ik zat dit eigenlijk te typen in het topic gepland of niet, maar dat is bij ons nogal apart, en moest even mijn ei kwijt over hoe tactloos sommige mensen kunnen zijn. het probleem bij ons is eigenlijk dat we elkaar pas net kende toen ik zwanger raakte (een maand!) maar was wel vanaf dag 1 duidelijk dat we allebei 100% voor dit kindje gaan. op onze eerste date hadden we het al over namen, en woonde na 3 weken ook al samen. (nu is dat zowiezo wat sneller hier, omdat wij in het buitenland wonen, iedereen trekt toch meer naar de nederlanders toe en het verhuizen gaat hier zo makkelijk. je hebt 1 koffer met spullen, en tsja, die verhuis je gewoon de straat door. bevalt het niet, heb je 2 dagen later weer een ander huis). maar wij liepen al naar babysokjes te kijken voordat we uberhaupt doorhadden dat het wel eens zo zou kunnen zijn, en toen de eerste test negatief was waren we ook allebei echt goed van slag. dus bij ons was het op een bepaald level wel gepland, maar wij hadden niet echt verwacht dat het zo snel zou gebeuren. maar doordat we in deze situatie zitten (nieuw land, nieuwe baan, nieuwe relatie, meteen samen wonen en dan nog zwanger raken) hebben wij elkaar zo snel door en door leren kennen, je word meteen gedwongen jezelf helemaal bloot te geven en voornamelijk eerlijk te zijn en elkaar te vertrouwen, en moet ik zeggen dat wij nu sterker zijn dan veel stellen die ik ken die al jaren samen zijn. het moeilijkste voor ons waren voornamelijk de reacties om ons heen, we zijn onverstandig bezig, we spelen met het leven van een onschuldig kindje, mensen die jaloers waren omdat ze al lang aan het proberen waren... maar is het zo moeilijk om voor te stellen dat wij dit allebi graag willen en weten dat wij er alles aan gaan doen om dit kindje het beste leven te geven wat er mogelijk is? er zijn gelukkig een hoop mensen die flink zijn bijgedraaid de afgelopen maanden, maar nog steeds niet allemaal. Ik probeer te genieten van mijn zwangerschap (ondanks het feit dat ik nog steeds 3 x in de week bloed laat prikken en me goed beroerd voel), ik ben trots op mijn buik en ik ben trots op mijn partner, die nu bijna 60 uur per week werkt om ons meisje alles te kunnen geven wat ze wil. ja het is zwaar, maar het is ook zo mooi. Ik durf met 100 % zekerheid te zeggen dat mijn partner en ik ook nog bij elkaar zouden zijn nu als ik neit zwanger van hem zou zijn geweest, en we nog steeds net zo veel moeite voor elkaar zouden doen. natuurlijk hebben wij ook wel eens problemen, maar de liefde tussen ons en voor ons meisje is zo sterk! dus laat ons gewoon genieten, wij zijn allebei naar dit land gekomen omdat we niet gelukkig waren in nederland, we hebben gekozen voor een nieuwe start hier, en dat die voor ons uit pakt als zoiets moois is toch niet iets om zo negatief over te oordelen? dat moest ik ff kwijt hoor..
Tjah, oordelen over anderen is blijbaar menseigen, al moet ik zeggen (over oordelen gesproken) dat ik het wel een beetje maf vindt dat je op je eerste date al over het samen hebben van kinderen hebt Maar goed, het lijkt alsof jullie heel gelukkig zijn samen en daar gaat het uiteindelijk om! Geniet ervan en probeer er toch niets van aan te trekken, want mensen blijven oordelen en dat is een feit. Gewoon lekker een harde schild ontwikkelen!
Oh jullie klinken echt gelukkig, wat mooi. Geniet ervan en laat de rest maar lekker kletsen. Zo zitten mensen nu eenmaal in elkaar en het is de kunst om je daar voor af te sluiten. Is allemaal jaloezie hoor.
Nou, allemaal jaloezie... Ik zou niet met TO willen ruilen, en jaloers ben ik ook niet op haar levenwijze. Je mag iets toch ook wel gewoon vinden zonder dat het op jaloezie gegooid wordt?
Je hoeft toch ook niet met TS te willen ruilen? Als mensen geen nare, jaloerse gevoelens zouden krijgen, dan zouden ze TS ook niet zo veroordelen. En dat oordelen klinkt me maar al te bekend. Tuurlijk kan je iets gewoon vinden, maar mensen moeten ook eens leren dat het soms verstandiger en fatsoenlijker is je mond te houden. Vooral Nederlanders hebben er een handje van om altijd en overal hun mening te willen verkondigen. Bah wees toch een keer blij voor een ander.
Tja, als dit een vriendin/familielid van mij zou zijn, zou ik mijn mening geven. Dat heeft niets te maken met onfatsoenlijk of onverstandig zijn. En mijn oordeel komt niet voort uit nare gevoelens of jaloezie, maar uit ervaring. De stellen die ik ken die wat langer wachten met kinderen krijgen, redden het vaker dan de stellen die binnen no time een huis kopen en zwanger zijn. Zeker als ze onder de 25 zijn. (nee, dit zegt niets over alle mensen onder de 25, het zegt iets over de mensen van onder de 25 die ik ken) Dus ja, ik kan me voorstellen dat haar omgeving zich zorgen maakt. Dat kun je afdoen als tactloos zoals TO doet, of je kunt denken van "goh, we hebben de schijn wel tegen maar zelf weten we dat we het redden". En tuurlijk gun ik ze dat ze gelukkig oud worden samen, dat ze een wolk van een baby krijgen, dat hun nieuwe start het begin van een geweldig leven is. Maar ik snap hun omgeving wel. Ik heb een stiefdochter van 18, als die over 4 jaar aankomt dat ze zwanger is van een jongen waar ze 1 maand mee gaat, krijgen wij slapeloze nachten hoor. Lijkt me echt niet zo gek.
Oh en Jade, ik bedoel niets negatiefs tov jou persoonlijk. Ik ken je niet, ook niet via je posts hier, dus ik heb geen idee wat voor een type je bent. Wie weet ben je het type vrouw waar ik tegenop kijk, kan best. Ik zeg alleen dat op basis van wat hier staat (22, zwanger in het buitenland van een relatie die heel pril is) ik me voor kan stellen dat je omgeving is geschrokken en zich zorgen maakte. Alleen maar fijn toch, als jullie het tegendeel kunnen bewijzen?
Wat kan het leven toch mooi zijn hè ja je bet nog jong en alles is wel erg snel gegaan bla bla bla bla bla maar je bent gelukkig, verliefd en je hebt een heel leven voor je. geniet van je zwangerschap, je vriendje en straks de kleine de rest draait wel bij ; ) liefs J
Juist van familie en vrienden hoef ik niet te horen wat zij van iets vinden, vooral niet als het zoiets bijzonders en moois als een zwangerschap betreft. Ik weet dat jij het goed bedoelt hoor, maar veel mensen ook niet. Die vinden het heerlijk om even te zeiken over een ander en ff lekker te stoken. Dat is dan, helaas, mijn ervaring met mensen die hun mening willen geven...
mijn familie en vrienden zijn juist degene die allemaal blij zijn, het zijn de wildvreemden die zo oordelen.. om even een voorbeeldje te noemen, een collega van me, die ik buiten werk nooit zie, alleen af en toe mee lunch gaf als reactie toen ze hoorde dat ik zwanger was dat ze medelijden met me had en ik mijn leven verpeste. terwijl zij degene is die ieder weekend met een vreemde het bed in duikt en zelfs geprobeerd heeft mijn vriend te versieren. moet ze helemaal zelf weten, maar sorry hoor, maar ik veroordeel haar ook niet over haar levensstijl, dan hou ook je mond over de mijne. ga niet poeslief in mijn gezicht lopen doen als je achter mijn rug zo over me praat. natuurlijk zijn mijn familie en vrienden in de eerste instantie geschrokken, maar die hebben mijn vriend inmiddels leren kennen (er zijn zelfs vrienden overgekomen speciaal om hem te ontmoeten) en die zien zelf in hoe gelukkig ik nu ben en die zijn niks anders dan positief. misschien moet ik me ook niet zoveel aantrekken wat vreemden van ons denken, maar toch is het wel flink vervelend.
Jade11 Lekker laten lullen die mensen die negatief reageren....en ik weet uit eigen ervaring dat dit heel moeilijk is en dat mensen heel gemeen kunnen zijn.... Ik was 6 maanden weduwe toen ik mijn huidige vriend leerde kennen.... en idd ik was een maand later zwanger... (combinatie stoppen anti-depressiva/weer net pilgebruik).. Mensen staan snel met hun oordeel klaar... maarja.. als ik deze vroeg of ik mn kind dan had moeten weghalen, omdat zij er problemen mee hadden... was het antwoord: Nee, natuurlijk niet...! Heb wel aardig wat wijzende vingers gezien...... Ben nu weer zwanger, gepland... Ik laat nu mn zwangerschap niet verzieken... Ik woon nog steeds samen met dezelfde vriend.... en het gaat super tussen ons...! Leef je eigen leven...... en geniet gewoon lekker van je zwangerschap.... Jaloersheid of niet.... mensen zien vaak wel een splinter in andermans oog en hun eigen balk zien ze niet...! groetjes, Ramona
Hier iemand in een soortgelijke situatie... Ik heb iedereen al HEEEL Duidelijk uitgelegd dat het NIET ongepland was maar een cadeautje... Rare reactis krijg ik nog altijd, Mijn vriend en ik waren 4 maanden bij elkaar, toen we het idee kregen dat ik wel eens zwanger kon zijn, waren we idd ook teleurgesteld toen de test negatief was, de 3e was pas positief (3 dagen overtijd) We zijn nu bijna 2 maanden getrouwd, en hardstikke gelukkig....!
Hoi Jade, ik zou die reacties niet allemaal zomaar als jaloezie afdoen. Ook ik schrik van je situatie en denk: Als dat maar goed blijft gaan... Dat is niet gemeen of wat dan ook, dat is realistisch: de cijfers liegen er niet om. Daarnaast noem je een p[aar dingen waarvan ik denk: daar gaan mijn alarmbelletjes van rinkelen: vertrokken uit Nederland omdat je daar ongelukkig was... idealiseer je je situatie nu dan niet een beetje? En op je eerste date al over kids: heb je elkaar echt leren kennen dan? Let wel: dat zijn vragen. Geen oordelen. Ik zou je alleen maar willen zeggen: neem die vragen serieus en gebruik ze om je relatie te versterken, want dan is de kans oom groot dat het gewoon goed blijft gaan tussen jullie. Je zegt trouwens ook dta je je collega niet veroordeelt, maar je hebt wel een oordeel over haar. Kan ik me goed voorstellen hoor, (ik zou waarschijnlijk hetzelfde denken), maar als zij zou horen wat jij over haar te zeggen hebt, zou ze zich waarschijnlijk net zo gekwetst voelen als jij je voelt door de reacties die je gekregen hebt op je relatie en zwangerschap... En dat lijkt me ook gelijk reden om niet alles wat mensen zeggen maar zo hoog op te nemen: wat je ook doet, er zijn altijd mensen die het prima vinden en mensen die het niet OK vinden. Nou, jij bent degene toch die de beslissingen neemt? Maar blijkbaar wil je toch graag de goedkeuring van anderen! Die kun je echter niet afdwingen: anderen mogen er ook van vinden wat ze vinden, net zo goed als jij het recht hebt om te beslissen wat je wilt beslissen. Reden trouwens dat ik voorzichtig ben met mensen die zo snel samen kinderen krijgen, is dat van de -even tellen- 6 voorbeelden van bevriende stellen die onder de 25 kids kregen, alle 6 de stellen binnen 5 jaar uit elkaar waren. En dan zadel je je kids wel op met gescheiden ouders. Een van die voorbeelden is mijn eigen man: woonde na 2 maanden samen met zijn nu ex, 2 maand later was ze zwanger. 2 jaar later -geheel ongepland, op een punt dat hun relatie al op een dieptepunt was- zwanger geworden van een tweede. Zij is vertrokken toen hun tweede kindje nog geen 3 maanden was. Dat wil niet zeggen dat datzelfde jullie zal gebeuren, maar je loopt -gezien jullie omstandigheden- wel een groter risico. Zorg dus dat je je van die risico's bewust bent en er wat mee doet, (en niet net doen alsof die risico's er niet zijn of beweren dat jullie toch samen zo gelukkig zijn: echt, dat zegt iedereen in die fase!). Als je dat doet, heb je samen een hele goede kans. En die wens ik je dan ook met alle liefde toe!
By the way: dat werken aan je relatie geldt natuurlijk voor iedereen. Elk stel dat daar geen tijd in steekt, si stom bezig. Of ze nu lang of kort bij elkaar zijn, wel of geen kids hebben... enz
Ik woonde ook binnen 1 dag samen met mijn huidige man. Daar had ook iedereen commentaar op. Hij trok bij mij in, dus mocht het niet gaan, zou hij ook weer zo vertrokken zijn hadden wij zelf bedacht. En wij wisten ook dat we echt voor elkaar bestemd waren. Hadden het ook in no time over kinderen, maar wilde zelf gewoon nog ff wachten. Ik was er destijds echt niet klaar voor. Inmiddels zijn we ruim 4 jaar samen en keurig getrouwd en waren binnen een paar maanden na ons huwelijk zwanger. Hoe bedoel je burgerlijk Het gaat er om hoe jullie je voelen en als jullie zo zeker van elkaar zijn dan heeft niemand er iets mee te maken. Ik ken ook ZAT mensen die al een hele tijd samen zijn en zodra de eerste geboren is ze binnen een jaar uit elkaar zijn. Je weet toch nooit hoe het gaat lopen!
Ik heb mijn vriend via internet ontmoet. 1 probleempje: hij woonde in Zuid-Afrika. Hij zou terug gaan naar Engeland (zijn geboorteland) en toen zei ik voor de grap; als je dan toch om de hoek zit... Hij kwam hier aan en is nooit meer weggegaan. Hoeveel mensen ons wel niet veroordeelt hebben zeg. 'Dat doe je toch niet!' 'Je moet elkaar eerst leren kennen' 'Dat kan nooit goed gaan' 'Geniet nou eerst van je jeugd' bladiebladiebladieblaaaa! Vanaf dag 1 samen gewoont en tot de dag van vandaag (3,5 jaar later) nog steeds gelukkig samen! Wat ben ik blij dat ik niet naar al die negatioevelingen heb geluisterd! Ten eerste heeft een ander niks te maken met jou leven en keuzes. Hebben ze er vragen of opmerkingen over? Dat mogen ze best stellen, maar dan wel op een niet-veroordelende manier maar gewoon uit oprechte interesse. En als het je vrienden of familie niet zijn, dan hebben ze al helemaal niet te zeggen/ Hoe komen mensen er toch bij dat ze overal een mening over moeten hebben en dit ook nog eens moeten verkondigen? Alsof jij daar in geinteresseerd bent? Denk het niet... Maak dat ook duidelijk en geniet lekker van elkaar!
meis het is gewoon belangrijk dat de mensen van wie jullie houden achter jullie staan... bljikbaar doen ze dat dus wat interesseerd jou de rest nou? misschien ben ik daar te nuchter voor hoor mar het boeit me echt niets wat andere over me zeggen als de mensen van wie ik hou maar achter me staan. Succes!
Ik denk eerlijk gezegd dat hier nooit een goed antwoord op is. Sommige zeggen hier van de jonge koppels: eigenlijk hebben ze meer kans om uit elkaar te gaan. Jullie zeggen daar ook bij "ik bedoel natuurlijk niet iedereen" ... Maar ik heb ook al veel "oudere" koppels uit elkaar zien gaant mét kinderen. Die dingen hebben we gewoon niet in de hand. Ik vind dat héél erg. Maar mss is het toch het belangrijkste dat we eerst naar ons eigen (toekomstig) gezinnetje kijken? Ik wil hier ook niemand veroordelen (ben nieuw hier zou gek zijn ) maar het onderwerp doet me wel wat. Ik ben nu 25 jaar en 6 jaar samen met m'n vriend. We verwachten nu ook ons eerste kindje. Mss hebben we geluk. Maar we hebben enkel nog maar positieve reacties gehad. Buiten toch één jaloers getinte maar dat raakt me ook niet. Ik wil ook beamen. Ik heb echt geen bevestiging nodig van andere. Ik zei het nog tegen m'n vriend. Zo lang wij maar gelukkig zijn en dat zijn we ook. Wij hebben ook ups en downs hoor. Maken ook wel eens ruzie, zwanger of niet. Maar we weten wel wat we aan elkaar hebben en zien elkaar heel graag. En nu to the point. Uiteraard als m'n hier haar of zijn zegje komt doen moet je tegen de reacties kunnen. Je moet niet willen dat iedereen met je meepraat want dat is onzin. Ik heb ook niet het gevoel dat Jade dat verwacht. Eerder haar hartje even luchten. Als zij gelukkig is, ik ook! ... Ik hoop dat jullie nog heel erg lang mogen samen blijven... en heel gelukkig worden met jullie gezinnetje. Ik hoop dat voor iedereen. Het probleem is m'n kan proberen, werken aan de relatie, hoop hebben... zelfs veel liefde voelen. Maar zeker weet je het nooit. Ik en m'n vriend hebben het gevoel dat onze relatie voor altijd is. Zo voelen we het ook echt aan. Maar het leven loopt niet altijd in rechte lijn he. Dus genieten van het moment! En je niet te veel van andere aantrekken. Daar is je tijd te kostbaar voor.