Onze zoon is 22 maanden en vorige week maandag geopereerd aan keel en neusamandelen. Sinds de operatie is hij hele nachten wakker en krijgen we hem niet meer tot slapen. Hij gaat tegen 19 uur in bed en slaapt dan gemiddeld 2 uurtjes. Dan wordt hij helemaal overstuur en bezweet wakker. Is dan echt angstig. Gaan we bij hem zitten en proberen we hem weer in slaap te krijgen. Dit lukt vaak nog wel. Na een uurtje wordt hij dan weer wakker en dan begint de ellende. Huilen, gieren en brullen en absoluut niet meer willen slapen. Eigenlijk is er dan maar 1 ding wat hij wil en dat is bij papa en mama in bed. Maar dit is iets wat ik niet wil. Ben veel te bang dat hij hier aan went en we hem niet meer in zijn eigen bedje krijgen. Dus gaan we wel aan zijn bedje zitten en laten we hem weten dat we er zijn. Als hij dan uiteindelijk weer in slaap is gevallen en mijn man en ik weer in bed liggen, wordt onze zoon na 15 minuten weer wakker en begint het hele ritueel weer van voor af aan. Dit gaat dan tot een uur of 330 uur en dan slaapt hij tot 7 - 730 uur. Jullie begrijpen dat wij helemaal op zijn en de spanningen tussen mijn man en mij soms hoog oplopen. Mijn man is van de makkelijke weg. Dus hup neem hem maar in bed. Hij is dan boos als ik dit niet wil hebben. Nu is onze zoon sinds 2 weken van zijn speen af. Vraagt hier verder ook niet om. Mijn man wil proberen of het helpt als we zijn speen weer gaan geven voor de nacht. Ik heb echter sterk mijn twijfels of dit gaat helpen. Maar wat zouden jullie doen. Toch weer de speen geven? Of doorgaan op deze weg en hopen dat hij snel zijn ritme weer vindt? Overdag is het geen probleem. Wil hij wel dat we aan zijn bedje zitten als hij in slaap valt, maar als hij eenmaal slaapt, wordt hij niet meer wakker en dit dus zonder speen.
Ik zou zeggen, geeft het even de tijd... Een narcose is best heftig. Mijn dochter was wel jonger, maar heeft ook ongeveer hetzelfde gedrag laten zien. Het duurde toen ongeveer twee weken en daarna werd het weer vanzelf beter. Geef hem even die veiligheid die hij nodig heeft, blijf inderdaad bij hem tot hij slaapt en probeer dit over een weekje steeds korter te doen. Ik persoonlijk zou mijn dochter bij me in bed nemen, maar ik weet uit ervaring bij haar dat dit geen gewoonte wordt. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw zoontje hierop zal reageren. Speentje vind ik hier los van staan, die zou ik echt niet meer geven. Misschien wel samen een nieuw knuffeltje of lampje uitzoeken in de winkel die hij mee in bed mag nemen.
Hier ook gehad met onze dochter. Het is ook heel verwarrend voor zo'n kleintje want iedereen zegt altijd tegen kinderen dat ze gaan "slapen" als ze onder narcose worden gebracht. Kan me voorstellen dat een kind daarna echt bang is om te gaan slapen want de vorige keer dat die ging "slapen" was het niet leuk (pijn, vreemde mensen, ok, moeten drinken enz enz) Ik heb zelfs de dokter nog in de ok gecorrigeert en erop gewezen dat ze niet ging slapen maar onder narcose ging. Dit vonden ze wel een beetje vreemd. Onze dochter heeft desondanks een paar weken slecht geslapen, werd ook in paniek wakker, zo erg dat we haar (baby) muziekdoosje weer aan haar bed gehangen hebben. Nu zijn we ruim een half jaar verder en zo heel af en toe wordt ze ''s nachts wakker uit een nare droom en zegt dan ook meteen Kinley was in het ziekenhuis.
Geef het even de tijd de narcose doet inderdaad heel wat. Je kan eventueel ook een 'slaapsiroop' kopen bij een drogist. Een onschuldig middeltje, die je kindje helpt in slaap te vallen en door te slapen. Kan geen kwaad! Onze zoon is ook twee maal geopereerd. Eerste keer toen hij precies 6 maanden was en twee maanden later nog een keer aan. (Schedel correctie). Ga niet de speen weer gebruiken, dan staan jullie straks voor een dubbele dilemma en in bed nemen al helemaal niet. Nee hoor. In het eigen bedje met een beetje hulp van en geduld hebben kan geen kwaad. Heel veel succes ermee!!!
hier ook de ervaring dat het slechte slapen ongeveer 2 weken stand houdt. zoonlief is met 16, 17, 25 en 28 maanden geopereerd en alle keren ongeveer 2 weken ontregeld geweest. Niet de speen weer pakken als ie er eenmaal vanaf is, dat is alleen maar verwarrend! Ik denk dat je het prima aanpakt met duidelijk aangeven dat ie lekker thuis in zn eigen bedje is en dat papa en mama bij hem zijn. dat is wat ik ook altijd als eerste zei/zeg als mijn zoontje overstuur is; 'stil maar, papa en mama zijn bij je.' het heeft even tijd nodig, een ziekenhuis bezoek en operatie is niet niks en duurt even om te verwerken. Je zult zien dat ie ineens weer gewoon op bed gaat en doorslaapt, helemaal als ie voorheen een goede slaper was!