Hmm ik geloof absoluut wel in iets als een "god" maar niet zoals de bijbel (of koran) dat voorschrijft en dus ook niet in een god die continu verantwoording eist en goed beschouwd staan de bijbel en de koran zeker niet lijnrecht tegenover elkaar ondanks dat de gelovigen dat soms anders willen doen geloven
Daar ben ik het niet mee eens , want waarom staat er dan niet in dat de ouders hun kinderen volgens beide geloven ( of desnoods 50-50 ) moeten worden opgevoed? Ik meen ook dat ik een keer op tv heb gezien dat een man zijn vrouw een waarschuwende tik mag geven. Trouwens bij bijna elk geloof is de man het hoofd van het gezin .. dus hoezo gelijkwaardigheid?
Ik ben christen en ik kan het uitleggen zoals ik het geloof... De man is het hoofd van zijn vrouw. Dat houdt in dat hij zijn vrouw in liefde moet voorgaan in het dienen van God. Hij moet van haar houden zoals Christus van zijn kerk hield. Christus had zijn leven over voor zijn kerk... hij stierf voor onze zonden. Zó moet een man van zijn vrouw houden. De vrouw hoort haar man te volgen in de dingen die naar Gods wil zijn. En hem alle hulp te geven die hij nodig heeft. Dat betekent niet dat de vrouw niet gelijkwaardig is aan de man. Je hebt een andere positie. Als een man zijn positie gebruikt om zijn vrouw eronder te houden om het zo maar te zeggen, heeft hij niets van zijn taak begrepen. Dat heeft weinig met liefde te maken... Je werkt zo samen als een team zeg maar. Je vult elkaar aan.
Ik vind dit trouwens wel een heel interessant draadje... Bij ons is het niet zo dat het geloof van de vader bepalend is. In de bijbel staat dat de kinderen van een gelovige vader of moeder geheiligd zijn voor God. Het maakt niet uit of dat de vader of de moeder is. Tegelijk zou ik zelf niet kunnen trouwen met iemand die niet hetzelfde geloof heeft als ik. Om dezelfde reden als Freewilly: het is zo'n belangrijk deel van mijn bestaan dat ik me niet kan voorstellen dat ik dat niet zou kunnen delen.
@ Sweetangel, Saskia en Ruby: ik schreef mijn post ook vanuit mijn geloof. Dus mijn vraag is ook gericht aan gelovigen onder ons die een relatie aan zijn gegan met een anders- of niet-gelovige. Over gelijkwaardigheid. Ik sluit me volledig aan bij Stranger. De man is het hoofd van zijn vrouw . Dit betekend dat hij ook voor zijn vrouw zorgt en haar verstandig voorgaat in het geloof en leven, zoals zij al zegt. Als vrouw mag ik mijn man dienen en voor hem zorgen. Dat klinkt heel zwaar en ongelijk enzo, maar dat valt reuze mee Het is niet zo dat er geen sprake is van overleg, maar wel dat ik mijn man volg en dus niet voor hem uit ga lopen in beslissingen en keuzes e.d. Meestal zijn die op elkaar af te stemmen als we het niet helemaal met elkaar eens zijn, maar anders leg ik me neer bij wat mijn man wil/vindt. Dat vind ik niet erg, het hoort er voor mij gewoon bij. En ik vertrouw op het inzicht van mijn man en dat hij voor mij zorgt en vanuit liefde en zorg bepaalde beslissingen neemt. Dat kan bijvoorbeeld zijn dat hij niet wil dat ik na 00:00 uur alleen over straat ga. Dan is dat toch puur uit bezorgdheid en liefde, dat hij wil dat mij niks overkomt. Maar als hij de mogelijkheid heeft, zorgt hij er dan wel voor dat hij (of iemand anders) met mij meegaat over straat na 00:00 uur, zodat ik tóch mee kan naar een tot in de kleine uurtjes durend feestje ofzo, om maar wat te noemen.
Dank je Linda! Ik ben blij dat ik hierin niet alleen sta. Natuurlijk geldt dit voor joden, moslims, christenen enz. Volgens mij kan een echte god nooit willen dat een persoon (in dit geval de vrouw) minderwaardig is aan een man. kan het daar gewoon absoluut niet mee eens zijn! In welk geloof dan ook!
Hey maria2000, klote dat je familie zo reageert. Ik heb zelf ook een partner die niet officieel is bekeerd. Wel respecteert hij mijn geloof , hij heeft uit liefde voor mij veel dingen in zijn leven veranderd, zoals drinken, varkensvlees eten en besnijden. Allemaal uit zichzelf en niet omdat het van hem verwacht werd. En hij zou het heel erg vinden als hij er oorzaak van zou zijn als hij tussen mijn familie en mij kwam. Mijn familie is gek op hem, dat heeft mij wel heel veel strijd gekost. Maar ik ben er niet verbitterd om en neem hen ook niets kwalijk. Ik snap hun standpunten en weet dat ze het uit liefde doen. Maar ik heb wel gekozen voor hem en heb hen gelukkig niet verloren. Wat betreft toekomstige kinderen hebben we afspraken gemaakt: over de namen, de opvoeding en eventueel besnijden als het een jongen is. Mocht onze kroost later kiezen voor een niet moslim partner dan laten we haar/hem daarin vrij. Wat voor mij van belang is dat ze een islamitische opvoeding krijgen. En als ze volwassen zijn, is de keuze aan hen wat ze daarmee doen. Mijn geloof zou ik zelf nooit afvallen, ogenschijnlijk heeft het tekortkomingen. Maar dat heeft meer met het verwachtingspatroon van mensen te maken. De ongelijkheid tussen man en vrouw is niet de schuld van het geloof. Maar moet je eerder zoeken bij de cultuur. Onderdrukking van de vrouw vind in alle lagen van alle gemeenschappen plaats. Bij de ene gemeenschap meer dan bij de ander.Het hoogst aantal echtelijke moorden op vrouwen vind bijv. plaats in Spanje. In China en India worden vele meisjes vlak na de geboorte vermoord. Omdat een dochter de ouders meer kost dan een jongen. Onderdrukking en uitbuiting van de vrouw is iets wat altijd bestreden moet worden. Maar wel met de juiste middelen en de juiste kennis. Er is nog veel mis binnen sommige relaties waarvan de partners zich moslim noemen. Maar het zou simpel en makkelijk zijn de oorzaak hiervan bij het geloof te leggen. groet
God is toch een god van liefde. wat voor een god zal hij zijn als hij mensen kwelt dat zij de gene die zij liefhebben niet mogen liefhebben. ik ben blij dat ik nu snap wat de regels van de koran zijn volgens mij scheppen die genoeg mogenlijkheden om toch bij de gene te zijn die je liefhebt. maar op een latere reactie van een mevrouw die zij niet met haar man te willen trouwen als hij niet van het zelfde geloof is moet ik toch even zeggen dat liefde een gevoel is. je kan niet je liefde voor iemand uitzetten alleen omdat hij niet geloofd wat jij geloofd. dat zou een kwelling zijn voor elke mens met gevoel. en als god bestond zou hij dat zeker niet willen
Ik denk dat het bijna nooit voorkomt dat een vrouw of man die zwaar christelijk is, valt voor een moslim. Ik kom op mijn werk regelmatig zwaar gelovige mensen tegen en over het algemeen gaan zij ook vooral om met eensgezinde mensen. De kans dat zij verliefd worden op een moslim lijkt me niet erg groot! Dus het probleem met "de verantwoording tegenover God" lijkt me daarmee meteen opgelost!
Pina, ik denk dat je nog verbaasd zal staan: Ik heb een kennis die getrouwd is met iemand die zwaar Christelijk is. Gereformeerd. Hij is wel moslim geworden overigens omdat hij zich in dat geloof meer thuis voelde. En zo ken ik nog een paar mensen die bekeerd zijn vanuit het christendom nar de islam.Overigens zonder dat ze getrouwd zijn met een moslim (a) Ik denk dat het juist raakvlakken heeft. Maar ook afstotende elementen.
Maar er is geen sprake van minderwaardigheid hoor, ik ben gelijk aan mijn man, alleen bekleed ik binnen het huwelijk en gezin (als we kindjes krijgen) als vrouw een andere positie dan hij. Het gaat om taken en verantwoordelijkheid, die van de man zijn anders dan die van de vrouw, maar zeker niet meerwaardig. Jij bent toch ook niet minder waard dan een collega die andere taken heeft dan jij?
Een liefde kan je voeden en koesteren, maar ook dood laten bloeden. <Dat klinkt een beetje naar, maar ik kom even niet op een andere omschrijving, val me er maar niet te hard om, ik zal uitleggen wat ik bedoel: mijn man en ik houden ontzetten veel van elkaar. Gevoel heeft een hele grote plaats in onze liefde en relatie, maar God en ons geloof in Hem is in ons leven sterk aanwezig en ook daar komt een heel stuk gevoel bij kijken. God liefhebben boven alles is één van de tien geboden en Hij verdient dat absoluut. Stel nu dat één van ons niet gelovig zou zijn. Dan zou de ander óf God óf de parter niet zuiver lief kunnen hebben, omdat de liefde voor God dan niet met de partner gedeeld kan worden. En dat zouden we echt niet kunnen. Dus, hoe moeilijk het ook zou zijn, we hadden de relatie verbroken als één van ons niet gelovig was (de relatie misschien niet eens zijn aangegegaan). Ja, dat is pijnlijk en heel moeilijk, maar op één of andere manier zouden we niet anders kunnen. God neemt een te grote plaats in in ons leven en nu heeft Hij die plaats in ons huwelijk. Je kunt liefde idd niet uitzetten, maar als het niet gevoed wordt, zal je er uiteindelijk overheen komen. Ik ken mensen die hierom hun relatie uit hebben gemaakt en enorm in de put zaten de eerste tijd. Maar die keuze hebben ze gemaakt omdat er niet alleen een mens was waar ze zoveel van hielden, maar ook God. En God is zoveel groter dan een mens, Hij geeft je er ook de kracht voor het te dragen als je die keuze voor Hem maakt. Verschillende van deze mensen zijn inmiddels gelukkig getrouwd met een gelovige en nog iedere dag dankbaar dat ze niet met de niet-gelovige in zee zijn gegaan. God vindt het niet tof als Zijn kinderen zo'n kwellende liefde hebben. Maar we moesten het misverstand dat alles wat Hij niet wil ook direct maar niet gebeurt maar uit het hoofd zetten. Want dat is één van de grootste misverstanden rond de God Die liefde is...
Ik zou nooit getrouwd kunnen zijn met een gelovige, ik zou hem gewoon niet serieus kunnen nemen. Tot op zekere hoogte kan ik met gelovige mensen omgaan, maar niet te close, want het zou toch op discussies uitlopen. Daarom begrijp ik het wel als een gelovige niet met een ongelovige zou kunnen samenleven.
Nou free willy8 ik kan je wel zeggen dat mijn man binnen ons (aanstaande) gezin geen andere rol bekleed of andere taken heeft dan ik. We werken allebei, verdienen allebei voor ons gezin, gaan allebei ons kind opvoeden, verschonen, de fles geven, knuffelen., Verder heb ik geen andere taken en verantwoordelijkheden dan mijn man. We brengen samen een kind groot en de een is niet meer dan de ander. WIJ ZIJN GELIJK!
Ja, en niet vergeten, dan zijn we ook weer 20 jaar verder. Wie weet hoe we dan in het leven staan met geloof e.d. Zal vast wel loslopen.
Oh, mijn quotje slaat op iets wat ik las op blz 1! Ik had even niet in de gaten dat er inmiddels al 10 pagina's tussen zaten! Hihi.....