Zoals de titel al aangeeft, mijn vriend weet niet of hij in de toekomst kinderen wilt. Toen we elkaar net leerde kennen had hij een kinderwens, had geen serieuze relatie gehad maar vertelde dat hij dus wel graag een relatie op wilde bouwen met iemand en voor zijn 30e wel vader wilde worden (hij is nu 27). Ik heb zelf een dochtertje uit mijn vorige relatie en en eigenlijk kwamen we al snel bij elkaar nadat mijn ex wilde scheiden vlak na de geboorte. hij zorgt dus al voor haar sinds zij ook een baby is. Nu word mijn dochter bijna 2, en in mijn ideaal plaatje had ik als ik bij mijn ex nog was wel weer zwanger willen zijn. Nu ligt de situatie eenmaal anders en wil ik niet overhaast gaan maar ik weet wel dat ik graag nog een 2e kindje zou willen van de man waar ik nu een relatie mee heb en waar ik gek van ben. Mijn vriend weet ook dat ik het liefst niet al te groot leeftijds verschil zou willen en dat mocht alles goed gaan en blijven tussen ons dat ik het wel graag zou willen rond de tijd dat zij bijv naar school gaat. Nu heeft mijn vriend aangegeven dat hij eigenlijk niet weet of hij nog wel een kind van zich zelf wil erbij omdat 1 kind hem al wel zwaar genoeg valt. Ik merk dat ik hier erg verdrietig van word en dat ik niet goed weet wat ik hiermee wil. We wisten van elkaar in eerste instantie dat we beiden nog een kinderwens hadden en doordat dat matchte en natuurlijk de overige dingen zijn we bij elkaar gekomen en heb ik hem in het leven van mijn dochtertje gelaten. Als hij geen kinderen meer wilt dan voelt het voor mij alsof hij niet de man is waarmee ik de toekomst verder zag en weet ik eigenlijk niet of ik nog bij hem wil blijven omdat mijn kinderwens groot is hoe egoïstisch dat misschien ook klinkt. (mochten we geen kindje kunnen krijgen door medische redenen sta ik er overigens heel anders in). Toch wil ik niet zomaar relatie verbreken nu mijn dochtertje natuurlijk onwijs gek op hem is en is als een vaderfiguur voor haar. Wie kan mij goede raad geven hoe hier mee om te gaan? Ik heb gevraagd wanneer hij het wel denkt te weten? omdat het voelt voor mij beetje aan het lijntje houden, je bent 27 en geen 17 meer dat je niet weet wat je met je leven wilt of wel? je ziet toch wel iets voor je in de toekomst? ook al hoeft het niet NU. Ik heb het enkel over later en zou daar graag duidelijkheid in willen. Hij zegt dat hij niet weet wanneer hij het zeker weet maar ik wil niet over 3 jaar pas horen dat het dan niet wil. Juist omdat ik dan niet weet of ik met hem door wil gaan als hij geen kindje wilt en ik wel. Ik moet hier dan ook over nadenken en ik vind dat alleen maar lastiger wanneer mijn dochtertje ook ouder word en nog meer aan hem hecht. Ik hoor graag jullie meningen!
Ik vind persoonlijk 27 vrij jong om vader te zijn/worden, meeste mannen die ik ken willen vanaf 30+ kinderen. Nu zorgt jouw vriend ook voor jouw dochtertje maar kan mij voorstellen dat dat pittig is. Wel of geen bloedband maakt daarin toch ook wel uit, denk ik zo. (Het scheelt vast dat hij al voor haar zorgt sinds ze baby is.) Ik begrijp dat jouw kinderwens heel groot is, maar denk hierbij ook aan het kind dat je al hebt. Voor haar zou het heel zwaar zijn als je vriend uit haar leven verdwijnt. Zou hij het op den duur niet moeilijk vinden als hij geen biologisch eigen kind heeft? Probeer met hem te praten op neutrale toon, niet in de verwijtende sfeer. Hij kan er niets aan doen dat hij het voelt zoals hij het voelt, hoewel ik mij kan voorstellen dat dat voor jou heel moeilijkj is.
Tja. Ik was zelf altijd zeker dat ik twee kinderen wou. Vriend ook. Maar mijn dochter was geen gemakkelijke baby, en ook gewoon het globale concept van moeder zijn en een kind hebben dat afhankelijk is van mij viel/valt mij zwaar. Tot mijn dochter 2,5 jaar was, was er echt geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht om een tweede te krijgen. Niet "ja, ooit wel eens", gewoon radicaal "hell no, ik wil dit niet nóg zwaarder maken". Gelukkig dacht mijn vriend er net hetzelfde over, praatten we daar samen openlijk over, en lieten we het gewoon gaan. Na een tijdje moesten we allebei schuifelend erkennen dat we toch graag een tweede wilden - gelukkig allebei ongeveer op hetzelfde moment. Maar om mijn punt maar te maken: als hij zegt dat hij het zwaar vindt met eentje, dan ís dat momenteel waarschijnlijk zo. Laat hem even rust vinden in de situatie, en misschien komt het daarna dan wel weer goed. Zeker als hij vroeger wel zei dat hij er nog eentje wou.
even buiten de kinderwens om... is deze man de liefde van je leven? zie je jezelf oud worden met hem? of neem je genoegen met....omdat hij toevallig destijds een kinderwens had... oftewel, hoe groot is de liefde die je voor je vriend voelt? Stel je komt tot de conclusie dat hij wel echt de ware is voor je...vraag jezelf dan het volgende af. Breng je dan liever de toekomst met hem en je dochter door? en zul je dan misschien moeten accepteren dat het bij 1 kindje blijft (terwijl hij er over een jaar misschien heel anders in staat) Of kies je liever voor een "mindere" man, waar je genoegen mee neemt, maar omdat hij wel nu een duidelijke kinderwens heeft? Die overigens over een jaar ook weer weg kan zijn Hou je van je vriend? Ben je blij met hem? Ben je gelukkig? Dan is mijn advies om het voor nu te laten....gun hem even de tijd, je hoeft niet nu al zwanger te worden/zijn dus geef hem dan even de ruimte en laat je dochter ouder worden waardoor dingen ook weer makkelijker worden. misschien verandert ie dan van gedachten. Onze dochter is nu bijna 3 en sinds een paar maanden gaat alles een stuk makkelijker, slaapt ze eigenlijk gewoon altijd goed, waardoor wij ook meer energie weer hebben. ik realiseer me dat t voor mij makkelijk praten is, want bij mij ontbreekt zo'n hevige kinderwens voor een 2e dus volledig op dit moment
Ik had 1 jaar lang een sterke drang voor een tweede, partner wilde het absoluut niet. Ik was vaak teleurgesteld en nu is het zo ver dat ik zelf nog wil wachten. Mijn partner is 36 binnenkort 37, dus jouw vriend heeft in mijn ogen nog genoeg tijd!! Ik zou je relatie niet stuk maken om jouw kinderwens. Des te meer je kunt genieten van je dochtertje en misschien ooit in de toekomst wilt hij het zelf heel graag.
Daarbij is je dochter bijna 2. Dit is ook best een zware leeftijd hoor. Het is niet zijn dochter ook, dat kan ook nog meespelen. Je hebt best kans dat hij er anders tegenaan kijkt over 1 a 2 jaar en je dochter een stuk zelfstandiger is.
Probeer voor jezelf duidelijk te krijgen of hij voor jou de ware is. Mijn man wilde ook nooit kinderen, maar omdat hij met mij een toekomst wilde is hij toch voor 1 kind gegaan. Ik was daar blij mee en dacht zelf dat als ons kind er eenmaal zou zijn dat hij er ook wel 3 zou willen. Net als ik. Maar dat was dus niet zo. Het vaderschap viel hem zwaar, mede door zijn burnout. Hij is stapelgek op onze dochter, maar weet zeker dat hij nooit meer een tweede wil. Heel heftig voor mij. Voelt een beetje als rouwen om een kind wat er nooit is geweest. Ik ben er heel lang mee bezig geweest en ook heel dom bleef ik denken dat als er eenmaal een tweede zou zijn hij wel anders zou denken. Maar dat is dus niet zo. Er was een bijna ongelukje (bijna week over tijd ) voor nodig voor mij om door te hebben dat hij echt echt geen 2e wil en dat ik wel echt echt met hem oud wil worden. Sindsdien ben ik nog blijer met wat ik heb. Dat was ik al wel hoor, maar mijn focus ligt nu op wat ik wel heb en niet op wat ik niet heb Kortom, het enige advies wat ik je op basis van mijn ervaring kan geven is: - neem zijn bezwaren serieus - geniet van je kind! En succes. Want al heb ik er vrede mee, soms doet het toch pijn.
Ik vraag me af hoe je het voor je ziet als jullie vanwege jouw kinderwens uit elkaar gaan. Is hij ondertussen niet de vader van jouw/jullie dochtertje? Heeft hij dan ook geen rechten over haar? Of wil je zijn plaats in haar leven zomaar weg laten vallen? En mocht je een nieuwe vriend krijgen wat wordt zijn rol dan? Soort van oom van je eerste kind en papa van de tweede? Hoe dan ook zal dan het leeftijdsverschil tussen beide kinderen ook groot zijn. Ja jouw kinderwens vind ik in die zin zeer egoïstisch. Bij hem weg gaan betekent dat je je eigen gezin kapot maakt in de hoop ooit een 2e kindje met een andere man te krijgen. Dat je dat sowieso overweegt doet mij vraagtekens zetten bij of je sowieso wel van je vriend houdt. Wil je alleen maar oud met hem worden als hij een 2e kindje met je wil? Tuurlijk ik snap jou ook heel goed. Mijn vriend wilde helemaal geen kinderen. Nooit. Na veel praten en hem de ruimte geven werd nooit 1 en 1 werd uiteindelijk 2. Dus ik weet wat onzekerheid met je doet. En weet je, ik had het me ook nog wel kunnen voorstellen als je bij hem weg zou gaan als er nog geen kind in het spel was geweest. Maar die is er wel. En zij heeft een papa die voor haar zorgt ondanks dat ze niet zijn vlees en bloed is. Wees daar zuinig op. En geef hem wat tijd. Mijn vriend zei met 27 keihard nee. Uiteindelijk was hij bijna 33 toen ik zwanger werd....
Ik kan me voorstellen dat dit erg moeilijk is. Een kinderwens is wel heel sterk en als je van te voren denkt dit te delen is dat een reden om een relatie aan te gaan. Een van de redenen, natuurlijk. En waarschijnlijk niet de belangrijkste, maar toch. Ik kan me dus goed voorstellen dat je gaat twijfelen over jullie toekomst samen. Ik zou het voorlopig de tijd geven om te kijken wat jou gevoel doet en ook om te zien of hij verandert als ze ouder wordt. Tevens zou ik wel benoemen naar hem dat je dit heel moeilijk vind en je het niet zo voorgesteld had.
Hij is 27. Geef hem even de tijd. Het is niet niets dat hij voor een kind van een ander zorgt. Hij heeft zich niet voor kunnen bereiden en geen inschatting kunnen maken hoe zwaar het is. Ga eerst genieten van elkaar en kijk over een jaar of 2 nog eens.
Als hij de ware man voor je is, dan accepteer je ook dat hij nu die twijfels heeft, geef je hem de tijd... Liefde is niet alleen alles zoals je het zelf wil, soms loopt het ook anders. En twee jaar tussen twee kindjes is leuk, maar met drie of vier jaar er tussen is ook niks mis mee. Hij is nog jong en werd dus op zijn 25e al onverwacht vader, terwijl hij niet eens de echte vader is. Geef hem de tijd en als je dat niet wilt of kunt, vraag je dan af of hij de ware wel is. Liefde is meer dan alleen samen kinderen krijgen. Ik krijg het gevoel dat hij jouw ideaal plaatje moet creëren, terwijl hij jou gewoon genomen heeft zoals je bent, als moeder, met moedergevoelens, hormonen én kind! Dan moet jij hem nu ook nemen zoals hij is: 'hij twijfelt'.
Even gewoon ter aanvulling; dat leeftijdsverschil. Sja. Dat is ook een soort van 'dat mag niet', maatschappelijk gezien. Maar ja, als het zo loopt, dan loopt het zo hoor. Zou me daar in elk geval niet te druk om maken. Ik was ook pas toe aan een tweede toen de eerste 5 was. Ja dat vond iedereen raar, nou dan vinden ze dat maar. Het is geen tikkende klok dus misschien als je dat los laat dat dat ook scheelt. En het kan ook voor je dochter juist zo leuk zijn als ze wat ouder is en een nieuwe baby wat bewuster meemaakt.
Ik kan het me ook goed voorstellen. Als mijn man geen kinderen had gewild, niet aan vruchtbaarheidsbehandelingen had willen beginnen of aan alle stappen die daarna kwamen, zouden wij ook niet samen oud geworden zijn.. Wij zouden overigens ook niet samen oud geworden zijn als mijn man na 2 jaar nog het gevoel zou hebben 'dat hij niet voor z'n eigen kind zorgt' en hem (of haar, in het geval van TS) ook met dat idee zou behandelen en opvoeden.. Maar goed, TS, ik zou in dit geval ook niet a la minute even besluiten dat hij niet de man van je leven is omdat hij nu twijfelt. Ik zou daar héél goed over praten. Niet één avondje, maar echt de tijd nemen. Niet haasten omdat je een ideaal leeftijdsverschil in gedachte hebt. Dat had ik ook, maximaal 3 jaar mocht ertussen zitten, maar dat is toch heel anders gelopen Inmiddels kan ik alleen maar zeggen dat het echt ideaal is dat er ruim 5,5 jaar tussen zit, in plaats van 3 Sterkte in ieder geval! Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!
Duidelijk dat je een sterke kinderwens hebt, maar ik vind je wel heel gemakkelijk. Dan ga ik bij hem weg voordat mijn dochter nog meer aan hem hecht? Meisje is 2 en hij is haar hele leven al als een vader voor haar?! Lekker makkelijk gezegd dan. Ik denk dat ze al behoorlijk gehecht is aan hem hoor.
Ik snap je dilemma... Een vriendin is net weer alleen na 8 jaar relatie. Hij heeft altijd getwijfeld,zij heeft hem die ruimte gegeven. Maar die twijfels gingen steeds meer naar "toch niet willen maar niet durven uitspreken" en uiteindelijk de aap uit de mouw dat hij ze ECHT niet wilt. Nu niet en nooit niet. Hij is nog maar 34. Einde relatie en vriendin is er kapot van. En idd 8 jaar lijkt ze aan t lijntje te zijn gehouden volgens haar gevoel. Dus twijfelen twijfelen twijfelen; ik zou wat meer zekerheid willen hebben want de tijd staat niet stil. Als jij heel graag nog meer kindjes wilt en hij toch niet dan moet je verder kijken. Tenzij een van jullie bereidt is om zijn wens opzij te zetten/ toe te geven.
Nou ja zeg! Het is toch juist goed dat ts ook aan haar dochtertje denkt. Tuurlijk is dat kleine meisje gewend aan hem als vader..Al is ze nog maar net 2 jaar. (Dat is dan ook tot nu toe haar leventje) dat ts dat zegt kan ik goed begrijpen..straks is het kindje 5 of 6 jaar en hakt ze de knoop door omdat er van vriends kant geen kinderen komen. Voor een kind is dat niet niks hoor.
Erg lastig ts... mijn ex wilde na de tweede ook absoluut geen kinderen meer. Ik wel. Er was geen sprake van misschien wel ooit..nee het was echt gewoon nee ik wil geen kinderen meer. Ik kan hem begrijpen..we hebben er immers al twee en het waren zware begin jaren maar desondanks kon ik mijn wens niet loslaten. Ik probeerde mezelf nog in te praten dat ik niet zo gierig mocht zijn want we hebben twee prachtige gezonde kindjes terwijl anderen geen kindjes kunnen krijgen. Maar ja na 2 jaar ging het alleen maar bergafwaarts bij ons (niet alleen om mijn kinderwens hoor maar het speelde ook mee) en heb toen de knoop doorgehakt. Bij ons was er geen liefde meer zoals een vrouw en man van elkaar horen te houden. Geen plezier..helemaal uitgebloeid. Nu zijn we 2 jaar verder en verwacht ik mijn derde kindje. Niet gelijk ermee stoppen want jullie houden nog wel van elkaar en jouw vriend is er nog niet helemaal zeker van. Maar bespreek het wel duidelijk met hem
Maar als je bij hem weggaat en een nieuwe vriend vind mag in toch aannemen dat je ook niet met een jaar al zwanger bent. Dus de tijd en leeftijdsverschil, als je bij hem weggaat zal er ook een groter leeftijdsverschil tussen zitten want je moet eerst een nieuwe vriend vinden, stabiele relatie opbouwen en dan ervoor gaan. Ik snap dat het heel lastig is maar ik denk dat je moet kijken hoeveel je van deze man houdt. Wil je met hem oud worden, of alleen als er nog meer kinderen komen? Als je straks oud(er) bent moet je het met je man doen, je kinderen hebben dan eigen leven. En wil je dat met hem of klopt er al iets niet in jullie relatie?
Belangrijkste vraag; wil je oud met hem worden? Ik krijg namelijk een beetje de kriebels, ben je bij hem omdat hij een potentiele vader is? Of omdat je van hem houdt? Als je niet bij hem wil blijven als hij toch liever heen kinderen meer krijgt, zou ik ook niet bij hem blijven als hij van gedachten verandert. Dan wil je hem niet, maar zijn kind.