religie en mensen overtuigen

hoi freewilly sorry dat ik je eerder niet goed begreep bedankt voor het verklaren. Ik heb hier antwoord op jouw bovenstaande vraag:

Bijbelse Profetieën over de komst van een Profeet



Mohammed (saws) de Profeet die de Islam bracht...
De Bijbelse Profetieën op de komst van Profeet Mohammed (saws) zijn bewijzen van de waarheid van de Islam voor de mensen, die in de Bijbel geloven.

In Deuteronomium vermeldde Mozes dat de Heer aan hem zei: "Een profeet zal Ik voor hen verwekken uit het midden van hun broeders, gelijk gij; en Ik zal inderdaad Mijn woorden in zijn mond leggen, en hij zal stellig tot hen spreken alles wat Ik hem gebieden zal. En het moet geschieden dat de man die niet zal luisteren naar Mijn woorden die hij in Mijn naam zal spreken, van hem zal Ikzelf rekenschap eisen". (Deuteronomium 18 verzen 18 & 19, NIV: The NIV study bible, New International Version)


Uit deze versen kunnen we concluderen dat de Profeet die door Allah (swt)gezonden:

Een Profeet als Môesa (Mozes) zal worden
Vanuit het midden van de broeders van de Israëlieten zal komen
Allah (swt) zal Zijn woorden in zijn mond leggen en hij zal stellig tot zijn volk spreken alles wat Allah (swt) hem gebieden zal...

Laten wij deze kenmerken eens dieper onderzoeken:

Een Profeet als Môesa (Mozes):
Mozes en Muhammad (saws) Beide kregen een alles omvattende manier van leven met wetten. Beide boden het hoofd aan hun vijanden, en waren op wonderbaarlijke manieren zegevierend. Beide werden als Profeten en staatslieden geaccepteerd. Beide emigreerden na samenzweringen om hen te vermoorden. Vergelijkingen tussen Mozes en Jezus gaan niet alleen op voor de bovengenoemde overeenkomsten maar ook voor andere cruciale (gelijkenissen); inbegrepen de natuurlijke geboorte, het gezinsleven, en de dood van Mozes en Mohammed (saws) maar niet van Jezus. Bovendien werd Jezus door zijn volgelingen als de zoon van God vereerd en niet uitsluitend als een Profeet van God, zoals Mozes en Mohammed (saws) het waren en zoals muslims het geloven dat Jezus (ook) was.

Dus deze Profetie verwijst naar de Profeet Mohammed (saws) en niet naar Jezus, omdat Mohammed (saws) meer op Mozes dan op Jezus lijkt.

Ook, kan men in het Evangelie naar Johannes opmerken dat de joden op de vervolmaking van deze duidelijke profetieën wachtten. De eerste was de komst van Jezus. De tweede was de komst van Ilyâs (Elia). De derde was de komst van de Profeet. Dit is voor de hand liggend uit de drie vragen die aan Yahya (Johannes de Doper) werden gesteld: "Dit dan is de getuigenis van Johannes, toen de Joden priesters en Levieten uit Jeruzalem naar hem toe zonden om hem te vragen: "Wie zijt gij". En hij beleed en ontkende het niet, maar beleed: "Ik ben de Christus niet". En zij vroegen hem: "Wat dan?. Zijt gij Elia?" En hij zei: "Ik ben het niet". "Zijt gij de Profeet?" En hij antwoordde: "Neen". (Johannes 1 verzen 19 & 20 NIV).

Als we in een Bijbel kijken met verwijzingen, vinden we in de kanttekeningen waar het woord "de Profeet", in Johannes 1 vers 21, naar verwijst. Dit woord verwijst naar de Profetie van Deuteronomium 18 vers 15 & Deuteronomium 18 vers 18 (Zie de kanttekeningen in NIV op vers Johannes 1 vers 21, p. 1594).

Uit dit geheel concluderen we dat de Profetie in Deuteronomium 18:18 niet naar Jezus (Christus) verwijst maar naar de Profeet Mohammed (saws)


Uit het midden van de broeders van de Israëlieten:

Dit verwijst naar hun Ismaelitische neven. Ishmaël, de andere zoon van Abraham, is een voorvader van de Profeet Mohammed (saws).


Allah (swt) zal Zijn woorden in zijn mond leggen:

De woorden van Allah (de Edele Qor'aan) werden voorwaar in de mond van Mohammed (saws) gelegd. Allah (swt) stuurde de engel Djibrîl (Gabriël) om Mohammed (saws) de precieze woorden van Allah (de Edele Qor'aan) te leren en vroeg hem om ze aan het volk voor te zeggen zoals hij ze hoorde. Deze woorden zijn daarom niet van hem zelf. Ze kwamen niet uit zijn eigen geest voort, maar werden in zijn mond gelegd door de engel Djibrîl (Gabriël). Tijdens het leven van Mohammed (saws), werden deze woorden onder zijn toezicht door zijn metgezellen van buiten geleerd en op papier vastgelegd.

Deze Profetie in Deuteronomium vermeldde bovendien dat deze Profeet de woorden van Allah (swt) in Naam van Allah zou spreken. Als we in de Edele Qor'aan kijken, zullen we vinden dat alle hoofdstukken, behalve hoofdstuk 9, worden voorafgegaan of beginnen met: "In Naam van Allaah, de Barmartige, de Genaadvolle."

Merk op dat de Bijbel zegt in het vers na de Profetie in Deuteronomium 18 vers 19 (NIV) : "En het moet geschieden dat de man die niet zal luisteren naar Mijn woorden die hij in Mijn naam zal spreken, van hem zal Ikzelf rekenschap eisen". Dit betekent dat een ieder die in de Bijbel gelooft, moet geloven in wat deze Profeet zegt, en deze profeet is de Profeet Mohammed (saws).

 

vervolg antwoord op jouw vraag:

Welke zijn de Heilige Boeken van de Islam?




Islam gelooft dat er duizenden Profeten geweest zijn, die allemaal hetzelfde geloof verkondigden, en regels verduidelijkten voor de noden van hun specifieke gemeenschap. Een aantal voorbeelden zijn de Profeten Mozes, Abraham, David, en Jezus. Naarmate de mensheid verder evolueerde werden de Openbaringen van God (in het arabisch: Allah; in het Hebreeuws: Jahweh) steeds verfijnder, tot God aan Mohammed de laatste en definitieve openbaring voor de hele mensheid en voor alle tijden gaf.

Eén van de geloofsartikelen van de Islam verplicht Muslims ertoe te geloven in alle Boeken die door God geopenbaard zijn en in alle Profeten die door Hem gezonden zijn - anders kunnen zij niet als Muslim beschouwd worden. Om Muslim te zijn, moet men dus ook in Jezus en in Zijn Boodschap geloven.

Het is ook zo dat Muslims geen verschil maken tussen al de Profeten:

"Zeg: "Wij geloven in God, in wat naar ons is neergezonden en in wat naar Abraham, Ishmaël, Isaak, Jacob en de stammen is neergezonden en in wat aan de profeten door hun Heer gegeven is. Wij maken geen verschil tussen één van hen en wij hebben ons aan Hem overgegeven." (Al-Baqarah 2:136)
Muslims beschouwen de oorspronkelijke Boeken die aan de Profeten geopenbaard werden als Heilige Boeken die God's Boodschap bevatten, met name de Thora (geopenbaard aan Mozes), het Boek der Psalmen (aan David geopenbaard) en het Nieuwe Testament (geopenbaard aan Jezus), en de Koran (geopenbaard aan Mohammed).

Volgens de Islam hebben de Boeken van de Bijbel in de loop der tijden evenwel aanpassingen ondergaan zodat de oorspronkelijke Boodschap in deze Boeken niet meer in zuivere originele vorm is behouden.

Bovendien wordt de Bijbel ook niet beschouwd als het letterlijke Woord van God, maar is het eerder een relaas over het leven van Jezus. Zoals in de Islam de Sunnah het relaas is van het leven, de handelingen en de uitspraken van de Profeet Mohammed.

Muslims erkennen ook de Bijbel als een Heilig Boek, maar omdat het Boek niet meer in zijn oorspronkelijke vorm bestaat en er doorheen de eeuwen veel aan is veranderd, toetsen Muslims de huidige Bijbel wel aan de Koran. Alles wat door de Koran niet expliciet tegengesproken wordt, wordt aanvaard. De Koran wordt door Muslims als het letterlijke Woord van God beschouwd, zoals het letter per letter aan Mohammed geopenbaard werd. In al die honderden jaren, is er nog geen letter aan veranderd.

Ten slotte vermelden we dat in de Muslimwereld het in het Westen nagenoeg onbekende Evangelie volgens Barnabas grote bekendheid geniet. Onder meer in hoofdstuk 163 (maar ook op verschillende andere plaatsen) van dit Evangelie kondigt Jezus de komst van de Profeet Mohammed na hem aan:
Jezus ging samen met zijn discipelen de wildernis in voorbij de Jordaan, en wanneer het middaggebed voorbij was, zette hij zich neer in de buurt van een palmboom, en onder de schaduw van deze palmboom zetten zijn discipelen zich neer.
Dan zei Jezus: "Zo geheim is predistinatie, o broeders; dat ik u zeg dat waarlijk, slechts aan één man zal het duidelijk bekend zijn. Hij is het waar de naties naar uitkijken, aan wie de Goddelijke geheimen zo duidelijk zijn dat wanneer hij in deze wereld komt, diegenen die naar zijn woorden zullen luisteren gezegendd zullen zijn omdat God hen zal overschaduwen met zijn Genade zoals deze palmboom ons overschaduwt. Ja, zoals deze boom ons beschermt van de brandende zon, zo zal de Genade van God zij die in deze man geloven beschermen tegen Satan."
De discipelen antwoordden: "O Meester, wie zal die man zijn waarover u het hebt, wie zal er in de wereld komen?"
Jezus antwoordde met een blij hart: "Hij is Mohammed, Boodschapper van God, en wanneer hij in de wereld komt, zal zoals de regen de aarde vruchten doet dragen wanneer het lange tijd niet geregend heeft, zo zal hij de gelegenheid zijn van goede werken onder de mensen, door de uitbundige genade die hij zal brengen. Want hij is een witte wolk vol van de genade van God, genade die God op de gelovigen zal sprenkelen zoals regen."

 

Hoe de drie monotheistische godsdiensten denken over Jezus (vrede zij met hem):



Judaisme

Joden erkennen het profeetschap van Jezus niet. Volgens hen was Jezus ook helemaal geen Messias (dit wordt uitgelegd op de website van de National Assembly of Hebrew Students, in: Why the Jews rejected Jesus as the Messiah?)
De Joden wachten nog altijd op de komst van de Messias. Sommige Joden menen dat ze door eigen handelingen de komst van de Messias kunnen bespoedigen, anderen menen dat dit niet het geval is.



Christendom

Na het leven van Jezus Christus, ontstonden er verschillende strekkingen in het Christendom. In het jaar 325 na Christus, haalde de strekking van Paulus het overwicht en werd op het Concilie van Nicea beslist dat Jezus zelf God en Zoon van God was. Het Concilie vestigde meteen ook de doctrine van de Heilige Drievuldigheid. Het Christendom vereerde Jezus voortaan tegelijk als God en Zoon van God. Maria wordt vereerd als de Moeder van Jezus, de Moeder van God. Vandaag de dag zijn er evenwel steeds meer Christenen die het niet langer nodig vinden te geloven in de goddelijkheid van Jezus. Op 25/9/84 publiceerde de Britse krant The Daily News de resultaten van een onderzoek onder bisschopen van de Anglikaanse Christenen dat door Credo, de wekelijkse "London Weekend Television", uitgevoerd werd. In dit artikel stond:
"Meer dan de helft van de Engelse Anglikaanse bischoppen zeggen dat Christenen niet verplicht zijn te geloven dat Jezus God was, volgens een rondvraag die vandaag gepubliceerd werd. Het onderzoek bij 31 van de 39 bisschoppen in Engeland toont aan dat velen denken dat de mirakels van Jezus, de maagdelijke geboorte en de verrijzenis misschien niet precies gebeurd zijn zoals beschreven is in de Bijbel." Slechts 11 bisschoppen stonden erop dat Christenen Jezus als mens én als God moeten aanzien, terwijl 19 bisschoppen zeiden dat het voldoende was om Jezus te beschouwen als "God's supreme agent". Eén bisschop had geen vaststaande mening.
(On-line bron: The True Message of Jesus (a.s.) )


Islam

Volgens de Islam is Jezus een Machtig Profeet van God. Islam leert dat er duizenden Profeten geweest die allemaal hetzelfde geloof brachten, voor de noden van hun specifieke gemeenschap. Zo waren er bijvoorbeeld de profeten Abraham, Mozes, David en Jezus. Daarna kwam er volgens de Islam nog één en meteen de laatste Profeet, met name de Profeet Mohammed. Met hem werden de openbaringen van God (in het arabisch: Allah) aan de hele mensheid voltooid. Volgens de meeste Muslims kunnen nu geen Profeten meer komen.

Eén van de geloofsartikelen van de Islam, is het geloof in alle Profeten van God, zonder onderscheid, en in de aan hen geopenbaarde Heilige Boeken. Dit betekent dat iemand die niet in het Profeetschap van Jezus gelooft, dus ook geen Muslim kan zijn.

Volgens de Islam is het echter onmogelijk dat een mens God kan zijn. Dat gaat in tegen het eerste gebod dat er geen god is dan God.

Net als de Christenen, geloven Muslims in de maagdelijke verwekking van Jezus. Beiden delen ook het geloof dat Jezus levend in de hemel is en van daar zal weerkeren.Volgens Muslims is Jezus echter niet gekruisigd en is hij dus ook niet drie dagen dood geweest. Muslims geloven dat God ervoor gezorgd heeft dat iemand die op Jezus leek, gekruisigd werd. Later is Jezus levend ten hemel opgenomen.

Zoals uit volgende voorbeelden blijkt, worden Jezus (arabisch: Isa) en zijn Moeder Maria (arabisch: Maryam) in de Koran vele malen eervol vermeld. Een hoofdstuk van de Koran draagt zelfs als titel de naam 'Maryam'. En sommige Muslims aanzien ook Maria als een Profeet.
"En toen de engelen zeiden: ' O Maria, God heeft jou uitverkoren en jou rein gemaakt en Hij heeft jou uitverkoren boven de vrouwen van de wereldbewoners. O Maria, wees jouw Heer onderdanig en buig je eerbiedig voor Hem neer (in gebed) en buig met de buigenden' ... Toen de engelen zeiden: 'O Maria, God kondigt jou een woord van Hem aan, wiens naam zal zijn de Messias, Jezus zoon van Maria. Hij zal in het tegenwoordige leven en in het hiernamaals in hoog aanzien staan en behoren tot hen die in de nabijheid [van God] zijn. Als kind en als volwassene zal hij tot de mensen spreken en hij zal een van de rechtschapenen zijn'. Zij zei 'Mijn Heer, hoe zou ik een kind krijgen, terwijl geen mens mij aangeraakt heeft.' Hij zei: 'Zo is het. God schept wat Hij wil. Wanneer Hij iets beslist, dan zegt Hij er slechts tegen: "Wees! en het is." En God zal hem het Boek, de Wijsheid, de Taura (de Wet) en de Bijbel onderwijzen. ' (Koran 3:42-48)

En [God zal hem] als een gezant tot de Israëlieten [zenden, om te zeggen]: "Ik ben tot jullie gekomen met een teken van jullie Heer: dat ik voor jullie uit klei iets als de vorm van een vogel zal scheppen, er dan in zal blazen en dat het dan met Gods toestemming een vogel zal zijn. Dat ik blindgeborenen en melaatsen te genezen en doden levend maak, met Gods toestemming..." (Koran 3:49)

"... Wij hebben Jezus, de zoon van Maria, de duidelijke bewijzen gegeven en hem gesterkt met de heilige geest. Maar telkens als er een gezant tot jullie komt met iets wat jullie niet zint, zijn jullie dan niet hoogmoedig? Dan betichten jullie sommigen van leugens en anderen doden jullie" (Koran 2:87)

"Zeg: 'Wij geloven in God, in wat naar ons is neergezonden en in wat naar Abraham, Ismaël, Isaac, Jacob en de stammen is neergezonden en in wat aan Mozes en Jezus is gegeven en in wat aan de profeten door hun Heer is gegeven. Wij maken geen verschil tussen één van hen, en wij hebben ons aan Hem overgegeven.'" (Koran 2:136)

 

1 Ik geloof niet dat God fouten maakt.

2 Als de Koran aan de bijbel moet worden getoest. Zou ik eerst de bijbel aan zijn geheel aan elkaar toesten. Waarbij veel tegenstrijdigheden zijn:

Het verschil tussen de Bijbel en de Qor’aan
(Dit is een door "Islam & Meer" uitgebracht artikel: "http://www.islam-meer.tk/")


De Bijbel is een collectie van boeken geschreven door vele verschillende auteurs. De Qor’aan echter is een gedicteerd schrift, de Spreker in de Qor’aan is God die direct tegen de mens praat. In de Bijbel vindt men vele mannen die schrijven over God, op sommige plaatsen vind je uitspraken van God direct naar de mens, en sommige mannen hebben het gelaten bij een simpel stuk geschiedenis. De Bijbel bestaat uit 66 kleine boeken, waarvan er ongeveer 18 beginnen met ”Dit is de Openbaring die God aan die en die gaf…”

De rest zegt helemaal niks over hun afkomst. Je hebt bijvoorbeeld het boek van Jonah dat begint met ”Het Woord van de Heer kwam naar Jonas, de zoon van Elmitaeh…” en zo gaat dit Woord ongeveer 2 of 3 pagina’s verder.

Als je dit dan vergelijkt met een van de vier boeken over het leven van Jezus, Lukas genaamd, dan zul je zien dat ”Lukas” of wie dan ook begint met de woorden ”Vele mensen hebben geschreven over deze man, het lijkt me daarom passend dat ik dit ook doe.” Dat is alles. Geen bewering van ”Deze woorden komen van God en hier zijn ze, dit is een openbaring”, er word niks van dit beweerd.

De Bijbel heeft ook geen interne verwijzingen. Daarmee wordt bedoel dat het woord ”Bijbel” nergens in de Bijbel voorkomt. Nergens spreekt de Bijbel over zichzelf. Sommige mensen wijzen sommige boeken aan waarin er volgens hun wel over de Bijbel word gesproken, maar we moeten deze verzen goed bestuderen. Een favoriet van de Christen is, ”Alle geschriften zijn door God geïnspireerd” (2 Timotheus 3 vers 16), de christen beweerd hier dus: ”hier spreekt de Bijbel over zichzelf, het claimt dat God de mensen geïnspireerd heeft om de hele Bijbel te schrijven.”

Maar als je de context goed leest, dat wil zeggen de hele zin, zul je merken dat dit een brief was van Paulus naar Timotheus. De zin zegt; ”Al sinds je een jonge man was heb je de Schriften bestudeerd, alle Schriften die geïnspireerd zijn door God”, enzovoort. Toen Timotheus jong was bestond het Nieuwe Testament nog niet eens. Het enige waar hier over gesproken word zijn enkele Schriften, die een klein deel van de Bijbel vormen, van voor die tijd. Het kan dus nooit over de hele Bijbel gaan.

Ergens achterin de Bijbel staat er ”Iedereen die iets wegneemt van dit boek of er iets aan toevoegt is vervloekt”. Ook dit wordt soms naar voren gebracht als bewijs van interne verwijzing. Maar kijk goed en je zult zien dat er staat dat niemand DIT BOEK mag veranderen, het gaat over het laatste boek, nummer 66 oftewel ”Openbaringen”. Alhoewel Openbaringen nu achterin elke Bijbel staat, is het een feit dat er nog meerdere boeken na Openbaringen zijn geschreven, dit kan iedereen navragen bij de Christelijke geleerden. Het kan dus nooit een referentie zijn naar de hele Bijbel.

Het is een nogal extreem standpunt wat slechts door enkele Christenen wordt ondersteund; het standpunt dat de gehele Bijbel, van de voorkant tot de achterkant, elke bladzijde is geopenbaard door God, maar ze voegen aan dit standpunt een slimme opmerking toe. Ze zullen je eerst zeggen dat de hele Bijbel het woord van God is, zonder fouten, in de originele geschriften.

Dus als je dan de Bijbel pakt en één van de 50.000 fouten laat zien (Zie het boek 50.000 errors in the Bible) dan zullen ze zeggen; deze fouten waren niet in de originele manuscripten, ze zijn er ingekropen.

Er is echter een probleem met deze uitspraak. Er is een vers in de Bijbel, in het boek van Jesajah (40 vers 8), dat zo bekend is dat vele Bijbels dit vers op de kaft printen. Het vers gaat als volgt; ”Het gras wordt dor, de bloemen vervagen, maar het Word van onze God zal voor altijd blijven bestaan.” Hier is dus een claim in de Bijbel dat het Woord van God altijd zal blijven bestaan, het zal niet worden aangetast. Dus als je vandaag een fout vind dan heb je twee keuzes

Of die belofte van God in de Bijbel was fout
Of dit stukje in de Bijbel was nooit het Woord van God geweest, omdat God nooit valse beloftes maakt!
Ik heb vaak gezegd dat er fouten staan in de Bijbel en mijn bewering krijg ik gelijk weer terug geschoven van hen– waar dan?

Er zijn er honderden, zelfs duizenden. Ik zal er een paar noemen. Je hebt bijvoorbeeld 2 Samuël 10 vers 18 een beschrijving van een oorlog waarin David meedeed. Hij zegt hier dat hij ”7000 mannen” heeft vermoord en ook nog eens 40.000 mannen te paard. Maar in 1 Kronieken 19 staat hetzelfde verhaal, maar dan dat hij (David) ”70.000 mannen” heeft vermoord, en dat die andere 40.000 man niet te paard waren maar te voet.

Matteüs 27 vers 5 zegt dat Judas zichzelf had gedood door ophanging. Handelingen 1 ontkent dit door te zeggen dat hij van een berg af was gesprongen. Als men de Logica bestudeert dan zul je in een vakgedeelte komen wat men noemt ”onbeslisbare standpunten” of ”zinloze uitspraken”, oftewel uitspraken die niet bevestigd of ontkent kunnen worden vanwege de manier waarop deze zinnen geformuleerd zijn. Een van de klassieke voorbeelden is er één uit de Bijbel. Het verhaal gaat over een profeet van Kreta, hij kwam zelf van Kreta, en hij zei: ”Kretanen zijn altijd leugenaars.”

Is deze opmerking nu waar of niet? Hij was immers zelf een Kretaan, en hij zegt dat ze altijd liegen. Als hij nu de waarheid vertelt en Kretanen liegen dus inderdaad altijd, dan klopt zijn stelling niet meer omdat hij dan zojuist de waarheid heeft gesproken! De stelling klopt dan dus niet. Het is alsof je zegt: ”Wat ik je nu vertel is een leugen”, zou je dat geloven of niet? Het kan niet kloppen, en het kan ook niet waar zijn. Als het waar is dan spreekt het zichzelf tegen, en als het niet waar is dan spreekt het zichzelf nog tegen

In de Bijbel, in Titus 1 vers 12 is de schrijver Paulus en hij spreekt over mensen van Kreta. Hij zegt dat één van hun eigen mensen, een Profeet, zei dat ”Kretanen altijd liegen”, en hij zegt dat wat deze man zegt de waarheid is. Het is een hele kleine fout, maar het punt hier is dat dit een typisch menselijke fout is. Je was deze fout niet tegengekomen tenzij je hier heel goed naar kijkt. Het kan nooit een kloppende stelling zijn.

Even terug naar de Qor’aan.

In de Qor’aan is de Spreker God Zelf. Het Boek claimt de gehele tijd dat het ”het Woord van God is.” In de Qor’aan staat 70 keer dat dit de Qor’aan is. Het praat over zijn eigen inhoud. Het heeft interne verwijzingen. De Qor’aan zegt in het tweede hoofdstuk Soerah Al-Baqarah: ”Dit is het Boek waaraan geen twijfel is, een leidraad voor degenen die zich van God bewust zijn…” enzovoort. Het begint daarmee en het gaat zo door, met een sterke nadruk leggend op de waarheid van de Qor’aan.

In het vierde hoofdstuk, Soerah An-Nis⒠vind men een hele aparte aya (vers) die spreekt over de mensen die zeggen dat het iets anders is dan het Woord van God. Het daagt deze mensen uit door te zeggen; ”Denken zij dan niet na over de Qor’aan? En wanneer die niet van Allah afkomstig was, dan zouden zij hierin vele fouten vinden.”

Sommigen van de mensen die dit lezen zullen studenten zijn; zou jij een werkstuk in durven te lezen en er onder te zetten ”Je vindt hier geen fouten in?” Zou je je leraar zo uit durven te dagen? De Qor’aan doet dit echter wel.

Het zegt; als je denkt dat dit van iemand anders dan God komt, begin dan maar te zoeken naar fouten, want je zult ze nooit vinden. Een ander interessant aspect van de Qor’aan is dat het zijn vijanden citeert. In honderden jaren is er nooit een bron van de Qor’aan anders dan God genoemd zonder dat de Qor’aan hier al een antwoord op had. Vaak zul je ayât (verzen) tegenkomen die zoiets zeggen als ”Zeggen zij dit en dat, zeg hun dan dit en dat”. Er is altijd een antwoord. Bovendien claimt de Qor’aan dat het bewijs voor zijn echtheid in de Bron (God) zit, en als je de Qor’aan bestudeert zul je zeker tot die conclusie komen.

Dus het verschil met het Christendom is een verschil van echtheid.

De Christen wil de Bijbel als de enige Waarheid erkend hebben en de Moslim wil de Qor’aan die status toekennen. Je kunt niet simpelweg stellen dat jouw boek de Waarheid is omdat het boek het zelf zegt en wat een ander zegt is niet waar omdat mijn boek dat zegt. Je kunt niet alleen dat zeggen, en de Qor’aan doet dat dus ook niet. De Christenen zeggen zo nu en dan ”Dit zei Jezus dus het is waar”. De Moslim antwoord niet door zijn Boek open te doen en dan te antwoorden ”Nee, nee, de Qor’aan zegt dit” want de Qor’aan ontkent niet maar zo iets wat in de Bijbel staat. De Qor’aan opent een soort debat, het is een echte Leiding zoals het in het begin van Soerah Al-Baqarah zegt. Dus als de Christen A zegt, zegt de Moslim niet simpelweg B.

Een voorbeeld: je hebt een aya (vers) waarin de Qor’aan Jezus vergelijkt met Adam. Er zullen mensen zijn die zeggen dat Jezus God moet zijn (of de zoon van God) omdat hij geen menselijke vader heeft. God gaf hem het leven, dus hij moet wel de zoon van God zijn zegt de Christen. De Qor’aan herinnert de Christen kort maar krachtig aan Adam – Wie was zijn vader? En sterker nog, wie was zijn moeder? Hij had geen vader of moeder, dus wat maakt dat hem dan? Het geval van Adam is als het geval van Jezus, ze waren niks en God schiep hun tot iets – zodat zij God konden aanbidden.

De Qor’aan dwingt geen geloof af, de Qor’aan nodigt uit tot geloof, en dat is het belangrijkste verschil. Het word niet simpelweg gebracht in de vorm van ”Hier, dit moet je geloven.” De Qor’aan spreekt de mens altijd aan in de vorm van ”O mensheid! Sta stil bij dit of dit, heb je nagedacht over dit en dit.” Het is altijd een uitnodiging tot geloof, bekijk de bewijzen en beslis wat je gelooft!

Wat Christenen vaak doen als ze de Bijbel citeren is wat genoemd word ”selectief argumenteren.” Selectief argumenteren is wanneer iemand een implicatie uitlegt, maar het slechts op een geval wil toepassen en de rest wil ontkennen. Als je iets pakt en je zegt; dit betekent dit en dit om iets te bewijzen, dan moet je dezelfde denkwijze hanteren als het toepast op andere gevallen.

Een voorbeeld: Ik heb vaak gelezen dat Jezus wel God moet zijn omdat hij wonderen heeft verricht. We weten echter heel goed dat er nooit een wonder door Jezus is verricht dat een ander niet ook heeft verricht. Zo heb je Elijah, die mensen met lepra genas, het kleine jongetje weer tot leven bracht, en brood vermenigvuldigde om een publiek te voeden – drie van de bekendste wonderen die men aan Jezus toekent. Dit is dus selectief argumenteren als je begrijpt wat ik bedoel. De conclusie die wordt getrokken (Jezus is God want hij heeft wonderen verricht) wordt niet toegepast op anderen. Ook zijn er mensen die zeggen ”Jezus was God want hij werd in de Hemel opgenomen.” Maar de Bijbel zegt ook dat een zeker Einah niet stierf maar werd opgenomen naar de Hemel door God. Of dit ook waar is is weer een ander verhaal maar het punt is dat als Jezus God is omdat hij opvaarde naar de Hemel , dan is Einah ook God want hij maakte volgens de Bijbel hetzelfde mee…

 

Vervolg


Ik schreef eens een brief naar een man die een boek had geschreven over Christendom en ik noemde een paar argumenten die ik zojuist in dit stuk heb genoemd. Zijn antwoord was dat ik de zaken te moeilijk maakte voor mezelf, en dat er ook stukken in de Bijbel zijn die wel helder zijn, en dat mijn probleem was dat ik teveel naar de moeilijke stukken keek in plaats van de duidelijke.

Het probleem met zijn antwoord was dat het pure zelfbedrog is…waarom zijn sommige stukken moeilijk en andere makkelijk?

Het antwoord is omdat er sommige mensen voor ons beslist hebben wat sommige dingen betekenen. Wederom zal ik een voorbeeld geven. In Johannes hoofdstuk 14 komt er een man naar Jezus die hem aanspreekt met ”Toon ons God.” Jezus antwoordde door te zeggen ”Wie mij heeft gezien heeft God gezien.” Als dit zo duidelijk is, dan moet je even een paar bladzijdes terug slaan naar hoofdstuk 5 waar een andere man naar Jezus toekwam met dezelfde vraag. Hier antwoordde Jezus ”Je hebt God nog nooit gezien en je hebt nog nooit zijn stem gehoord.” De Christen argumenteert dat Jezus in hoofdstuk 14 beweert God te zijn want ”Wie Jezus ziet ziet God.” Wanneer men deze conclusie dus trekt kom je in grote problemen wanneer je terugslaat naar hoofdstuk 5. Een beter alternatief is verder te lezen in hoofdstuk 14 zodat je tot de juiste conclusie komt; Jezus zegt hier namelijk dat de wonderen die God via hem verrichte, het dichtste is wat je bij God kan komen.

Het is een feit dat de woorden ”zoon van God” nergens voorkomen in de eerste 3 Gospels. Hij noemde zich hier namelijk altijd de ”zoon van de mensheid.” Het is een hele rare manier van denken maar er zijn toch Christenen die het doen, vaak beweren zij dat Jezus God was want – kijk hoe de Joden reageerden! Ze zeggen bijvoorbeeld dat Jezus dit of dat zei en dat de Joden zeiden dat hij godslastering pleegde. Ze probeerden hem zelfs te stenigen om deze reden. Jezus moet dus wel gezegd hebben dat hij God was want kijk! De Joden probeerden hem te doden. Het interessante aspect hier is dat het bewijs van deze persoon niet meer is dan ”Zijn vijanden zeiden het, dus hij zal het ook wel gezegd hebben”, dat is eigenlijk de hele stelling. Aan de andere kant hebben we de belofte van Jezus dat hij de wet van Mozes zou handhaven, dus waarom wilden de Joden hem dan vermoorden? Omdat ze dachten dat hij de wet van Mozes had gebroken, ze begrepen Jezus niet, want als Jezus zei dat hij de wet zou handhaven, maar ze hem wilden vermoorden wegens het verbreken ervan, dan hebben ze dus over hem gelogen, of hem niet goed begrepen.

Als ik over de Bijbel praat en verschillende verzen aanhaal word ik vaak beschuldigd dat ik dingen uit de context haal, dat ik een klein stukje uit de tekst heb gehaald en er zelf een interpretatie aan heb gegeven. Ik wil niet eens op deze beschuldiging ingaan (want elke persoon is vrij om de context van de verzen die hier besproken zijn op te zoeken!) maar wat belangrijker is dat de Christenen zich er vaak niet van bewust zijn dat vele mensen die de Bijbel geschreven hebben schuldig zijn aan hetzelfde feit!

Sommigen van de auteurs van de Bijbel hadden waarschijnlijk zelf ideologieën en citeerden verzen uit de contact van het Oude Testament om zo hun stelling te bewijzen. In Matteüs hoofdstuk 2 staat geschreven dat een koning Jezus wilde doden toen hij nog een klein kind was, dus hij vluchtte met zijn familie naar Egypte. Zij bleven daar tot de koning stierf en toen keerden zij terug. Toen de schrijver van het boek Matteüs (en dit was niet eens Matteüs zelf!) deze gebeurtenissen beschreef zei de schrijver dat dit een vervulling van een voorspelling was uit Hosea, hoofdstuk 11 ”En uit Egypte riep ik mijn zoon.”

Dus hij zei dat Jezus naar Egypte ging, en toen hij weer terugkwam verwees hij naar ”Uit Egypte riep ik mijn zoon” om te bewijzen dat Jezus een zoon van God was. Als we echter Hosea bekijken en het hele vers lezen dan zullen we iets heel anders zien; ”Toen Israël jong was hield Ik van hem en vanuit Egypte riep Ik mijn zoon.” Het volk van Israël werd gezien als de zoon van God. Mozes werd opgedragen om naar de Farao te gaan om te zeggen dat hij niet aan dat volk moest komen, als je aan dat volk komt, kom je aan Zijn zoon, Mozes waarschuwde hem, waarbij hij het volk van Israël de zoon van God werd genoemd. ”Toen Israël jong was hield Ik van hem en vanuit Egypte riep Ik mijn zoon” refereert enkel en alleen naar het volk van Israël.

Ik noemde dit punt een paar maanden geleden in een lezing, stond er een jonge vrouw opstond en zei: ”Maar Israël is een symbolische naam voor Jezus.” Je zult hier echter een Bijbels probleem mee hebben omdat je het nergens zal vinden! Men kan een Bijbel index kopen en elke keer dat Israël word genoemd kan je de context opzoeken, maar nergens zul je zien dat het wordt gebruikt als een verwijzing naar Jezus. Maar goed, voor de discussie zullen we toch maar eventjes aannemen dat Israël een verwijzing naar Jezus is. Als we dan verder lezen in Hosea hoofdstuk 11, dan zien we dat gelijk na het vers ”En uit Egypte riep Ik mijn zoon” er staat ”En daarna bleef hij Bal aanbidden.” Dit is namelijk waar de Joden zich schuldig aan maakten – ze vielen constant terug in het aanbidden van beelden.

Dus als Israël inderdaad Jezus betekent, en het betekent dat Jezus, ”de zoon van God” uit Egypte kwam, dat dit automatisch betekent dat Jezus zo nu en dan de nep-god Bal aanbad. Je moet consequent blijven, en de context van je bewering accepteren! Dus de schrijver van het boek Matteüs, wie dat dan ook mag zijn, probeerde iets te bewijzen uit Hosea, maar uiteindelijk zette hij zichzelf voor gek doordat hij totaal uit de context citeerde.

Nu kom ik terug op de claim die de Qor’aan maakt; de claim dat het bewijzen heeft dat de Bron van deze Qor’aan zal onthullen. Er zijn vele manieren waarop je deze claim kan benaderen. Ik zal er eentje noemen...

Als ik op straat loop en ik spreek iemand aan en ik zeg ”Hey, ik ken je vader”, dan zal hij zeker twijfels hebben, hij heeft me nog nooit met zijn vader gezien dus hij gaat je vragen stellen; ”Hoe ziet mijn vader eruit dan? Is hij lang of kort, heeft hij een bril?” enzovoort. Als ik hem netjes alle correcte antwoorden geef dan zal hij zeggen ”Oh ja, je hebt gelijk, je hebt hem inderdaad ontmoet.” Als je deze zelfde tactiek op de Qor’aan toepast dan zul je zien dat je hier een Boek hebt dat afkomstig is van een Bron die erbij was toen het Universum begon. Wat je dan dus vraagt is; ”Bewijs het maar, vertel me iets zodat ik het weet, dat ik zeker weet dat U erbij was toen het Universum begon.”

In twee verschillende ayât vind men het antwoord; de Schepping begon van een klein punt en van daaruit (tot aan de dag van vandaag) wordt het Universum uitgerekt, groter gemaakt. Opmerkelijk is, in 1978 werd de Nobel Prijs uitgereikt aan twee mensen die hadden bewezen dat dit inderdaad het geval was. Hun ontdekking noemden ze ”de Big Bang theorie.” Ze hebben dit bewezen door gebruik te maken van verschillende soorten schotels die gevoelig genoeg waren om uitzendingen van satellieten te ontvangen. Ze bleven maar stuiten op een geruis op de achtergrond en ze hadden geen idee waar dit vandaan kwam. Nader onderzoek heeft uitgewezen dat dit de overgebleven energie was van die Big Bang, de explosie die het begin van het Universum heeft ingeluid. Deze en andere bewijzen bevestigden dus hun theorie, maar pas in 1978. Vele eeuwen hiervoor hadden we de Qor’aan die zegt dat de hemelen en de aarde eerst een gemeenschappelijk punt waren en vandaar uit elkaar zijn gehaald, en in een anders vers zegt het ”Voorzeker Wij bouwden de hemel door Onze macht en waarlijk Wij zijn het, Die hem uitbreiden.”

Laat me ook iets vertellen over een persoonlijk onderzoekje wat ik gedaan hebt. Het viel me op dat er nog een aantal dingen zijn in de Qor’aan die intern bewijs geven over de Bron van de Qor’aan. Als de Qor’aan letter voor letter afkomstig is van een Perfecte en Volmaakte Bron, oftewel God (Allah), dan zou er geen verspilling zijn, het zou veelbetekenend moeten zijn. Er zou niks moeten zijn wat wel weggelaten had kunnen worden, en er zou niks moeten zijn dat passend zou zijn om toe te voegen. Alles wat er dus inzit, zit er dus in voor een reden. Ik was aan het nadenken over de aya die ik eerder noemde, de aya over dat het geval van Jezus, gelijk is aan dat van Adam. Dit is een vergelijking, en het Arabische woord wat hier gebruikt wordt (namelijk mithel) houd in dat Jezus en Adam gelijk staan aan elkaar. Je koopt een index-boek van de Qor’aan en je zoekt op ”Isa”, de Arabische naam van Jezus. Je zult zien dat deze naam 25 keer voorkomt in de Qor’aan. Dan zoek je naar ”Adam” en je vind die naam ook 25 keer! Hun aantal is gelijk, alhoewel ze in vele verschillende verzen staan, maar precies 25 van allebei.

Erg opmerkelijk, op zijn minst! Dus ik ging verder zoeken, en ik ontdekte dat in de Qor’aan er 8 van zulke vergelijkingen zijn waar het woord ”mithel” wordt gebruikt om een vergelijking aan te duiden. Telkens als je dan het ene woord pakt in de vergelijking, en je zoekt het op en het komt bijvoorbeeld 110 keer voor, dan zal je zien dat ook het woord waar het mee vergeleken wordt 110 keer voorkomt!

Dit hele systeem komt ook in vele andere vormen voor, en dit is simpelweg een onmogelijk taak! Telkens als je bijvoorbeeld een vergelijking schrijft moet je het ene woord opschrijven en ook het woord waarmee het vergeleken wordt. Dan stop je deze woorden in je index, of je opslag systeem, je IBM computer, wat je wilt. Dit is een onmogelijke taak, maar toch zul je dit hele systeem van perfectie terugvinden in de Qor’aan!

Ik heb het over een systeem dat in de Logica de naam draagt ”het gebruik en het noemen van een woord.” Wanneer je een woord gebruikt, dan gebruik je de betekenis. Wanneer je een woord noemt, dan praat je over beeldspraak. Bijvoorbeeld, als ik zeg ”Amsterdam” is een grote stad” dan gebruik ik het woord Amsterdam omdat ik Amsterdam wil noemen als een plaats, een grote stad. Maar als ik zeg ”Amsterdam heeft negen letters” dan bedoel ik niet de stad Amsterdam maar het woord Amsterdam. Onder anderen zie je dit systeem terugkomen in de Qor’aan – Jezus is zoals Adam, zowel de betekenis als het voorkomen van de woorden zelf! De Openbaring is dus ver boven ons denkvermogen, maar met nadenken kunnen we het wel begrijpen. In andere woorden, we zullen in de Qor’aan nooit iets tegenkomen waar we niks van begrijpen, maar we zullen wel dingen tegenkomen die we zelf nooit bedacht hadden kunnen hebben!

God zegt ons in één aya dat als dit Boek (De Qor’aan) van iemand anders dan God komt, je er dan veel ”ikhtilafan”, (het Arabische woord voor fouten) in zult vinden.

Maar het woord ”ikhtalafan” is slechts één keer te vinden in de gehele Qor’aan!

Er zijn dus geen ”ikhtilafan” in de Qor’aan –Je ziet dus dat alles perfect in elkaar is gezet. Het is al vaak gezegd tegen de mensheid; vindt één fout. De mensheid heeft er tot op de dag van vandaag nog nooit één gevonden, dat terwijl de mens heel slim kan zijn want deze zin kan betekenen, vindt veel ”ikhtilafan”, en hij gaat dus gelijk naar de Index en kijkt of hij er meerdere kan vinden. Het woord komt echter slechts één keer voor – Helaas voor die slimme persoon!

Allahoe Alim! (Allah weet het beste)

 

hahaha sorry maar anders kan ik het niet duidelijk maken.

 

Als je bovenstaande teksten goed leest zal je zelf een conclusie nemen. Maar om kort samen te vatten.

De bijbel en de thora zijn afkomstig van 1 God , waarbij de Koran ook behoort. Enkel zijn de bijbel en thora in de loop der jaren door mensen veranderd. Daarom zijn er veeeeeel tegenstrijdigheden te vinden. En dus ook fouten. Het is raar om te denken dat God fouten maakt.
Mocht je meer bewijs willen dan zal ik het naar je zenden. God heeft als laatste de Koran geopenbaard. De Koran is nooit verandert door de mensen en wordt nu aangenomen als Gods woorden. Ik daag daarom ook iedereen uit om maar 1 fout te vinden in de Koran

Als de Koran een aantal zelfde teksten heeft als de Bijbel dan kan dat goed mogelijk zijn omdat het oorspronkelijk vanuit het zelfde Bron afkomstig is. Maar dan wil ik toch bewijzen zien van je, als je die mening deelt.

 

Ik heb deze tekst vanuit het boek: als de bijbel een tong had.

Ik ben engels opgevoed , mijn ouders spraken met elkaar engels vandaar dat er spelfouten kunnen zitten in mijn teksten. Ik heb ook een studie in het engels voltooid. Ik doe mijn best om zo goed mogelijk nederlands te schrijven, als je fouten vinden dan wil ik ze graag weten zodat ik er van kan leren.

 

Meschien is ze een beetje boos op mij laat haar maar ik heb daar geen problemen mee...

Ik denk dat ze inhoudelijk niets te vertellen heeft vandaar zo een opmerking heeft..