VL en ik hebben besloten om voor een tweede te gaan na nogal een heftige zwangerschap en spannende bevalling. Mijn verhaal: Met 28 weken zwangerschap overgedragen aan de gyn ivm hoge bloeddruk. Toen aan de medicatie gezet die eigenlijk elke week is verhoogd omdat de BD niet wilde dalen. Met 32+2 kreeg ik de mededeling dat ik opgenomen moest worden. Een week lang heb ik aan allerlei infusen voor de bloeddruk, magnesium uit voorzorg tegen evt. eclampsie en bijna non-stop aan de CTG. De hoge bloedruk werd PE en met 33+3 hadden ze moeite om de hartslag van de beeb te vinden. Het moest een spoed KS worden en moest ik meteen midden in de nacht mijn vriend bellen. Een uur later was onze dochter geboren nadat ze bij mij drie keer geproberd hebben een ruggenprik te zetten wat niet lukte en het dus zonder waarschuwing vooraf aan mijn vriend of mij algehele narcose werd. Helaas had ze zo een tik van de medicatie gehad dat ze apgar scores van 0/0/5 had. Het was vreselijk voor mijn vriend om te zien. Na de bevalling ging het met mij nog veel slechter en werden de bloeddrukken alleen maar hoger en ben ik zlefs overgeplaatst naar de IC. Twee keer per dag kon ik met bed en al naar mijn dochter gereden worden om te buidelen, maar meer kon niet. Helaas ging het met haar ook niet zo goed waardoor besloten is dat zij overgeplaatst moest worden vanuit het streekzekenhuis naar het Sophia. Zelf lag ik nog steeds op de IC en kon alleen maar kijken hoe mijn dochter in de reiscouveuse de lift werd ingereden. Toen de deuren sloten brak mijn hart. Lig je daar als kersverse moeder zonder te weten wanneer je je kindje weer gaat zien. Gelukkig kon ik twee dagen later ook over naar het Sophia. Lag ik daar op de high care tussen de zwangere dames. Uiteindelijk is het in R'dam met ons beiden een stuk beter gegaan en ben ik na in totaal drie weken te zijn opgenomen ontslagen. Dochterlief lag daar op de NICU, maar deed het zo goed dat ze van alle monitoren af mocht (ze had nog wel een sonde en diepe lijn voor de voedingsstoffen) en na een week weer terug mocht naar het streekziekenhuis. Ook zij mocht na een totale opname van 3 weken mee naar huis. Toen we besloten om voor een tweede te gaan was ik er nog wel vrij relaxed onder en had ik een instelling van we zien wel hoe het gaat en omdat de kans op weer PE best aanwezig is gaan we er vanaf het begin volop van genieten. Vandaag is dan mijn onttrekkingsbloeding begonnen en komt het wel echt dichtbij en merk ik aan mezelf dat ik het toch wel erg spannend vind. Allerlei gedachten gaan door mijn hoofd. Ga ik deze keer weer PE krijgen, kan ik deze keer wel natuurlijk bevallen (zou niets liever willen). Allemaal vragen waar vooraf geen antwoord op te geven is natuurlijk, maar toch. Gelukkig heb ik een lieve gyn waarbij ik een maand of twee geleden ben geweest om door te nemen of het wel verstandig is om weer zwanger te raken. Hij zag daar geen belemmeringen in en hij zal mijn BD scherp in de gaten houden. Verder wil hij me vanaf het tweede trimester aan bloedverdunners zetten om de kans op PE te verkleinen. Ook heeft hij allerlei stollingsonderzoeken laten doen, maar daar kwam gelukkig niets uit. Al met al geen slechte vooruitzichten, maar het houd me wel bezig. Maar meer dan afwachten kunen we niet doen
Wat een heftige 1ste zwangerschap en bevalling hebben jullie meegemaakt! Ik kan me voorstellen dat een tweede zw je bezig houdt ondanks groen licht van je gyn. Maar het kan ook heel erg goed gaan toch? er was geen lichamelijke reden dat de eerst zw zo is gelopen. En gezien je voorgeschiedenis zullen ze je goed in de gaten houden Ik wil je heel veel succes wensen met het zwanger raken en dat het soepel mag verlopen deze keer
Nou, Adria schrijft precies wat ik wilde schrijven dus sluit ik me volledig bij haar aan. Hoop dat je snel zwanger mag zijn en dat dit een hele makkelijke, gezonde zwangerschap (en alles wat daar bij hoort) mag zijn.
Tnx dames! Idd niets gevonden, dus het kan ook gewoon goed gaan. Daar moet ik ook maar van uit gaan en als het toch weer mis drijgt te gaan, kunnen ze door de verscherpte controle eerder ingrijpen. Eigenlijk hoef ik me ook geen zorgen te maken. Gaat vast ook wel over, denk omdat het hele circus van zwanger worden weer begint de onzekerheid even kwam opspelen.