Even wat vertellen hoor, want mijn schoonouders zien de laatste tijd de één na de ander overlijden, en ik vind dat heel erg voor ze. Helaas zijn ze vrij gesloten, dus je kan ze niet echt steunen. Begin 2009 heeft hun schoonzoon zelfmoord gepleegd. Eind 2010 is hun zoon overleden bij een groot auto-ongeluk wat daarna nog fijn overal op het nieuws is geweest en achteraf blijkt ook dat hij het ongeluk veroorzaakt heeft. En nu is de beste vriend van mijn schoonvader overleden. En het erge daaraan is, is dat het zo'n vreselijk vrolijke man was, totdat hij opeens allerlei epileptische aanvallen kreeg (zo'n 6 maanden geleden.) In het ziekenhuis konden ze er maar niet achterkomen wat hij nou toch had. En die aanvallen bleven maar doorgaan, hij raakte verlamd, kon niets meer zelf. Een paar weken geleden was de oplossing heel erg dichtbij. Het blijkt dat hij misschien de ziekte van Lyme had, in Nederland was hij daarvoor getest, maar die testen zijn hier veel minder gevoelig en daar kwam dan ook negatief uit. In Duitsland zijn deze testen heel veel beter. Hij zou toen naar een privekliniek gaan met ambulance, maar dat ging niet door, omdat het weer slechter met hem ging. We zagen hem achteruit gaan en hij werd steeds depressiever, maar ook onaangenaam naar zijn omgeving (Tsja, neem het hem eens kwalijk.) Maar nu is hij vannacht toch overleden, terwijl de oplossing zo dichtbij was. Ik vind het heel erg voor mijn schoonouders, dit is al de zoveelste. En ze waren allemaal in de bloei van hun leven.
Wat vreselijk voor ze. Wat moet een mens soms verdragen he!? Maar twee kinderenn verliezen...Het kippevel staat op mijn rug. Dat zal voor jou man ook heel moeilijk zijn om mee te leren leven. Heel veel sterkte meid!