tijd terug gaat en jullie kindje mee neemt....je kunt hem beter voor zijn.