Timo is al onduldig vanaf de geboorte en wordt steeds erger, vooral met eten is hij niet te houden, als hij door heeft (en dat heeft ie sneller dan ik dacht) dat ik met iets te eten voor hem bezig ben, fruithapje, avondeten, flesje, maakt niet uit, dan gaat hij zo hard krijsen! En dan voel me helemaal opgefokt en moet ik voor mijn gevoel alles in de hoogste versnelling voor meneertje op tafel hebben. Ook op de creche is hij ook zo, dan zitten ze met de lunch met zijn allen aan tafel en Timo huilt omdat ie niet kan wachten. Waarschijnlijk is het genetisch want zowel zijn vader als ik zijn niet echt heel geduldig , maar ik vraag me af of er een manier is om hem wat te kalmeren, want leuk is anders... iemand tips/ervaringen?
Hahaha herkenbaar Ik denk dat er niets anders opzit dan eraan te wennen..bij mijn jongste dochter gaat het van kleins af aan hetzelfde. Ze huilde praktisch nooit, maar als ze honger had kon ze krijsen als een speenvarken, totdat ze eten kreeg Het is nu wel minder (ze is 1 jaar, het is nu geen krijsen meer, maar meer een soort van jammeren), maar ze is nog steeds erg ongeduldig. Kwestie van karakter denk ik... Geen echte tips dus, maar naarmate ze ouder worden begrijpen ze steeds meer, en kan je dus beter uitleggen dat ze even moeten wachten. En tot die tijd...oordopjes misschien
hier nog zo een, negeren is het enige wat helpt! Alleen ik vind het een beetje tegenstrijdig... ene kant wilt hij er natuurlijk bij horen/ lekker meedoen dus dat snap ik ook wel van hem!
Heel herkenbaar ja. Als je met de fles aan kwam lopen en hij ging (voor haar gevoel) niet snel genoeg haar mond in, dan was het huis te klein, ze werd gewoon boos. En nu nog steeds, als er eten voorbij komt dan gaat ze al smakken en wil ze ook meteen eten hebben. Duurt het te lang, of is het eten niet voor haar, dan word ze boos en gaat ze jammeren haha. Wij negeren het altijd maar. Het komt hier niet doordat ze ongeduldig is maar omdat ze gewoon een klein vuilnisbakje is
O ja, ZEER herkenbaar! Ik vind het ook erg lastig. Aan de ene kant wil ik hem er niet aan laten wennen dat ie meteen maar alles krijgt als hij schreeuwt. Maar aan de andere kant heeft hij dit al sinds de geboorte... dus het zit er gewoon in en is niet aangeleerd en ik heb hem hierin ook niet verwend. Wel heb ik het gevoel dat ik m nu verwen omdat ik vaak zorg dat zn eten klaarstaat als ik m klaar maak voor het eten. als ik m namelijk eerst in de kinderstoel zet en ga dan pas zn eten klaar maken is het huis te klein!! En hij wordt er onrustig van en ik dus ook... Heb het ook wel eens aan andere moeders voorgelegd of hun expres hun kindje zouden laten wachten om ze geduld aan te leren zal ik maar zeggen. Maar die zeiden gortdroog: honger is honger, dan ga je zo'n kindje toch niet plagen? Ik weet wel dat het niet altijd honger is hoor, want als hij niks ziet is er ook niks aan de hand... maar misschien zit er wat in: waarom plagen? Neem aan dat ze op hun 18e ook niet jankend aan tafel hangen omdat het eten nog niet klaar is?!
Zo te lezen is het dus normaal! Ik zat er ook al wat overin met Marin... Pfff ze begint soms een half uur voor tijd al, en dan ligt ze idd te huilen, en dan ben ik soms best wel een beetje opgejaagd hoor. En als haar dan dr spuugdoekje onder dr kinnetje doe is het hek helemaal van de dam! dan gaat ze echt huilen! En weet ze niet hoe snel ze die fles in de mond moet krijgen... Maar zo te lezen duurt dit ook nog wel eventjes hihihi....Boefies! ZIt er al jong in hoor..
Bij ons is dat ook zo. Mijn ene zoon wacht rustig af tot hij iets krijgt. Maar mijn andere zoon is echt heeeel ongeduldig. De jongens slapen van 11 tot half 1. Ik zorg ervoor dat ik om kwart over 12 het brood gesmeerd en gesneden heb, zodat hij direct kan eten. Scheelt enorm veel gekrijs en gehuil van zijn kant.
Hahaha, wel grappig om te lezen dat ik blijkbaar niet de enige ben en inderdaad, ik denk ook maar: goed organiseren en plannen scheelt veel gekrijs . Scheelt ook dat ie dat inderdaad al vanaf de geboorte heeft, waardoor ik niet bang ben dat het aangeleerd is. En scheelt ook een hoop dat ie verder superlief is, wel actief, maar huilt praktisch nooit... dus ach