vindt dit toch wel heel erg interessant om te lezen hoe verschillende sommige hun geloof nastreven....er is me wel 1 opmerking bijgebleven die ik niet helemaal terecht vindt eerlijk gezegd... volgens de koran (regels) moets jouw schoonzus zich bekeren tot moslima om geaccepteerd te worden, ipv respect te hebben voor het feit dat ze dat voor jouw broer over heeft gehad, noem jij haar hier hypocriet en schijnheilig.....het zijn toch de door allah(?) opgelegde regels hoe het hoort te zijn... sorry hoor, maar jij zult zelf ongetwijfeld weten dat je niet zomaar klakkeloos een of ander geloof kunt aannemen en dan ook volgens alle regels leven als jijzelf niet zo opgevoed bent, ik vindt het knap van haar dat ze zich heeft bekeerd en alle respect voor haar zeg... ik heb zelf ooit eens een "vluchtige" date gehad met iemand van turkse afkomst (wist ik niet had een hollandse moeder) en de vrouw van zijn broer heeft zich ook bekeerd en daar had iedereen respect voor, ook terwijl ze weten dat ze met kerst en weet ik veel verjaardagen etc etc of gewoon zomaar af en toe een lekker broodje warm vlees of what so ever haalt bij de snackbar op de hoek of waar dan ook.... denk dat als er iemand in jouw (of van een ander) zich bekeerd heeft tot moslim(a) je daar niet anders dan respect voor op hoort te brengen maar dat is mijn mening... het blijkt uit al deze reacties wel dat het grootste gedeelte hier zich goed kan vinden als bekeerde moslima, geboren moslima etc etc maar dat geld niet voor iedereen... en de opmerking die ik net las tegen maria van zoek jij ayaan hirshi ali maar op vindt ik beneden de gordel.... als iemand een andere ervaring of mening heeft moet ze ayaan opzoeken? voor vele vrouwen is ayaan een redmiddel geweest om uit de "hel" te ontsnappen want ik ga er van uit dat jullie niet zo blind zijn dat jullie niet weten dat er meer dan genoeg vrouwen zijn die het heel heel slecht hebben in tegenstelling tot de meeste van jullie....en de slechte reacties naar ayaan toe zijn vaak van vrouwen die het goed hebben geen problemen hebben met het geloof en hun man (familie) degene die het slecht hebben zullen dat ook niet met je eens zijn, maar is niet iedereen het aan zichzelf verplicht om gelukkig te zijn? ik heb wel eens woorden gehad met Ed zijn collega (turk) als hij hier zat te vertellen hoe hij met zijn vrouw omging nou dan gingen mijn nekharen overeind staan...en als ik dan kijk naar Yeltsin een heel goede vriend van me (turk) hoe die zijn vrouw behandeld is dat een verschil van een dag en een nacht en haalt iedereen maar datgene uit de koran wat hem of haar uitkomt....(geld natuurlijk niet voor iedereen maar wel voor vele) vader van Ed zijn collega is trouwens een of andere hele hoge bij de moskee,weet ff niet hoe je zo iemand noemt).... ik ga weer geinteresseerd mee lezen met jullie dames... succes
smoekie ik ben zelf geen moslim,ben een nederlandse. en mijn schoonzus gaat met de broer van mijn vriend. ik kan gewoon niet begrijpen dat je net alsof moet doen,terwijl ik in dezelfde positie zit als haar en gewoon ff heb moeten doorbijten. ik zit nu toch in dezelfde familie alleen heb ik vastgehouden aan mijn standpunt.
Imam, smoekie? Ik vind het wel schijnheilig als je je bekeerd tot moslima en vervolgens wel varkensvlees eet, of eet tijdens de ramadan... VOORAL de bekeerde moslima's, die dus zelf hebben gekozen voor de Islam en dit niet automatisch waren via hun ouders, moeten zich toch zeker aan de basisdingen van de Islam kunnen houden? Anders moet je je niet bekeren... Smoekie, ik ben het met je eens dat velen uit de Koran halen wat hun uitkomt! Heb hier ook veel discussie's met mijn man over. Als het hem uitkomt is iets 'haram', zo werkt het natuurlijk niet!
Ja Ruby, dan vind ik jou standpunt veel beter hoor. Jij houdt vast en bekeerd je niet eventjes om makkelijk geaccepteerd te worden!
Jeetje... heb 7 pagina's door gelezen. Ik herken heel veel. Zelf ben ik een aantal jaar terug bekeerd tot de islam. Omdat IK het wou, en ook omdat ik destijds een islamitische vriend had. Op wie ik stapel gek was! Dus niet voor hem maar voor me zelf ben ik samen met een goede vriendin naar de moskee gegaan, en heb daar de Shahada op gezegt. Waarom? Omdat ik zoekende was... Zoekend naar steun. Ben van huis uit zonder geloof opgevoed. 'Heidene' noemen ze dat geloof ik. In het begin ben ik heel fanatiek bezig gegaan met het geloof, ook al zeiden vrienden van mijn vriend, meisje doe het rustig aan... Elke stap is er een. Ik ging dagelijks 5 keer bidden, ik deed mee met de Ramadan vor zo goed en zo kwaat als het ging. Nu ben ik niet streng bezig meer met de Islam, ben ook alleen zonder vriend. En mijn jongste is ook niet van een man met Islamitische achtergrond. Dat ter zeide. Hoe stond mijn Familie er tegenover? Niet goed. Mijn moeder schaamde zich voor mij, ja, ik droeg een hoofddoek en bij tijd ook een jellebah.. Mijn moeder kon dit nooit accepteren. So be it! Mijn leven mijn keuzes. Ook kreeg ik geregeld de opmerkingen van... Als je vriendje er niet is dan grijp je vast en zeker naar een broodje ham oid. Ja dat deed ik ook! Maar wel ham die halal is Gelukkig hebben we hier een hele goede slager die diverse 'nederlandse belegsoorten' halal heeft nagemaakt! Met groot succes. Maar dat vertelde ik er dan niet bij. Mensen die niets met Islam hebben staan heel snel met vooroordelen klaar! Dit doet mij pijn. Ik woon in een hele multiculturele wijk in Amsterdam en 9 van de 10 buren zijn van islamitische komaf. Deze mensen zijn tegen over mij, en tegen over mijn kinderen altijd heel vriendelijk en sociaal. En wij zijn ook welkom bij ze! Ze weten dat ik moslima ben. En respectere ook mijn keus om mijn leventje zo te leven zoals ik het nu doe... Ooit zal ik weer gelukkig worden met een man. En ja dan gaat mijn voorkeur toch weer uit naar een man van Islamitische komaf. Ondanks dat mijn relatie destijds op de klippen is gelopen ... ben ik nooit maar dan ook nooit slecht behandeld. Ik werd behandeld als een mooie diamant? Wat staat hier over in de koraan? Behandel je vrouw als een diamant, en dan .... ? Ik wil heel snel weer meer bezig zijn met mijn geloof. Maar wel op mijn tempo en niet meer zoals in het begin. En dan nog .. Of je wel of niet moslim(a) word dit is je eigen keus. Als je hier samen met je parnter uitkomt dan maakt het helemaal niets uit of je wel of niet bekeerd. Hm.... geloof dat het nu een beetje warrig is allemaal ... Maar leef je leven zoals jij het wil en laat een ieder gewoon in zijn waarde! Mijn moeder heeft dat niet gedaan...... Maar dat is haar keus...Heb dan ook met haar gebroken ...Maar niet alleen om mijn geloofsovertuiging.
Omdat ik ook getrouwd ben met een moslim, wil ik hier ook even reageren. Mijn man is Turks, ik heb hem in Turkije ontmoet en we zijn daar getrouwd. We zijn alleen voor de wet getrouwd, niet voor het geloof, omdat ik een ander geloof heb dan hij. Hij had bij een neef van hem die huwde met een Engels meisje, gezien hoe de Imam hen trouwde, terwijl dat meisje niet eens wist dat er een gelovig huwelijk gesloten werd. Ze deed dus in feite een belofte, terwijl ze het niet eens in de gaten had. Enkel en alleen, omdat de ouders van hem het daarna wel goed vonden dat ze bij hen in huis verbleef. Dat vond en vindt mijn man ontzettend hypocriet. Toen wij een relatie aangingen, wist mijn man reeds dat ik geen moslim ben, en ook niet de intentie heb om dat te worden. Dit is bij mijn schoonfamilie ook bekend, en dat heeft nooit een probleem opgeleverd. Ik vind de manier waarop mijn man zijn geloof beleeft heel mooi en ik vindt het fijn voor hem dat hij op die manier in het leven staat. Mij persoonlijk spreekt het niet aan. Voor onze dochter willen we het beste van beide 'werelden', zodat zij straks zelf kan kiezen wat bij haar past. Ze zal van allebei het nodige mee krijgen. Natuurlijk is een relatie tussen 2 geloven ook niet elke dag rozengeur en manenschijn. Maar waar is het dat wel? Ik verbaas me soms over dingen vanuit het molsimgeloof, terwijl mijn man zich soms achter de oren krabt over een opvatting in mijn geloof. Ik erger me soms aan dingen uit de Turkse cultuur, terwijl mijn man zich wel een mateloos irriteert aan onze Nederlandse planmatigheid. Maar ik leer ook heel veel van hem, en hij van mij. Hij en ons samen zijn verrijkt ons beider leven. Wat ik ook merk, is dat bepaalde vooroordelen, die bijna alle niet-moslims wel hebben, smelten als sneeuw voor de zon, wanneer je uitleg krijgt, of de gedachtengang achter een bepaald gebruik leert kennen. Zo las ik in dit topic een stukje waarin iemand schreef niets te snappen van besnijdenis (sorry ben vergeten wie dat was). Dat is een reactie die ik heel erg vaak hoor, ikzelf wist voorheen ook nooit zo goed wat ik ervan moest denken. Waarom dan, en hoezo? Nu ik uitleg heb gehad, begrijp ik het een stuk beter. Dat wil niet zeggen dat ik het na uitleg meteen ergens mee eens ben (dat is uiteraard een ander verhaal), maar mijn "vooroordelen" zijn wel weg. Verder is mijn ervaring (en dan heb ik het met name over Turkije) dat veel van de mensen die vanuit Turkije naar Nederland zijn gekomen stukken behoudender en ouderwets zijn in hun geloof, dan de Turkse mensen in het land zelf. Zo is een vriendin van me al 11(!) jaar samen met een Turkse man, getogen in Nederland (hierheen geemigreerd als baby), maar zij wordt niet geaccepteerd door zijn familie. Zij zijn niet getrouwd, omdat ze volgens zijn familie alleen kunnen trouwen wanneer zij zich tot de Islam bekeerd. Wat zij dus weigert. Mijn verhaal loopt synchoon aan het hare, maar ik word dus wel geaccepteerd, en wij zijn wel getrouwd, terwijl mijn schoonfamilie toch echt niet in een grote moderne stad in turkije woont. Maar ik denk ergens dat dit een logische reactie is. Wanneer je huis en haard verlaat, blijf je je wellicht vasthouden aan de situatie zoals die was toen je vertrok. De hele wereld draait verder, maar voor die mensen lijkt het wel alsof de tijd stil blijft staan....
Soo lief van je moeder. Zo zie je maar weer wat een moeder voor haar kind opbrengt. Ik heb er geen woorden voor.
Sooo heb alle paginas gelezen. Ik wil er kort iets over zeggen. Er wordt veel verward met cultuur en religie lees ik.
er zullen ongetwijfeld genoeg nederlandse vrouwen zijn die zich bekeren omdat zij zelf dat willen en zich hier ook naar gedragen... maar en dat weten jullie zelf ook wel, zijn er genoeg gezinnen die het als verplicht opleggen dat de vrouw zich bekeerd omdat ze dan pas mag trouwen met haar moslimpartner...en dan vindt ik dat je niet kan zeggen dat het hypocriet is of schijnheilig omdat het haar gewoon verplicht wordt... dan vindt ik dat je daar alleen maar respect voor op kunt brengen dat ze dat toch op kan brengen omdat ze zoveel van hem houd.... dus ipv te oordelen over die meiden is respect in mijn ogen meer op zijn plaats...
nogmaals het is haar niet verplicht,anders was ik toch ook niet bij mijn vriend?! ze hebben waarschijnlijk wel aangedrongen net als bij mij,maar ik ben toch ook niet gezwicht. als je een beetje ballen hebt houd je je toch aan je eigen overtuiging.
ik kan zeggen dat ik nooit ben aangedrongen of dergelijke. Maar de mensen wat dat doen weten schijnbaar niet dat als je iemand verplicht moslim te worden dit ook haram is. Ik heb respect voor mijn schoonfamilie maar zal geen moslim worden. Ik heb wel enkele dagen meegedaan aan de ramadan, en toen zei mijn schoonmoeder over de telefoon tegen me oooooh dan ga je zeer zeker naar de hemel hihi vond dat zo lief. Maar je kunt en je mag niet gedwongen worden zoiets te doen. Het is ook zoals hanan hier schreef, er word veel cultuur en geloof verward
Besnijdenis is binnen de islam belangrijk voor de rituele reinheid en markeert een overgang naar volwassenheid. En dat laatste, velen maken deze fout. Het is voor de moslimvrouw verboden om met een niet moslimman te trouwen. De reden hiervoor is meerdere keren geschreven. Maar volgens jou zal dit met de tijd bij de mensen ook wel veranderen, dat klopt, met de tijd veranderen heel veel dingen, voornamelijk de mensen zelf. Maar 1 dingen moeten we heel goed begrijpen. De Koran zal NOOIT maar dan ook NOOIT veranderen. Dus nooit zal een moslimvrouw met een niet moslimman mogen trouwen. Volgens de Islam mag dit niet! MAAR, zal iemand dit alsnog doen? Dan is het haar eigen keus. Maar dit betekent niet dat het van de Islam mag.. Vb: Wat 5000 jaar geleden van de Islam niet mocht, mag nog steeds niet. Het enige wat veranderd zijn de mensen zelf. En veel mensen halen idd de cultuur en religie door elkaar.
@enise: de "vertaling" van de koran veranderd wel tho.. en de manier waarop mensen het toepassen natuurlijk ook. maar je hebt gelijk.. de koran zal nooit zulke grote veranderingen ondergaan. overigens ben ik blij dat ik met een doodgewone hollandse vent getrouwd ben maar ga er tegelijkertijd ook vanuit.. dat als ik met iemand van een ander geloof getrouwd was dat ik daar net zo blij mee was geweest je trouwt tenslotte met een persoon. en met alles dat er in die persoon zit. dus ook zijn geloof. kun je daar niet mee leven.. tja dan had je misschien niet met diegene moeten trouwen toch? en belangrijkste is dat jij en je partner er mee kunnen leven uiteindelijk.
Mee eens. Alleen bij mijn man en mij is ons geloof wel zó in ons leven aanwezig dat we beiden absoluut nooit zouden kiezen voor iemand zonder of met een totaal ander geloof. We zijn beiden Christen (waren niet lid van dezelfde kerk toen we verkering kregen) en zouden nooit met elkaar getrouwd zijn als één van ons niet geloofde of bijvoorbeeld Moslim of Hindoe was ofzo. Overigens denk ik dat de schoon(familie) graag wil voorkomen dat er problemen ontstaan vanuit geloofsverschillen, die je als verliefd stelletje vast nog niet voorziet, en dat er daarom wel eens moeilijk wordt gedaan over een gelovige man met een niet-gelovige vrouw. Dit kan heel ver gaan. Mijn schoonmoeder heeft, voordat mijn man haar had verteld dat we verkering hadden, een paar keer tegen hem gezegd dat we, voordat we verkering zouden nemen, eerst maar samen eens moesten worden over de kerk (m.a.w., dat ik me moest voegen bij hun kerk). Gelukkig waren mijn schoonvader en mijn man het daar niet mee eens. Maar ik bedoel maar: ook binnen één geloof komt dat voor, ik denk puur uit beschermingsdrang ofzo. Maar soms ook omdat mensen geloven dat hun kerk de beste is. En daar wordt ik verdrietig van. Na een poosje begreep mijn schoonmoeder gelukkig ook wel dat 't zo niet werkte. Nog even wat over een relatie tussen moslim en niet-moslim: ik vraag me af, zonder mensen te beschuldigen hoor, hoe verantwoord je die relatie, je keuze, tegenover (je) God?
Dat is net zo goed een stukje geloof: ik geloof namelijk dat ik mij later voor God moet verantwoorden (dat klinkt wel heel zwaar, maar ik weet niet hoe ik het zo snel even anders moet zeggen). Dus stel nu dat ik had gekozen voor een niet-gelovige of Moslim- of Hindoe-man ofzo. Ik zou dat denk ik niet voor God kunnen verantwoorden. Ik vraag me dus af hoe anderen dat wél kunnen verantwoorden. Wat betekend God voor je als je je niet voor Hem hoeft te verantwoorden? Hou je dan wel rekening met wat Hij van je vraagt? Dat zijn gewoon vragen, ik ben benieuwd hoe anderen dat zien.
Voordat ik bekeerd ben tot de islam geloofde ik niet in god, dus ook niet dat ik me zou moeten veranwoorden.