Even mijn hart luchten... Na lang wikken en wegen en veel nadenken.. Besloten dat wat er in het verleden is gebeurt en hoe hij (mijn vader) zich gedraagt.. niet goed is voor ons gezin!! Vroeger vanaf dat ouders gingen scheiden 2005 gaf hij mij de schuld van de scheiding.. Mijn stiefvader overleed in 2008 ook dat had ik verdient ik hield erg veel van deze man Dat mijn ex niet zo lief voor mij was, was ook eigen schuld.. En zo is er veel meer gebeurt maar ondanks alles hou ik erg veel van hem!! Hij is ook hertrouwd en zijn vrouw moet mij en man niet... Dus houdt mijn vader hier weg... Als klap op de vuurpijl komt meneer hier laatst op een zaterdag ochtend langs want hij was naar de milieu straat geweest en dacht laat ik is even bij mijn dochter kijken... En dit na jawel 11 weken... dus zegt hij heel droog goh wat is Mylène al groot... Een paar dagen later belde mijn oma om te klagen over dat ik niet bij papa kwam bla bla... dus heb ik mijn boekje open gedaan over hem... Na dit gesprek hebben mijn man en ik besloten het contact af te breken... Wij zijn van mening dat er te veel gebeurt is maar ook dat ik/wij maar vooral Mylène meer waard zijn dat één bezoekje in 3 maanden... Ik heb overigens vaak gebeld maar dan word er niet opgenomen of terug gebeld dus heb ik de hoop opgegeven... Er is hier trouwens veel gebeurt vanaf maart met mijn schoonvader deze waren wij bijna verloren... en mijn eigen vader begrijpt niet dat dat dan prioriteit is... mijn man is enigstkind dus komt de zorg op onze schouders. Familie woont allemaal ter weg!! Sorry wazig verhaal maar moest ff hart luchten!!
Ik wens je alle sterkte toe... ook wij hebben geen contact meer met mijn smoeder.... kwam ook alleen maar als het haar uitkwam... belde steeds op het laatste moment af.... ons meisie in tranen want oma kwam niet.... Toen hebben we haar zelf de keuze gegeven... als je wilt komen prima, maar alleen als je echt oma wilt zijn, en niet steeds afzegt enzo... helaas moet ze nog steeds bellen. Het is een moeilijke beslissing... maar ik snap je zo goed, je kleine gaat voor, en ja... op papier wordt je opa of oma... maar ik vind dat je die titel moet verdienen.... door er voor je klein kind te zijn! Dikke knuffel... enne hopelijk krijg je wat meer rust zo, dat is echt beter! Sterkte
pf wat een gedoe. maar 1 bezoekje in 3 maanden is nog niet eens zo heel weinig hoor.. ik zie mijn ouders minder.. Dit vind ik geen reden om t contact te verbreken eerlijk gezegd.
Er staat bij dat er veel meer gebeurt is en je moet dit laatste zien als de druppel die het vat deed overlopen...
Ik snap je heel goed, meid! Ik neem aan dat je hier lang en goed over na hebt gedacht, er met elkaar over gepraat hebt. Ik vind het ontzettend dapper van je dat je hebt gekozen voor jezelf en je eigen gezinnetje! Uit ervaring weet ik dat het iets is wat (veel te) vaak door je hoofd blijft spoken en het te veel negatieve invloed kan hebben op je dagelijkse leven. Sterkte meid! *Knuffel*
allereest natuurlijk heel veel sterkte het is een moeilijke keuze die je maakt! Maar denk ook verder.. Mijn zus heeft het kontact ook verbroken met mijn ouders maar dit heeft natuurlijk veel meer gevolgen. Ik als zusje kan bijvoorbeeld nooit meer een verjaardag oid vieren voor allemaal tegelijk. Ook is hierdoor het kontact tussen haar gezin en het mijne veel minder geworden. natuurlijk is dit alleen wanneer je nog broers of zussen hebt maar ook voor bij verdere familie zou dit dan het geval zijn. Bij mijn zus was er ook een van de redenen dat mijn vader niet vaak kwam en zijn werk altijd voorop zet. Maar daar plukken wij ook de vruchten van. Ieder verhaal en gezin is anders dat begrijp ik maar wat ik wil zeggen is, denk er goed over na en maak geen overhaaste beslissingen. want als je eenmaal de keuze gemaakt hebt komt het nooit meer goed. Ik hoop dat je tot een goede keuze komt! groetjes
Wat een moeilijke keuze moet dat geweest zijn! Ik vind het dapper dat je voor jezelf en je gezin kiest. Je hebt veel naar je hoofd geslingerd gekregen in het verleden en nu nog is het contact waardeloos. Ik begrijp je keuze. Sterkte! Want het is niet makkelijk...
Heb geen broers of zussen alleen stief... maar die gaan toch altijd voor dus daar heb ik niets aan.. En zijn kant van de familie zie ik nooit... ik val echt buiten de familie één gezin is zwaar gelovig en ik zwanger voor vrouwen dus dat mag niet. Opa en oma staan altijd achter mijn vader... En andere oom en tante zie ik af en toe en die weten hoe het zit en oordelen of veroordelen niet... Dit hele verhaal speelt al 7 jaar nu en al een aantal keren gehad dat hij een maand of 3-6 niks laat horen en nergens op reageert en na die tijd binnenkomt alsof er niks is gebeurt. Sinds onze dochter is geboren heeft hij haar 5-6 x gezien en ze is nu 7 maanden... Ze wonen hier maar 8 km vandaan dus begrijp het niet zo... Maar loop hier al 3 jaar mee en beïnvloed mij erg negatief dus vandaar dat ik zeg dat ik mijn gezin op nummer 1 zet nu... Kan het nog wel blijven proberen maar heb nog een plattere neus dan een franse bull omdat ik elke keer met me hoofd tegen de muur loop..
Kan me er wel iets bij voorstellen. Heb ook veel meegemaakt met mijn vader. Af en toe denk ik dat het wat beter gaat, maar helaas zet dit nooit door. Voor mij is het niet 'erg' genoeg om het contact te verbreken. Mijn hoop op beter is verdwenen en ik vind het prima zoals het nu is (dat probeer ik mezelf wijs te maken). Jij bent de enige die deze beslissing kan nemen. Veel sterkte ermee!
Dit beter gaan wat jij beschrijft herken ik zooo ontzettend goed! En dat duurt max 3 maand?? Misschien zelfs veeeel korter! Mijn hoop op beter was ook verdwenen maar accepteren hoe het is/was kon/kan ik niet!! Ik vind dat moeilijk.. vroeger was ik papa's meisje en nu tel ik niet meer mee?? Ik kan dat niet verdragen!! Ik ben mijn stiefvader verloren die ontzettend veel van mij hield! En mijn schoonvader houdt ook ontzettend veel van me, dus nu ik zie en gezien heb dat het anders kan.. Vind ik dat dit de juiste keuze is!! Hoe moeilijk ook!!
Ik heb deze keus vorig jaar ook gemaakt. Mijn vader wilde alleen contact wanneer het hem uit kwam. En dumpte me ook weer als het hem uit kwam. Hij heeft me toen ik 14 was de deur gewezen toen ik 16 was en toen ik 23 was en net zwanger was. En nu hoeft het van mij niet meer! Hij heeft zijn kansen gehad en verspilt.
Ik vind het erg moeilijk want eigenlijk niemand in onze omgeving lijkt mij te begrijpen!! Behalve mijn echte naasten; zoals mijn moeder, (een) vriend van moeder, schoonouders, manlief, oom en tante (moederskant) die vriend van mijn moeder noemen wij naar mijn dochter toe ook opa.. ik kan deze man al zoooo ontzettend lang het is gewoon mijn 2e papa geworden.. hij was altijd bevriend met mijn stiefvader dus... vandaar vriend van mams maar van vaderskant begrijpt niemand het.. maar vrienden/bekenden ook niet want het is geen reden om het contact te verbreken blijkbaar als je elke keer met je giechel voor de muur loopt.. en hij zich eens per 3 maand laat zien!