Logisch dat je bang bent, ik was namelijk ook een tijd bang voor jouw verhaal. Ben er zelfs nog voor naar de HA geweest hahaha. Maar ja ik ga er naartoe. Al een tijdje nu. Het helpt wel om te relativeren. Om mezelf uit te blijven dagen. Ik moet zeggen dat ik nu wel heel ergens anders ben als waar ik was. Het gaat niet snel, maar zonder medicatie verwacht ik ook niet wonderen binnen één dag. maar je kan me altijd PB'en hoor! Vanmiddag twee keer mijn hoofd flink gestoten . Eerste keer kreeg ik een kopstoot tegen mijn slaap van mijn zoon. Auw, maar dat ging wel. Tweede keer stootte ik mijn hoofd tegen een uitsteeksel waar de vensterbank, raakte ik toch even van in paniek. Want wat als dat nou een bloeding veroorzaakte. Heb overigens een dikke wenkbrauw. Verder niks . Was er wel ff flink duuzelig van.
Partyrocker au! Hoe is het nu? honeyy wat erg joh!!! Kan me voorstellen dat je daarna bang bent/blijft voor allerlei andere enge dingen!! Ik heb weer een nieuwe 'angst'. Ik ben nu ongesteld, zit op dag 4, en heb vooral bruin bloed? Eerste 2 dagen had ik wel gewoon normaal en veel, incl stolsels enzo maar normaal heb ik op dag 4 ook nog wel helder rood en nu dus niet. Wat zou dat nou weer zijn? Of is dat gewoon normaal?? Ben verder wel regelmatig ongesteld , ben niet aan de pil.
Maar het verschil tussen een stoornis hebben en iets 'wel eens' of 'een beetje' hebben is toch wel aanzienlijk, denk ik.
Ja, maar ook als je op zo'n moment alleen bent met je zoontje: wat wil je er aan doen om te voorkomen dat er op dat soort momenten iets ergs gebeurt? Ik heb geen last van angsten op dat gebied, maar ik bedenk me met twee kleintjes in huis heus wel eens iets in deze trant. "Wat nou als ik bewusteloos neerval met die twee meiskes in huis en er is verder niemand?" Ja, heel vervelend, maar ik kan niet voorkomen dat er iets naars gebeurt. Als het gebeurt, dan gebeurt het. Ik heb me wel bedacht dat Thirza inmiddels oud genoeg is om eens wat instructies te gaan geven, want zij zou inmiddels in staat moeten zijn om bij de buren aan te gaan bellen voor hulp. Maar dat is dan ook het enige wat je eraan kunt doen. Je hebt geen controle over dingen als gezondheid en ziekte, dood, enz. Nouja, je kunt een aantal ongezonde leefgewoonten achterwege laten, maar verder is het maar afwachten. Beter om er dan maar niet aan te denken en te genieten van wat je op dit moment hebt
Als onderdeel van de therapie voor mijn angststoornis moest ik de 'wat als'-vraag helemaal uitwerken, totdat er geen 'wat als' meer was. Daardoor leer je dat je vaak banger bent voor de wat als en dat het minder beangstigend is als je tot aan de uitkomst doorredeneert. Dus: -'wat als er iets met mij gebeurt en ik ben alleen thuis met mijn zoontje?' -'dan ga ik misschien dood' -;wat als ik dood in huis lig en mijn zoontje zit er bij?' -'dan zit hij een paar uur bij me totdat zijn vader thuiskomt' -'verhongert hij dan niet?' => Einde van die wat als, want hij verhongert niet in die dag. -'dan komt zijn vader/mijn vriend binnen en ziet mij dood liggen' -'dan zal hij helemaal kapot zijn en heel lang erg verdrietig' -'overleeft hij dat?' =>einde van die wat als, want dat overleeft hij en misschien vindt hij ooit wel weer een ander. Dat klinkt een beetje cru, maar zo leer je wel dat de meeste wat als problemen eindigen in een oplosbaar probleem Met een angststoornis zit je hoofd echt raar in elkaar, ik dacht dit soort dingen de hele dag door
Hier ook cognitieve gedragstherapie, maar daar zit ook een stuk verwerking bij. Dus het werkt bij mij jammer genoeg niet als een trein . Was het maar zo.