Rijangst

.... k ben ook doodsbang in de auto.. en ik heb niet eens een rijbewijs.. zit dus achterin bij mn man in de auto.. (oudste voorin,ik achterin met de jongste..)
heb t vooral buiten de bebouwde kom..je moet mn hart is voelen zeg..pff.. ben al aantal keer bijna uitgestapt om verder met de trein te gaan... tis dat manlief me dan tegenhoud en dwingt te blijven zitten.. anders heb ik echt grote ruzie met hem

 

Ik heb het ook een beetje.
Vooral wanneer ik voor een stoplicht stil sta (en als eerste aan de beurt en lange rij auto´s achter mij) en denk aljeblieft niet uitvallen, en dan valt de auto uit.
Vandaag 2 keer achter elkaar uitgevallen.
Schaamde mij zo erg.
Soms rij ik ook om.
Voor de rest valt het bij mij wel mee, en ik rij ook er veel.

 

Mijn punt t.a.v. verkeersonveiligheid van angstige chauffeurs zit niet zo zeer bij de snelheid op de snelweg. Of je nou 90 rijdt of 130, zolang je niets onverwachts doet is er niets aan de hand.
Mijn punt zit bijvoorbeeld bij:
- invoegen terwijl je nog niet genoeg snelheid hebt
- invoegen omdat je aan het einde van de invoegstrook bent maar er is eigenlijk geen plek
- mensen die midden op de weg gaan rijden omdat ze een tunnel maar eng vinden
- mensen die schrikken van onverwachte bewegingen van anderen en dan overdreven hard op de rem trappen of (nog erger) in paniek een zwiep aan hun stuur geven.

Nou hoeft natuurlijk niet iedereen die bang is om auto te rijden dit soort gedrag te vertonen. Dus als het niet op je van toepassing is, trek je er vooral niets van aan.

O ja, mijn 'o wat erger ik mij aan anderen op de weg' dagen zijn voorbij. Het is de stress niet waard. Nu is het meer dat ik me echt verwonder over bepaalde gedragingen. En dat zijn echt niet alleen de angstigen hoor, ook mensen die afgeleid zijn (met kinderen op de achterbank die je aandacht zoeken; mensen met een telefoon aan hun oor of een navigatiesysteem dat nog even moet worden ingeschakeld) en mensen die véél te dicht op je bumper komen zitten terwijl je iemand aan het inhalen bent.

Ik doe zelf ook wel eens wat verkeerd onderweg, maar heb het idee dat het veel beter gaat dan de eerste jaren met rijbewijs (toen was ik dus wel te ongeduldig en reed ik vaak veel te hard).

 

Bri - is ook absoluut waar. Helaas is mijn irritatie grens op de weg vrij snel bereikt. Heeeeeeel slecht en het is ook afhankelijk van veel factoren. Vaak ook omdat ik dus totaal niet begrijp waarom iemand rijdt zoals die rijdt.

Ik ben het totaal met je eens - durf je, na veel lessen, therapie, oefenen, nog altijd niet te rijden, ga het dan ook niet doen ... sorry

 

Ooo verschrikkelijk is dat he. Zou ook zo graag met heel veel vertrouwen auto willen rijden.
Dingen die ik super eng vind en dus het liefst of helemaal niet doe:
* Parkeren in een parkeergarage van meerdere verdiepingen; heb het idee dat mijn auto niet door die gangetjes past wanneer je een verdieping hoger moet.
* Invoegen op de snelweg; moet ik nu meer of minder gas geven, zodat ik ergens tussen kan komen, ben dus bang dat ik er niet tussen kan komen.
* Snelweg over het algemeen is niks voor mij, vooral niet op onbekend terrein en 5 baans wegen. Ben bang dat wanneer ik moet wisselen van baan, om de goede weg aan te blijven houden er niet meer tussen kom en ik dus de verkeerde weg op ga en nooit meer thuis kom.
*Autorijden met ijzel of sneeuw doe ik dus echt niet, ben veel te bang dat ik de auto niet kan houden en hij ergens tegen aan glijdt.

Ik heb een super leuke baan, maar vind het dus ook super aan deze baan dat ik op de fiets kan en wanneer het nodig is te voet kan.

 

Ik heb ook een tijdje niet echt goed durven autorijden. Was niet zozeer angst voor het rijden opzich, maar vooral angst voor (de onvoorspelbaarheid van) het overige verkeer. Voor mijn werk was (en is) het echter toch erg handig om zelf een auto te hebben, maar ja, als je al nauwelijks de stad uit durft te rijden... Had het zelf dus ook vooral in de stad en niet zozeer op de snelweg. In de stad moet je dan ook nog op alle kruisingen letten, fietsers, brommers, voetgangers...
Hebben toen voor mij een automaat aangeschaft, zodat ik niet op het schakelen hoefde te letten (daar een automatische van maken wilde ook nog niet echt vlotten) en ik dus mijn volle aandacht bij het verkeer kon houden. Dat heeft hier wel goed gewerkt. Rij sindsdien zonder problemen overal naar toe
Ben vorig jaar ook begonnen om weer aan een handgeschakelde auto te wennen, door af en toe stukjes met de auto van m'n man te gaan rijden. Hij heeft eerst eindeloos rondjes met me geoefend op het parkeerterrein bij ons in de buurt (die is meestal leeg, hoort bij een inmiddels leegstaand bedrijfspand), om maar te oefenen met schakelen. Met name wegrijden in z'n 1, schakelen naar 2 en 3 en terugschakelen. (4, 5 en 6, de versnellingen die je op provinciale- en snelwegen gebruikt dus, die lukken wel). Uiteindelijk ben ik met díe auto naar noord-Duitsland gereden, 600 km verderop
Vind mijn automaatje nog steeds erg prettig en heb geen enorme behoefte om nu perse gelijk over te gaan naar een handbak, maar vind het wel heel prettig dat ik inmiddels dus gewoon in een handbak durf te rijden, daar genoeg zelfvertrouwen voor heb.

 

@Nen: is het erger geworden sinds je zwanger bent van de 2e?
Want hormonen kunnen daar heel erg invloed op hebben.

Je kan idd een cursus doen voor mensen met rij angst.
En probeer goed uit te zoeken waar je angst nu precies vandaan komt, dan kan je de oorzaak misschien aanpakken.

 

Ja, ik snap je ergernis hoor. En toch vind ik mensen die bumperkleven of opgefokt zitten te doen, veel gevaarlijker. Ik schrik daar meer van, dan van een angstige bestuurder. Dat agressieve gedrag, mensen afsnijden, plots voor je remmen om jou te laten schrikken (is me wel eens gebeurd tijdens rijles, want een loser zeg ). Ik vind het ook irritant als mensen links gaan rijden terwijl ze 100 gaan, maar mijn ervaring is dat ze wel aan de kant gaan als ik eraan kom Dan ben ik even een seconde later, so what? Vaak zie ik die opgefokte knakkers twee auto's voor me staan bij het stoplicht en denk dan: poeh poeh, jij bent hard opgeschoten met je snelle bak en je chagrijnige hoofd

 

Ik heb al10 jaar mijn rijbewijs. Op de weg kan ik gewoon rijden. Alleen durk Ik het snelweg niet op en ik kan ook niet (file)parkeren.

 

Ik heb/had ook rijangst en heb uiteindelijk mijn rijbewijs gehaald bij iemand die gespecialiseerd is in mensen met rijangst. Die had ook lessen met mensen die hun rijbewijs al hadden. Ik heb in totaal 100 lessen gehad (50 bij mn eerste poging bij een gewone rijschool, 5 jaar later dus nog 50 bij hem) en bij hem kreeg ik echt het vertrouwen.
En ik ben nu zo blij met mn roze papiertje, al laat ik me nog steeds liever rijden als ik de keuze heb.
Maar bij zo'n rijinstructeur lessen kan ik iedereen aanraden, met of zonder rijbewijs!

Toevoeging: ik heb toen o.a. ook in rotterdam gelest, daar heb ik nu wel profijt van als ik ergens naar toe moet.

 

Same here ! Alleen valt mijn auto niet echt heel vaak uit... maar het idee

 

Ik begrijp ook niet alle chauffeurs maar die zijn niet allemaal angstig, die kúnnen gewoon niet rijden en het niet kúnnen rijden of het niet durven rijden zijn verschillende dingen.

Ik ben bang om een paniekaanval te krijgen en ben misschien wat bang voor de mensen die niet kúnnen rijden en mij daardoor in een lastige situtatie brengen

Ben wel in één keer geslaagd maar dat was in Den Helder en daar heb je geen snelweg en door m'n paniekaanvallen mijd ik die nu helemaal en fileparkeren en achteruit inparkeren heb ik na m'n examen ook nooit meer gedaan ...maar rijden op zich kan ik best wel

 

Ik had dit in het begin ook, voornamelijk op de snelweg. Toen mijn werk ging spitsen heb ik expres voor de locatie gekozen waarvoor ik de snelweg over moest, de ander kon ik binnendoor rijden. De eerste keren vond ik het eng, vooral omdat ik op een route zat waar veel vrachtauto's reden. Mijn moeder was ook altijd angstig op de snelweg en rijdt daar dus ook niet. Ik heb ervaren wat voor beperkingen dat heeft en heb er daarom voor gekozen niet voor de makkelijke weg te gaan maar dus voor de locatie met snelweg gekozen. De eerste tijd was ik bang maar nu rijd ik zelfs naar Limburg.

 

ik heb hier ook (goede) ervaringen mee. zou het zeker aanraden.

ik heb mijn rijbewijs in 2004 al gehaald, maar nooit echt meer gereden tot 2009, toen ik wel 'moest' (ivm kinderen).

wat mijn vooral geholpen heeft is een gesprek waarin werd achterhaald waarom ik eigenlijk rij-angst heb. daarna ben ik nog een paar keer gaan rijden met die meneer. maar eigenlijk ging het rijden prima (net als bij jou). het is de angst waar je mee zit.

dus vooral zoiets zoeken hoor! ik heb het hier gedaan: Rij-Angstvrij.nl

 

Hier nog iemand die niet voor de lol rijdt.
Vroeger met mijn moeder bijna in het water gelegen met de auto, en had toen altijd angst.
Toen ik zwanger raakte in 2009 ben ik rijlessen gaan nemen, en okt 2010 rijbewijs gehaald.
Zat altijd zwetend in de auto, en angst, ook gehuild.
Gelijk zelf een auto gekocht, en het gaat steeds beter nu eigenlijk.
Ik was ook bang voor hellingen etc.
Dat gaat me nu goed af.

Alleen op de snelweg kom ik niet, dit durf ik echt niet.

Mijn ervaring is toch als je het veel doet, dat de angst minder wordt.
Maar ja je moet maar net durven