Ik zit in de put. Mensen vertellen me dat ik positief moet denken maar hoe kan ik positief denken met dit gevoel met deze symptomen na alles wat ik al heb meegemaakt. Het zou mijn derde miskraam zijn en nu zou het gewoon moeten goedkomen. Een kleine twee weken terug had ik een positieve test in handen maar enkele uren later had ik menstruatiepijn en donker bloedverlies. Ik dacht dat het mis was. Verbaasd was ik toen bleek dat mijn zwangerschapstesten bleven donkerder kleuren tot ik uiteindelijk die zo gegeerde knaltest in handen had. Ik werd ook terug rustiger en ik kon weer genieten en ik had vooral veel hoop dat het dit keer zou goed gaan. Vanmorgen stond ik op en ik heb weer licht bruinverlies. Het is licht (tot hier toe) en nu heb ik het weer even niet maar waar ik mij nog het meeste zorgen over maak zijn de kleine krampjes en steekjes die erbij komen kijken. Het zijn steken richting vagina en ik voel mijn buik weer werken. Ik heb dus veel schrik dat dit een voorbode is. Wat denken jullie is er nog hoop? Mag ik nog hoop hebben of zit het gewoon niet goed. Iemand hetzelfde meegemaakt waarbij het toch nog goed kwam? Ik word echt gek van die onzekerheid en ik voel me zo onbegrepen. Waarom mag het nu gewoon niet gaan zoals het moet gaan.
Wat een vervelend verhaal!! Ik kan je helaas niet helpen met je klachten. Maar als je zo onzeker bent dan moet je contact opnemen met je huisarts of verloskundige. zij zijn hierin gespecialiseerd en zouden jou ook moeten helpen met deze klachten. volgens mij is het wel reden genoeg om een echo te laten maken. Ik denk eerlijk gezegd dat je daar meer geruststelling (hoop ik) zal vinden en zekerheid dan hier op het forum. Iedereen is anders en zal de klachten anders ervaren. Ik hoop dat je hier wat mee kan en dat het voor jou allemaal goed komt!!
Ze willen toch wachten tot minstens 6 weken... ze kunnen eigenlijk niks voor me doen. Dat het hartje nu zou kloppen die kans is klein dus ze kunnen me op die manier geen geruststelling geven. Enkel kijken of er iets zit en dan zegt dus niks volgens hen op dit moment. Dus ik wacht nog bang af. En tel af naar de 6 weken... Als ik het haal maar moet positief blijven. De buikpijn is ook niet gemeen of hard. Wil het zelfs geen buikpijn noemen. Gewoon mini mini krampjes en een zwaar gevoel. Het blijft afwachten.
Oh, vreselijk meid die onzekerheid!!! Kan het goed begrijpen, na je ervaring eerder!!! Over bruinverlies weet ik niet veel. Misschien wat oud bloed??? De krampjes en 'zwaar'/gespannen gevoel in onderbuik komen mij wel bekend voor. Dit kan alles te maken hebben met de groei van je baarmoeder. Al is het vruchtje nu nog zo klein, er wordt wel al wat ruimte gemaakt voor de groei. Ik hoop voor je dat het dat gewoon is en ik duim voor je dat je de tijd een beetje snel doorkomt, afwachten is vreselijk!!! Succes en groetjes, Claire
Oh dat wist ik niet dat je tot 6 weken moet wachten. Getver, dat is vervelend. Het enige wat ik dan nog zou kunnen vertellen is dat ik geen bloedverlies heb gehad, maar wel ongesteldheidskrampen. Ik was er dan ook van overtuigd dat ik ongesteld zou worden. Ik zou willen dat ik je gerust kon stellen, maar dat kan ik helaas niet. Ik zal wel ontzettend voor je duimen dat het goed voor je afloopt
Ik hoop voor je dat het goed mag gaan deze keer. En helaas bevinden zich meer mensen zich in dezelfde situatie. Je kunt gelukkig hier je verhaal kwijt. Er over praten en naar een gynaecoloog gaan is wat je eraan kan doen. Maar dan nog is het verwerken voor jezelf natuurlijk het moeilijkste. Ik duim voor je!
Hoi Lolieken, Wij zijn precies even lang zwanger. Wat betreft de krampjes dacht ik echt dat ik ongesteld ging worden. De krampjes zijn heel af en toe nog aanwezig. Ben afgelopen dinsdag bij de gyn geweest en zij vertelde mij dat dit niet ongewoon is. Bij mijn vorige zwangerschap had ik ook krampen zodra deze begonnen kwam ook het bloed. Ik had een bbz en ben geopereerd. Daarom denk ik dat ik je wel begrijp wat betreft de krampjes. het is allemaal gewoon erg spannend. Rustig aan, het is erg moeilijk (ik spreek uit ervaring) maar er zit niets anders op, helaas.
Hoi Lolieken, Helaas kan ik je ook geen positief verhaal geven. Alledrie mijn miskramen begonnen met een aantal dagen licht bruinverlies. Ik moet wel zeggen dat ik de eerste twee keren geen kramp had, maar de afgelopen keer had ik vanaf de NOD steeds het gevoel alsof ik mijn menstruatie had. Echter toen was er nog niets van bloed of bruin. Dat kwam pas dagen later en helaas is het daarna ook weer mis gegaan. Maar hier op het forum lezen we ook genoeg verhalen van mensen met wat kramp en bruinverlies wat goed gaat! Zolang het geen rood is, probeer goede hoop te houden!
Ha Lolieken, Heb aan je moeten denken. Hoe gaat het met je nu? Kan je al wat meer zekerheid krijgen? Ik duim voor je
Hai Lolieken, Hoop natuurlijk voor je dat het gewoon goed gaat. De combinatie bloed en krampjes klinkt natuurlijk heel eng. ik wil je alleen nog even meegeven dat bloedverlies niet per se hoeft te betekenen dat het mis is. Daarnaast zijn de krampjes onderin ook juist passend bij de vroege zwangerschap in mijn ervaring. Hoe gaat het nu met je? Babel
Eigenlijk is het een miskraam... maar 't wil niet doorzetten. Nog steeds geen echo gehad. Wanneer het volgende week niet heeft doorgezet krijg ik een echo. Vooral omdat ik mijn tijd neem dames. Heb al teveel onderzoekjes gehad de laatste tijd. Mss voor sommige onbegrijpelijk maar 'k heb er effe geen zin in.
Ik begrijp het heel goed hoor! ik moet eigenlijk ook een MRi, ben ook ook echt helemaal klaar met al dat gedoe aan mn lijf... Dus ik snap je wel. Maar weet je nu zeker dat het een miskraam is? Heb je geen sprankje hoop meer?
Daar moet je je echt geen zorgen over maken hoor! Je mag jezelf echt niks kwalijk nemen!!! Hoe moeilijk en vedrietig ook, jou valt niks te verwijten!!! Mijn gyn zei zelfs dat ik alles mag doen, van sporten tot parachutespringen. Een miskraam komt bijna altijd doordat er iets fout zit/zat bij het vruchtje en om die reden door het lichaam afgestoten wordt. Seks heeft hier absoluut-helemaal niks mee te maken! Ik hoop dat ik je heb kunnen overtuigen, want het is allemaal al zo verdrietig, en je zou je alleen maar rotter voelen als je jezelf de schuld geeft! Deze gedachte dus meteen uit je hoofd zetten!!! En wat betreft de kans dat het misgaat. Ik vind het heel eerlijk gezegd nogal een uitspraak van je arts... Bloedverlies kan, maar hoeft niet perse een miskraam te betekenen he! Dus dat je nog een sprankje hoop houdt, snap ik heel goed! Ik duim voor je!!!
Ik zit zoooo te twijfelen over die echo he ... nu ja volgende week komt die toch of ik nu wacht of niet. Heb gewoon geen zin in "gedoe" Ik wil een echo en niks meer! Tot ik weet dat het echt goed zit. Maar kan je dat eisen? Je mag enkel een echo doen?
Tja die garantie krijg je nooit... Tot het echt goed zit. Ik ben mijn dochtertje verloren met 23 weken zwangerschap. Ze kwamen er met de 20 weken echo achter dat het niet goed was... Denk als ik jou was dat ik toch zou bellen voor een echo... Maar dat ben ik, ik kan echt niet tegen onzekerheid. (En mss is het wel goed, maak je je zo druk om niks...)
pff meid.. zo verdrietig. Argh, kan om zo'n dingen dus boos worden al heeft het geen zin. Maar op zo'n termijn zou dat niet mogen op geen enkele eigenlijk. Zo plaats je alles wel onmiddellijk terug in perspectief mss moet ik maar voor die echo gaan.
Ja, dat is waar... Daarom was mijn laatste miskraam misschien ook wel minder heftig. Maar ik denk dat je inderdaad weinig keuze hebt. En dat het uiteindelijk voor je zelf ook fijn(er) is om duidelijkheid te krijgen.