Oef dat zijn de mindere tijden in een relatie en helaas heb ik er ook mee te maken gehad. Wat bij mij hielp was vaak leuke dingen doen, met en zonder kids en met of zonder vriendinnen. Zit je nu je geen werk heb echt alleen maar thuis en doe je echt alleen de nodige dingen zoals boodschappen enz of doe je ook nog leuke dingen voor jezelf? Heb je mischien vriendinnen die ook kinderen hebben en met wie je dan iets leuks kan doen? Als ik het goed begrijp ben je hele dagen met de kleine? En is je vriend pas laat thuis van werk. Plan met hem Een papa dag in. Hij heeft tenminste 1 keer in de week een dagje dat hij alleen met de kleine is en jij iets voor jezelf kan gaan doen. Doe samen ook eens in de maand samen iets leuks. Mischien dat de kleine dan bij oma een dagje mag logeren zodt jullie echt even tijd samen hebben Savonds lekker samen een film kijken of programmas diw jullie leuk vinden met iets lekkers erbij.
Ik ben inderdaad altijd thuis met mn zoontje.. Althans ik kom de deur natuurlijk wel uit haha Maar mn vriend is dus 5 dagen de hele dag eg.. Iets voor mezelf doen word dan wat lastig.. Ik wil ook niet elke mn schoonvader bellen... Ik heb zelf voor een kind gekozen en dan zorg ik er ook voor.. Ik vind het echt een heel naar idee om hem te 'dumpen' zodat ik de hort op kan.. Bovendien hebben we niet heel veel financiele ruimte... Dus echt veel leuke dingen doen zit er ook niet in helaas
Vergis je niet meid, veel leuke dingen kosten geen geld. Ik snap je wel hoor dat je je kindje niet elke keer naar opa of oma wilt brengen maar daarom zei ik ook leuke dingen doen met of zonder kind. Zonder is dan gewoon een keer als opa of oma zelf aanbiedt om een keer op hem te passen en verder gewoon samen leule dinden doen. Volgende week bv wordt het redelijk weer je zou naar nesselande strand kunnen gaan.. Kost niks en is niet ver. Pickincken samen, van huis uit neem Je lekkere dingen mee en je kan er de leukste fotos samen maken. Thuis bloemetjes planten voor op t balkon.. Een zak zaadjes kost een euro ofzo bij de hema. Ik heb ook creatief leren zijn in het leukw dingen doen met weinig of geen geld en het lukt aardig. Mijn man werkt 5 dagen en ik 2 dus ben veel met de kids maar ja ze horen gewoon bij mij en als een vriendin wat wilt afsreken: prima maar de kids gaan mee en als het niet kan dan spreken we wel een andere keer af of ze komt bij mij
Hier merk ik ook dat ik niet gelukkig word van de hele dag thuis zijn met de kleine.. Ook al heb ik altijd gezegd dat het me ideaal leek.. Ga nu ook weer aan het werk, kleintje gaat naar oma en opa.. Voor hem leuk en voor mama ook belangrijk..Ik ging ook aan mijn relatie en aan alles twijfelen omdat ik zo slecht in mijn vel zat.. Maar als je echt overtuigd bent dat je alles eraan gedaan hebt, en dat je er echt klaar mee bent, is het tegenover hem ook wel eerlijk om er gewoon een punt achter te zetten.. Maar idd wat er eerder gezegd werd, je zet de levens van 3 mensen op zijn kop (plus je omgeving die ook heel erg meeleeft bijv. ouders enzo) dus het is het zeker waar om alles te proberen.. Maar dat jij en je kleine man gelukkig zijn das het belangrijkst.. En die kleine wordt gelukkig van een happy mama.. Sterkte meid, kan me voorstellen hoe rot het voelt. *knuffel*
Ik denk dat als ik het zo lees niet persee het probleem bij de relatie licht maar bij je zelf, geluk komt niet aanwaaien, daar moet je hard voor knokken, je man werkt 5 dagen, die andere 2 dagen kan je dan toch als gezin wat samen doen. verder overdag, ga de mensen opzoeken bv peuterzwemmen, is niet eens mega duur maar krijg je wel contact mee met andere ouders en kinderen. ga dagelijks even met de kleine man (met mooi weer) naar de speeltuin, dagelijks rondje wandelen, van heel de dag thuis zitten wordt ik ook niet gelukkig, ik heb daarom ook verschillende hobbys bv kaarten maken, haken met stof bezig, zoonlief komt dan altijd gezellig mee knutselen. verder valt me op dat je vaak zegt mijn kind, maar het moet zijn ons kind, alsje uit elkaar gaat ben je vaak nog meer aangewezen op oppas enz. vraag me af wat voor werk je man doet als hij pas rond de nacht thuis komt? dat zou dan tocb betekenen dat hij pas laat op de dag begint. Bedenk ook goed dat thuis gaan wonen ook echt geen pretje is hoor, je zegt in therapie te zijn geweest, maar dat was vooral voor andere zaken, is dat nu verwerkt? of ben je gestopt omdat je er niet verder mee komt. je zegt weer opnieuw te gaan bellen met haar. ik zou een relatie therapeut zoeken. verder (kan bij ons in het dorp bv) kan je smorgens helpen als vrijwillgerster koffieschenken, is dagelijks een uurtje, en zoonlief kan dat gewoon mee, die oudjes zijn dol op jonge kinderen, en het is nog eens dankbaar werk ook, plus je bent er even uit, even wat anders. meid ik wens je succes, en geloof me ik weet helaas ook wel wat je door maakt, ik ben er van overtuigt dat iedereen die periodes heeft, keus is, vecht je er voor of niet.
Volgens mij ben je niet gelukkig met jezelf en tsja, een relatie lijdt daar ook onder. Als ik jou was zou ik er ALLES aan doen om het te verbeteren voor je de stap neemt weg te gaan. Soms moet je vechten!
Het klinkt mij ook in de oren dat het niet gelukkig zijn met je partner niet het échte probleem is, maar dat je daarnaast ook gewoon niet gelukkig bent met hoe het leven nu is... En ik ben bang dat het zo blijft als je niet afentoe ook wat dingen voor jezelf doet. Zoals voorgangers al zeggen: het hoeft niet duur te zijn! Heb je bijvoorbeeld al eens geinformeerd voor de Rotterdampas of iets dergelijks? volgens mij kan je die voor gereduceerd tarief krijgen als je geen of weinig inkomen hebt. En dan kun je een keertje gratis naar de bios, naar plaswijk, naar blijdorp... Verder regelmatig met vriendinnen af blijven spreken, of proberen meer contact te leggen met andere (aanstaande) moeders uit jouw regio... Door de crisis zitten er een hoop mensen thuis ongelukkig te zijn... Wie weet kun je het samen hartstikke gezellig maken. Samen koken, afentoe op elkaars kinderen passen... Ik denk dat dit al een stuk zou helpen. En anders kun je misschien iets met deze tips? 35 Tips voor Minder Zorgen
Volgens mij heb je je beslissing al genomen? Ik hoop dat je jezelf recht in de ogen kan kijken. Een relatietherapeut is toch wel het minste wat je nog kunt doen? Je kunt nu toch niet zeggen dat je er alles aan hebt gedaan om bij elkaar te blijven. Of is dat niet je streven? SAMEN er voor vechten werkt vaak beter dan alleen. Denk aan je kind en je partner!!! Tja, misschien een niet al te aardige reactie... Maar ik lees alleen maar ik-ik-ik in je berichtje. JIJ voelt je niet gelukkig, voor JOU is het op. Ik geloof echt dat je in een rotsituatie zit...maar je kunt er toch voor knokken??
Ik zou eens een baantje gaan zoeken. Een beetje een eigen leven op gaan bouwen. Ligt het aan de relatie, ligt het echt aan je partner of zit je 'gewoon' met jezelf in de knoop? Opgeven is een grote stap en een relatie is hard werken hoor dat gaat allemaal niet vanzelf.
Ga eerst eens met jezelf aan de slag, dan met je relatie. Heb je dat allebei volop gedaan en denk je er dan nog net zo over, dan kun je jezelf (en je kind) recht in de ogen aankijken en zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Ik snap het ook eigenlijk niet zo goed. Je kind is nog niet eens 1,5 jaar oud. Ik ga er dan van uit dat je zo'n 2,5 jaar terug nog alle vertrouwen in je relatie had. Hoe kan die in zo korte tijd zo leeg zijn gebloed dat er echt niets meer van te maken is?
Als ik zo lees speelt er bij jou ook een hoop. Fysio, psycholoog, werkloos. Ik denk dat het belangrijk is eerst met jezelf aan de slag te gaan en wellicht samen in therapie. Omdat er nu zo veel speelt, kun je niet meer helemaal goed nadenken. Uit elkaar gaan lost nk helemaal niks op in jouw gevoel, sterker nog je krijgt er nog meer problemen bij. Wanneer de lipende dingen zijn opgelost en relatietherapie niet werkt kun je altijd nog uit elkaar gaan. Jullie kindje is 1,5 reden genoeg om te vechten toch?!!
Zoals andere al hebben aangegeven zou je relatietherapie kunnen doen. Je bent al een behoorlijk tijdje bij elkaar, dan kun je ook wel proberen om rustig uit elkaar te gaan. Dat jullie er een maand of een paar maanden over doen, doet niets af aan de tijd die komen gaat. Wat het voordeel is van relatietherapie is dat je er dan samen achter komt dat de relatie ten einde is en de therapeut kan jullie helpen om op een goede manier uit elkaar te kunnen gaan. Als jullie op een goede manier kunnen praten komt het alleen maar ten goede van jullie kindje. Ook kun je dan voor jezelf en je kind echt zeggen dat je alles hebt geprobeerd om het te laten werken.
Dit is niet de eerste 'intelligente' opmerking van je op dit forum, beetje kortzichtig... Ontopic: Sluit me aan bij Twinklestar, sterkte Sam...
??? Hoezo lullig? Ze heeft gelijk.. Kom zeg dr gezin moet ook eten en de rekeningen moeten ook betaald worden. Gaat een beetje moeilijk zonder baan. En nu is het eenmaal zo dat er geen overvloed aan banen is dus een uitkering aanvragen is in dit geval helemaal niet verkeerd
*proest* Spuit elf komt ook de bocht weer om . Dit noem je niet kortzichtig, maar gewoon dom en daarbij compleet offtopic. Dat gezegd hebbende; Sam. Denk er echt nog iets beter over na. Het kan natuurlijk gebeuren dat het gevoel weg is. Dat soort dingen gebeuren nu eenmaal. Daar is niks aan te doen, maar weet je zeker dat dit het geval is? Heel zeker? 1000% zeker? Het is nog erger dat je dadelijk jullie levens overhoop gooit en daarna spijt gaat krijgen.