Hoi, Ik weet dat je na de bevalling nog een tijd moet herstellen en datde hormonen nog kunnen zorgen voor wisselende stemmingen. Ik merk dat ik nog behoorlijk kan kibbelen als mijn vriend (weer eens) niet luistert. Ik doe mn best rustig te blijven. Het probleem is nu dus dat de relatie niet echt gezellig is. Ik verwijt hem dingen en hij kiest de laatste tijd vaak een avondje uit boven ons. Ik wil hem dit niet verbieden, want ik ben de gezelligste niet thuis en ik gun hem wel de gezelligheid. En daarnaast wil ik gewoon lekker met en bij mijn dochter blijven. Maar toch baal ik ervan. We gaan de komende tijd ook wel een weekendje weg met zn drietjes, dus hoop dat dat de sfeer wat verbeterd.. Ik moest even mijn hart luchten hier.. ben niet zo'n prater..
Als je niet zo'n prater bent, zou mijn advies zijn: praat, en veel! Een kindje zet alles op z'n kop, zeker je relatie. Door irritaties uit te praten en niet teveel op elkaars nek te zitten (in de zin van: situaties proberen te vermijden die het kibbelen veroorzaken) kun je een hoop voorkomen. Ik zou trouwens not amused zijn als hij zelf zoveel weggaat zonder jullie. Hij is ook vader geworden en moet net zo goed wennen aan en groeien in die rol. Hoe gaat hij met jullie kindje om, is hij genoeg betrokken bij de verzorging?
Ja, hij is helemaal gek op en met ons meisje! Is voor zijn werk juist overdag geregeld tussendoor wel even thuis. Hij doet alles voor haar. Nu ik er over na denk (misschien juist weer door de irritaties) is het inderdaad wel zo dat hij zich niet in dingen verdiept. Boekje van CB ligt al weken op de tafel, maar de hoofdstukken van de fase waarin onze dochter zit (max 15 korte blz.) heeft hij nog steeds niet gelezen. Maar zodra er iets is denkt hij dat ik het allemaal weet. Zodra ik ook dingen merk bij ons kleintje ben ik degene die via internet wat dingen opzoekt. We gaan ook nog wel eens wat met zn drietjes doen hoor. Het is niet zo dat wij hem helemaal niet meer zien ofzo. Maar de afgelopen en komende weekenden is ie wel sowieso één avond weg, naast de 3 /4 avonden die hij doordeweeks gewoon werkt. Misschien ben ik overdreven.. want ik gun hem die gezelligheid wel. Maar élk weekend + verschillende werkavonden vind ik wel veel..
Ik sluit me hier helemaal bij aan. Enige manier is samen praten, anders lopen de kleine irritaties straks alleen maar op tot een keer de bom barst. Gewoon rustig praten, zonder teveel verwijten naar elkaar en je komt een heel eind.
Dit dus.... GROOT probleem! De grootste veroorzaker van het uit elkaar gaan van mensen is niet praten of stoppen met praten. Jij verwijt je partner waarschijnlijk veel zaken die je niet eens tegen hem gezegd hebt. En hoe kan hij dat dan weten? Bij mannen moet je al veel duidelijker zijn dan tegen vrouwen. En accepteer dat hij zaken anders doet dan jij, zonder dat dit betekent dat het slechter is! En over dat niet verdiepen in zaken: man eigen. Hier ook een man die niets leest en mij wel vraagt wat hij weten moet. Ik irriteer me er niet aan, zeker niet omdat ik merk dat als ik zeg dat ik een bepaalde aanpak wil doen om die en die reden, dat hij er dan helemaal in mee gaat. Maar dan moet ik het natuurlijk wel zeggen en uitleggen! Een vrouw heeft nu eenmaal de leiding in het verzorgen van de kinderen. De man volgt en doet zijn uiterste best om erbij aan te sluiten. Vergeet niet dat een man een beetje buiten spel staat, omdat moeder en kind bijna één zijn. Voor een man is het daarom echt niet makkelijk. Hij heeft meer moeite om zijn kind te begrijpen daardoor.
Mijn man heeft nog nooit een CB boekje doorgelezen, dit heb ik eigenlijk ook nooit van hem verwacht. En hij denkt idd ook dat ik het allemaal weet. Maar heb dit nooit als een probleem gezien. Ik denk dat het man eigen is om dit niet te doen. Vrouwen zijn nu eenmaal wat zorgzamer en daarom zul je je er ook meer in verdiepen. Zolang hij een deel van de verzorging op zich neemt zou ik me niet al te druk maken. Dat hij 's avonds weg gaat is natuurlijk leuk voor hem, maar idd niet leuk voor jou. Ik zou dan proberen afspraken te maken dat hij bijv max 1 a 2 keer per week weggaat. Verder niet te druk om alles maken, denk goed na voordat je wat zegt. Ik merk dat ik door de moeheid sneller geirriteerd ben en daarom ook sneller boos ben op hem. Dit wordt vanzelf minder. Jullie moeten allebei nog wennen aan het vader en moeder zijn!
Hier ook een man die liever mij alles over ontwikkeling e.d. vraagt dan hier zelf over gaat lezen/googelen. Ik zie het als een teken dat hij mij wel vertrouwt. Probeer het ook zo te zien. Probeer verder ook zelf eens een avondje weg te gaan. Heb jij tenslotte ook recht op! En misschien vindt je man het ook wel fijn om een avondje met zijn dochter alleen te zijn. Je schrijft tenslotte dat hij dol is op haar. En jij kan, na zo'n avondje, weer veel meer 'aan'. Succes! Ik herken het wel hoor. Hier liepen de gemoederen de eerste weken/maanden soms ook hoog op. Slaapgebrek en hormonen spelen hierin ook zeker een rol!
Ik moet eerlijk bekennen dat vl en ik juist dichter naar elkaar toe gegroeid zijn die eerste maanden. Hij heeft me met veel extra geholpen omdat ik het maar even rustiger aan moest doen van hem. En tussendoor toch nog tijd voor ons samen gevonden als de kleine sliep. Ok hier ook iemand die niet veel leest maar dat weet ik van hem.
Het is belangrijk dat jullie beiden een goede balans vinden, dat heeft even tijd nodig. Ik zou wel proberen om je frustraties eruit te gooien. Grote kans dat ie gedeeltelijk hetzelfde voelt (onzeker over de baby, gefrustreerd over slaapgebrek etc.) Hier gaat het sinds een paar weken veel beter, ik voel me beter, baby krijgt een fijner ritme en manlief vindt het ook steeds leuker worden Het is gewoon zwaar, die eerste weken.. sterkte! en je relatie komt echt wel weer goed
Ik kan je geen raad geven, enkel dat ik hetzelfde probleem heb. Man en ik hebben al 2 keer zware ruzie gehad sinds de bevalling, en verder ook vaak spanningen... Ik ben doodop en kan me daardoor minder goed aanpassen, ik laat me sneller gaan, ik haat zijn brutaal gedrag in het verkeer bvb. Tja.. En hij kan zich van nature sowieso niet goed aanpassen aan gestresseerde personen, en nu nog minder door de vermoeidheid. Hij reageert makkelijk te fel... Kan je nagaan hoe gezellig het is.... Het gaat voorbij, zeggen ze. Kwestie van tijd... En toch zo goed mogelijk proberen op de tanden bijten... Denk aanje kindje... Succes!
Qua interesse is mijn man gek op ons dametje, maar praktische zaken, dingen lezen en dingen opzoeken laat hij aan mij over. Als perse wil dat hij iets leest vraag ik of hij dat wil doen. Dus hier hetzelfde en ik vind t prima, zo is hij, en zo te kezen zijn de meeste mannen zo. Verder blijven we vooral veel praten over alles en over de planning, want hij werkt 4 dagen en doet een hbo studie, dus er blijft bijzonder weinig tijd over. Goed plannen is dus een vereiste om elkaar als gezin soms even te zien. Praten, praten, praten en vooral een gezonde dosis zelfreflectie leveren al veel op!