Over drie weken (op 12 november) begin ik weer met werken. Een aantal weken geleden zag ik daar best naar uit, omdat ik mijn dagen een beetje 'saai' begon te vinden en Siem was toene even erg moeilijk. Daarna hebben we juist veel van elkaar genoten en kon ik me neit voorstellen weer aan het werk te gaan. Nu heeft Siem moeilijke en makkelijke dagen. Ik ook. En een deel van zijn moeilijke dagen zal wel liggen aan mijn eigen energieniveau, maar toch. Het beginnen met werken voelt nu heel dubbel. Aan de ene kant kan ik niet wachten weer voor de klas te mogen, met mijn fantastische MBO-leerlingen. Ik geef les aan een recreatie-opleiding en we beginnen snel weer met theater en dans en met de thema's Sinterklaas en Kerst. Leuke vooruitzichten dus. Maar het betekent ook dat ik Siem naar het KDV moet brengen. En dat terwijl we net in een ritme lijken te komen. Siem 'praat' nu heel veel en kan heerlijk spelen en lachen. Die dingen worden dus veel leuker en dan moet ik dat missen. Tegelijk vind ik de dagen nog steeds best wel eentoming, al ga ik er nog regelmatig op uit zelfs. Ik geniet er meer van als we met z'n drietjes zijn (met man man) en een echt gezinnetje vormen. Dubbel dus. En over drie weken is het al zover. Wie kent dit?
yep hier ook 19 november weer werken en zie er als een berg tegenop. Gewoon mn meisje overlaten aan anderen,,,, Ze is 2 nachtjes wezen logeren (niet achterelkaar haha) en die nachten heb ik slechter geslapen dan normaal. Ze zal ook naar een kdv gaan en dat is op zich niet het probleem maar gewoon het niet meer 24/7 voor mn meisje zijn vind ik zo raar
Ik herken dit maar al te goed. Ik ben op 1 oktober weer begonnen met werken. 3 dagen per week, deze dagen gaat Emiel naar het KDV. De eerste keer hem wegbrengen was niet makkelijk maar daar moest ik doorheen. Emiel doet het goed op het KDV, zelfde ritme als thuis met eten en slapen. Hij heeft absoluut geen verschil. Ik denk dat ik nu een leukere moeder voor hem ben nu ik werk. Ik ben niet het type om de hele dag thuis te zitten en om nu altijd met een kleine op pad te zijn is ook niet wat. We zijn wel van de rust en regelmaat. Doordat ik weer werk is het niet alleen maar "de moeder van Emiel" en het verzorgen, maar kan ik ook weer gewoon mezelf zijn. De sociale contacten vind ik heerlijk, het is heerlijk om hem 's avonds weer op te halen en de overige dagen lekker met hem thuis te zijn. Voor mij is dit in ieder geval de beste oplossing.
Ik hoef pas weer 28 december te beginnen, maar ik zie er nu ook al tegen op. Ik ga 2,5 werken en die dagen gaat onze dochter naar de oma's. Heel fijn natuurlijk, maar ik ben ook bang dat we dadelijk wel een goed schema hebben (wat nu nog niet echt is) en dat het dan bij de oma's in de war wordt gebracht omdat die toch willen tutten en knuffelen. In december is ze wel weer veel ouder, dat weet ik ook wel maar toch. Het duurt ook nog wel even maar soms zie ik er opeens heel erg tegen op.
ik ben 5 maanden thuis geweest (zw.verlof...bev.verlof en maand vakantie) en vond het op zich wel weer lekker om te gaan werken. Tuurlijk eerste week is even wennen maar vindt het wel weer lekker hoor. En het ritme loopt nog net zo door als anders.
Succes voor alle mama's die binnenkort weer gaan werken! Ik herken het maar al te goed: aan de ene kant ben je blij dat je weer wat anders kunt gaan doen, maar aan de andere kant vind je het kroelen met je kindje ook heel fijn. En misschien voel je je ook wel schuldig omdat je je kindje gaat wegbrengen naar het kdv. De eerste keer dat Daan naar het kdv ging heb ik wel even gehuild. Ik vind het erg fijn om weer drie dagen per week te werken, maar ik vind de dagen dat ik thuis ben ook heerlijk. En Daan vindt het leuk om een dag met papa door te brengen en twee dagen naar het kdv te gaan. Een prima balans, al zeg ik het zelf. Iedereen blij Groetjes, Wendy
inderdaad dat vind ik juist ook zo lekker dat papa zo ook de mogelijkheid krijgt om een dag minder te doen en mijn oudste van 3 heeft pret voor tien op zijn kdv dag
Ik zag er zo tegen op dat ik per direct ontslag heb genomen! Ik kon haar niet bij een vreemde achterlanten met 10 weken! Dus heb ik ervoor gekozen om thuis te blijven. Ik ga nu in jan. weer beginnen voor 2,5 dag. Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet weet of ik dan wel ga! Ik ben zo gelukkig thuis!
ik voelde me schuldig omdat ik weer zin had om te gaan werken,tijn heeft best wel veel gehuild maar sinds ik weer werk gaat het een stuk beter met mij en met tijn, ik kan er meer van genieten, omdat ik nu ook af en toe afleiding heb, je wereldje word zo klein om je heen, maar succes allemaal die weer moeten gaan werken.
Ik werk ook niet en ik vind het ook heerlijk thuis...lekker wassen en strijken, beetje tv kijken, wandelen, shoppen...koken...knuffelen met de kleine ik manage het huis hi hi. Tja ieder zijn eigen ding. Ik word nu al helemaal gek als de kleine bij de oma (schoonmoeder) is de hele dag, de lucht in word gegooid terwijl ze reflux heeft en ik vervolgens met een huilend, naar parfum ruikend, kind zit de hele middag en avond... Maar goed, ga uiteindelijk wel weer iets doen voor mezelf maar of dat werken is dat weet ik nog niet. Nu nog even lekker thuis totdat ze iig 6 maanden is....wel een luxe dat ik die optie heb. Groetjes, M
Ook ik begin weer in december....en ik zie er nu al als een berg tegenop! Ik krijg nu al buikpijn als ik er aan denk?! Jesper gaat dan voor 2 of 3 dagen per week naar het kdv. Ik zou hem het liefste gewoon mee willen nemen naar mijn werk! Ik werk in de zorg...dus kan toch best? Daar staan ook kinderbedjes...hahahaha. Ja of ik nu daar kolf of ik voed m ff daar hahaha. Nee dat kan niet dat weet ik ook wel maar ik wil m niet weghalen bij mij...ik ga hem enorm missen. Ik mis het werk ook best wel hoor, maar Jesper ga ik erger missen bah!
ik heb ook wel de luxe dat ik kan stoppen met werken we kunnen van het loon van mijn vriend zat rondkomen, maar ik moet er niet aan denken eerlijk gezegd maar goed ieder zn ding gelukkig ik werk 20 uur waarvan mijn vriend 1 dag thuis is (wat hij en de kids helemaal geweldig vinden, zo'n hele dag alleen met papa) en de overgebleven uren zijn kdv waar het prima gaat ik vind het echt heerlijk met mijn kids maar even die uurtjes per week wat anders vind ik ook echt lekker en zou ik niet willen missen.
Ik heb er echt heel erg tegenop gezien toen ik weer moest gaan werken! Ik ben in totaal 6 maanden thuis geweest en ik zag er echt vreselijk tegenop (tot huilens aan toe ) Toen ik weer was begonnen was de eerste dag wel weer even wennen en ik dacht constant wat zal ze nu aan het doen zijn en gaat het wel goed zonder mij (want wie weet beter wat zijn kind wil als der eigen mama haha) Maar eigenlijk is het allemaal weer heel snel gewend! Mijn man was trouwens wel mijn eerste 2 werkdagen vrij zodat ik rustig kon wennen op mijn werk! Ik moet zeggen dat dit wel een rustiger gevoel gaf!
Tsja, dat is nu juist waar ik gewoon niet zo happy bij ben, Dat is wat ik met eentonig bedoelde. Ik kan het natuurlijk technisch gezien wel, maar ik vind het saai. Los van dat shoppen dan maar ook daarvoor moet ik toch heel veel regelen. @Noukie 81: ik denk eigenlijk dat ik ook nóg meer ga genieten als ik straks weer werk. Ik heb dan inderdaad dat andere wereldje erbij en dat wereldje mis ik ook heel erg. Ik had het er zojuist met mijn beste vriendin over (geen kinderen) en zij zei dat ze zoveel respect voor me had dat ik op deze manier met Siem omga. Ze was wel even bang geweest dat ik het allemaal teveel zou vinden, want het leven als moeder staat best ver af van het leven dat ik hiervoor had. Tenmisne, dat vond zij. Nu is dit gedeeltelijk waar. Ik heb ook wel het gevoel dat ik een beetje verwijderd raak van mijn toenmalige energie, juist omdat veel dingen die ik nu dagelijks doe, puur zijn omdat het voor Siem belangrijk is. Natuurlijk kies ik ook juist voor hem, maar het zijn soms dubbele gevoelens die dat oproept. Trouwens, ik vind het helemaal geen naar idee dat Siem straks naar KDV en 1 dag oma gaat. Ik heb veel vertrouwen in hun aanpak en kan dat gelukkig goed loslaten. Ik heb Siem al vaker een halve dag en zelfs al 2 nachten bij mijn schoonmoeder gebracht. Hier geen problemen daarmee. Goed, lang verhaal, maar de dubbele gevoelens blijven. Niet omdat ik me schuldig voel naar Siem, maar omdat hij steeds meer een wezentje wordt, met echte vaardigheden en het genieten nu pas echt begint.
Ja, jullie hebben gelukkig de mogelijkheid om de kleine bij oma te brengen en er zo aan te wennen dat de kleine er een uurtje, dagje niet is. Wij hebben die luxe niet. Ik zal echt in het diepe moeten springen en haar bij een vreemde achter laten.
Ik zag er ook verschrikkelijk tegen op... Vigo zou 1 dag naar oma gaan, en 2 dagen naar het KDV. Toen kreeg mijn vriend gelukkig een andere baan aangeboden waardoor ik de mogelijkheid had om te stoppen met werken. Dat heb ik gedaan ook! Per direct mijn ontslag ingediend. Uiteindelijk heb ik maar 1 dag weer gewerkt, en gelukkig was Vigo toen bij mijn moeder.... Nu is Vigo een half jaar, en ben ik toch weer op zoek naar werk. Ik vind het heerlijk om thuis te zijn en voor hem te zorgen, maar de dagen worden mij inderdaad té ééntonig. Ze zijn 'saai' en de muren komen op me af! Het wereldje wordt gewoon zo klein... Dus eigenlijk beetje tegenovergestelde van jullie: ik kan niet wachten om straks even lekker 2 dagen te kunnen werken zodat ik er lekker uit ben, mezelf kan zijn en andere mensen om me heen heb.
ik heb met ruim 6 maanden m'n zoontje voor 2,5 dag in de week naar de opvang moeten brengen, maar binnen een maand ben ik weer thuis gebleven met hem! ik kon het echt niet, en hij had het ook niet naar zijn zin. als ik hem bij een lieve opa of oma had gelaten was het misschien beter gelukt, maar naar een vreemde die niet een bijzondere band met hem heeft, dat kan ik echt niet. Of misschien moet ik zeggen 'nog niet', ik denk dat het heel anders is als ze een jaar of 2 zijn en begrijpen dat ze een dagje gaan spelen met andere kindjes. sterkte voor alle mama's die binnenkort weer moeten werken!
Precies dit voel ik nu dus ook. Ik weet dus alleen niet hoe ik het ga vinden om Siem niet meer de hele dag bij me te hebben. Ga ik geen mijlpalen missen? Krijgt Siem het wel naar zijn zin? Nogmaals: ik ben NIET bang dat de opvang het niet goed doet. Ik weet alleen niet zo goed of het weer werken echt zoveel "bevrijdender" werkt op mijn eentonige dagindeling. Misschien ga ik hem toch meer missen dan ik nu verwacht. Daar ben ik toch wel bang voor. Tegelijk kan ik mijn werk dus ook echt niet missen. Het zal wel gewoon moeten gaan blijken....
Ik had het er ook moeilijk mee. Ik zag het helemaal niet zitten om te moeten herbeginnen. Ik, het carrièrebeestje dat meer overuren zat te kloppen dan op tijd naar huis te gaan, genoot thuis met volle teugen van ons dagelijks routinetje. We deden niet elke dag spannende dingen hoor, vaak bleven we gewoon thuis met z'n tweetjes en dan genoot ik van al die kleine dingen. Hem gewoon zien liggen in zijn wiegje was al fantastisch! Al van 'n maand voor ik terug aan 't werk moest, lag ik regelmatig wakker 's nachts. Het voelde onnatuurlijk aan om mijn kindje niet meer bij mij te hebben, om hem niet de eerste keer te zien kruipen, een woordje te horen zeggen... 'k vind het zonde dat ik dat allemaal moet missen (het kan natuurlijk dat hij dat doet op 'n moment dat hij bij ons is é maar toch... de kans is groot dat hij dat 't eerst doet als ik aan 't werken ben). De eerste dag dat ik hem moest achterlaten, ben ik huilend naar mijn werk vertrokken. Ik werd meteen in een superdrukke periode gegooid en moest héél hard werken om bij te zijn met mijn werk (mijn vervangster had het zo slecht gedaan dat ik meer werk had al haar fouten weg te werken dan dat ze mij geholpen heeft). Na een week, was het slechte gevoel al min of meer over. Ik wist dat Eardse goed zat, ik vond weer vreugde in mijn job en hoewel ik nog steeds liever gewoon thuis zou blijven, vind ik het wel ok om terug aan de slag te zijn. Maar euh, van dat carrièrebeestje is er niks meer over hoor - ik vertrek nu elke dag netjes op tijd naar huis, naar mijn schat
Lianna gaat 2 november voor het eerst naar het KDV. Ik ga 3 dagen werken. En ik probeer het met m'n werk zo te regelen dat ik op woensdag en vrijdag avonddiensten heb (12.30-21.00) en zaterdagdienst (9.00 - 17.30). Dan hoeft ze maar twee middagen naar het KDV en voor de rest is mijn man dan thuis. Maar ik zie er wel tegenop. Vooral omdat ik er 16 weken tussenuit geweest ben. Ik ben met name bang dat ik niet alles meer weet (werk op een hypotheekafdeling bij een bank).