Hoi dames, Ik wil gewoon even van me afschrijven. Ik ben 26.3 weken zwanger en sinds een paar dagen ziek en een keelontsteking erbij. Nu hebben we een zoon van 2,5 die ik ook al die tijd "alleen" verzorg omdat vriend gewoon niks doet. Het lijkt nu alsof mijn zoon het door heeft dat ik me kut voel en stront vervelend is. Hij heeft nog nooit door geslapen maar de afgelopen nachten wel 12x wakker. Vriend zit ook al 3 weken thuis omdat zijn bedrijf falliet is gegaan dus ik had gehoopt dat hij iets meer zou doen nu ik ook zwanger ben maar nee helemaal niks. Vandaag heb ik jankend aangegeven dat ik er echt doorheen zit en me zo ziek en moe voel maar nog steeds ligt me vriend de halve dag op bed en gunt me dus geen rust, in 2,5 jaar tijd is hij er nog nooit smorgens uit gegaan zodat ik ff kan blijven liggem en hij ziet ook geen reden om dat nu wel te doen. En als ik dan uit leg dat ik ziek ben en zwanger is het voor hem heel makkelijk dat ik zwanger wil zijn en er dus ook maar mee moet dealen. Pppffff voel me hierin zo alleen en niet gesteund, ik snap zelf ook wel dat zwanger zijn geen ziekte is maar ik heb ernaast ook een keelontsteking. Nu ook aan het oppassen op me broertje de hele nacht want me ouders zijn weg dus dat kan er ook nog wel bij. Sorry voor me lange verhaal maar moest het ff kwijt want niemand lijkt te begrijpen dat ik erdoorheen zit en het liefst onder een steem kruip en de hele dag janken Groetjes
Ik zou die vriend even een schop onder zijn hol geven! Is hij helemaal besodemieterd. Kinderen heb je samen!
Pff meid toch... Ik snap goed hoe ziek je je voelt! Momenteel hetzelfde met bronchites erbij... Maar niet helemaal terecht dat je vriend zegt dat JIJ zwanger wilt zijn, daar was hij nmlk ook bij... Misschien een keer op een rustig moment het gesprek aangaan? Hij zal ook stress hebben vanwege zijn werk, maar das nog geen rede om het jou te laten uitzoeken... Succes en beterschap! Xx
Wtf...mn mond valt open. Het is toch jullie zoon, jullie wilden neem ik aan samen een kind? Ik zou hem eens goed laten weten dat hij moet veranderen. Nu heb je er alleen maar een extra kind bij. Sta elke keer weer stomverbaasd te kijken van dit soort relaties.
Her komt op mij over dat je zijn gedrag al die jaren hebt geaccepteerd.. Ik hoop dat je hem nu nog kan veranderen, want zijn gedrag is echt onacceptabel! Zou voor mij reden zijn om hem de deur te wijzen.
Kan veel zeggen maar doe het verstandig niet Ik wil je een dikke knuffel geven en sterkte wensen het is zwaar zat zwanger zijn met een peuter erbij en dan ook nog ziek.. Weet er alles van hier 3 jarige en ook zooooooo opstandig niet normaal komt ook mede door de zwangerschap en drukke december maand
Het klinkt inderdaad alsof hij zich niet alleen nu als een waardeloze vent gedraagt, maar ook als je niet ziek of zwanger bent. Ik kan me er werkelijk geen voorstelling bij maken hoe het moet zijn om zo'n relatie te hebben. Heeft hij überhaupt in de gaten dat hij niet alleen leeft? Dit gedrag moet je echt niet pikken hoor!
Ik heb inderdaad al jaren het geaccepteerd. Ik wilde meer een 2e kindje dan hem maar hij blijft zeggen er blij mee te zijn nog een zoon te krijgen. Met onze zoon heeft hij niet echt een band en hij zegt achteraf dat hij dat heel jammer vindt en dat met de volgende anders te willen doen. Maar als ik nu al zie hoe hij nu doet ben ik bang dat het niet zal veranderen hoe erg ik het ook blijf hopen. Deze zwangerschap valt me zwaarder dan gedacht en dan baal ik ervan dat hij me niet meer steun, als hij dat al niet kan laat staan straks voor een baby zorgen. Ik begin langzaam aan bang te worden dat ik alleen eindig met 2 kinderen
Het is bij ons zo dat de vrouw het huishouden en kids doet en de man werkt. Nou vondt ik dat niet een heel groot probleem omdat ik niet werkte maar nu werkt hij ook tijdelijk niet en valt mij alles zwaar dus probeer ik hem duidelijk te maken dat ik het niet meer kan zo, ik ben in geen jaren ziek geweest dus ik weet dat mijn lijf nu gewoon zegt dat ik op de rem moet trappen maar dat gaat moeilijk als ik alles maar alleen moet blijven doen. Ik ga morgen maar eens goed praten voor de 100ste keer en hopelijk snapt hij het nu eens en geef ik hem een week de tijd en anders ga ik tijdelijk naar me moeder om ff na te denken wat ik hier nou mee moet gaan doen. Hoop en liefde makem blind
Wat vervelend. Ik dacht meteen wat een ei*el. Hopelijk dring je tot hem door.... Succes en beterschap !
En de reden dat je een tweede kind met deze man wilde is.....? Dat hij al nooit zijn nest uit is gekomen voor jullie kind zegt al genoeg hoe hij naar relaties en kinderen kijkt. Hoe vervelend ik deze situatie ook voor je vindt, deze had je dus al van verre kunnen zien aankomen. Dat hij het geld binnen bracht en jij het huishouden deed en overdag voor kind zorgde, maakt hem niet minder een vader met alle bijbehorende verantwoordelijkheden. Dat betekent dat als hij thuis is hij net zo goed er voor het kind moet zijn. Ik zou in jouw geval een laatste keer een gesprek aangaan. Bedenk van tevoren wat het minimale is wat jij écht van hem verwacht en bedenk ook wat de consequenties zijn als hij daar niet mee instemt, of er wel mee instemt maar er vervolgens toch niets mee doet. Breng in een gesprek rustig maar overtuigd deze dingen naar voren en geef ook duidelijk de consequenties aan. Dit soort mannen zijn namelijk zeer moeilijk op hun gedrag aan te spreken. Ze hebben over het algemeen genomen volledig s.chijt aan wat jij te melden hebt en waar jij last van hebt. En houdt er rekening mee dat de kans zeer aanwezig is dat hij niks met je gesprek gaat doen. Dan zou ik zelf een nieuw leven gaan beginnen met de kinderen, want hier zou ik zeer ongelukkig van worden.
Meid, ik denk dat jij beter af bent alleen met 2 kinderen. Deze man lijkt mij nogal verknipt in zijn denkwijze, dat ga je ook niet zomaar veranderen. Het is makkelijk gezegd, dat snap ik hoor! Maar dit kan écht niet! Ook hoe hij praat over zijn eerste. Geen goede band mee. Dan heeft hij toch echt iets niet goed gedaan! En daarbij, het is NOOIT te laat om in die band te investeren. Maar dat doet hij kennelijk niet. Dus het boeit hem ook te weinig. In feite sta je er al alleen voor met de 2 kinderen. Het enige dat hij deed was geld in het laadje brengen en het vlees snijden op zondag. Hij is er op geen enkele andere manier voor jou of je kinderen. Niet emotioneel, niet fysiek. De bal ligt bij jou. Jij zult als moeder ook je verantwoordelijkheid moeten nemen. Wil je deze ongelijkwaardige relatie in stand houden? Welke boodschap geef je je kinderen op deze manier mee? Wil jij dat ze hun toekomstige partner ook zo gaan behandelen? Want het is wel het voorbeeld dat ze gaan krijgen. Of ze krijgen juist een hekel aan hun vader omdat hij hun moeder zo veel verdriet doet. Hoe dan ook, een gezonde ouder-kind relatie kan het haast niet worden.