Meid, dit is niet leuk! Hier helaas ook ervaring. Denk goed na over een oplossing maar kies iig voor je kids en voor jezelf. Omwille van mijn oudste dochter heb ik toen ze jong was de beslissing genomen om bij mijn ex weg te gaan. De beste beslissing ooit. Nu kunnen we, mijn partner, mijn ex en ik heel goed als vrienden met elkaar opschieten. De meest ideale situatie die je hebben kan.
Wat een verhaal! Jammergenoeg begrijp ik je perfect. Mijn vriend is net hetzelfde als jouw vriend/man. En ik ben net hetzelfde al jij (probeer ook op te komen voor mezelf maar onderga het toch). Jammer genoeg heb ik nog geen oplossing gevonden voor dit probleem, dus ik kan je ook geen raad geven. Maar het is duidelijk dat dit geen gezonde situatie is, niet voor jou, noch voor je kinderen. Als je wil kan je me gerust een PB'tje sturen mocht je er willen over praten. Groetjes en sterkte!
Tja dat is wel makkelijk gezegd en zo kan ik het omdraaien ook. Zijn "opmerking" lokt bij jouw uit dat je "zo'n" gezicht trekt. Ik vind hem eigenlijk wel respectloos naar jou toe. Waarom dat geblèr en gescheld meteen? Hij is volwassen hij moet t op een andere manier (normale) kunnen zeggen. Daarbij is dat ook niet het meeste geweldige voorbeeld voor jullie kindje. En even qua situatie, is jullie kindje dan aan het huilen als ze gepoept heeft en voelt hij zich ongemakkelijk daarbij. Of is jullie kindje gewoon rustig en zit het gewoon in zijn hoofd dat dan per se de luier verschoond moet? Sterkte dit is echt geen leuke situatie en de tips die reeds gegeven zijn zitten wel goede tussen denk ik. Veel succes
Ik schrik ook enorm van je verhaal. het eerste wat in me op komt is dit is mishandeling. Mijn man moet dit niet doen want dan ben ik er weg van, wat denkt hij wel niet. elk verhaal heeft natuurlijk meerdere kanten maar me zo uit laten schelden en kafferen om een vergeten luier. nee echt niet. ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat je er uit komt. met of zonder deze man. ik ben er van overtuigd dat je een mens niet kunt veranderen. hoe graag je ook wilt.
Ik heb zelf in een dergelijke relatie gezeten (zonder kinderen!! Gelukkig, want ik vind dit soort gedrag rondom kinderen zeer schadelijk!) en het werd bij mij alleen maar erger en erger. Ik stelde therapie voor, maar hij weigerde. Na 5 jaar (waarvan zeker 3 ongelukkig) ben ik eruit gestapt. Maar dat kon alleen maar omdat we geen kinderen hadden. Jullie hebben wel kinderen en zijn aan hun (en jullie zelf) meer verplicht dan dat... Ik zou voorstellen om therapie te volgen, hoe jullie 'conflicten' beter kunnen oplossen en geleiden, concreter ermee omgaan en niet 'vervuilen' door verbale mishandeling. Concreet communiceren - het is te leren...maar de wil moet er zijn.
Niet dat ik het gedrag van je man goedpraat, maar soms zeggen blikken meer dan woorden, dus ik vraag mij wel af wat voor "gezicht" je dan trekt.
Het is geen normaal gedrag van je man, maar ik weet wel uit ervaring dat de ander je zo kan ergeren dat je er helemaal kwaad van wordt. Mijn ex gaf me altijd sarcastische opmerkingen tijdens ruzies, en daar kon ik ook echt niet tegen, en schreeuwde dan naar hem en haalde zelfs uit. Ook niet goed te praten natuurlijk. De ruzies met mijn vriend nu verlopen heel anders, hij maakt me niet zo kwaad dat ik er niet meer tegen kan en zulk gedrag vertoon. Dus waarschijnlijk dat het gezicht dat je trekt hem zo ergert, dat hij er zo kwaad van wordt. Niet dat je daar iets aan kunt doen, je kunt moeilijk je gezicht veranderen... Misschien er proberen op te letten?
Ik heb niet alle reacties gelezen maar ik vind dat jullie hier beiden fout zitten! Ga eens rond de tafel met elkaar en laat elkaar ook zijn wie jullie zijn. Hij maakt zich zorgen om jou én de kinderen, dit kan je negatief zien maar ook positief! Mijn vriend zijn gezicht spreekt ook boekdelen en daar kan ik mij onwijs aan irriteren en ook erg kwaad worden! Zo hebben we allemaal wat, jij trekt rare gezichten, hij reageert daar vel op.
Geïrriteerd waarschijnlijk, omdat zijn opmerking me in het verkeerde keelgat schoot. En ik weet dat hij daar boos van wordt, maar dat 'gezicht' is een reactie uit emotie. Ik wil er best op letten, maar dat is wel verdomde moeilijk. Hij zegt dat ik het hem gewoon had moeten zeggen, dat ik vond dat zijn reactie op die luier overdreven was. Maar als ik dat gedaan had, was er waarschijnlijk hetzelfde gebeurd.
Ik weet diep van binnen ook wel dat hij zich zorgen maakt. En dat zie ik zeker niet als negatief. Maar hij kwetst me, diep zelfs, met zijn opmerkingen. Ik weet dat hij dominant is. Dat is altijd al zo geweest en dat hoort bij hem. Maar hij hoeft me niet te kwetsen.
Nou moet ik zeggen dat ik ook liever heb dat iemand het zegt, dan een gezicht trekt. Dat kan een hele hoop schelen! Veel mensen hebben het misschien niet door, maar dat gezichten trekken kan zo respectloos overkomen. Ik word daar ook woest van. Maar wil het gedrag van je man absoluut niet goedpraten hoor. Vind dat nog steeds een stap te ver gaan. heel vervelend dat je niet goed met hem kan/durft te praten. Ik zou er dan een onafhankelijk persoon bij halen.
Wauw... dit is geestelijke mishandeling. Ik zou sowieso hulp gaan zoeken... en gaan praten. Sterkte meis!
Heeft hij zich altijd al zo gedragen of is het erger sinds jullie slapeloze/gebroken nachten hebben. Slecht slapen zorgt er natuurlijk voor dat je een korter lontje hebt en als dat lang door gaat, dan barst de bom natuurlijk een keer. Natuurlijk is dat geen excuus voor zijn gedrag, maar zou het wel begrijpelijker maken. Daarbij kan lichaamstaal (het trekken van een bepaald gezicht) soms meer doen dat 1000 woorden. Hij doet het verbaal en jij non-verbaal, beiden is niet goed natuurlijk. Mocht hij altijd al zo gedaan hebben ,dan is het het verstandigst om hulp in te schakelen en daarover te gaan praten, want dit komt natuurlijk niet goed zo. Maar mocht het zo zijn dat het echt door slecht slapen komt, dan zou ik zorgen dat jullie je kindje uit logeren brengen zo nu en dan en eens tijd nemen voor jullie zelf. Lekker samen uitrusten en eens goed uitslapen, soms kan dat al heel veel schelen.
Ik vind dat jullie beide fout zijn, je vriend reageert inderdaad te heftig en het is eens tijd om eens fatsoenlijk te gaan praten jullie hebben kinderen. Ik vind dat hij wel gelijk heeft met de luiers, sorry hoor maar die heb ik altijd bij ook al ga ik even een kwartiertje ergens koffie drinken, een kind poept wanneer het moet en niet op commando en kan dus niet een uur in een vieze luier zitten want dan kan die luier uitslag krijgen, wij hebben ons daarin aan te passen en niet het kind.
Ik heb ook zo'n dominante vriend, en hij deed in het 1e jaar ook regelmatig zo. Ik heb hem toen keer op keer duidelijk en rustig gezegd dat ik niet wilde dat hij zo tegen mij praat, en er al helemaal niet aan hoefde te denken om in de toekomst zo tegen ons zoontje te praten. en als dat niet lukte hij maar weg moest gaan omdat ik geen zin had om zo'n relatie te hebben en ons zoontje beter verdiend. Op een gegeven moment is hij er toen mee gestopt, hij heeft ooit agressie therapie gehad, en is weer bezig gegaan met wat ze hem hadden geleerd. sommige mannen zijn zo (veel testosteron, kort lontje) maar ze kunnen er zéker iets aan doen! Ik raad je aan om weer rustig met je vriend te praten en hem vriendelijk te verzoeken hulp te zoeken! hij zal wel weerstand bieden en zeggen dat het niet helpt maar hou je poot stijf!! Jij wil niet in zo'n relatie zijn en hij houdt toch van jou? dan doet hij er maar wat voor!
Wanneer hij echt wil veranderen; zal hij het ook moeten laten zien. Ik hoop niet dat je zo'n vrouw wordt die alles goed gaat praten. Hij werd zo kwaad omdat ik.... de luiers niet mee nam... zo'n gezicht trok... te hard met het kind omging... de afwas niet deed... dat kopje liet stukvallen... etc. Ik ben zelf het slachtoffer geweest van huiselijk geweld dat met de dag erger werd, en ik weet hoe bizar die smoesjes kunnen gaan worden, waarbij je achteraf denkt van: hoe heb ik dit zo uit de hand kunnen laten lopen, dit heb ik niet verdiend! Gelukkig ben ik na de eerste échte fysieke klap weggegaan bij mijn partner. Maar toen was het geestelijke geweld al wel zo'n 3 à 4 jaar aan de gang. Dat je teveel testosteron hebt, wil niet zeggen dat je je als een aardappel moet gedragen! In de huidige relatie heb ik overigens teveel testosteron en moet VL zijn mooie snoetje houden, omdat ik te beschadigd ben geraakt om mij ooit nog te laten overheersen door iets of iemand. Wanneer hij het niet eens is met jouw keuzes kan hij daar normaal fatsoenlijk en respectvol over praten, en anders is daar het gat van de deur