Ik heb, of "had" een sociale fobie. Ben ervoor in therapie geweest en heb een assertiviteits training gevolgd. Het is zeker minder, maar zal nooit weggaan..
Helaas gaan die dingen nooit over. Beter te accepteren dat je het hebt als het te overzien is. Maar ja dat is wel erg lastig als het je leven beheerst. @lieveliefie waar heb je last van? Ik door jaren gepest te zijn pleinvrees en mensen (groepjes) Ook om controle te verliezen. En ik heb last van discosiatie. Gelukkig dit laatste niet altijd want dat vind ik het ergste
Hier een angst- en paniekstoornis icm chronische depressie, ADD en fibromyalgie. Oftwel, ik heb een druk hoofd waar snel angst in voorkomt, hierdoor krijg ik paniekaanvallen en is mijn ritme weer verstoord waardoor ik in de war raak/de controle kwijt ben om vervolgens weer aan het begin te beginnen, dit in combinatie met chronische spierpijn en het verlangen de hele dag te slapen. Gelukkig slik ik medicijnen die goed helpen
Ik wil geen medicatie meer, want ik wil bv geven. Daar word ik ook gelukkig vam dus dat is ook een medicijn
Hier zwanger van de eerste, al jaren een angststoornis maar nu redelijk onder controle met medicatie. Ben ook wel benieuwd naar ervaringen van anderen. Ik zal best wel eens tegen dingen gaan aanlopen, maar wil absoluut mijn droom van een kindje niet hiervoor weggooien. Ik heb jaren agorafobie gehad en durfde niks. Nu kan ik bijna alles weer, maar soms nog wel met paniek.
Ik heb een sociale angstfobie gehad, ik kon nergens heen waar het voor mij te druk was, binnen 5 min misselijk, buikpijn,overgeven,.... Heb uiteindelijk medicatie gekregen die ik kon nemen als ik weg ging maar die werkte te goed, ik viel bijna om van de moeheid Uiteindelijk ben ik er zelf uitgekomen door mezelf te verplichten weg te gaan, in groepen ben ik nog de stilste maar ik word niet meer ziek enz,...
Mag ik vragen wat je slikt? Ben wel benieuwd.. ik ben nu mijn medicatie aan het afbouwen vanwege een vermoeden van serotonine syndroom, ik zou dan ook graag andere medicijnen willen als dit kan...
Ik heb een gegeneraliseerde angststoornis. Oftewel ik maak gewone dingen heel groot, voel dan angst, wordt daar nog angstiger en raak in paniek. Vooral na de geboorte van zl is het erger geworden. Omdat ik mey veel meer emoties te maken heb, ik heel bang ben hem kwijt te raken, bang ben geen goede mama te zijn en heel vermoeid ben (zl slaapt nog niet door en door de combi werk en prive). Het ging de laatste tijd heel goed. Maar nu denken we over een tweede en heb ik weer heel veel last er van. Op dit moment al drie dagen meerdere keren per dag langdurende paniekaanvallen. Ik baal zo! Ik wil er zo graag vanaf zijn. Ik heb nu al twee jaar therapie en ik slik citalopram. Een paar weken terug afgebouwd van tien naar vijf miligram. Stress is hier de grote trigger.
Ja ik heb ook een een gegeneraliseerde angststoornis Mij hele leven al...( zo lang ik me herinner) Ik slik niks maar ben net weer in therapie gegaan. Mede door dit doe ik nu heel rustig aan en werk ik even niet.
Ja ik ben wel vaak "bang" van wat mensen van me zullen vinden en ga daarom bepaalde situaties uit de weg ( vermijden). Ook als mensen een andere mening hebben, wat natuurlijk mag, voel ik me er persoonlijk door aangevallen en vermijd ik die mensen al gauw. Komt dus heel vaak voor want er zijn (gelukkig) zoveel mensen met een andere mening.
Hier ook zolang ik me kan herinneren. Ik vraag me heel erg af hoe je dit al als kind kan hebben. Zou het een lichamelijke oorzaak kunnen hebben, vitamines te kort ofzo?
Bij mij is het nog in onderzoek: Ik heb 1 grote angst, het 'in de steek laten' van mijn kinderen. Echter zie ik ze naar PSZ brengen als in de steek laten... Ze zijn dus nog nooit bij oppas geweest ofzo.. Dit alles komt door vroeger, mijn moeder heeft mij wel altijd echt in de steek gelaten..
Ik heb helaas een gegeneraliseerde angststoornis icm ocs. Ik slik daar medicatie voor en dat helpt wel.
Heb ook een gegeneraliseerde angststoornis en ook al mijn hele leven. Het komt bij mij vooral bij veel stress terug. Ik wil er geen medicatie voor, heb wel voor zonodig rustgevende medicatie in huis.
Angststoornis hier in combinatie met ASS en heb erbovenop epilepsie (doodsbang voor aanvallen! - ik ben nu bijna 5 jaar aanvalvrij, maar het blijft). Ik heb een tijd therapie gehad, ben nog wat dieper gegaan richting depressie, heb 3 jaar angstremmers geslikt, 2 jaar AD geslikt ... en nu ben ik sinds een klein jaar van de medicatie af (behalve mijn anti-epileptica) en heb ik "ermee leren leven". Ik zal altijd angsten hebben, zal altijd ultra gevoelig zijn, zal nooit "zomaar" de straat opgaan, ... maar ik kan wel terug een beetje leven. Mede door al deze troubles werk ik halftijds en sta halftijds op invaliditeit (na 3.5 jaar voltijdse invaliditeit). Geen enkele psycholoog kon mij overigens echt aan, net omdat mijn problemen zo gemengd zijn. En het klikte ook zelden, buiten met de laatste (daar ben ik dan ook 1.5 jaar in begeleiding geweest). Op een bepaald moment heb ik daar echt wel zelf een stop op gezet. Het kostte mij overigens fortuinen (200 euro per maand - op een uitkering van 6 à 800 euro toen), want psychologen zijn hier in België niet terugbetaald.
hallo, ik ben nu 29 weken zwanger van ons eerste kindje. ik heb een borderline stoornis en kamp vaak met depressies, Helaas heb ik er nu weer last van. Mag ik met jullie meekletsen?