Is het voor jullie niet een idee om eens met iemand te gaan praten? Allebei eens lekker je hart luchten en onpartijdig advies krijgen. Jullie hebben verwachtingen van elkaar die niet overeenkomen. Misschien een hele goede vriendin of relatie therapeut(liefst 1 die een kindje heeft gebaard). Wij hebben hier ook verschillende opvattingen over van alles, maar dat komt grotendeels omdat we zo verschillend zijn opgevoed. Mijn man zijn familie doet alles samen en bij mij deden we veel dingen alleen. Wij kiezen gelukkig meestal wel voor elkaar, maar het is zeker geven en nemen.
Melissa, hoe gaat het nu? Ik vind het echt niet kunnen dat hij zo doet! Ik hoop dat jullie er samen uit kunnen komen.
Vraag me toch een beetje af wat die mannen soms mankeren. Vind het niet normaal dat ze verwachten dat wij in principe ons hele leven maar even achterlaten en hun alleen aan hun eigen ding denken. Heb het al vaker gelezen in het topic maar denk dat praten de enige oplossing is. En blijven praten en nog meer praten. Hoop dan voor je dat hij er iets mee doet. Weet niet of hij zelf ook een prater is of dat hij gewoon zijn mond houdt maar je moet hem duidelijk maken hoe je erover denkt.. En misschien moet je hem anders maar een keer laten schrikken. Pak je spullen en die van de kleine maar eens. En zeg maar dat je een tijdje naar je vriendin of ouders gaat. Eens kijken wat hij dan doet. Hij gaat zich dan vanzelf beseffen wat hij mist. En zo niet heb jij in ieder geval wel heel veel duidelijkheid. Zoveel onzekerheid kost je heel erg veel energie. En die energie kun je beter in je kleine meid stoppen dan!. Sterkte. Ik hoop dat je eruit komt!!!
Hoi meiden, hoe het nu gaat? Ik heb eigenlijk zelf geen idee. Klinkt stom he. AFgelopen zaterdag heb ik zijn ouders hier de deur uitgezet omdat ik de bemoeizucht van hun kant meer dan zat was (kwamen binnen en vroegen waarom Chelsey niet sliep, de fles pas kreeg etc). Nu had Chelsey al 2 flessen niet willen drinken dus ik was zo blij dat ze wat nam. We waren op visite geweest en daar kan mijn meisje niet zo goed tegen, geen regelmaat. Volgens mijn schoonouders moest ze er maar aan wennen, ander kwamen we nooit ergens meer! Dat was de bekende druppel...Mijn man snapte het niet, maar besloot wel mijn kant te kiezen door ze te vragen weg te gaan omdat wij ons huwelijk moeten redden (ik ging echt uit mijn plaat, heb zelfs geroepen dat man en moeder maar een kind moeten krijgen, konden ze zelf bepalen). Zondag droeg hij me op handen, en liet aan iedereen zien en merken dat hij het nog niet opgeeft. Nu ben ik ziek. Echt ziek en kan Chelsey maar moeilijk verzorgen. Woensdag en gisteren heb ik haar naar de oppas kunnen brengen en kwam hij zo snel mogelijk naar huis. Maar.... gisteravond ging ie gewoon naar de voetbal, en hij vond het makkelijk dat ik het weekend niet mag werken, kon ie mooi zondag lekker gaan voetballen. Dan is alles wat is opgebouwd direct weer weg voor mij. (heb een ontsteking van mijn evenwichtsorgaan waardoor ik de hele dag draaierig en misselijk ben). Dus we zijn er hier nog niet klaar mee.
Meid, meteen de kop indrukken. Meteen als hij zegt dat hij zondag naar de voetbal gaat, zeggen dat je dat liever niet hebt, omdat <vul reden in>. Echt metéén op reageren.