Resultaten na tips babyfluisteraar

In juli had ik een topic geopend (Ervaringen met babyfluisteraar), waarin ik vertelde over mijn ervaring met babyfluisteraar Selma Weideman (Labane - Selma & Praktijk Labane), die bij ons op bezoek was geweest. Ik wilde nu voor de geïnteresseerden nog eens vertellen hoe het inmiddels met Noëlle gaat, maar omdat mijn vorige topic inmiddels is gesloten, kan ik het daar niet meer aan toevoegen. Vandaar dat ik hieronder eerst mijn (ontzettend lange) bericht van 23 juli, dat ik schreef vlak voordat we op vakantie gingen, even kopiëer. Voor wie er belangstelling voor heeft en het dus leuk vind om te lezen, wil ik mijn verhaal, over de problemen die we met Noëlle tegen kwamen, wat daar de oorzaak van bleek te zijn en wat het resultaat is van het uitvoeren van de tips, dus toch nog even delen.

 

Bericht van donderdag 23 juli 2009 na de babyfluistersessie:

Gisteravond is babyfluisteraar Selma Weideman dus bij ons geweest en we zijn toch een stuk wijzer geworden, wat betreft de oorzaak van Noëlle's slaapprobleem. En wat mijn moedergevoel mij steeds heeft ingegeven, blijkt dus ook exact waar te zijn. Zelf heb ik namelijk steeds gedacht, dat ze haar geboorte, via een keizersnee, als zeer traumatisch heeft ervaren en dat blijkt dus ook zo te zijn.

Aan haar geboorte heeft ze dus een heel onveilig gevoel overgehouden. Noëlle gaf aan dat ze vast zat en ontzettend schrok toen ze ineens uit mijn buik werd getrokken. Daarbij heeft ze dus haar nekje bezeerd en ze had ook hoofdpijn na de bevalling. Dat Noëlle zelf aangaf, dat ze vast zat, lijkt mij ook zeer waarschijnlijk trouwens. Ze is met 41 weken gehaald via een geplande keizersnee en omdat na de zware bevalling van mijn oudste dochter Anouk, uit foto’s bleek, dat ik een krap bekken heb, zou ik sowieso een keizersnee krijgen als een volgend kindje ook redelijk zwaar zou zijn en de bevalling ook niet zelf op gang zou komen. Omdat na 40 weken bleek dat Noëlle meer dan 6 pond woog en de bevalling nog niet zelf op gang kwam, werd ik dus ingepland voor een keizersnee. Zelf vermoed ik nu dus ook, dat Noëlle klem heeft gezeten in mijn bekken en haar echt geweld is aangedaan toen ze zomaar uit mijn buik werd geplukt.

Omdat ze zoveel jengelde en huilde en slecht sliep en dit na 3 maanden nog niets veranderde, leek het mij destijds al wel goed om haar maar eens door een osteopaat na te laten kijken. Dus in de maanden maart/april/mei heeft ze in totaal 4 behandelingen bij een osteopaat gehad, die ook bevestigde, dat haar nekje vast zat. Tijdens de behandelingen heeft ze ook ontzettend traumatisch gehuild trouwens en na elke behandeling ging ze, in eerste instantie, steeds wel wat beter slapen, maar na verloop van tijd ging het ook weer slechter. Dus uiteindelijk dachten we toch dat het vele huilen en het slaapprobleem niet alleen daar mee te maken had en dat het dus ook geen zin had om nog eens weer naar de osteopaat te gaan, die trouwens na de laatste behandeling in mei, ook aangaf, dat het volgens hem nu wel goed moest zijn.

Selma had bij Noëlle echter het gevoel, dat het haar nog steeds wel hinderde en begreep ook van Noëlle dat ze met het slapen voornamelijk naar links lag gedraaid en dat was mij in de laatste tijd ook wel weer opgevallen dat ze meteen naar links gedraaid gaat liggen. Maar wij gaan echter zo min mogelijk bij haar kijken als ze eindelijk eens slaapt, omdat ze overal wakker van wordt, en ik weet dus eigenlijk niet of ze altijd zo ligt. Selma raadde ons dus aan om Noëlle toch nog eens door een chiropractor na te laten kijken, dus daarvoor heb ik vanmorgen meteen een afspraak gemaakt en daar kunnen we vrijdag 14 augustus, na onze vakantie, terecht.

Verder kwam Selma er ook meteen mee, dat ze veel spuugde en koemelkvrije voeding nodig had, wat ze dus inderdaad al sinds half maart krijgt. Toen ze in maart 4 maanden oud was en de behandelingen bij de osteopaat niet helemaal het gewenste effect hadden, want ze jengelde en huilde nog steeds veel, kreeg ik zelf het vermoeden, dat ze ook wel eens een koemelkallergie kon hebben. We zijn toen, in overleg met het CB overgestapt op Hypo Allergene voeding en daardoor werd ze meteen al een ander kind, want het voortdurende jengelen en huilen was vrijwel meteen over. Het spugen had dus ook wel te maken met haar koemelkallergie, maar komt volgens Selma ook vanuit de problemen in haar nek en Noëlle gaf aan, dat ze te veel voeding krijgt opgedrongen. Selma kreeg heel duidelijk van haar door: “Ik zit zo vol”.

Daarbij is haar advies dus, dat we veel meer op Noëlle zelf mogen vertrouwen en dat we haar het beste met onze eigen eetmomenten aan tafel met de pot mee kunnen laten eten. “Ze weet zelf heel goed, wat ze wil eten en drinken en weet ook hoeveel ze nodig heeft en durf daarbij maar op haarzelf te vertrouwen”, zei ze. Als ze dus niet meer wil, dan heeft ze gewoon genoeg gehad. En waarschijnlijk hebben we haar daarbij in de laatste tijd ook veel te veel gegeven / opgedrongen, terwijl ze zelf aangeeft, dat ze niet meer wil.

Omdat ze nog geen ander drinken dan haar melk wil drinken en ook nog maar weinig fruit en groente eet, gaven wij haar nog steeds 4 flessen van 180 cc, met daardoor ook vaak nog wat johannisbroodpitmeel en rijstebloem tegen het spugen. Die 4 flessen hield ik er nog maar zo in, omdat ik anders bang was, dat ze per dag te weinig vocht zou krijgen. Maar de laatste 2 maanden kliert ze ontzettend met het fles drinken en wil dan niet drinken of stopt steeds weer met drinken en wil dan niet meer verder drinken en wij gingen dan allerlei kunstgrepen uit halen om het er toch in te krijgen. Als we haar ondertussen maar afleidden met speelgoed dan dronk ze het uiteindelijk vaak wel op. Maar ze gaf aan Selma dus aan, dat ze veel te vol zit steeds.

Maar wat dus vooral de oorzaak is van haar slaapprobleem, is dat ze zich onveilig voelt en zich daardoor niet durft over te geven aan de slaap. Ze heeft dus veel veiligheid en geborgenheid nodig en Selma raadde aan om een BB-tai draagdoek aan te schaffen en haar veel bij ons te dragen. Wanneer het slapen in bed dus niet gaat lukken, kunnen we haar het beste in de draagdoek doen, zodat ze zich veilig en geborgen voelt. “Wat dat betreft, kun je haar echt niet verwennen”, zei Selma, “want ze heeft het gewoon nodig en je zal zien dat je haar dan later zo weer in haar bedje kunt leggen”.

Verder is Noëlle dus al heel ver in haar ontwikkeling voor haar leeftijd. Ze is, afgelopen 12 juli, 8 maanden oud geworden en rond die leeftijd kon ze al los zitten, kruipen en zich optrekken tot staan. Ze is dus ook heel druk en kan zich niet in de box vermaken, maar is meteen weer uitgekeken op haar speelgoed en wil overal naar toe. Als ze bij je op schoot zit, hangt ze ook altijd alle kanten op en wil overal aanzitten. Vanuit haar onveilige gevoel, wil ze dus eigenlijk steeds weg van zichzelf en zoekt constant afleiding in alles om zich heen.

Ze heeft dus meer begrenzing nodig om dichter bij zichzelf te blijven en wat dat betreft biedt een draagdoek, dus begrenzing en veiligheid, maar we moeten ook begrenzing voor haar aangeven door haar op vaste tijden naar bed te brengen en haar dagindeling qua eten met onze eetmomenten samen te laten vallen. Dat ze met ons mee mag eten zal ze ook heel leuk vinden, zei Selma daarbij en omdat ik vandaag dacht, dat ze misschien ook wel net als ons graag uit een gewoon bekertje zou willen drinken, heb ik dat dus eens geprobeerd. Uit een flesje of een tuitbeker wil ze helemaal geen water of diksap drinken en ik liet haar nu water uit een bekertje drinken en ze vond het geweldig. Ze werd natuurlijk ook zeiknat, maar ze had enorm veel lol en wilde steeds weer een slokje uit het bekertje.

Verder kunnen we dus ook nog een aantal andere dingen doen om te zorgen dat ze zich meer thuis voelt bij zichzelf. Zo moeten we elke avond aan haar bad chamomilla-olie (kamille) toevoegen en haar in een tummy-tub baden en we moeten haar 1 keer per week op maandagavond een ‘voedingsbad’ geven. Daarbij voeg je aan het badwater, 1 halve liter volle melk, 1 ei, 2 eetlepels honing en 1 citroen, die je op het laatst in schijfjes in het bad moet snijden. Klinkt allemaal heel gek, maar we gaan het gewoon proberen.

Verder zuigt Noëlle, alle indrukken die op haar af komen, op als een spons en is ze dus snel overprikkeld. Bij baby’s komen die prikkels allemaal via de fontanel naar binnen en daarom zou Noëlle het fijn vinden om iets boven haar bed te hebben hangen, wat bedekking geeft. Daarvoor raadde Selma ons zo’n groot blad aan, dat ze bij de Ikea te koop hebben. Ook zou het goed zijn om haar een wollen of zijden mutsje te laten dragen, waardoor haar fontanel meer wordt afgesloten tegen alle prikkels, die binnenkomen. Ook moeten we haar niet steeds sussen als ze huilt. Ze mag veilig bij ons op de arm flink huilen, want huilen is ontladen en dat heeft ze echt nodig. Zo kan ze haar traumatische geboorte en het teveel aan prikkels verwerken.

Ook is het goed om naast haar bed een foto van vlak na de bevalling / geboorte te zetten met daarbij ook een foto van het nu. En ook adviseerde Selma, om eventueel met haar terug te gaan naar de plek waar ze is geboren en over haar geboorte te vertellen. Zelf hebben we echter bedacht om met haar, de foto’s die in de OK zijn gemaakt tijdens haar geboorte, te gaan bekijken en daarbij het verhaal te vertellen. Tevens adviseerde Selma om de grote brok Rozenkwarts, die wij hier in de woonkamer hadden liggen, op Noëlle haar kamertje neer te leggen, omdat dat een hele goede edelsteen is voor baby’s.

 

Vervolg van het bericht van 23 juli 2009:


In elk geval heeft deze babyfluistersessie ook veel onzekerheid bij mijzelf weggenomen, want door de vermoeidheid, wordt je zelf ook steeds gefrustreerder en labieler en ga je ook steeds meer aan je kwaliteiten als moeder twijfelen. Selma gaf mij in elk geval de bevestiging, dat ik een hele goede moeder ben (wat mijn hooggevoelige dochter Anouk, van nu 9 jaar oud, trouwens ook altijd tegen mij zegt) en dat het feit dat alles zo moeizaam is verlopen de laatste maanden niet aan mij ligt en dat er ook geen probleem in de hechting tussen moeder en kind is. Maar dat het gevoel, dat ik daarover had, meer komt, doordat je niet meer weet wat je moet doen en aan het einde van je latijn bent.

Nou, het is een heel verhaal geworden, maar zo heb ik voor mezelf ook even op een rijtje wat ons allemaal over Noëlle is verteld. De komende tijd moeten we dus maar eens met alle adviezen aan de slag en dan zullen we zien of ze lekkerder in haar velletje komt te zitten. Volgens Selma zullen we als we de adviezen opvolgen over 2 maanden een heel ander kind in huis hebben.

Maar voorlopig zal, de komende 2 weken, alles nog niet zo gestructureerd gaan lopen met Noëlle omdat we eerst op vakantie gaan, wat misschien wel veel stress voor haar kan opleveren. Maar ik heb gisteravond al een draagdoek besteld, die waarschijnlijk morgen binnenkomt, zodat we in de vakantie met haar kunnen gaan rondsjouwen. En verder zullen we in elk geval de adviezen over het eten al kunnen gaan opvolgen (het voelt vandaag al een stuk relaxter, dat ik daarin, dat pushen om er meer in te krijgen, al achterwege kan laten en er op mag vertrouwen dat ze zelf wel voldoende zal eten, wat tot nu toe al best goed ging, alsof ze al voelt dat ik haar meer vrij laat).

Al met al zal ze natuurlijk wel veel nieuwe indrukken te verwerken krijgen in de vakantie, maar we kunnen proberen haar zoveel mogelijk te vertellen wat ze allemaal ziet en wat er allemaal gebeurt en we zitten 2 weken in een particulier vakantiehuisje en kunnen ook zoveel mogelijk rust proberen in te bouwen. Want rust en ontspanning hebben we zelf ook heel hard nodig en ik heb ook wel ontzettend veel behoefte aan verandering van omgeving, want de laatste tijd vlogen de muren hier op me af. Dus als we allemaal eens even kunnen ontspannen, kunnen we na de vakantie wellicht met een schone lei aan een nieuwe structuur beginnen, zodat we alle adviezen van Selma kunnen opvolgen en er hier meer rust in huis komt.

 

En dan nu het verhaal over hoe het nu met Noëlle gaat:

Vanaf half augustus waren we weer terug van vakantie en toen konden we volop aan de slag gaan met de tips die we van Selma, de babyfluisteraar, hadden gekregen. En na verloop van tijd begon dat echt zijn vruchten af te werpen en Noëlle begon al steeds beter te slapen. Toen werd ze echter 3 weken geleden ineens weer flink verkouden en daardoor kwam de klad er weer in. Een week later knapte ze echter weer wat op en gelukkig pakte ze de nieuwe 'trend' die ze had ingezet, toen wel weer op. Sinds 2 weken slaapt ze in elk geval de meeste nachten echt door nu, en dat was in de laatste maanden niet meer voorgekomen, en ook ’s avonds gaat het steeds beter.

De tip van Selma om op haarzelf te vertrouwen met het eten werkt ook goed. Doordat we haar nu minder flesvoeding aanbieden en haar zelf laten bepalen hoeveel ze drinkt, eet ze voor de rest nu ook veel beter. Ze drinkt nog steeds eigenlijk nauwelijks ander drinken dan melk (maar we blijven iedere dag aanbieden, waardoor het wel steeds beter gaat en het drinken uit een tuitbeker begint een beetje te lukken), maar ze heeft voldoende plasluiers en eet nu veel beter haar fruit en warme maaltijd + toetje en daar zit natuurlijk ook weer vocht in. Eigenlijk eet ze wel heel goed nu en ook pap begint ze een beetje te waarderen. Brood eten gaat echter nog steeds niet goed, want ze blijft zich er vaak in verslikken en doet er heel lang over, waardoor er maar weinig naar binnen gaat.

Verder heeft ze ook weer allerlei nieuwe vaardigheden onder de knie, want ze kan vanaf 8 maanden (ze is dit weekend nu net 10 maanden oud) kruipen en zichzelf optrekken tot staan en ze kan vanaf die tijd ook zitten. Nu vanaf 9 maanden kan ze ook zelfstandig gaan zitten en kruipt als een razende overal naartoe en het zelf gaan staan is ook routine. Dat ze dus wat meer zelf kan, heeft haar ook rustiger gemaakt, maar ook door het toepassen van de verschillende tips, zoals het kamillebad en haar zelf aan laten geven hoeveel ze wil eten en drinken, lijkt ze rustiger te worden. Het lijkt erop dat ze dus niet meer voortdurend ‘bij zichzelf vandaan wil lopen’, zich beter op haar gemak voelt, en dus beter ‘aardt’. Ze vermaakt zich overdag nu namelijk ook veel beter zelf en zit ook rustiger in de box te spelen, zonder steeds aandacht te vragen.

Ook zijn we nu voor 2 behandelingen bij de chiropractor geweest en het bleek dus inderdaad dat haar nekje aan de rechterkant nog wat vast zat en het zat onderin haar rug aan de linkerkant bij haar bekken wat vast. Dit is nu los gemaakt en na de eerste behandeling is ze meteen beter gaan slapen. Volgens de chiropractor moet het nu na 2 behandelingen met haar nek ook wel goed zitten.

Dus al met al gaat het na het toepassen van alle tips wel heel lekker met Noëlle en het slapen is dus momenteel het enige wat nog steeds niet helemaal van een leien dakje gaat, omdat ze nog steeds wel geregeld (vooral 's avonds) onze aandacht vraagt. Vooral als er dan ook nog eens weer een dipje tussendoor komt, vraag je je af of het echt wel de goede kant opgaat. 3 weken geleden werd ze namelijk snotverkouden en dan slaapt ze weer helemaal niet ’s nachts en dan denk je meteen, dat je weer terug bij af bent. In de voorgaande maanden kwam er namelijk telkens wanneer het net wat beter ging, wel weer iets tussen. Dan kreeg ze weer een griepje of ze kwam in een mentale groeisprong, waardoor haar wereldje weer op z'n kop stond. En na zoiets ging het slapen weer helemaal waardeloos en waren we terug bij af.

Sinds ze echter van deze verkoudheid weer opknapte, heeft ze, de trend die ze daarvoor inzette, toch weer opgepakt. Sinds de verbeteringen optraden, ging ze namelijk ineens de nachten doorslapen en vanaf 2 weken geleden, heeft ze nu ook weer de meeste nachten doorgeslapen. De avonden blijft nog wel wat gedoe, want dan wordt ze nog wel geregeld weer wakker, maar dat lijkt ook steeds beter te gaan.

Als ze nu 's avonds naar bed gaat, slaapt ze (en zo ging het ook de laatste week voordat ze ziek werd) wel gewoon in, maar ze wordt wel vaak na de eerste drie kwartier tot een uur (1 slaapcyclus) weer wakker. Dan nemen we haar, op haar kamer in het donker, op schoot en doordat ze zich dan veilig voelt, slaapt ze na een tijdje wel weer in en dan kunnen we haar weer terug in bed leggen. En het is nu zelfs al een paar avonden voorgekomen, dat het voldoende was om haar speen even terug te geven, omdat ze die kwijt was, en dan sliep ze gewoon weer door.

Vaak wordt ze in de loop van de avond en soms ook 's nachts dan dus nog wel weer eens een keer of een paar keer wakker, maar dan herhalen we dit ritueel gewoon weer of geven haar speen dus terug. Het is nog steeds niet ideaal natuurlijk, maar vergeleken met de uren die we voorheen met haar bezig waren om haar weer in slaap te krijgen als ze wakker werd, valt het nu mee om 5 tot 10 minuutjes met haar op schoot te zitten. En hopelijk voelt ze zich op den duur veilig genoeg om zelf weer in slaap te vallen als ze wakker wordt.

Al met al gaat het over het geheel genomen in elk geval al een stuk beter en dat geeft weer wat moed, want de afgelopen maanden werd ik er soms echt moedeloos van. Je moest haar voortdurend bezighouden, omdat ze nauwelijks sliep overdag en we hebben al die maanden geen avond voor onszelf gehad bijna. Momenteel gaat ze over het algemeen overdag ook steeds langer slapen. De afgelopen dagen deed ze steeds 2 slaapjes van een anderhalf tot 2 uur, terwijl ze altijd maar slaapjes van 3 kwartier deed en dus, na elke 2 uur wakker zijn, wel weer naar bed moest. En ’s avonds slaapt ze nu meestal tussen 20:00 en 21:00 uur al, waardoor we eindelijk onze avonden weer eens voor onszelf hebben.

Het lijkt er dus eindelijk na 10 maanden op, dat we nu echt betere tijden tegemoet gaan.

 

Ik kreeg een pb van iemand bij wie Selma vandaag ook langs zou komen en zij vroeg of we er iets wijzer van zijn geworden en of Noelle nu beter slaapt. Vandaar dat ik dit topic nog even weer naar voren haal, zodat ik haar een antwoord kan geven.

In de voorgaande tekst schreef ik al dat we zeker een bevestiging hebben gekregen wat betreft de oorzaak van Noëlle haar slaapprobleem. Dat ze zich moeilijk aan de slaap kan overgeven, licht slaapt en dus snel weer wakker wordt, heeft alles te maken met een gevoel van onveiligheid dat ze heeft gekregen doordat ze haar geboorte als traumatisch heeft ervaren. Wat ik zelf als moeder steeds al zo heb aangevoeld, bleek dus ook zo te zijn.

Haar laten huilen in bed is dus ook echt geen optie en het voelde ook absoluut niet goed voor mij. Natuurlijk hebben we dat ook wel eens geprobeerd (op aanraden van anderen met allerlei adviezen en omdat je het op den duur ook niet meer weet als je kind zo moeilijk inslaapt en niet doorslaapt), maar ze raakte dan zo overstuur dat ze het uitkrijste en uiteindelijk zelfs begon over te geven. Dus daarna hebben we altijd ons eigen gevoel gevolgd en wij probeerden haar dus al zoveel mogelijk veiligheid en geborgenheid te bieden door altijd naar haar toe te gaan als ze huilde en haar in onze armen te troosten.

Omdat we nu van Selma weten, dat ze die veiligheid van onze nabijheid ontzettend hard nodig heeft, hebben we nu de bevestiging, dat ze niet zomaar steeds wakker wordt en niet voor niets ligt te huilen of aan het drammen is ofzo. Ze durft zich dus gewoon niet over te geven aan de slaap, omdat ze het gevoel heeft dat er altijd iets onverwachts kan gebeuren en daar kan ze dus niets aan doen. En die bevestiging maakt het wel gemakkelijker om er mee om te gaan.

Doordat we haar nu consequent altijd de veiligheid van onze nabijheid bieden als het inslapen niet lukt of als ze tussendoor wakker wordt, slaapt ze nu steeds gemakkelijker in ’s avonds en als ze eenmaal op schoot in slaap is gevallen, kunnen we haar nu ook zo in haar bedje leggen. Ze begint zich dus wel steeds veiliger te voelen (ik vertel haar ook altijd dat ze veilig is bij papa en mama en dat ze rustig kan gaan slapen), want voorheen werd ze altijd meteen weer klaarwakker als je haar slapend in bed legde en nu slaapt ze rustig verder als ze toch een beetje wakker wordt. Met kleine stapjes gaat het steeds iets beter en de afgelopen maand heeft ze in elk geval bijna alle nachten helemaal doorgeslapen en het is nu zelfs al een paar keer voorgekomen, dat ze de hele avond en de nacht aan één stuk door sliep. Maar het gevoel van onveiligheid dat ten grondslag ligt aan het slaapprobleem blijft iets wat niet 1,2,3 opgelost is.

Dat deze wereld een veilige plaats is, is gewoon iets waar ze niet zomaar zeker van is, want ze raakt door allerlei dingen ook heel snel weer uit haar evenwicht. Zodra er iets is waardoor ze niet lekker in haar vel zit, een griepje of een groeisprong, of haar dag verloopt anders dan normaal, dan is het evenwicht ook meteen weer verstoord. Zo ging het de afgelopen maand dus steeds beter en kon ze doordat ze ’s avonds en ’s nachts beter sliep ook overdag het nu redden met 2 slaapjes die ook wat langer duurden per keer, maar nu hadden we dit weekend een feestje van mijn ouders waardoor de dag anders liep en lijkt het er op dat ze ook in de 11 maanden sprong komt en nu sliep ze dit weekend overdag weer heel kort en maakte ze van de avonden en de nachten ook weer een potje door elk uur weer wakker te worden. Het lijkt er dus op dat haar wereldje weer op z’n kop staat en dat heeft meteen zijn weerslag op het slapen.

Maar goed, nu slaapt ze vandaag wel weer goed overdag, dus wie weet was ze gewoon van slag door het feestje van zaterdag, waarbij ze veel mensen zag en allerlei indrukken opdeed, en pakt ze nu haar schema gewoon weer op. Want, nadat we met de tips van Selma aan de slag gingen, hadden we in de afgelopen maand wel, voor het eerst in Noëlle haar leventje, eindelijk een echt ritme te pakken. Dus hopelijk blijven de verbeteringen in een stijgende lijn verder gaan.

 

Nog eens weer een update:

Afgelopen maand ging het eigenlijk weer waardeloos met het slapen van Noelle en wij raken zo langzamerhand helemaal uitgeput. Nadat het in september echt de goede kant op ging, ging het ineens weer helemaal de verkeerde kant op. Hoewel ze overdag supergoed sliep, maakte ze er 's avonds en 's nachts echt helemaal een potje van, door voortdurend wakker te worden. En je blijft dan in kringetjes ronddraaien en je afvragen waar het nu allemaal aan ligt. Nog steeds hielden we de tips van Selma aan, dus waar lag het dan aan? Tanden krijgen en 11 maanden sprong speelden misschien ook wel een rol, maar dat kon toch niet de enigste reden zijn, dat het nog slechter ging dan dat het altijd al ging.

Dus ik heb Selma uiteindelijk maar een mailtje gestuurd om te vertellen hoe het nu ging hier thuis en wat blijkt 1 ding dat ze ons aangeraden had, zijn wij vergeten. We vergeten namelijk onszelf in dit verhaal. Doordat we zo ons best doen om Noelle beter te laten slapen, werkt het eigenlijk tegendraads. Omdat we voortdurend met haar bezig zijn, ontneemt dat ons al onze eigen energie. Alles lijkt alleen maar om Noelle te draaien, waardoor we ook nauwelijks iets leuks meer voor onszelf doen.

Dit is wat Selma ons schreef:

Hai Frieda,

wat goed om een uitgebreide mail te lezen over hoe het nu met jullie gaat. Wel vervelend dat het slaapprobleem blijft bestaan. En als ik het zo lees is ze echt aan het vechten tegen veiligheid, alsof ze het ook gewoonweg niet kan accepteren. Je schrijft mooi dat ze overdag wel slaapt, maar in de nachten niet. Kinderen voelen zich altijd onveiliger 's nachts, het is donker en wellicht dat dat voor haar een rol speelt. Probeer eens een bedlampje uit. Ik heb het gevoel dat dat goed werkt.

Zie dit als een groeiproces waar jullie met z'n allen in groeien. Mijn komst heeft jullie heel veel nieuwe inzichten gegeven, alleen dat is al heel mooi! Ik begrijp jullie frustratie m.b.t. het slapen, toch is er dus nog iets wat Noelle triggert. Hoe voel jij jezelf? Kun je accepteren dat het is zoals het is? Zijn jullie erg gefrustreerd? En neem je tijd en ruimte voor jezelf? Want ontzettend je best doen, dat werkt ook tegendraads en dat voelt Noëlle ook. Probeer daar eens samen naar te kijken. De echte oplossing zoals je die zo mooi formuleert zit in jullie eigen ik. Wat is je behoefte, waar loop je nou tegenaan? Pak dat aan en je zult zien dat het dan ook beter gaat met Noëlle. Noëlle heeft in eerste instantie erg goed gereageerd op de fluistersessie, maar dwaalt weer af, dus haar energieniveau daalt ook weer. Kortom zorg dat je eigen energieniveau weer op peil is, zorg goed voor jezelf, daar zit 't 'm. Dit mailtje alleen al zal weer het nodige teweeg brengen en een reinigende werking hebben. Maar ga ervoor zorgen dat je zelf je eigen behoefte gaat vervullen. Neem een sauna, massage en een reiki behandeling, doe waar je zin in hebt. Ga je intuïtie ontwikkelen, ga in je kracht staan

Ik weet dat het jullie gaat lukken en schrijf met een grote glimlach deze mail. Vertrouw, ook op julliezelf!

Veel liefs,

Selma Weideman
Babyfluisteraar & Spiritueel Coach
Praktijk Labane
Gespecialiseerd in het telepathisch communiceren en het begeleiden van kinderen, zwangere vrouwen en (ongeboren) baby's

En dat klopt natuurlijk inderdaad, want ik ben aan het eind van m'n latijn. 2 weken geleden schoot het mij ook vreselijk in mijn rug en momenteel word ik verkouden. Een teken aan de wand natuurlijk. Door mijn rugpijn kon ik Noelle ook nauwelijks tillen en moest ik wel hulp van anderen inschakelen en nu ik me daar aan heb overgegeven, kwam ook alle vermoeidheid eruit. De afgelopen dagen heb ik ook heel wat tranen vergoten, omdat ik er helemaal doorheen zit.

Het was nu echt tijd om eens flink uit te huilen en ik heb nu ook stappen ondernomen om meer tijd voor mezelf te creeren. Doordat ik vanwege mijn reuma in de WAO zit, ben ik eigenlijk alleen maar moeder en huisvrouw en dat valt niet mee met een druk kindje, dat overal met haar tengeltjes aanzit, waardoor je de hele dag achter haar aanholt. We hebben dus ook besloten om haar voorlopig 1 dag in de week naar mijn ouders te brengen, zodat ik ook eens echt tijd voor mezelf heb om eens te ontspannen.

Gisteren is Noelle voor het eerst een hele dag bij Opa en Oma geweest en dat is boven verwachting heel goed gegaan. Ze wilde namelijk ook helemaal niet in een andere omgeving slapen en ze heeft toch 's morgens gewoon in het campingbedje een uur geslapen daar. 's Middags wilde het echter niet lukken, maar toen heeft ze een uur bij mijn moeder op schoot geslapen. Verder had ze het daar prima naar haar zin, dus dat is hoopgevend.

En het lijkt erop dat Noelle ons inderdaad heeft willen vertellen, dat wij ook eens tijd voor onszelf moesten nemen. Want sinds we deze beslissing hebben genomen en we ook allemaal ons hart eens hebben gelucht, waardoor de lucht hier onderling ook weer eens is geklaard, gaat ze ineens ook 's avonds en 's nachts weer beter slapen. Sinds we in het weekend vanalles hebben uitgesproken en een plan van aanpak hebben gemaakt, lijkt ze namelijk weer rustiger te worden en heeft ze nu al 2 nachten weer doorgeslapen.

Dus we gaan beter voor onszelf zorgen en hebben weer nieuwe hoop op verbetering. Onze oudste dochter Anouk heeft ons al het nodige geduld bijgebracht met haar gedrag en Noelle zal op haar manier ons ook weer het nodige bij gaan brengen, denk ik.

 

Tja Elmo, dat moet je dan maar net weten. Ik wist dat dus niet.
Maar goed, zo had ik toch voor mezelf even alles weer op een rijtje en kan ik mijn verhaal kwijt.
Op deze manier deel ik dus gewoon mijn verhaal voor wie er interesse in heeft.

@ Merijn en @ Joseetje
Twijfels of niet, toch lezen jullie mijn verhaal wel.

Voor mij heeft de babyfluisteraar veel dingen bevestigd, die ik ook al wel zo had aangevoeld, maar vaak twijfel je ook regelmatig aan je eigen gevoel. Zelf gaf zij ook aan dat ze tegen het moedergevoel vaak niet opkan. Zij vertelde mij bij de sessie veel dingen, die wij konden bevestigen en die zij niet kon weten en ze vertelde dus ook veel dingen, die mijn gevoel mij ook al hadden ingegeven. Voor mij was het gewoon heel fijn om te horen, dat ik daar dus ook meer op kan vertrouwen. En dat ik haar naam en praktijk heb genoemd, is niet bedoeld als reclame, maar leek me gewoon fijn voor de mensen die er wel wat mee hebben en overwegen om een babyfluisteraar te benaderen. Ik kwam haar toevallig tegen op een ander forum, maar ik kan me zo voorstellen dat er meer mensen naar op zoek zijn, maar het niet zomaar tegenkomen op internet.

 

Wat fijn om ook eens zo'n reactie te krijgen Melloncollie. Ik heb mijn verhaal hier ook juist geplaatst voor wie daar wel interesse in heeft en wist vantevoren ook wel dat de mensen, die hier op dit forum actief zijn en hier wel iets mee hebben, behoorlijk dun gezaaid zouden zijn.

Dat er meer tussen hemel en aarde is, daar ben ik in elk geval wel van overtuigd. Mijn oudste dochter Anouk, van nu 9 jaar, is namelijk ook een hooggevoelig meisje, die veel prikkels van anderen opvangt, en ook in zeker zin wat paranormaal is. Vooral toen ze nog jonger was, heeft zij al verschillende keren voorspellende dromen gehad, die later ook uit kwamen. Daarnaast leest ze ook heel vaak mijn gedachten. Dan spreekt ze soms ineens uit, wat ik net dacht.

Ook heeft ze het een keer, toen ze een jaar of 5 was, over mijn overleden oma gehad. Zij is overleden toen Anouk nog heel klein was, dus eigenlijk heeft zij haar helemaal niet echt gekend en zij wist ook niet waar mijn oma had gewoond. Toch heeft ze op een bepaalde manier 'contact' met haar gehad, want ze had het ineens over haar en noemde ook de plaatsnaam, waar zij had gewoond.

Veel kinderen hebben als ze klein zijn 'paranormale' ervaringen, omdat ze nog heel dicht bij, waar ze vandaan komen, staan. Momenteel hoor ik Anouk niet zo vaak meer over dromen of andere ervaringen, dus het lijkt er op, dat ze dat nu wel een beetje kwijt raakt, maar ik merk nog wel dat ze af en toe mijn gedachten opvangt.

Ik geloof dus zeker wel, dat er mensen zijn, die het onderbewuste van anderen kunnen lezen of op een bepaalde manier informatie over je kunnen krijgen of kunnen communiceren met overledenen.

Juist door de dingen, die ik met Anouk meemaakte, werd ik mij er meer van bewust, dat er echt meer tussen hemel en aarde moet zijn. Daarvoor geloofde ik er ook niet in. Ik ben totaal niet gelovig opgevoed en ik had me ook totaal nooit verdiept in dit soort zaken.

Door haar komst ben ik echter in een heel groeiproces terecht gekomen en inmiddels ben ik er van overtuigd dat mijn kinderen bij mij zijn gekomen om mij vanalles bij te brengen. Door hen word ik mij steeds bewuster van hoe ik met dingen omga en welke gevoelens er allemaal bij mijzelf spelen.

Voor wie wel interesse heeft in al dit soort zaken of als je ook een hooggevoelig kindje hebt, is het volgende forum misschien wel leuk: Opvoeding Kernkind Kinderopvang onderwijs trainingen ouders nieuwetijdskinderen

 

Het luisteren naar je eigen intuitie en gevoel is nu juist iets waar ik altijd zo over twijfel en wat ik echt opnieuw moet leren. Vanuit mijn opvoeding werd er juist nooit over gevoelens gepraat en werd er juist aan je emoties voorbij gegaan. Aan huilen of boos zijn, werd nauwelijks aandacht besteed en op een bepaalde manier leer je dan dus om maar niet meer naar je gevoelens te luisteren.

Doordat ik zoveel, in mijn dochter Anouk, bij mijzelf herkende, ben ik mij dus veel bewuster geworden van mijn gevoelens en toen ik eens een artikel over hoogsensitiviteit las, herkende ik daar ontzettend veel in. Ik blijk dus zelf ook, onbewust, heel veel prikkels van anderen op te vangen en daarom voel ik me dus ook altijd zo snel moe in het gezelschap van veel mensen. Er is mij, mede door de komst van Anouk, de laatste jaren al veel duidelijk geworden over de manier waarop ik met mijn emoties omga, maar ik blijf het moeilijk vinden om bij mijn ware gevoelens te komen. Ik kan dus nog steeds niet goed onderscheiden wat mijn gevoel mij zegt of wat voort komt uit mijn gepieker met mijn verstand, om het maar zo te zeggen. Ik heb dus nog steeds veel bij te leren.

Door wat de babyfluisteraar aan informatie van Noelle ontving, heeft zij echt de dingen kunnen benoemen, die er aan de hand waren. Natuurlijk zijn de adviezen die je dan van haar krijgt, door iedereen te bedenken en is daar niets bovennatuurlijks aan. Dat zijn adviezen, die over het algemeen kunnen gelden, maar zij stemt haar adviezen natuurlijk wel af op de informatie die ze van het kind verkrijgt. Gewoon door het feit dat je nu zeker weet waar 'problemen' vandaan komen, kun je kijken hoe je die 'problemen' aan kunt pakken. En dat geeft je meer vertrouwen dat je het ook goed doet.

En natuurlijk zijn er ook figuren op dit gebied die geen zuivere intenties hebben, maar dat gevoel heb ik bij babyfluisteraar Selma dus absoluut niet gehad. Dus vandaar dat ik haar naam hier ook heb genoemd.

 

Dus dat zij mij vertelde dat Noelle een koemelkallergie heeft en problemen met haar nek doordat ze vast zat in mijn bekken, heeft zij gewoon verzonnen, volgens jou. Ze had totaal geen informatie van ons gekregen over Noelle en toch kreeg Noelle al andere voeding vanwege een koemelkallergie en waren we al met haar bij de osteopaat geweest die constateerde dat haar nek vast zat.

Maar iedereen mag er natuurlijk zijn eigen geloof op na houden.

Voor mij is dit geen kwestie van geloven, maar een kwestie van weten. Daarvoor heeft mijn dochter Anouk mij namelijk al te vaak dingen verteld, die ze op een 'bovennatuurlijke' manier heeft verkregen. Zo had ze het toen ze jonger was heel vaak over 'toen ik in jouw buik ging'. Jonge kinderen kunnen soms wonderbaarlijke dingen zeggen, die ze nooit en te nimmer zelf hebben kunnen verzinnen. Voor mij een bevestiging, dat we toch van oorsprong uit een andere wereld komen, waar wij geen weet van hebben.