Wie herkent dit? Sinds 4 avonden is onze zoon van 2,5 jaar in totale paniek als we hem 's avonds naar bed brengen. Het begint met 'papa, mama nog een kus, nog een knuffel' en '... wil niet slapen', maar dit blijft hij dus roepen en daarbij huilt hij tranen met tuiten. Het bedritueel was nooit een probleem. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Ik heb hem vanmiddag ook niet laten slapen in de hoop dat hij echt moe zou zijn. Dat is hij ook, maar toch blijft hij roepen en schreeuwen. Ik wil dit natuurlijk doorbreken (niet dat we straks elke avond twee uur lang bezig zijn en 20 keer heen moeten voordat hij slaapt), maar ik wil hem ook niet zo over zijn toeren laten gaan. Hij is echt hysterisch verdrietig. Dus na 5 a 10 minuten troost ik hem, maar daarmee maak ik het alleen maar erger als ik vervolgens weer weg loop. Helaas kan hij nog niet uitleggen, wat er is. En die knuffel en kus krijgt hij natuurlijk, maar hij wil momenteel echt niet meer loslaten.
Is het erg donker op z’n kamer? Bij 1 van onze oudsten (weet niet zo goed meer of het dochter of zoon was) zijn we rond die leeftijd begonnen met een nachtlampje omdat het ook ineens brullen was s avonds. Bij ons hielp het verbazingwekkend goed. Maar kan natuurlijk ook iets heel anders zijn. Hopelijk zijn jullie er snel achter, sterkte ermee
Hij heeft een nachtlampje. Hij mag elke avond eerst zijn gordijnen dicht doen en daarna zijn muziekje en nachtlampje.
Ik heb nog twee oudere kinderen die ook naar bed moeten. Ik neem uitgebreid de tijd om hem naar bed te brengen, maar als we daar eenmaal aan beginnen dan ben ik bang dat we straks helemaal niet meer weg mogen .
Je man is ook ergens, toch? Ik zou er toch bij blijven. Hebben wij bij alle kinderen gedaan. Peuter van 2,5 (dec. 2020) heeft het nu sinds een paar weken niet meer nodig. Je kunt altijd weer nieuwe gewoonten aanleren.
Maar hoe lang blijf je er dan bij? Wij hebben dit nooit gedaan. En als we op vakantie zijn bijvoorbeeld en wel een kamer delen werkt het juist totaal niet. Mijn man heeft wissel diensten en is er vaak niet.
Ik bedoel werkt niet in de zin van: niet gaan liggen, blijven kletsen, grapjes maken en vooral echt niet gaat slapen.
Wij bleven erbij tot ie sliep. Als kind niet moe genoeg was werd het inderdaad kletsen, maar als kind goed moe was, sliepen ze vaak wel binnen 10 minuten. Hoe oud zijn de andere twee? Je kan het ook nog omdraaien; eerst de oudste 2 naar bed en als laatste de jongste. Zeker als de jongste een dutje gedaan heeft is dat niet per se gek. Dan pak je je telefoon erbij en gewoon zitten of liggen erbij tot kind slaapt. Het kan natuurlijk wel zo zijn dat het hier goed werkte, juist omdat we het altijd zo deden. Maar ik bedoel wel aan te geven dat de angst dat je er altijd zo bij zal moeten zitten niet per se terecht is.
Onze jongste is ook van december 2020 Maar m'n andere 2 kinderen zijn 6 en 8 en gaan echt wat later naar bed en maken ruzie als ik ze zo lang alleen laat M'n jongste was altijd juist heel makkelijk en relax met naar bed brengen. Dus ik weet niet waar zijn verdriet nu ineens vandaan komt. Nu zijn we ook 5x bij hem geweest, hij sliep 21.00 uur pas, terwijl we op tijd naar boven gingen ivm geen middagslaapje.
Ik maakte er gewoon mijn slaapplek van, gaf gewoon steeeeeds langzamer antwoord of iets terug. Maar goed, dat was toen alleen G nog met meerdere kinderen is dat een uitdaging. Mijn avonden waren toen erg kort maar dat duurde dan weer niet zo heel lang, week of 2 geloof ik. Beker warme melk? Kalmeert vaak wat. Anders heb je t boek van t konijn wat wilde slapen (of olifant of tractor, er zijn meerdere uitgaves). Op bol.com heb ik toen eens een inkijk exemplaar van de Nederlandse versie gelezen volgens de instructies van t boek, ik zat toen zelf ook te gapen. Is van Carl-Johan Forssén Ehrlin maar ik zag zo snel geen Nederlandse versie nu op bol.com, ze zijn er wel.
Wij hebben dit ook gehad. Uit het niets in eens drama. Hier was de oplossing een heel duidelijk bedtijdritueel met duidelijke stappen. 1. Washandje over je snuit 2. Plassen 2. Kleren uit en pyjama aan 3. Tandenpoetsen + glaasje water naast bed 4. Haren kammen 5. Gordijnen dicht 6. Verhaaltje lezen 7. Slaapspray op kussen 8. Knuffel en kus Daarna gaat papa/mama naar beneden en komen we na 10 minuten nog even kijken. We liepen echt alle stappen langs of we ze gehad hadden, en na 10 minuten kwamen we even kijken. Ongeacht huilen of niet. En dan kreeg ze nog een aai over haar bol en gingen we weer weg. Heeft 3 nachten geduurd dat ze langer bleef miepen, maar daarna was het wel klaar.
Hier hetzelfde probleem sinds een aantal weken... ik kwam hier juist kijken voor ervaringen omdat dochter nu zelf haar bed uitgeklommen is en beneden op de bank zit. Ze is nu bijna 3 jaar (november). Het maakt niet uit of ze 's middags slaapt of niet. Of het wat licht is in haar kamer of niet. We hebben altijd een vast ritueel en nooit problemen gehad met slapen. Het enige wat helpt is in ons bed naast haar gaan liggen tot ze slaapt en haar later in eigen bed overleggen. Ik zal nu proberen er naast te gaan zitten aangezien ze nog in een ledikant ligt, geen idee of dat ook helpt.
Hier met de oudste ook gehad. Wat een drama is dat he. En hij hield het schreeuwen etc ook vol, ondanks dat we steeds terug gingen. Hier hielp een lampje en z’n deur een beetje open. Doen we nu nog steeds. En we zeggen iets van: mama gaat boven opruimen, ik ben gewoon boven etc. En als we dan op de overloop staan ook blijven antwoorden een tijdje. Gaat nu heel goed en duurde steeds korter de vragen die hij stelde etc. Nu roept ie af en toe nog om dingen te vragen als; gaan we morgen spelen? Het was leuk in het bos hè mama? Etc. Maar dat is meer rekken dan verdriet (hij is nu ook ruim 3,5)
Bij G had ik dr hele kamer leeggetrokken, dat was ineens een stel op sprong situatie (2x achter elkaar er uit gekletterd en weer in dr bed gelegd en ik was nog niet bij de deur en ze zat met slaapzak en al alweer op de rand ala parcours style (voeten ene kant, handjes andere kant OP de rand balancerend)). Zaag gepakt, 2 spijlen er uit gezaagd geleerd hoe ze daar doorheen kon om in en uit bed te komen. Kamer leeggetrokken met alles wat kwaad kon, slaapzak uit lange pyjama aan en veel plezier. Als ze eenmaal lag te ronken, dr weer in dr bedje gelegd. (Die kon ook slapend een nachtvoeding krijgen en een schone luier, R niet die staat overeind als hij de klink hoort) Na 4 dagen kuieren was de lol er wel vanaf en bleef ze toch maar in dr bed liggen. G was toen net 2. Mja, R komt ook bij die leeftijd...zit me nu al af te vragen waar ik zijn zooi laat want nu heb ik geen kamer meer over...Daar ligt G nu.
Ja voorzorgsmaatregelen zijn dan verstandig indd haha. Hier wil ze al een tijdje geen slaapzak meer aan. Vorige week met vakantie heeft ze in een groot bed geslapen, bij haar broer op de kamer.. laat ik zeggen, het was niet zo'n succes. Het naar bed gaan dan, eenmaal in slaap ging het prima. We twijfelen nu om babykamer maar de deur uit te doen.. dan maar op een groot bed en.hopen dat het snel beter gaat. Ik lig er nu overigens nog steeds naast, de vloer voelt wat hard aan dus morgen maar m'n fitness matje neerleggen ofzo En ze slaapt nog niet, ligt nog te.kletsen in haar bedje... ik denk dat haar middagslaapje te lang is geweest waardoor ze nu niet moe is.
Eindstand; ik was er een beetje klaar mee, ze ging gewoon niet slapen. Ze ligt nu in ons bed, maar ik kon wel weglopen .... ik begrijp echt niet waar het ineens vandaan komt.