Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel mamas hier zijn die voor flesvoeding hebben gekozen om een andere reden dan dat het lichamelijk niet lukte én welke reden dit was. Ik heb zelf mijn zoon (inmiddels 3,5) 15 maanden borstvoeding gegeven zonder directe lichamelijke problemen. Pas na die 15 maanden merkte ik wat voor een impact het geven van borstvoeding op mijn eigen lichaam, maar ook geestelijk, had gehad. Na het stoppen met de borstvoeding voelde ik me ineens zoveel beter en energieker. Ik kon in die maanden daarvoor eten wat ik wilde, maar ik voelde me altijd down en moe. Na het stoppen verloor ik ineens gewicht, kreeg ik weer de energie om dingen te ondernemen en voelde ik me écht bevrijd. Mijn zoon heeft 10 tot 11 maanden lang ook alle nachten om de 3 tot hooguit 4 uur om voedingen gevraagd en ook overdag dronk hij veel (wel heel snel, ik deed ongeveer 4/5 minuten over een voeding en dan zat hij echt vol). Kolven was echter een drama, wat ik ook deed of probeerde: na een uur zat ik nog steeds maar op 30 tot 40 cc. Wat wel hielp was om te kolven als mijn zoontje dronk, dan had ik binnen 4 minuten meer dan 140 CC. Destijds had ik overdag alle tijd en ruimte om hem te voeden en om zelf te bepalen of ik iets ging ondernemen of niet. Inmiddels is deze situatie veranderd, gezien het feit dat ik hoogstwaarschijnlijk medio oktober minimaal 32 uur (4 dagen) ga werken. Dit alles tezamen doet mij enorm neigen naar flesvoeding. Het lijkt me zo heerlijk om die stress van het kolven niet te hebben én om me al vrij snel weer zo fijn en goed te voelen. Ik denk niet dat ik het trek om 32 uur per week te werken, voor zowel een pasgeboren baby als een kleuter van 4 te zorgen én dus ook nog in de nachten en overdag te voedden en te kolven. Anderzijds voel ik me dan enorm schuldig, omdat ik het idee heb dat ik puur aan mijn eigen belang denk. En ik ben eigenlijk hierom wel benieuwd of er meer moeders zijn die dus om andere reden dan niet lukken voor flesvoeding gekozen hebben? En hebben jullie spijt?
Even los van of het lukt of niet: als jij het idee hebt dat je je beter voelt als je je baby de fles geeft, dan doe je dat toch gewoon? het is jouw lijf en jouw kind! Ik was zelf totaal ongemotiveerd toen ik aan bv begon, wilde eigenlijk de fles geven, maar hij had een moeilijke start dus ik liet me overhalen door de druk in het ziekenhuis. Heb het dus ook niet lang volgehouden, want het lukte voor geen meter en ging allemaal uiterst moeizaam. Voel me daar helemaal niet schuldig over, het is een heerlijk gezond en actief kind
Ja ik merk dat ik dat ook graag zou willen, alleen ben ik dan weer zo 'streng' voor mezelf omdat ik dan het idee heb dat ik alleen aan mezelf denk. Terwijl ik bij anderen altijd heel hard roep "Als de fles om welke reden dan ook beter voelt moet je dat gewoon doen en je absoluut niet rot voelen". Zo stom!
Ja dat snap ik wel hoor, maar niet te streng zijn voor jezelf! je hebt ervaring en weet dus wat het inhoudt. Soms mag je best een keuze maken die ook in jouw belang is. en weet je flesvoeding is geen vergif hoor
Niet te streng zijn voor jezelf!! Je kinderen hebben er niks aan als jij ook niet lekker in je vel zit, en gestressd rond loopt. Als jij je er nu al prettiger bij voelt om de fles te geven, moet je dat gewoon doen. Bij mijn dochter is de BV heel moeizaam opgang gekomen, en mijn dochter had de grootste moeite met aanhappen (had amper zuigreflexen). Uiteindelijk na 53 uur kraamzorg had ik haar aan de borst. Het moest en zou mij lukken. Mijn dag bestond alleen maar uit voeden en kolven. Toch na 2 maanden opgegeven omdat we dachten dat mijn dochter KMA had, en ik niet meer de energie had om nog op een KMA vrij dieët te gaan, dus overgestapt op de fles. Achteraf kwam alle onrust van reflux en had ik kunnen blijven voeden. Bij de jongste vast besloten dat de BV nu wel ging lukken. Geboren met 39+4, hapten meteen goed aan, en dronk als een tierelier. Mijn wereld kon niet meer stuk, tot ik na 1,5 week enorme tepelkloven had, borstontsteking en spruw. Alles deed zo'n zeer, en ik had niet meer het doorzettingsvermogen om toch door te gaan. Overgestapt op de fles. Aan de ene kant vind ik het super jammer. Ik had melk in overvloed, maar als je diep in mijn hart kijkt, vind ik het ook rust geven. Ben nu ongeveer 20 minunten kwijt ipv ruim 45 minuten (om de 2 uur), en heb daardoor ook meer tijd voor mijn peuterdochter. Kan nu ook makkelijk papa de fles laten geven, zodat ik even mijn handen vrij heb voor wat anders (mijn man is de hele week van huis), zonder dat ik eerst moet kolven zodat hij de fles kan geven.
De gedachte van borstvoeding laat me onmiddellijk in de stress schieten.... Na meer informatie te hebben opgezocht wordt dat gevoel niet minder en ik denk niet dat een baby gelukkiger wordt als ik iedere keer in de stress schiet als er gegeten moet worden.... Daarom... ga ik voor flesvoeding, ik voel me niet schuldig, borstvoeding is vooral echt nodig als je woont in een land waar je van het water grondig ziek kan worden....en ik heb denk ik een jaar gezocht naar de redenen voor en tegen...
@Yummy. Ik heb de eerste ongeveer 10-11 weken borstvoeding gegeven (spruw overwonnen, tepelspeenverwarring daardoor, kloven) maar oh wat was ik moe.. en wat viel ik ongelofelijk veel af (27 kilo is twee weken na de geboorte). Ik voelde me altijd leeg en kon niet meer goed bijtanken (wat ik wel nodig heb na 9 maanden zwangerschap en palindroom reuma). Ik ben zonder schroom of spijt overgestapt op flesvoeding (eerste nog de voorraad opgemaakt en daarna naar kunstvoeding). Ik voelde me toen ook gelijk lichamelijk een stuk beter. Bij de tweede heb ik een week of 9 borstvoeding gegeven. Dat ging eigenlijk prima. Ik was veel minder lichamelijk afgedraaid maar nu vond ik het moeilijk om het te combineren met een dreumes van 21-22 maanden. Mijn productie dipte eigenlijk al heel snel doordat ik ook de avondvoeding niet kon doen (ivm reuma). Toen dus ook snel gestopt, wederom zonder gene / spijt. Ik ben dus ook gestopt voordat ik weer ging werken. Mocht er nog een derde komen dan ga ik weer borstvoeding geven. Waarom? Omdat dit toch de beste voeding is voor het kind en zolang ik er niet ziek / ellendig etc van word, dan blijf ik dat ook geven. Misschien kort, misschien lang. Ik zal wel zien. De overstap is zo gemaakt. Flesvoeding geeft weer andere sores dus verkijk je ook niet helemaal op de zgn voordelen. Mijn advies zou zijn: kijk het gewoon eens aan en als je in de gelegenheid bent om je kindje de eerste weken borstvoeding te geven: probeer dat dan te doen. Een betere start kun je je kindje niet geven. Succes
Bij mijn oudste wilde de borstvoeding niet goed op gang komen (ik totaal ruptuur, hij hoofdpijn van vacuumpomp). Ik ben fulltime gaan kolven. En dat heb ik volgehouden tot ongeveer 8 weken. Ik was toen echt op, compleet geen energie meer. En ben zo'n beetje een PND ingerold. Ben net optijd gestopt denk ik, maar heeft me toch 3 maand bij de psych gekost voordat ik weer 100% was.. De tweede keer had ik me voorgenomen dat ik het weer zo proberen. Maar als het niet zo gaan, dat ik max 2 weken zou doormodderen. Ook mijn man gevraagd om op mijn humeur te letten. Uiteindelijk voelde ik me steeds slechter, de borstvoeding liep goed, maar ik raakte qua energie steeds verder achterop. En met een kleuter was dat gewoon niet fijn. Die had ook zijn aandacht nodig. Toen ik dat merkte heb ik nog een week geprobeerd of het beter zou worden. Dat werd het niet, juist erger, en zo ben ik gestopt. Eenmaal gestopt ging het heel snel weer beter. Aan de ene kant baal ik dat ik gestopt ben, terwijl ik de productie van een melkkoe had. Maar dat psychische deel is ook heel belangrijk voor een moeder om te kunnen functioneren. Bij een derde weet ik niet wat ik doe. De oudste heeft 8 weken bv gehad, waarvan de laatste weken gemengd met fv. De jongste 6 weken met de laatste week gemengd. Een nieuwe baby zou ik weer proberen denk ik. Maar wel met diezelfde alertheid, en geen idiote lange periode doormodderen..
Ik werkte toen de tweede geboren werd fulltime omdat ik kostwinner was. voor mij waren de kolfpauzes welkome rustpunten tijdens een hectische baan, ik had die rystmomenten echt niet willen missen! wat jij besvhrijft over vermoeidheid klinkt toch wel erg als iets als een verstoorde schildklier, daar zou ik alert op zijn. als je zo opziet tegen 4 dagen werken en een peuter en een baby, wwarom probeer je dan die drie te combineren?
Ik ga strax aan de fv!! Onder het mom dat bv de beste start is voor je kindje heb ik mij uitgebreid laten voorlichten over bv in de hoop hier meer voor te gaan voelen, maar na lang wikken en wegen, de nodige gesprekken met de vk en mij partner toch voor fv gekozen. in mijn werk is het geen doen als ik moet gaan kolven en met lekkende boobs rondloop. daar komt bij dat ik van mezelf bijzonder tenger ben en ik juist wat gwicht van mijn zwangerschap wil behouden. verder voel ik mezelf absoluut niet op mn gemak om over de kleine maar aan te leggen of t gaan kolven(ben nogal op mezelf cq preuts ). Ik heb er wel flink over nagedacht en er viel een last van mijn schouders bij de gedachte dat ik fv mocht geven! Ik sta dan ook 100% achter. soms is het even vervelend wanneer je voor de zoveelste x alle voordelen van bv krijgt opgesomt als een goed bedoelde stimulans. heel fijn dat het bij veel vrouwen zo goed gaat en zij zich er prettig bij voelen maar het is ook prettig wanneer je keuze om t niet t doen gerespecteerd word!
Bedankt voor alle reacties! Deze vermoeidheid had niets te maken met mijn schildklier, dit is tijdens de 15 maanden dat ik borstvoeding heb gegeven 2x gecontroleerd door de huisarts. Was allemaal prima. Meer eten of ander eten hielp ook niets, ik kon de hele dag wel door eten en dan nog had ik het idee dat ik een marathon had gelopen. Ik zie overigens absoluut niet op tegen het combineren van 4 dagen werken en een kleuter en een baby! Totaal niet zelfs. Ik zie alleen op tegen het geven van borstvoeding terwijl ik 4 dagen per week werk (en dus deze voedingen ook moet vervangen door gekolfde flesjes), helemaal als ik me bedenk hoeveel energie het van mij heeft gevraagd toen ik mijn zoon borstvoeding gaf en hoe verschrikkelijk ik het vond om te moeten kolven. En het 4 dagen werken is iets waar ik enorm naar uitkijk. Ik heb lang gestudeerd en kijk er eerlijk gezegd naar uit om aan het werk te kunnen gaan. Ik ben niet "verplicht" om 4 dagen te gaan werken, we redden het ook prima als ik thuis ben en niets anders doe dan voeden en zorgen. Maar dat is niet wat ik wil en dankzij de baan van mijn vriend hoeft dit gelukkig ook niet. Hij kan doordeweeks veel thuis zijn en voor de kinderen zorgen en ik kan na 6 jaar studie eindelijk aan het werk. Ik zal de eerste weken ook absoluut beginnen met het geven van borstvoeding, ik zie in mijn situatie geen reden waarom ik meteen met de fles zou beginnen aangezien ik het dan niet meteen hoef te combineren met een baan en een kleuter van 4. Maar het lijkt me heerlijk om over te kunnen stappen op de fles wanneer ik aan het werk moet of wanneer ik merk dat het weer zoveel van mij vraagt. Maar ik merk ook dat ik het voor mezelf heel moeilijk maak om deze keuze te accepteren.
Probeer voor jezelf die vraag te beantwoorden.. waarom vind je het zo moeilijk om te accepteren? Wat zit daar achter? Als je dat kunt beantwoorden, kun je het ook OF accepteren of naast je neerleggen. Ik heb er nooit aan getwijfeld dat mijn kindjes met flesvoeding ook goed zouden groeien, of voldoende aandacht, warmte, liefde, troost etc zouden krijgen. Dat waren dus voor mij geen afwegingen om borstvoeding te willen blijven geven. Iedereen is anders, laat je niets opdringen maar bepaal je eigen gevoel. Oja, misschien maakte het bij ook verschil dat ik een diagnose had en een leefschema wat bij die diagnose hoort. Dat hielp misschien om reden te hebben om te stoppen. Maar op zich moet het natuurlijk niet nodig zijn om persé een naam aan een gevoel of medische toestand te moeten hangen!
Ik kom uit een behoorlijke 'pro borstvoeding' familie, denk dat dat een van de belangrijkste oorzaken is. Eigenlijk is borstvoeding bij ons de normaalste zaak van de wereld en heb ik toen ik in verwachting was van mijn zoon (voornamelijk dankzij mijn zus) ook meegekregen wat alle voordelen zijn. Nu is mijn moeder gelukkig heel makkelijk: doe wat je wilt en voel je absoluut niet schuldig. Maar zo makkelijk is de keuze voor mij dus blijkbaar niet. Zus zal het verschrikkelijk vinden en vanuit haar optiek begrijp ik dat ook (ik weet hoe ze denkt) maar dat laat me verder koud. Het is mijn keuze, maar ik wil dat het voor mezelf ook 'goed' voelt wanneer ik de keuze maak. En het laatste jaar heb ik steeds meer het besef gekregen dat flesvoeding helemaal niet zo slecht is en dat het voor mij ook zeker voordelen heeft tov borstvoeding.
Als je het nu moeilijk vind om een keuze te maken, dan zou ik nu die keuze gewoon nog niet maken! Kijk gewoon hoe je er in staat als het moment zich voordoet! Concentreer je nu lekker op het zwangerzijn en bereid je voor op je kraamweek. Wat daarna komt, komt daarna wel aan de orde.
Ja en dan vervolgens als de kleine 10 weken is helemaal in de stress zitten omdat ik geen idee heb wat ik wil? Ik zet liever de dingen nu op een rijtje en ben gewoon benieuwd naar redenen van andere moeders om voor de fles te kiezen ipv de borst. Niets mis mee toch. Het lijkt me erg vervelend om straks in dubio te zitten over wat ik wil en moet terwijl er een klein hummeltje honger heeft en het met mij al niet meer lekker gaat. Dan weeg ik liever nu de voors en tegens af zodat ik tegen de tijd dat de kleine er is en het moment zich voordoet zonder teveel problemen de juiste keuze kan maken.
Je kunt het altijd proberen, en goed met jezelf afspreken wat voor jouw de grens is. Overleg dit ook met je man, zodat hij je ook in de gaten kan houden, en optijd aan de bel kan trekken.
De 1e keer heb ik zelf gewoon gevoed. de 2e en derde keer ook nog. Maar toen was ik er klaar mee, en heb mijn man een fv laten geven. Ik had er bewust over nagedacht, en durfde deze keuze ook te maken. Ondanks dat de fysieke kant prima liep, had ik niet het idee dat mijn beide kinderen plezier zouden hebben van een depri-mama
Je hebt gelijk dat je nu een soort plan de campagne wilt hebben (dat had ik ook) maar je kunt dat plan de campagne ook als vangnet hebben. Zo van 'indien... als... dan dit" dat werkte voor mij heel goed. - ik start met borstvoeding - na circa één maand stop ik met de late avondvoeding ivm slaappatroon van mijzelf - houdt de productie het ga ik door (mits natuurlijk goed bij voel) - wanneer ik me niet meer senang voel dan kijk ik naar welke voeding me het meest opbreekt, deze vervang ik dan. - ik realiseer me dat mijn productie hierdoor erg beinvloed kan worden (negatief) - ik kolf wanneer ik het kan opbrengen of wanneer de stuwing er om vraagt (niet vanuit het principe van de voeding) - flesvoeding is voor mij een prima alternatief Zo iets had ik me voorgenomen en dat werkte voor mij uitstekend (en ook voor manlief want die had duidelijkheid)