Relatie schoonmoeder

Je moet zelf met haar een gesprek aangaan. Alleen jij en je SM. En dan duidelijk maken hoe jij de situatie ziet en beleeft en hoe jij het anders wil.

Een goede vriendin van mij heeft een soorgelijke SM en heeft jarenlang het van haar gepikt. Tot ze het op een gegeven moment gewoon niet meer aankon (toen was haar kindje bijna 1). Me vriendin en haar ouders hebben toen een gesprek gehad met haar SM en SV en alles was uitgepraat en ging goed. Maar toen begon het weer fout te gaan en viel SM weer in haar oude gedrag. Dus mijn vriendin op een rustige manier zeggen dat ze een gesprek met haar wilt hebben en alleen met haar maar dat wilt haar SM niet. En doordat die SM niet luisterde had me vriendin de telefoon opgehangen want ze voelde zich zo woedend worden en ze gaf nog aan ik ga ophangen maar SM bleef door zeuren en het is voor hun cultuur een hele belediging als je de telefoon in iemands oor op hangt dus nu ruzie en ze spreken elkaar niet. SM ziet haar kleindochter niet (maar dit is de schuld van haar zoon want die mag langskomen maar doet het niet). Me vriendin wilt het goedmaken maar alleen d.m.v. een gesprek met haar SM alleen en SM wilt dat niet dus tjaa dan wordt het lastig, maar het is voor beide wel duidelijk hoe ze over de situatie denken.

 

Probeer in de mate van het mogelijke een gesprek aan te gaan om duidelijk te maken wat kan en niet kan. En als dat echt niet lukt, je zeker niet laten doen. Jullie zijn de ouders en jullie beslissen! Hier is het nu ook zo hoor. Kwam hier echt de spuigaten uit. En wat je SZ betreft: zo typisch; zij hebben een probleem en proberen dan jullie een schuldgevoel te geven alsof jullie iets verkeerds doen. Dikke zever. Jullie zijn de ouders en beslissen. En als jullie vinden dat ze genoeg betrokken wordt, dan is dat zo. Mij lijkt het dat ze zelf denkt zwanger te zijn of zo dicht mogelijk wil beleven omdat ze het zelf niet is en mss ook nooit zal zijn. Wacht tot de baby er zal zijn, wedden dat ze dan zal denken dat ze een soort mama is voor de baby en zich ook obsessief zal gaan gedragen tov de baby!

En ivm je SM,ook zo herkenbaar om dan alle schuld op jou te gaan schuiven. Niet intrappen, want daar is niets van aan. Dit is hun manier om macht te blijven hebben op jullie. Ik denk dat jouw vriend een trekje weg heeft van mijn man, die wil voor alle partijen goed doen en dat lukt niet he. Hij stoorde zich er ook aan maar om de lieve vrede zweeg hij dan meestal.
Oplossing hier is nu vooral veel minder langsgaan en contact hebben met SF (was hier echt elke dag bellen of skypen of mekaar zien) zodat de 'navelstreng' wat los kan komen. En als ze ons zoontje zien, zorg ik zoveel mogelijk dat ik er bij ben en ze in de gaten hou. Blijkt hier de enige oplossing te zijn. Als we ze erover aanspreken, gaat het een beetje beter maar doen ze nog altijd vooral wat zij willen. Nu is het ze direct aanpakken en luisteren ze na 5 x zeggen nog niet, dan is het zoontje wegnemen. Geloof me, dat snappen ze dan wel. Hier op nieuwjaardag ook weer overdreven gedrag van SM. We waren bij man zijn meter ( tevens zus van zijn moeder). Een hele toffe dame. Zijn meter komt vragen waar ze een extra stoel moest zetten om zoontje op te laten zitten, mijn SP direct aja tussen mij en (naam SM). was aan andere kant van de lange tafel, ver van ons. Manlief had zijn zoontje nauwelijks gezien de dagen ervoor want veel gewerkt en overgewerkt. Ik reageer van nee zet die stoel maar tussen man en mij. SP direct, maar nee nee zet hem maar bij ons. Ik terug tegen meter v man, hij gaat tussen ons zitten. En die keek ook naar mij van, nou wat is me dat hier nu met (naam SP). We willen dan eten, manlief snijdt alle eten van zoontje klein, ik haal ondertussen zijn drankje uit de babyzak. Staat SM opeens aan mijn stoel, waar ik niet meer op kan, zich ongelooflijk aan het opdringen en eten in zoontje zijn mond te proppen. Euh hallo? Zoonlief eet al maanden zelf en dat weet ze maar al te goed. Zoontje protesteert, weent, SM nog meer opdringen.Tot 5 maal toe hebben we gezegd dat ze moest stoppen, dat hij zelf eet en ze zelf moest gaan eten. Uiteindelijk heeft manlief haar dus echt moeten afsnauwen dat ze er mee moest ophouden en gaan zitten op haar plaats. En hij trok zoontje dichter naar hem toe. Ze is dan uiteindelijk met een erg lang gezicht gaan zitten. Man zijn meter en haar man keken naar ons vol ongeloof en een blik van, groot gelijk om zo te reageren. Zag dat ze die kant van haar zus duidelijk niet kende.
Om maar eens duidelijk te maken dat je best wel op je strepen staat om een bazige SM op haar plaats te zetten. Is hier dus echt enige oplossing. Heel erg jammer maar ja. Wij zijn vrij tolerant en als er ons op een deftige respectvolle manier iets wordt gevraagd, dan doen we er ook niet moeilijk over. Maar helaas bij SF denken ze dat ze alles mogen en zelf moge beslissen wat en hoe. Ze denken echt dat ze de ouders zijn en beseffen niet dat ze 'maar' grootouders zijn en dat wij eerst toestemming moeten geven. Zo wilden ze onlangs met zoontje van toen 18 maand met bus en trein in het slechte weer naar de psychiatrische instelling gaan waar SZ zit om haar te bezoeken want ze had hem toch al 2 weken niet meer gezien zeker! Direct afgewezen! Kwamen ze dan af van, is het dan goed als we met de auto dan naar daar gaan? Neen want zoonlief hoort niet thuis in een psychatrische instelling en wij horen SZ nooit dus waarom moeten wij dan weer gaan toestemmen. Heel gedoe geweest want zij vonden dat blijkbaar normaal. Zucht!

 

Blijft toch moeilijk he die schoonfamilie! Doe je A dan willen ze B, en doe je dan B dan willen ze toch liever A!
Vandaag nog eens langsgeweest bij SF, SM viel mee maar ja dat is dus wel constante strijd die ze wil voeren. Zoontje was hangerig en wilde liever mama en papa dan haar. O wee, viel niet in goede aarde Vond ik heimelijk weer super natuurlijk Als we daar zijn, en hij wil liever van ons aandacht dan van haar, dan gaat ze echt alles proberen om hem toch af te leiden en bij haar te krijgen. Vind ik eerlijk gezegd nogal zielig van haar. En het stoort me zo dat ze dat ook wil! Is toch maar heel normaal dat ons zoontje meer aan ons hangt en troost bij ons zoekt als hij eens valt, dan bij haar. Maar nee, ze kan daar dan niet tegen en wil dan precies wedijveren met mij vooral om precies te bewijzen dat hij haar even graag ziet of zo. En jammer voor haar, maar zoontje is gekker op mijn moeder en SV dan op haar. Hij heeft juist niet graag dat gebedel om aandacht en reageert daar dan juist omgekeerd op. Hij knuffelt mijn moeder spontaan 1000 x meer dan SM! Omdat mijn moeder heel rustig is en ze dan gewoon rustig samen dingen doen en mijn moeder niet constant aandacht gaat vragen. Heeft hij eens geen zin in knuffelen, dan is dat zo maar bij SF kan dat precies niet. Nu, komt ook voort uit het feit dat ze ons zoontje vooral zien als 'entertainment' of bezighoudingstherapie en niet als een mensje met eigen willetje precies.

Veel sterkte nog en onthou dat het jullie zijn die de touwtjes in handen hebben. Het is heel erg balanceren op een smal koordje vind ik, maar zorg er gewoon voor dat de balans niet constant aan de kant van de SF slaat en jullie niet constant water bij de wijn blijven doen. Ik heb het hier meegemaakt en is zeker niet aan te raden. Ook relatie tussen man en mezelf leed er op de duur onder. Dus goede afspraken maken onderling over wat kan en niet voor jullie.
Hier vandaag te kennen gegeven dat we bij geboorte tweede kindje niet direct familie erbij willen in ziekenhuis maar eerst samen met ons viertjes willen genieten en kennismaken. SM had het niet graag zag ik, ze wil nu eenmaal gewoon overal bij zijn en liefst zoveel mogelijk betrokken in alles. Maar goed, dat is een afspraak die man en ik hebben gemaakt dat het eerst om ons als gezin zal draaien die eerste uren. Vorige keer bevalling v 28 u, net 20 minuten bevallen, zoontje 10 min vast en hele familie kwam binnengestroomd. Vreselijk! Ik was doodop en die eerste momenten samen zijn toch beetje vergald erdoor. Zoontje was amper halfuur oud en werd al aan iedereen (mijn ouders, schoonouders, SB,SZ en haar toenmalige vriendin) doorgegeven. Man en ik hebben hem toen zelf nauwelijks vast kunnen nemen. Dit willen we niet meer.