Fijn dat jullie gepraat hebben. Dat haalt vaak weer een hoop spanning weg en dan kan je samen werken aan jullie relatie. Volgens mij heeft je vriend van te voren niet helemaal goed nagedacht hoe het is voor zijn vriendin (en zichzelf) om zwanger te zijn, te bevallen en ouderschap. Hopelijk krijgt hij meer respect voor je en ondersteunt hij jou waar nodig, zodat jullie samen het ouderschap "dragen". Wel merk ik dat slaapgebrek voor de nodige ruzies zorgt. Er zijn sneller spanningen, miscommunicaties en frustraties. Blijf goed met elkaar in gesprek, je hebt elkaar echt nodig. Succes!
hey melis, super dat jullie goed gepraat hebben, en heel fijn ook dat hij echt zn excuus heeft aangeboden over hoe hij over jou praat. dat was wel ff nodig! ik denk ook dat het voor een man gewoon heel erg wennen kan zijn, ineens een gezin en alles wat dat teweeg brengt. hopelijk komt er nu verbetering in en kunne jullie er helemaal voor gaan
Fijn om te lezen dat jullie gepraat hebben! Ik zeg hier altijd elk kind is een relatieproef!! Het is een grote zegen maar het kost ook veel van het gezin. Veel geluk.
Ja.. mijn ex-vriend kon ook tegen mensen vertellen dat ik een gemiddelde bevalling had gehad en dat het eigenlijk wel mee was gevallen. (15 dagen overtijd, ingeleid en vanaf 8 uur volledige ontsluiting en mijn zoontje was er pas om kwart voor een na een vaccuumverlossing... ) Ben daar toen ik heel erg boos om geweest, voelde me echt niet gewaardeerd. Ik weet niet wat voor contact je hebt met je schoonmoeder anders zou je daar ook eens mee kunnen praten over dat oppassen als jij moet werken.
O Melissa, dit klinkt niet zo goed nee.... Kan me heel goed voorstellen dat je dit moeilijk vindt. Kennelijk wordt jij nu verantwoordelijk voor allerlei dingen en je man doet zo'n beetje waar hij zin in heeft. Jullie zullen hier samen uit moeten komen voordat het zijn eigen leven gaat leiden en de frustraties oplopen. Wat ik zo lees zullen jullie meer op elkaar af moeten stemmen, en je man zijn verantwoordelijkheden nemen omtrent wanneer hij thuis is , en weg is. Ik denk aan een goed gesprek zonder verwijten want dan is het vervallen in ja dat is je eigen schuld etc. en dan duidelijke afspraken. Lukt dat niet, dan raad ik jullie aan om hulp te zoeken op relatiegebied!!! veel succes, Sas
Wow, wat een goeie zet van je om zo eerlijk en open te zijn. Hoe sta je er nu tegenover na dit gesprek? Heb je er vertrouwen in dat er aan gewerkt kan worden of ben je nog wat sceptisch. Hij weet nu in elk geval hoe jij je voelt en hoe je zijn opmerkingen opvat. Goed begin! Ik hoop voor je dat er nog meer van zulke gesprekken volgen. Mag ik je nog 1 tip geven? Probeer eens 1 dag (dat jullie samen zijn) je gevoelens opzij te zetten en doe dan eens iets wat jullie voor de bevalling ook deden wat jullie beide een goed gevoel gaf. Misschien heeft je man dan door dat je eigenlijk helemaal niet zo veranderd bent, maar dat je meerdere rollen hebt en de rol als vrouw af en toe even gezocht moet worden door hem. Sterkte!!!! xxx
Hoe ik me nu voel? Zeker opgelucht, maar ook nog wel wat terughoudend. Het gaat al zo lang niet goed! Maar ik geef de moed nog niet op, want we hebben niet voor niets voor een gezin gekozen. Ellenore: ik heb de gastmoeder gevraagd in de kerstvakantie een dagje extra op te passen. We gaan dan samen een dagje lekker naar de sauna. Leek me wel goed inderdaad om eens samen te ontspannen. Lotte: mijn schoonmoeder en ik liggen elkaar niet. Ze is een bemoeizuchtige vrouw, die mijn man maar niet los kan laten. Zij vind juist dat mijn man zijn leven moet kunnen leiden om een goede papa te zijn. Zoals je hebt gelezen ben ik het daar dus niet mee eens. Aan de andere kant mag ze ook best een keer oppassen, want het is nu eenmaal de oma van mijn dochter, het is belangrijk dat ze een prettige band krijgen. Alleen word ik zo vaak vergeten in het verhaal. Het is mijn man en zijn moeder tegen mij...
Wat goed dat jullie hebben gepraat. Ik hoop echt voor je dat er verandering gaat komen en dat jullie een gelukkig gezinnetje worden. Een kindje brengt nu eenmaal veel verandering in je leven en ik denk dat je je van te voren niet kunt voorstellen hoe groot zo'n verandering precies is. Bij ons heeft het ook voor de nodige spanningen gezorgd en vergt vooral veel tijd en geduld om je nieuwe rol als 'mama/papa' met die van 'partner' te combineren. Als je besluit om samen werk te maken van je relatie dan komt het zeker goed...en achja kleine ergernissen blijven toch altijd Mss een goed idee om er samen eens een gezellig avondje zonder kindje van te maken? Even alleen maar tijd voor elkaar.
Ik vind dit echt NIET normaal.. Als mijn vriend zich zo zou gedragen, nou dan zou ik echt nog lang niet klaar zijn met hem! Want ik vind het gewoon hufterig gedrag.. Sorry hoor! Maar dat hij ZIJN zaadje bij jou naar binnen heeft geschoten is zeker ook het nadeel van moeder zijn/worden? Mijn vriend is internationaal chauffeur, alleen de weekenden thuis. Maar in het weekend hoef ik dus eigenlijk NIKS te doen met de kleine.. Als het nodig is gaat hij 's nachts uit bed(ze slaapt al door), hij geeft haar alle flesjes, doet haar in bad, troosten etc etc. EN hij ruimt zelfs de tafel nog af en maakt ontbijt 's morgens. En hij is altijd van maandagmorgen tot zaterdagmorgen of zondagavond vrijdagavond van huis.. Dus dat doet hij allemaal in zijn weekend.. En het hoeft allemaal niet, maar hij doet het met liefde voor mij en zijn kleine meisje! Ik werk niet, en ga voorlopig ook niet werken. Maar mijn vriend gunt mij wel mijn weekend en rust (hoeft niet van mij), want hij vind moeder zijn zwaarder en een grotere verantwoordelijkheid dan een hele week werken.. En hij wil gewoon zoveel mogelijk bij zijn kleine meisje zijn.. Ik zou maar is goed met hem gaan praten hoor, want ik vind het gewoon belachelijk..
Oh sorry, ik zie nu net dat er al gepraat is.. Excuses! Hopelijk komen jullie er samen uit meid. En worden jullie een heel gelukkig gezinnetje..
Als mijn man dit soort dingen had gezegd of zoch zo opstelde........nou dan zou ie echt de wind van voren krijgen. Dus zo denk ik erover
Meiden bedankt voor de reacties. Ik snap dat sommigen mijn man echt een zak etc vinden. Vind ik op dit moment zelf ook ;( Meiden die het zelfde mee maken, bedankt voor de herkenning. Zo weet ik dat ik niet de enige ben die het mee moet maken. Morgen mag meneer het alleen doen. Ben benieuwd. Ik denk dat het gesprek wel wat veranderd heeft, voor zover ik het nu kan beoordelen. Hij hoopt nu zelfs dat de voetbal wordt afgelast zondag, kan hij lekker thuis zijn omdat ik het niet leuk vind dat zijn moeder hier zit. Viel van verbazing van mijn stoel!
melisa hij kan ook gewoon thuisblijven he? als hij het echt belangrijk vind.... goed hoor dat jullie gepraat hebben... hier heb ik de 1e periode hetzelfde gehad... nou ja niet hetzelfde maar dat hij zich niet realiseerde hoeveel werk het was...toen ik verlof had en hij ziek was heb ik gewoon alles gedaan en dat vond ik ok... toen ik weer ging werken was dat de 1e week nog steeds zo maar daarna moest hij toch voor het grootste gedeelte voor josefien zorgen want hij werkt 20 uur en ik 28 uur... dus alle dagen dat k werk past hij op... nou binnen een week had hij door hoe druk dat is... vanaf dat moment is hij behulpzamer dan hij ooit is geweest en geloof me.... als je je gelukkig voelt samen dan is die vermoeidheid ook een stuk mider erg want dan ben je samen moe..... ik vind het niet erg aardig hoe makkelijk hij je bevalling etc.... wegwuift want je voelt je daardoor gewoon niet gesteund... ik hoop voor je dat hij bijtrekt... want ik denk dat je daar als het langer duurd toch hel erg boos en verdrietig over zou blijven terwijl je juist zo ontzettend van deze tijd zou moeten genieten ( SAMEN). jullie hebben samen dit kindje.... niet alleen jij.... zie je hem weleens genieten van jullie baby.... etc..... spreekt hij wel eens uit hoe gelukkig hij is met zijn kindje... soms vraag ik me wel eens af of er geen mannen zijn die ook een soort postnatale depressie klachten ontwikkelen.... die dan tijdens de zwangerschap alles nog leuk en geweldig vinden en het daarna gewoon fff niet meer weten.... je hoort wel vaker dat mannen dan ronduit bot en niet behulpzaam zijn... ik snap daar echt niets van.. jeetje man.... je hebt net het allermooiste gekregen wat je ooit kunt krijgen.... een baby.... ik snap die manen soms niet.. je moet supertrots op je vrouw/ vriendin zijn... ik hoop dat het goedkomt gr Jose
Dit herken ik dan weer erg: ook mijn schoonmoeder vindt dat mijn man veel te veel moet doen en dat we meer hulp in huis moeten halen om voor ons kindje te zorgen. Man en ik werken allebei full time, en dan nog ben ik degene die het meest voor ons kindje zorgt, dus ik heb helemaal geen begrip voor dit soort argumenten. Dit was misschien logisch in de jaren 60/70, toen de vader 'enkel op zondag het vlees kwam snijden...', maar gaat toch nu niet meer op, of wel. Telkens moet ik mijn man eraan herinneren dat we samen voor dit kindje gekozen hebben en dat we er ook samen voor moeten zorgen (zonder het langer dan nodig uit handen te geven).
Hoe is je man het afgelopen zaterdag eigenlijk bevallen, om alleen thuis te zijn met zijn meisje? Hier in het noorden waren alle voetbalwedstrijden iig afgelast.
Hoi meiden, Mijn man moest gewoon voetballen, dus toen ik naar huis belde kreeg ik mijn schoonmoeder aan de telefoon... Niet fijn. Ze deed kortaf en onplezierig tegen me, dus bij thuiskomst heb ik haar daar op aangesproken. Mijn man doet het prima als hij alleen met haar thuis is, zegt dat hij het ook wel eens leuk vind. Kan ik me goed voorstellen. Gelukkig maar dat hij er van geniet. Helaas gisteren weer ruzie gehad. Hij vind dat Chelsey moet wennen aan het feit dat ze overal mee naar toe gaat. Wat vaak betekend huilen, niet willen eten, niet willen slapen. Dus ik ga dat een beetje uit de weg. Af en toe moet ze mee, maar ik plan liever dingen als ze wakker is. Nu zei schoonmoeder gisteren dat ik me niet aan moest stellen, en dat baby's er maar aan moeten wennen. Weer man en schoonmoeder tegen mij................... Nu was ik zo boos, dat ik heb geroepen dat ze lekker samen een kind moeten nemen! En ze zijn binnen 10 minuten naar huis gegaan. Helaas, is er hier nog niet veel veranderd.
Hi Melisa, ik kwam je topic toevallig tegen en heb even bijgelezen. Het gaat nog steeds niet goed lees ik. Ik plan ook zoveel mogelijk tussen de voedingen door, anders is het niet te doen. En al helemaal als Chelsey er huilerig van wordt zou ik haar ook niet overal mee naartoe slepen. Het is jammer dat jullie gesprekken tot nu toe weinig op hebben geleverd. Ik denk dat er niks anders op zit dan weer met hem erover te praten. Sterkte!
Melisa, ik geloof mijn ogen niet. Wat ik allemaal lees getuigt echt niet van enig respect. Een makkelijke bevalling omdat je een ruggenprik hebt gehad en een half jaar thuis gezeten! Heb echt met je te doen en hoop vooral dat de situatie snel verbeterd of dat hij eens heel erg fllink op zijn lazer krijgt!! Sorry hoor, maar ik zit gewoon plaatsvervangend boos te zijn hier.
Hoorde gisteren van mijn man dat mijn schoonouders niet uit zichzelf zijn vertrokken? Maar hij heeft ze naar huis gestuurd. Heeft aangegeven dat hij nu zijn energie op zijn huwelijk moet richten, anders komt het niet goed. Vind ik toch wel weer dapper van hem. De siterklaaskadootjes staan hier nog onuitgepakt. Nog zo iets. Ik had aangegeven dat ik het niet erg vond dat ze iets voor onze dochter kochten, maar ik had geen zin in echt sinterklaas vieren, want ik had geen energie om lekker te gaan winkelen. Zitten er ook kadootjes in de tas die mijn schoonouders voor elkaar hebben gekocht!!!!! Sta ik dan mooi te kijk, want ik heb echt niets gehaald. Was niet de afspraak. Voor opa en oma zaten er 4 kadootjes in de tas en voor chelsey 4. Grrrr.