Hallo! Ik wilde even tegen alle alleenstaande ouders zeggen: RESPECT voor jullie hoor! Afgelopen weekend was ik alleen met mijn zoontje en hij had net regeldagen (midden in de nacht wakker)... Wat miste ik toen de steun van mijn man. Gelukkig kon ik hem altijd bellen. Maar ik dacht wel, wat ongelooflijk knap van al die moeders (en vaders) die het altijd alleen moeten doen! Echt knap hoor!
Bedankt dames Moet wel zeggen dat het absoluut niet tegen valt , ik weet niet beter dan het alleen te doen .. maar zoals vandaag ( griepje ) dan mis ik wel iemand die het even over kan nemen van me
Hier is al een topic over geopend kijk maar bij "hulde aan alleenstaande moeders" Maar dat wil niet zeggen dat ik (alleenstaande moeder) blij ben met je berichtje Bedankt!
Bedankt voor de complimenten!!! Maar zoals nicole26 zegt: het wend wij kunnen idd op niemand terugvallen (behalve dan op mijn ouders en vrienden en vriendinnen) maar 's nachts sta ik er altijd alleen voor, ben erg dankbaar dat ik een makkelijke slaper heb. Soms mis ik echt een hulp, maar het redt zich altijd wel weer tot nu toe. Bedankt nogmaals voor de complimenten!!! doet ons altijd goed.
Weet je wat het ook is... Ja het is zwaar. Ja het is echt aanpoten en af en toe ben ik doodop. Aan de andere kant hoef ik me alleen druk te maken over mij en mn kindje. Ik ben moeder. Niet moeder, schoondochter en partner. Ik hoef niemand op te vrolijken als hij even zn bui niet heeft, niet te zorgen dat hij het ook naar zn zin heeft. Ik hoef geen energie in een relatie te steken ook niet als het even minder gaat. Ook dat kan best vermoeiend zijn hoor! Bovendien is mijn ervaring dat toen ik nog een relatie had dat je er een bepaald verwachtingspatroon aan knoopt. Je verwacht dat hij de baby af en toe van je overpakt, af en toe een nachtvoeding doet. Als dat verwachtingspatroon niet uitkomt ga ik me daar druk om maken, heb ik nu niet. Er is niemand om hem van je over te nemen dus ga je zelf wel. Als er wel iemand is verwacht je ook dat hij dat ook doet. Enige wat ik heb is mijn kleine en ik. En dat is zwaar maar af en toe ook lekker duidelijk!
Klopt helemaal Eline! zo ervaar ik het ook. Alleen mijn zoon en ik, verder hoef ik me niet druk te maken (meer) om een partner die nooit lekker in zijn vel zat. afgelopen vrijdag was ik de stad in met een vriendin (haar zoontje is net zo oud als mijn zoontje) ik zag een leuk ding voor mijn zoon voor op sinterklaas en heb het meegenomen. Zij vond het ook leuk maar heeft het niet gekocht omdat ze het eerst moest overleggen met haar man... Ja dan denk ik, ik hoef niet te overleggen en kan het meenemen en thuis is niemand die tegen mij zegt breng maar terug dit moet in overleg En dit is met meer dingen zo... Kan alles zelf bepalen en hoef geen overleg te hebben met een evt partner Maar soms mis ik een helpende hand, maar omdat deze er niet is wend dit wel.
Ik ben het met jullie eens.. Soms denk ik dat ik t makkelijker heb dan sommige meiden met een partner en een kleintje. Maar toch vind ik mezelf ook regelmatig zielig. Ik ben net deze week weer begonnen met werken, en het valt me vies tegen! 4 dagen van huis, dan nog eten koken, wassen, boodschappen doen, kleine vent aandacht geven, hond uitlaten. Ik vergeet gewoon mezelf. ik vergeet te eten en te drinken en zelfs te douchen.. Ben nu na deze 1e werkweek ook helemaal gesloopt. En alle vragen op mijn werk.. hoest met je ventje? en hoest met de vader (veel weten niet dat vader er niet is!) doen me verschrikkelijk pijn! Dus psychisch zit ik er wel ff vet door heen! En ben ik ontiegelijk pissig op Collin zijn vader! Maar we redden t wel.. t moet!
'Poeh zeg dat moet zwaar zijn. Kun je echt niet minder gaan werken? Voor je kleintje ook niet niks zeg. Snap best dat je dan beetje zelfmedelijden krijgt. En boos op de vader... Ja dat ken ik wel hoor. Als je al uren in de weer bent en eraan denkt hoe hij lekker achter de pc met een biertje een spelletje aan t spelen is, of op de bank aan t hangen, of dat hij ieder moment dat hij wil de deur uit kan stappen... Zucht. Maar ja dan verschijn je smorgens aan het ledikantje van je zoontje en dan krijg je zon gigantische big smile en dan is alles weer (heel even) goed . Maar makkelijk is het niet.
ik werk ook 4 dagen, maar dat gaat nu prima moest ook wel weer even wennen hoor in begin maar tja moet he ik werk 36 uur over 4 dagen en luuk gaat naar de opvang wat super gaat overigens en ja die eerste weken ben je gewoon nog op cvan alles... komt goed hoor
Daar zit ook wat in.... Ik wil altijd alles graag voor iedereen goed doen, dus een goede moeder zijn, een goede partner, een goede dochter, zus, schoonzus etc. Dat ik soms ook erg moeilijk hoor....
Ja dat is idd het zware... Werken, huishouden, moeder zijn enz. Je vergeet jezelf idd vaak. En je bent gesloopt na een werkdag. en je voelt je schuldig naar de kindje toe... En boos zijn op de vader herken ik heeeeel erg! Hij moest nu ook niet tegenover mij staan! dan sta ik ook niet voor mezelf in! :x Gelukkig helpen mijn ouders mij enorm met alles. Als ik gewerkt heb staat er altijd een bakje eten voor mij klaar in de magnetron van mijn moeder en hebben zij opgepast en ik kom thuis dan hebben ze mijn zoontje meestal al in bad gedaan en de pyama aangedaan en eten gegeven. Dat scheelt heel veel werk voor mij... Daar ben ik heel dankbaar voor! Zonder hun had ik het niet gered denk ik...