mijn relatie is zo goed als over. we hebben 2 kinderen (3 en 5mnd) ik ben al bij een advocaat geweest om alles te gaan regelen. noukwam mijn schoonmoeder met het idee om toch nog als laatste een relatietherapeut te proberen. wie heeft er ervaring mee? goed of slecht? heeft het geholpen en wat moet ik me er bij voorstellen?
Geen ervaring mee, maar misschien is het sowieso voor je eigen gevoel als het misgaat wel goed. Dat je er alles aan hebt gedaan. Tenzij je dat gevoel al hebt en echt geen hoop meer hebt op een toekomst met je man. Als er nog 1 % in jou hoopt dat t goedkomt zou ik daar zeker voor gaan! Niet geschoten is altijd mis!
Mijn zusje heeft gedaan, haar relatie is ook zo goed als over,maar na een jaar therapie en proberen gaat het niet lukken. Mijn insteek, het werkt alleen als je allebei achter staat en er open ingaat, en niet begint aan de therapie met het gevoel dat je "overgehaald" moet worden om te blijven. Want dan gaat het volledig avenrechts werken. Het kan ook zomaar zijn dat de uitkomst van de therapie is dat het koek op is en het idd beter is dat jullie elkaar gaan ... Succes!
Hier ook geprobeerd! We houden het nu nog vol, maar de therapie heeft geen toegevoegde waarde gehad. Ben bang dat dat toch ook aan de insteek van mijn vriend ligt. Hij zoekt nooit het probleem bij zichzelf, dus dan wordt het een lastig verhaal. Je moet het beide met hetzelfde idee ingaan. Maar, zoals hierboven ook geschreven wordt. Als er een hele kleine kans is, zou ik het proberen. Dan kan je er later nooit spijt van hebben en het gevoel hebben dat je niet alles er aan hebt gedaan. Sterkte
Vriendin van mij heeft het ook gedaan. Heeft niet geholpen (hebben het een half jaar of een jaar gedaan geloof ik).
idd, als de kans er is, altijd voor gaan. Mijn ex wilde niet in therapie..daar baal ik nu nog van. Had zo graag alles eraan gedaan om de relatie te redden. Als t dan nog niet was gelukt, had ik in ieder geval voor mijn gevoel alles gedaan. Nu loop ik nog steeds met t gevoel dat ik gefaald heb. Dus niet geschoten is altijd mis.. sterkte
vrienden van ons waren zo goed al uit mekaar. sliepen appart etc. maar hebben dit toch gedaan omdat ze mekaar toch miste op de een of andere manier. voor hun heeft het heel erg geholpen puur omdat ze we achter kwamen dat hun verwachtingen eigenlijk gelijk waren alleen met een ander insteek. ik heb ze nog nooit ze gelukkig gezien.inmiddels krijgen ze hun eerste kleintje en kunnen ze echt de wereld aan
Geen ervaring, maar ik zie dat je 2 kleine kindjes hebt, dus als je allebei!ervoor open staat zou ik het zeker proberen. Dan kan je ook naar hun toe zeggen dat je alles hebt gedaan. Daarnaast wil ik even zeggen dat kinderen best een grote invloed hebben op je relatie, ik kan natuurlijk niet voor jou spreken, maar hier zijn de meeste 'crisissen' geweest in het eerste levensjaar van mijn zoontje en nu ook weer van mijn dochtertje. Wij hebben elkaar weer (bij de geboortje van onze dochter) een jaar gegeven om aan de situatie te wennen en om daarna pas te kijken of het echt niet gaat, of het toch hectisch/druk/chronische slaaptekort/hormonen zijn. En sinds mijn dochtertje een maand of 9 is, gaat het weer aanzienlijk beter en vinden we elkaar weer terug, net als 2 jaar geleden bij mijn zoontje. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, of zo goed mogelijk je eigen weg weer vinden.
Slechter dan dat het nu is zal het er niet van worden dus in mijn ogen is het zeker het proberen waard. Wij hebben enige tijd geleden ook een hele moeilijke periode gehad. We waren nog niet zover dat we echt daadwerkelijk plannen hadden om al uit elkaar te gaan, maar we wisten dat als het zo door zou gaan als dat het deed dat dit wel zou gebeuren. Wij hebben toen wel relatietherapie gevolgd en dat heeft ons enorm goed gedaan. We werden enorm met onszelf geconfronteerd en leerden onszelf maar ook elkaar nog beter kennen en ook begrijpen. Het was voor mij een erg fijne ervaring en ik ben heel blij dat we het gedaan hebben. Veel succes en sterkte, wat je ook mag besluiten!
fijn dat er reacties zijn. wat moet ik me voorstellen bij die therapie dan? en zoals eerder werdt gezegt, het 1e jaar met een kindje is moeilijk en zwaar. dat was idd bij onze 1e ook, ook toen zaten we op het randje wat relatie betrefd. ik zit er echt mee. hebben het net over de omgangsregelingen e.d gehad en dat is echt niet leuk
oke, even iets heel anders. heeft er iemand ervaring met " scheiden van tafel en bed" ? zodat we nog niet officieel gescheiden zijn, maar gewoon even uit elkaar gaan om even lucht te krijgen? en hoe zit het dan met de financieen? ik heb nl geen werk (ww) en dus niet echt veel inkomen. als we gaan scheiden, dan krijg ik of allimentatie, of bijstand. maar is dat ook als je van tafel en bed gescheiden bent? of moet ik daar misschien dan even een ander topic voor maken?
Geen ervaring maar als je beiden nog ervoor wilt gaan zou ik het zeker proberen. Voor je andere vragen over bijstand, alimentatie enz. is een nieuw topic misschien beter. Sterkte!