ik ben bijna 7 weken zwanger zou bij begin beginnen want wil gewoon echt kwijt en aangezien ik het nog niet ga vertellen dat ik zwanger ben dus ook tegen niemand aan praten me vader weet het wel alleen kan je daar niet super mee praten ik ben er dus achtergekomen dat ik zwanger ben(was ong 4 weken toen) ben met lood in me schoenen naar me vriend (ex nu) gegaan en heb het hem vertelt zijn reactie was je laat het maae weghalen en er viel met geen maar tussen te komen want er viel niet over te zeggen ik ben toen maar weggegaan en heb het maar ff zo gelaten 3 dagen later belde hij me op met het verzoek of we konden praten ja tuurlijk zo gezegt zo gedaan savonds is die gekomen we hebben lang zitten praten en gevenmoment kwam ik met de beslissing dat ik abortus ook een goed idee vond waarom heb ik me aantal x afgevraagd maar het was gewoon een gevoel naja week later had ik afspraak bij me ha erover omdat ik totaal niet weet waar of wat de dag zelf keurig op gesprek geweest bij de huisarts en halverwege het gesprek dacht ik waar ben je in hemelsnaam mee bezig je gaat je kindje toch niet weg doen omdat hij dat wilt nee dus heb de ha gezegt dat ik een ander keer wel voor gesprek terug zou komen dat vond die goed ik ben echt aan nadenken geweest en wil me kindje houde me ex verteld dat mij besluit vast stond en ik het ga houden daar was hij niet blij mee hij begon keihard te schreeuwen tegen me met je gooit onze relatie toch niet zomaar weg en blablabla toen ik zei dat daar niks aan te veranderen viel aan mij besluit werd hij alleen maar nog bozer zo boos had ik hem nog nooit gezien en toen werd ik echt bang hij heeft ook aantal dingen kapot gemaakt ik was echt bang uiteindelijk is die gelukkig weggegaan maar dan als laatste kreeg ik nog een smsje van hem met als je het niet weglaat halen en met mij weer een mooie relatie opgaat bouwen dan zorg ik ervoor dat je hele leven kapot gaat nu ben ik echt bang en weet niet zo goed wat ik er mee aan moet en school dat zou hele nieuwe start worden van me 16e tot me 18e geen opleiding gevolgd helemaal niks ben gaan werken vond school niet belangrijk ook veel gezeur met leerplicht gehad en ben nu aan opleiding begonnen en inmiddels 19 maar me opleiding dat gaat totaal niet kan me niet concetreren en stage daar meld ik me gewoon ziek aangezien dat bij hem in de buurt is en ik als de dood ben hem onderweg tegen te komen moest het gewoon even aan kwijt en hoop dat het duidelijk is
ik zou aangifte doen van bedreiging en een contact verbod aanvragen en straatverbod.. dat hij niet bij je in de buurt mag komen en doet hij dat wel dan kan je meteen de politie bellen en word hij opgepakt. zo kan jij wat meer veiligheid voor jezelf creeen. maar waarom wil je niemand nog vertellen dat je zwanger bent? je kan hier niet alleen mee blijven lopen en zal toch steun uit je eigen omgeving nodig hebben. ik zou 1 iemand in ieder geval in vertrouwen nemen en het vertellen die je ook advies kan geven over hoe en wat. succes!
Vooral aangifte doen! Ik kreeg dreig smsjes (Mijn zwangerschap was ook ongepland en de vader van mijn kindje wilde het ook niet houden) waarin stond: Binnen 14 dagen is dat kind eruit of "wij" trekken het eruit. De volgende dag kreeg ik: nog 13 dagen te gaan. Heb aangifte gedaan maar ze deden et niets aan. Als het erger dan dat zou worden wel....maar ze waren dus wel al op de hoogte Heeel veel sterkte. Heb in het zelfde schuitje gezeten dus weet ongeveer wel gore je je op dit moment moet voelen!
Wat een ongelofelijke eikel zeg, die vriend van jou. Laat je kind weghalen en we maken er samen iets moois van of ik maak je leven kapot. Met zo'n vent zou je niks te maken moeten hebben! Dus: aangifte doen, hem voorgoed aan de dijk zetten en hem niet zijn kind laten erkennen.
Zo! Fijne ex zeg.. wat een ...! Ik zou idd ook aangifte doen van bedreiging. En ik zou ook wat meer mensen op de hoogte stellen van je zwangerschap. Heel veel sterkte! @bougainville. Jezus,dat ze niks met jouw aangifte hebben gedan hee! Dat is toch ook een serieuze bedreiging! Pfff wat een idioten lopen er toch rond op deze wereld!
@ts, ik zou aangifte doen van bedreiging en zorgen dat ie niet bij je in de buurt kan komen. Ik denk dat t openbaar maken nu juist een bescherming kan zijn, meer mensen weten er dan vanaf en kunnen de boel een beetje in de gaten houden
Laat je niet manipuleren. Want mijn gevoel zegt dat dat het enige is wat ie doet. Jou laten geloven dat er een mooie relatie komt maar alleen als je het kindje laat weghalen. Als hij echt een mooie relatie met jou wil dan zou hij zoiets onmogelijks nooit van jou vragen. Ik kan je op een briefje geven dat zou je het laten weghalen hij meteen verdwenen is. Laat je niet gekmaken meid. Ik zeg niet dat je het niet moet doen. Dat is jouw beslissing en dat veroordeel ik niet. Maar doe het niet omdat die lul de behanger dat wil. Daar ga je je leven lang spijt van krijgen. GEnoeg moeders hier die het alleen doen. Kijk rond en zie hoe fantastisch die kanjers hun kinderen opvoeden. Makkelijk zal het niet zijn, maar je kunt het. Echt. Veel sterkte.
Wat een vervelende situatie! Ik kan me voorstellen dat je wereld op z'n kop staat. Toch ga ik iets tegen je zeggen dat je misschien niet leuk vind. Hij zegt dat hij je leven kapot gaat maken. Dat lukt alleen als je dat zelf toelaat. En door je nu ziek te melden voor je stage laat je dat dus al toe, hij zorgt er nu voor dat je alsnog geen diploma kunt halen. Dus ga als de wiedeweerga met je studie en je stage bezig. Als jij je kindje wil houden wil je het vast ook een fijne toekomst geven. Dat gaat een stuk beter als jij een diploma hebt hoor! Ga ook praten op school, ouders, familie, vrienden: vraag ze om je te helpen om ook onder deze omstandigheden een diploma te halen. Juist omdat het nu zo belangrijk is. Een kindje krijgen brengt verantwoordelijkheden met zich mee, die kun jij alleen nemen.
Als hij met jou een mooie relatie wil beginnen hoort hij jullie kleine te accepteren. Ik zou hier gewoon aangifte van doen en desnoods tegen je vader zeggen dat je word bedreigt. Sterkte!