Ik ben het totaal niet eens met het lang laten huilen van Ria Blom. Maar ze heeft ook goede dingen. Mijn zoon heeft ontzettend baat bij het inbakeren en de regelmaat. Ik haal uit haar methode dus precies te dingen waar ik en mijn zoon ons goed bij voelen. Ik denk niet dat het 'goed' is precies de regels van Ria of van een ander te volgen. Elke baby is anders. Maar zoals eerder gezegd, als je een huilbaby hebt, weet je niet uit gekkigheid wat je moet doen.
wij doen dit wel grotendeels. niet omdat we ons hierin hadden ingelezen, maar eigenlijk uit onszelf, en later kwamen we erachter dat ze dit natuurlijk ouderschap noemen. uiteraard maken wij ons eigen ding ervan, ik draag onze kids heel veel bij me. maar ik heb echt wel een kinderwagen hoor! ik geef geen borstvoeding omdat ik dit lichamelijk te belastend vond toen ik dit bij onze oudste geprobeerd heb (ik ben chronisch ziek en heb mn energie zelf ook hard nodig), maar wij geven wel de flessen (vrijwel) altijd zelf, ik vind dit een heel belangrijk moment van binding. onze oudste zoon heeft t/m 17 maanden bij ons op de kamer geslapen in zijn eigen bedje dat tegen ons bed aan stond, en tijdens huiluuren ook veel bij ons in bed gelegen (dan bleef ik wel wakker, want mijn man slaapt zo vast dat 'ie echt wel in staat is om op hem te gaan liggen). wij volgen de signalen en behoeftes van ons kind, toen hij aangaf dat hij bijv. winkelen veel te druk vond en overprikkeld raakte, hebben wij dit niet gedaan totdat hij zelf aangaf dat het wel ging (dit was rond een maand of 7 oid). we hebben ons echt aangepast aan ons kind (niet in het extreme natuurlijk), en niet ons kind meegesleept in alles wat wij perse willen maar wat voor hem niet fijn is. wij hebben echter niet de klok volledig losgelaten, ons kindje geeft duidelijk aan het fijn te vinden als er in grote lijn een structuur is en wij consequent zijn, dus dat doen wij dan ook. maar het is wel zo dat doordat wij zijn behoeftes gevolgd hebben bijv. qua slapen, dat hij nu hij 1,5jr is, heel gemakkelijk is in waar hij slaapt en niet vreselijk uit z'n hum is als hij bijv. eens veel later naar bed gaat.
Volgens mij doet iedereen van alles wel wat. Als ik echt het natuurlijk ouderschap zou moeten volgen kan ik dus ook niet meer werken. Helaas gaat dat niet samen met ons uitgavepatroon Zo strak als Ria Bloms methode lijkt me ook niks. We doen gewoon ons eigen ding. Natuurlijk passen we ons aan aan onze dochter, maar lang niet met alles. Wij hebben gemerkt dat zij geen strak schema behoeft dus dat scheelt. Ze slaapt overal. We geven wel bijna altijd zelf de fles (behalve op de 3 dagen dat ze op de creche is natuurlijk) en ze slaapt 's sochtends na haar eerste fles bij ons in bed als we beide of een van ons vrij is. Voor iedereen werkt het weer anders denk ik...
Ik had vooral aan het eerste boek veel, het tweede ben ik nu aan het lezen. Ik vind het vooral fijn dat het geen "methode" is, maar meer een ontwikkeling van je gevoel voor intuitie als het ware. De titels zijn: Boeddhisme voor moeders van Sarah Napthali Kalm blijven is na lezing van dit boek voortaan kinderspel voor moeders! In de meeste boeken over ouderschap en opvoeding staat het kind centraal, maar Sarah Napthali, zelf moeder van twee jonge kinderen, richt zich hier eens op de moeder. In Boeddhisme voor moeders geeft ze tips en adviezen hoe je kunt omgaan met onder meer frustratie, woede en bezorgdheid, en benadrukt ze het belang van nieuwe afspraken maken met partner, familie en vrienden. Ze maakt gebruik van boeddhistische principes die iedereen moeiteloos elke dag kan toepassen en die ervoor zorgen dat chaos plaats maakt voor rust, kalmte en blijdschap. Moeders die bijna gek worden van het geblèr en geklieder, en die door de poepluiers de schoonheid van het leven uit het oog verliezen, zullen veel baat hebben bij dit herkenbare, toegankelijke en ondogmatische boek. `Kalmte en geluk kunnen alleen gedijen als je in het hier en nu leeft,´ luidt het credo van Napthali, en zij laat overtuigend in haar boek zien hoe deze levenshouding in praktijk te brengen is. De Australische schrijfster Sarah Napthali is praktiserend boeddhiste en moeder van twee jonge kinderen, die de afgelopen tien jaar boeddhistische principes in haar dagelijks leven heeft toegepast. Everyday blessings, the inner work of mindful parenting. Door Jon Kabat-Zinn & Myla Kabat-Zinn In the rush, rush, rush of too-much-to-do-and-no-time-to-do-it, the all-important, nurturing aspects of parenthood can easily disappear. Jon Kabat-Zinn, author of Wherever You Go, There You Are and Myla Kabat-Zinn have collaborated on Everyday Blessings, a book that approaches parenting from the Zen Buddhist position of moment-to-moment awareness. It's a beautiful presentation and a thoughtful approach to mindful meditation that will help you slow down, enrich your life as a parent, and nourish the internal life of your children. --This text refers to an out of print or unavailable edition of this title. Product Description In the rush, rush, rush of too-much-to-do-and-no-time-to-do-it, the all-important, nurturing aspects of parenthood can easily disappear. Jon Kabat-Zinn, author of Wherever You Go, There You Are and Myla Kabat-Zinn have collaborated on Everyday Blessings, a book that approaches parenting from the Zen Buddhist position of moment-to-moment awareness. It's a beautiful presentation and a thoughtful approach to mindful meditation that will help you slow down, enrich your life as a parent, and nourish the internal life of your children.
Zoals Jalea het NO heeft omschreven kan ik me in veel punten wel vinden. Alleen het samen slapen (neem aan dat ze dan in 1 bed bedoelen) is niet mijn ding. Ik merkte na een maand dat het voor alle partijen beter was als Thijmen lekker in zijn eigen bedje sliep op zijn eigen kamertje (hij stond eerst bij ons op de kamer). Zo slaapt hij beter en wij ook. Ook het steeds bij je dragen vind ik niet altijd praktisch. Ik ben wel veel bij Thijmen op andere manieren Ik vind het wel belangrijk me ook echt in mijn kindje te verdiepen en zijn behoeftes te volgen. Maar daarnaast denk ik dat het ook belangrijk is om een bepaalde structuur en grenzen te bieden.
denk dat je het ook niet te letterlijk moet nemen, ze bedoelen echt niet dat je de héle dag met je kind rond MOET zeulen
Tja, in principe niet denk ik. Soms kom je er alleen niet onderuit om een kdv te gebruiken. Dan kun je wellicht kijken naar een kdv waar ze je kindje volgen en het niet in een schema duwen.
Ik val de KDV's en mama's waarvan hun kindje op het KDV zitten ook niet aan hoor. Ik heb het artikel over Natuurlijk Ouderschap verder ook niet gelezen dus ga uit van wat ik hier in dit topic lees. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord. Maar toen ik dit hier las, moest ik daar aan denken. Vandaar.
Was ook wel iets wat door mijn hoofd ging hoor, al ben ik er zelf van overtuigd dat het kdv voor Thijmen heel goed is. Hij vindt het er geweldig en leert er echt heel veel. Dat vind ik ook veel waard.
Als ik zou moeten kiezen, zou ik eerder voor natuurlijk ouderschap kiezen dan voor Ria Blom. Maar eigenlijk heb ik gewoon naar Eva gekeken. Het klinkt leuk, je kindje bij je in bed laten slapen, maar Eva kan niet eens slapen als ze ons ziet, laat staan in ons bed. Tot een maand of 5 lukte het nog wel, daarna niet meer, ze bleef juist huilen. Ze heeft haar eigen rust nodig om te kunnen slapen, en dus geen afleiding van ons. En hoe werkt dat als een kindje bij je in bed slaapt als je zelf nog niet gaan slapen? Die rolt er dan toch zo vanaf? Van Ria Blom gebruikten we wel de rust en regelmaat. Niet te veel op 1 dag plannen of dagen achter elkaar, en hetzelfde ritueel voor eten en slapen enzo. Ik heb het al een tijdje losgelaten, behalve het slaapritueel. Dat is gewoon zo leuk om te zien hoe ze erop reageert (het licht uitdoen bijvoorbeeld).