Ik begin nu toch wel een beetje bangig te worden voor mijn bevalling. Ik vraag me af of ik niet gewwon bang ben voor het onbekende. Het is mijn eerste kindje en miljoenen vrouwen zijn me voorgegaan, maar toch. Ik moet in het zkh bevallen vanwege suiker en ik moet dus bellen als de weeen regelmatig komen. Ik bel niet zo snel een dokter dus ik ben eigenlijk bang dat uk te laat ga bellen. Zie ook visioenen van bevallen langs de snelweg enzo. Nu zal het zo'n vaart niet lopen, maar echt een lekker gevoel heb ik er ook niet bij. Wil zo graag nog genieten van de laatste weekjes, maar ben gewoon bang dat dit gevoel erboven gaat staan.
Las in een ander topic dat je ook in Leiderdorp moet bevallen. Daar ben ik van mn eerste bevallen, en als dit kindje tot 34 weken blijft zitten zal ik er weer bevallen. Je belt gewoon zodra je regelmatig weeen hebt naar de verloskamers. Bij mijn eerste was dat met 34 weken om de 7 minuten, mocht toen gelijk komen. Als jij met 37 weken belt dat ze om de 5 min komen zal je ook gelijk mogen komen. Ze zijn daar heel relaxed en nemen het zekere voor het onzekere. Weet niet waar je vandaan moet komen, maar vanaf hier kan mn man het in 7 min rijden als we haast hebben. Mocht je echt denken dat je het niet meer gaat houden dan kan je altijd nog 112 bellen en om politie begeleiding vragen naar het ziekenhuis.
Moet uit Alphen komen, dus ben er ook in een kwartiertje. Het zal ook wel loslopen allemaal, maar het is ook zo spannend.
Kom daar ook vandaan maar woon vlakbij de N11, dus vandaar dat we er heel snel kunnen zijn als het nodig is. Houdt er trouwens rekening mee dan als je via koudekerk wilt rijden, die weg onder de snelweg bij L'dorp is afgesloten, je moet dan een stukje omrijden.
Laat het lekker op je af komen joh Ik heb het ook wel een beetje, vooral inderdaad dat bellen. Straks denk ik dat ik gewoon buikkrampen heb ofzo, en bel ik niet snel genoeg Maar wat ik meestal hoor, weet en voel je echt wel als het echte weeen zijn. Ik ga mij er niet druk om maken, ik geloof er wel in dat als ik daar maar ontspannen en relaxed in sta, je meer kans hebt dat het ontspannen zal gaan. Als je je er al druk om gaat maken werkt het alleen maar averechts. En anders bel je te vroeg, maakt vast niet uit
Cin, ik woon ook vlakbij de N11, dus ong hetzelfde. In 7 minuten heb ik het nooit gered hoor. De gyn zegt dat ik gewoon moet bellen. Ze hebben liever dat ik een paar keer voor niets bel dan te laat.
Hier ook angst ik hoop niet dat me angst over gaat nemen van het genieten van de laatste weken. Denk dat het erbij hoort met eerste zwangerschap
Heel herkenbaar van de eerste zwangerschap. En nu kan ik me er ook af en toe druk over maken, maar dat komt omdat ik nu 70km van het ziekenhuis af woon. Laat het maar op je af komen. En liever te vroeg gebeld als te laat.
Ik ben ook een beetje "bang" voor de bevalling, nouja, vind het gewoon enorm spannend. Bij mn dochter zou ik poliklinisch bevallen en moest ik de verloskundige bellen die thuis zou komen kijken. Dochter had in 't vruchtwater gepoept maar ik had geen weeën dus werd naar 't ziekenhuis gestuurd en daar meteen opgenomen & ingeleid. Doordat ik bij haar ingeleid ben en uiteindelijk een keizersnee heb gehad, voelt dit toch als mn 1e bevalling, want als mn weeën nu spontaan zouden beginnen, weet ik ook niet hoe dat voelt. En de hele bevalling is nieuw voor mij! Dus ik vind 't ook super spannend! Een 1e bevalling is meestal niet zo snel dat je te laat belt, zelf maak ik me daar dus niet zo'n zorgen om. Je bent al gauw een paar uur bezig zeg maar
ik ben ook een beetje bang en onzeker ook al is het de 2e keer. 1e keer is een KS geworden, al kwam het plots op gang toen ik klaar gemaakt werd voor OK en er spoedgevallen tussendoor kwamen. Heb toen 3 uur weeen gehad, die herken je echt wel als je ze hebt!!Daarna ruggenprik en KS. Nu misschien natuurlijk bevallen in het ZH lijkt me best eng. kan ik wel puffen enz. Maar ben van de week naar voorlichting in het ZG geweest, met rondleiding op de verloskamers. Dat deed mij erg goed. Nu weet ik een beetje wat me te wachten staat.
Toen mijn man en ik moesten besluiten of we een inleiding wilde kreeg ik ook wel wat angst, het komt dan ineens wel heel dichtbij. Uiteindelijk ben ik ingeleid en is ons zoontje met 36 weken en 4 dagen na een inleiding geboren. Ik wist idd ook niet wat ik moest verwachten maar weeen herken je echt wel. Daarbij krijg je als vrouw zoveel kracht dat het echt wel goed komt. Ik kijk met een heel positief gevoel terug op de bevalling.
Hier nog iemand die het eng vind! Het is ook mijn eerste dus je weet niet wat je te wachten staat he.. Wil ook echt de laatste weken nog genieten, en dat doe ik ook zeker, maar af en toe neemt ineens de spanning het over.... Ben ook bang dat ik niet gelijk doorheb dat het is begonnen, maar hoor van iedereen dat je dat echt wel in de gaten hebt dus dan gaan we daar maar vanuit Is er iemand die op voorhand al heeft besloten pijnstilling te willen of niet? En zijn jullie ook bang om bijv flink in te scheuren/knippen en de hechtingen?
Ik ben best bang voor de bevalling maar niet dat ik weeen niet zal herkennen De eerste lichte weeen zal je misschien niet herkennen maar zolang je ze niet herkent is het volgens mij niet mogelijk dat je ineens moet bevallen. Daar gaat toch wel wat pijn aan vooraf (wat ik lees) dus nee daar ben ik niet bang voor. Wel ben ik bang voor het onbekende. Bij mij is het de vraag of de baby nog draait en zo niet wordt het een ks maar ook dan ben ik best wel bang voor wat komen gaat. maar goed, t moet er toch uit he!!
ik niet, wel dat ik idd te laat zou bellen, dat had ik vannacht even. vannacht geleerd dat als ik op t punt kom om de verloskundige te bellen (van het ziekenhuis) dat daar de pijngrens ook ligt. volg je gevoel. voelt t alsof je bevestiging wil, bellen dan beter 20 x voor niks bellen dan dat je wel een keer te laat ben
Weet je wat zo leuk is aan het vrouwenlichaam... Je weet het gewoon... dit is de bevalling en nu gaat het beginnen.. Ik was bij mijn dochter ook best angstig.. maar op het moment dat het begon... kun je/en wil je niet meer terug.. het overviel mij wel.. maar ik kan met een gerust hart zeggen... dat je nergens bang voor hoeft te zijn..... als je pijn hebt dan meld je dat gewoon op tijd.. dan kun je daar iets tegen krijgen... en wie weet ben je wel zo'n mazzel kont die in 3 uur een prachtige baby eruit poept ... relax het komt allemaal goed... (p.s. ik vind het ook wel weer spannend naar 10 jaar maar ben niet bang)
Angst is niet goed voor je bevalling, las ik vandaag (nog maar eens).... Het zorgt ervoor dat je minder oxytocine aanmaakt, waardoor je meer pijn ervaart en waardoor je langer over de ontsluiting doet... Probeer je echt te ontspannen, want het is waar! Ik schoot compleet in de verkramping (angst) toen ik echt fikse weeën kreeg, daardoor schoot de ontsluiting niet op.
trouwens manlief begint hier ook zenuwachtig te worden. Wij hebben half juli nog een groeiecho en daarna gesprek met gync. Ben benieuwd of er dan al besloten wordt of het gewonen bevalling/inleiding of KS wordt. Ben dan 36 wk zwanger. Vindt vooral moeilijk dat ik nog niet weet waar ik an toe ben en waar ik me op kan voorbereiden.
Hier overvalt de angst me op het moment ook. Misschien ook omdat de eerste met een geplande ks kwam en ik nu allerlei rampsenario's voor ogen zie. Het ene moment heel sterk en heel veel zin in de bevalling, alleen al zodat deze onzekere periode kan worden afgesloten, het andere moment denk ik zelfs: oe als we maar niet dood gaan!! Slecht dagje vandaag met alleen maar tranen. Heel fijn dat we hier met elkaar gevoelens kunnen delen. Het doet mij heel goed!
Och meiden ik en veel andere weten wat voor gevoel jullie nu hebben. Het onbekende speelt een grote rol want wat gaat er nou gebeuren? Ja je gaat een kindje krijgen dat weet je. Weet alleen ook dat je hoeveel angst of nare gedachtes je erover hebt je van te voren niet gaat weten hoe het gaat zijn. Het is zo zonde om je laatste mooie weken daardoor te laten verpesten. Jullie kunnen het stuk voor stuk. De belangrijkste tip die ik opgevolgd heb is 'laat je leiden door je gevoel en de mensen om je heen en geef je eraan over'. Het is straks de aller aller mooiste ervaring uit je leven. Succes en geniet van de laatste weken.