Ik ben geheel onverwacht, ongepland zwanger geraakt door de pil heen. Het kindje is gelukkig erg welkom maar nu zit ik een beetje met mijn werk. Ik werk namelijk pas 1,5 jaar bij dit bedrijf en heb sinds september 2008 een vast contract. Ik heb enige tijd geleden nog een functioneringsgesprek gehad en ze waren uiterst tevreden met me en hoopten dat ik nog jarenlang voor het bedrijf zou blijven werken. Toen wilde ik nog niet vertellen dat ik zwanger was omdat ik nog onder de 12 weken grens zat. Echt helemaal niemand zal het verwachten als ik nu vertel dat ik zwanger ben en na de bevalling en het verlof nog maar maximaal 3 dagen wil gaan werken. Hoe kan ik dit het beste aan gaan pakken? Ook zit ik er beetje mee dat ik op mijn afdeling 2 collega's heb die jarenlang hebben geprobeerd om zwanger te worden ook door middel van allerlei ziekenhuisbehandelingen e.d. Het is bij allebei echter niet gelukt. het ene stel heeft nu wel twee adoptiekindjes maar het andere stel is nog steeds kinderloos. Ik vind het dus een beetje moeilijk om het hun te vertellen omdat wij het letterlijk in de schoot geworpen hebben gekregen. Iemand ervaring met deze situaties?
Hoi Nita, ik antwoord maar even hier ipv op de augustus mama's. Allereerst over het aan je werkgever vertellen; niet te moeilijk over doen en gewoon vertellen. Ze zullen vast even verbaasd zijn maar als je een vrouw van zeg boven de 20 aanneemt dan weet je dat er een grote kans is dat dit moment gaat komen. Ook het 3 dagen werken zal misschien niet direct zijn waar ze blij mee zijn maar meestal vallen de reacties echt hardstikke mee! Ik ben zelf sinds januari 4 dagen gaan werken. Nu zag ik er vreselijk tegen op om te zeggen dat ik over een aantal maanden dus nóg minder wil gaan werken. Dus had dat gesprek nog even uitgesteld. Kwam mijn manager laatst zelf met: ja wen er maar vast aan want ik neem aan dat je na de bevalling nog een dagje minder komt toch?! Ehm... ok, blijkbaar niet zo'n probleem als ik dacht! Over je collega's... ik weet uit ervaring hoe pijnlijk dit soort dingen kunnen zijn. Maar ik weet ook uit ervaring dat niemand er iets aan kan doen. En de vrouwen waar het over gaat zullen daar ook echt begrip voor hebben. Zeker als ze zien dat je er hardstikke blij mee bent. Zeg eerlijk tegen ze dat je het lastig vond om te vertellen maar dat je wel (mede door hun verhaal) heel erg dankbaar bent voor jouw wonder. Geloof me, na de eerste schrik zullen ze echt blij voor je kunnen zijn. Juist vrouwen die moeilijk of niet zwanger kunnen worden gunnen het anderen heel erg. Succes meid!
In mijn situatie is het nog wat lulliger zelfs... ik ben afgelopen maandag met een nieuwe baan begonnen (behoorlijke drukke, veeleisende fulltime baan) en drie dagen daarvoor kwam ik er achter dat ik zwanger was... Ik moet het dus ook gaan vertellen na de eerste echo (24 mrt) en ben heel bang voor de reactie. Heb een jaarcontract en ga dus straks 4 maanden daarvan met verlof! Ik heb maar 1 naaste collega die heel blij is dat ze eindelijk een fulltimer naast zich heeft zitten. Heb mezelf nog niet bewezen en moet nu al eisen gaan stellen, want wil na verlof ook max. 3 dagen werken en dat moet ik nu al gaan regelen ivm opvang. Ik ben zwanger geraakt tijdens de sollicitatiegesprekken. We waren al een tijdje bezig, ik had een vaste baan al gedurende vier jaar en voorzag dus geen problemen. Totdat de crisis ook ons kantoor bereikte en een aantal mensen gedwongen ontslagen werden (waaronder ik). Moest dus heeeel snel op zoek naar wat anders. Babywens niet direct aan de kant gezet en tadaaaa... zwanger... Ik maak me ook erg veel zorgen om de reacties van naaste collega en baas...