hoi meiden "dillema" ik wil graag eerst verdriet hebben om het verlies van ons manneke en rouwen maar ondertussen heb ik ook de drang dat ik graag door wil voor nog een kindje? het liefst zou ik nu weer beginnen met ivf maar ik doe het niet omdat ik me niet voor de 100% denk ik te kunnen in zetten omdat er nog een hele moeilijke periode gaat komen van de uitgerekende datum enzo enzo maar ik voel me zo schuldig dat ik nu al denk aan een evt volgende behandeling terwijl niemand tygo kan vervangen ook niet een volgend kind...... herkennen jullie dit?
ja, voor mij heel herkenbaar. Ik was 19 april uitgetelt van danischa, maar wilde zooooo ontzettend graag snel weer zwanger worden. Ik had ook echt een schuldgevoel toen ik zwanger was. ook een schuldgevoel naar dit kindje. Ik wilde toen alleeen maar danischa, alles in mijn hoofd was danischa, ik voelde me schuldig tegenover dit kindje omdat ik alleen maar aan danischa dacht. maar ik moet je wel heel eerlijk bekennen, dat 19 april voor mij makkelijker was toen ik weer zwanger was. Misschien ook omdat het alweer 3 maanden na de geboorte van danischa was, maar toch zeker ook omdat ik weer lekker zwanger was en toen al wel kon genieten van dit kindje.
lieve caruli, ik droomde na 2 weken alweer van een nieuw kindje en voelde me er ook zo raar om. maar iedereen die ik spreek en hetzelfde heeft meegemaakt as wij had dat zo ongeveer hetzelfde hoor!
hoi meis.. Tygo blijft in jullie hart en zal altijd bij je zijn ook al wil je straks door gaan met ivf hij zal altijd over jullie waken en jullie steunen in jullie verdere leventje.. Tygo is jullie beschermengeltje en zal als jullie er klaar voor zijn weer een klein mensje naar jullie toe sturen Wil je voor de rest heel veel sterkte wensen in deze moeilijke tijden.. groetjes schatje1 groetjes schatje1
thanks meiden het is gewoon af en toe zo moeilijk verstand en gevoel zeggen beiden wat anders ik zal hier thuis eens even goed met hubbie gaan praten en kijken wat hij vind , denkt en wil..... ik wou dat ik er niet over na hoefde te denken en dat ik nog zwanger was... dan waren we klaar geweest met kinderen krijgen casey die ook maar steeds roept: mama de volgende baby moet wel blijven leven he we weten wel dat we het nog wel een keer gaan proberen en hopelijk blijft het dan wel goed gaan want als we dit nog een keer mee moeten maken dan stoppen we dat heeft hubbie al wel duidelijk gemaakt maar nu eens kijken wanneer we weer willen/kunnen starten... ik vind het zo'n moeilijke keuze wanneer ben je er klaar voor? wanneer kom je over je angst heen? alleen maar vragen
meid, over je angst komt je voorlopig niet. Ook niet als je over ruim een jaar weer zwanger wilt worden. Die angst die blijft hoor, helaas. Ik zou er ook goed met je gyn over hebben. Misschien kan hij je het zetje geven wat je nodig heb.
moeilijk he caruli, vooral ook omdat het zwanger worden al zo moeilijk ging... ik ben geneigd om te zeggen: luister naar je hart! Maar ik kan me voorstellen dat je verstand wat anders zegt. Ik denk alleen dat het verdriet nooit weggaat, dan zou je kunnen wachten tot je een ons weegt. Mijn collega Jan kwam net aan mijn bureau en vertelde dat hij 20 jaar geleden ook een kindje verloor met 20 weken zwangerschap. De tranen stonden in zijn ogen... Wat zeggen de artsen er eigenlijk van? Wanneer denken ze dat je lijf het weer aan zou kunnen?
mijn eigen gyn vind het niet verstandig die wil dat ik nooit meer zwanger raak die zat alleen maar alle nadelen te vertellen over een evt volgende zwangerschap en of ik dat wel aankon? ja ik weet dat de volgende zwangerschap zwaar zal zijn , maar weet ook dat mijn wens heel sterk is en dat ik het wel aan kan heb gelukkig ook nog casey waarvoor ik door moet leven en de ferti gyn die de behandeling dan evt doet die zien we morgen maar ik moet toch eerst met hubbie overleggen en kijken dus morgen kan ik misschien nog niet overleggen met de gyn vind het lullig om er over te hebben zonder dat hubbie weet dat ik met de gedachten speel.....
ik denk dat jouw man net zo'n grote kinderwens heeft... maar hij zal misschien ook bang zijn om jou te verliezen? want jij hebt het lichamelijk erg zwaar gehad...
wat vervelend dat je gyn zo negatief doet! als het medisch niet verandwoord is dan zeg ik ja, hij heeft gelijk... maar omdat je het niet aan zou kunnen... er zijn zoveel meiden die een kindje zijn verloren en daarna een gezond kindje op de wereld hebben gebracht, ook jij kan het aan als de wil er is.
loopy: klopt mijn hubbie is bang voor mij omdat ik ook nog meer net overleeft heb en hij zei: ik kies voor jou als het erop aan komt en als er kans is de volgende keer en jij gaat eraan onder door kies ik voor jou hij heeft toen ook in angst gezeten of ik het wel zou halen en dat heeft ie heel erg gevonden... maar ik zeg ook tegen hem ik zit er nog hubbie weet wel dat ik verder wil en ik van hem ook alleen dat ik nu met de gedachten speel om miss wat eerder te beginnen dat weet ie nog niet de gyn was heel aardig tijdens de zwangerschap maar bij het nagesprek was gewoon weer een nr.... en de dingen die hij toen tegen ons zei: dede heel veel pijn en we zullen dat nooooit vergeten
het is heel logisch dat je vriend/man, bang is om je te verliezen, zeker als er al meerdere situaties hebben voor gedaan voorin hij in die angst heeft moeten zitten. Wat ontzettend vervelend dat het nagsprek zo vervelend is gelopen bij je gyn!
Het is idd een heel vreemd gesprek geweest bij jullie gyn? Kan het medisch gezien eigenlijk niet dan of waarom reageert die man zo? Ook ik kan je man wel begrijpen hoor,hij is gewoon zo bang om jouw te verliezen! Nou ik hoop dat jullie wat wijzer worden na het gesprek met de gyn! Veel succes meid!
hoi meiden medisch gezien is er geen reden om weer zwanger te worden maar hijzelf wil het niet het nagesprek ging niet echt prettig nee de uitslagen en dan zijn reactie en de reden waardoor tygo nu is overleden enzo enzo we hebben volgende week nog een nacontrole bij die gyn en dan wil ik hem niet meer zien! morgen gaan we naar een ferti gyn en die man is heel aardig en hopelijk nog steeds
Hi, ik zou er wel wat van zeggen hoor,welk recht heeft hij om dat zo tegen jullie te zeggen? Ik wens jullie morgen veel succes en hopelijk wat wijzer! Liefs..D
Tsja Caruli, dr. R is gewoon een botte z*k. Wij hebben hem maar 1x gehad en hadden toen al genoeg van hem. En dan heeft hij bij ons ook nog een fout gemaakt. De bloeduitslagen waren allemaal goed zei hij. Toen ik de week erna aan dr. F. vroeg wat er nou eigenlijk geprikt was en dat dr. R alleen maar had gezegd dat alles goed was, bleek het helemaal niet goed. Ik had teveel glucose in het bloed en dat vereiste een extra check. Iedereen in het ziekenhuis zegt dat dr. R. een zeer kundige arts is. Nou mijn r**t (sorry hoor) maar bij jou maakt hij een hele grove fout en bij mij ziet hij een te hoog glucose over het hoofd. Het wordt tijd dat hij wat anders gaat doen. Arghhhh, kan me zo boos maken op die vent
Hoi, Voor ons het nu 7 weken geleden dat Lindy is overleden maar ook wij denken al weer over een volgende zwangerschap na. Wij vinden alletwee dat ons gezin nog niet compleet is. Aan de ene kant vinden wij het eng maar aan de andere kant willen we heel graag een baby. Ook onze twee meiden willen heel graag een broetje of zusje. We moeten nog 1 gesprek met de gyn. uit een ander ziekenhuis afwachten (ivm oorzaak overlijden van Lindy) en dan mogen we er weer voor gaan.
Het is ook niet raar dat we weer gelijk aan een nieuwe zwangerschap denken,ik had al bij de 2e afspraak bij onze gyn zoiets van,kunnen we nu al weer proberen zwanger te raken : Ik had heel sterk dat gevoel en zeker niet om Merel* te vervangen want dat kan nooit en zal ook nooit gebeuren,zij is ons eerste kindje! Maar idd de wens om een gezond kindje te krijgen was er en is er nog steeds dus eigenlijk heel begrijpelijk toch.. Ik duim voor ons allemaal! [-o< Succes dames! Liefs D..-x-
meid neem een andere gyn ! echt heb ik ook gedaan. die ik nu heb is lief en meelevend, hij zei dat hij ons dat volgende zwangerschap zo goed mogelijk zou begeleiden omdat het nu meer spanningen met zich meebrengt. hij vond het ook niet raar dat we weer zwanger wilden worden, hij is ook fertilliteitsarts. de vorige gyn had niet zo gereageert. de eerste pogingen die we deden om zwanger te worden, voelde ik me ook schuldig tegenover iris. voor mijn gevoel mocht ik niet blij zijn als ik er aan dacht zwanger te zijn. nu voel ik me niet meer schuldig, daarom gaan we nu voor IUI. ik vind het spannend en hoop dat het gelijk de eerste keer raak is. iris vergeten we niet, maar het volgende kindje moet ook gewenst zijn en liefde krijgen vanaf het eerste moment. wacht nog even tot je je niet meer schuldig voelt en ga dan weer voor IVF, het kan best zo wezen dat je er de volgende maand geen schuld gevoelens over hebt, maar misschien duurt het nog wat langer.
Lieve Caruli, In welk ziekenhuis loop je? Is dat het EZ? Laat je niet afschepen hoor! Er zijn ook hele lieve en begripvolle gyn.! En als jij het gevoel hebt (samen met je man natuurlijk) er weer klaar voor te zijn, doet de rest er niet meer toe. Veel liefs, Pechvogel