Toen ik net zwanger was las ik een topic over uitspraken (schreeuwen) tijdens de bevalling. Ik heb echt krom gelegen. Vandaar een nieuwe! Ik viel nog mee denk ik. Opweg naar het ziekenhuis begon mijn vriend van pure zenuwen mee te fluiten met de radio. Ik riep toen; HOU EENS OP IDIOOT, IK ZIT HIER DOOD TE GAAN!' In het ziekenhuis vroeg de verloskundige of ik het fijn vond om de weeen op die manier weg te puffen en ik riep heel geiriteerd 'NEE, WAT DENK JE!' Tijdens het hechten heb ik echt 100 keer geroepen 'WAAR BEN JE MEE BEZIG JOH, DAT DOET ECHT PIJN!' En al die tijd bleef ze heel lief, hihi. Ik heb later gelukkig mijn excuses aan kunnen bieden. Oke, nu jullie
Niks, was helemaal met mezelf bezig. Heb m'n man ook niet nodig gehad, was fijn dat ie er was natuurlijk, maar hij heeft er alleen maar naast hoeven zitten.
hihi LOL Oke....komt ie... Mijn weeen waren net rustig begonnen na het breken van mijn vliezen en leken op verergde ongi-krampen. Ik zei tegen mijn ex-man ;"NOU ALS DIT HET IS, WAT ZEIKEN AL DIE VROUWEN DAN? DIT IS MAKKELIJK TE DOEN!" (om vervolgens......................................................) Ik zat in een weeenstorm van 9 uur (au!) en kon die met geen mogelijkheid opvangen, dus kon enkel schreeuwen en hopen dat het maar snel zou gaan... Zegt mijn moeder (die was erbij) tegen me; "zou je niet proberen te puffen? Misschien helpt dat." Dus ik reageerde met: "ALS IK GVD KÓN PUFFEN DAN DEED IK DAT WEL HE!" Tijdens het hechten lag mijn dochter op mijn buik... Toen zei ik tegen de vk die net wilde hechten;"IS HET WEL VERSTANDIG DAT IK DAT KIND VASTHOU? STRAKS GOOI IK DR WEG ALS JE ME HECHT VAN DE PIJN OFZO JOH!" *schaamt zich* hihi
Geen gekke dingen gezegd! Wel bij de eerste puffend geroepen "die verdomde k*t weeën! Dat vrouwen hier tegen kunnen! Ik dus NIET dan ben ik maar ZIELIG!" hahahaha Bij de 2e heb ik wel weer die weeën vervloekt! Maarrrrrrr ik heb tot aan de geboorte gewoon met mn verloskundige liggen beppen!
Hihi nou je had die kop van de vk moeten zien! Die keek me aan alsof ik gestoord was Eerlijkheidshalve zei ik; straks flikker ik dr van me af (formuleerde het net ff iets netter hihi)
ik heb 1 keer geroepen; DE VOLGENDE ADOPTEREN WE! (niet stilgestaan bij het feit dat ik juist blij moet zijn dat we zelf een kindje konden krijgen) Voor de rest heb ik 1 keer gezegd: IK KAN HET NIET MEER! Voor de rest ben ik helemaal in mijn eigen wereldje geweest.
bel een ambulance als dat rotwijf niet wilt komen want ik ga dood (dit was tegen mijn vriend die de verloskundige voor de 3e keer aan het bellen was, omdat ze de eerste 2 keren niet wilde komen omdat ik nog maar een kwartier bezig was en het volgens haar nog een hele nacht ging duren, terwijl ik toen dus al persdrang had bleek achteraf en al op de 10cm zat)
Bij de eerste heb ik geroepen dat we de volgende van Schiphol gingen halen, tegen mn moeder dat ze dr kop moest houden (en die ging vervolgens ruzie met mij staan trappen!) en dat ik dit toch echt niet kon! Bij de tweede, eerst na 12 uur ziekenhuis naar huis gestuurd, dus toen heb ik gevraagd of ze wel helemaal wijs waren (ontsluiting vorderde niet, bleef op 2,5 cm zitten en had wel zeer pijnlijke weeen) dus hupla naar huis, daar gejankt en geroepen dat ik het op deze manier niet meer zag zitten. 10 uur later gilde ik alleen nog TAXI ZIEKENHUIS NU! T maakt me niet uit of ze me weer naar huis sturen, ik wil NU een ruggeprik. Kreeg ik daar onder mn voeten dat ik eerder had moeten komen want ik had al 8 cm. Uh ja, en toen werd ik dus kwaad. Heb dr wederom gevraagd of ze wel lekker waren, dat ze me naar huis gestuurd hadden met dit is het nog lang niet enz. Toen toch ruggeprik gekregen en daarna heb ik eigenlijk alleen maar gestameld, was dit het al? (hij was er met 5 minuten persen uit)
"ik ga dood" Maar wb het 2e gedeelte...jezus meid...wat erg...en helaas hoor je dit toch best vaak he....vk's denken toch vaak volgens het boekje valt me op...
Hihi, na mijn bevalling ging ik douchen en mijn vriend ging me om me te helpen. Zeg ik "wie let er dan op DAT kind" terwijl ik meteen helemaal verliefd was hoor, maar het was eruit voordat ik er erg in had.. de verpleegster keek me erg raar aan, toen pas had ik het door ohja, schiet me nog wat te binnen. Toen Julia geboren was kwam ze niet goed op gang, maar dat in een beetje langs me heen. Ik lag te jammeren als een klein kind "mag ik mijn kindje, mag ik alsjeblieft mijn kindje!" en na 5 minuten "MIJN KINDJE, NU, HIER!"
Hahahha.... Grappig allemaal! Ik moet zeggen dat ik geen rare uitspraken heb gehad, ik was in mijn eigen wereldje maar bleef heel rustig, beleefd en lief! De vk verbaasde zich er nog over, kwam mijn man aan met een washandje en ik "ah dankjewel liefie" Ik heb ook wel een keer geroepen dat het echt vreselijk zeer deed tijdens een wee maar over het algemeen was ik rustig en probeerde positief te blijven en met humor de bevalling door te komen hahahaha en we hebben zelfs gelachen tijdens de bevalling. Na bijna 2 uur persweeen tegen te hebben gehouden mocht ik eindelijk persen en zei de vk wil je het op de kruk proberen? Dus ik op de kruk, zij in kleermakerszit er onder en daar zat ze rustig een sultana weg te smikkelen bij alles wat ik aan het uitpersen was vraagt ze "of vind je het vervelend dat ik zit te eten" whahahaha. Ik zei "als jij er tegen kan, ga je gang" Tijdens het hechten heb ik vooral gekeken naar mijn kleine jongen en ook nog maar geprobeerd de humor er van in te zien alhoewel dat niet mee viel, auuuuuwwwww!
Wij hebben hier trouwens ook nog wel regelmatig "dat kind" gezegd of "beebje" zo noemde we de kleine toen hij nog in mijn buik zat. Het heeft wel even geduurd tot dat er uit was. Ga bij een evt. volgende zwangerschap ook maar geen naam meer geven aan die kleine in m'n buik want je raakt er toch wel aan gewent!
Haha wat leuk om te lezen... @ mama Kitty ja schandalig he! Ik voelde echt gewoon van ik hou het niet meer dit kindje moet er nu uit. Maar niet denken dat ze wou komen hoor. Want ik was nog maar een kwartier bezig (echt 20 min. daarvoor was er nog niks aan de hand nog geen één wee of wat dan ook te bekennen) maar toen wist ik al van dit gaat te snel. Dus toen ze mij dat op de achtergrond hoorde zeggen is ze toch maar gekomen. Achteraf had ze wel dr excuses aangeboden. Ik niet ook al had ik dr een rotwijf genoemd
je man mag in zijn handjes knijpen zeg, ik denk dat de mijne graag met hem had geruild, ik was echt een heks! (en hij zegt dat het allemaal wel meeviel, de schat )
dat zie die van mij ook! Maar zijn hand geeft hij niet meer. tijdens een wee kneep ik zo hard in zijn hand dat ie de dag erna nog last van zijn vingers had!
Ik maak altijd van die stomme grapjes als ik zenuwachtig ben. Kan dan ook best 'droog' zijn. Tijdens de weeen door zei ik tegen mn man: Je bent een lul, hij waarom? Ik: Ja weet niet, maar dat schijn je te horen zeggen. Toen moest ik plots met perweeen naar het ziekenhuis, toen ik daar binnenkwam zei ik: Doe maar een keizersnee, dan kunnen jullie meteen mn aambeien wegsnijden (dat had ik echt gigantisch) Het was allemaal snel snel, toen later kwam de gynaecoloog terug om me te hechten, toen zei ik: Ow ja, ik ben wendy, aangenaam kennis te maken. Toen ging ze hechten zei ik: Doe maar wat hechtingen weglaten hoor, ben al strak genoeg van mezelf. Dus zij moest lachen, toen zei ik: ja iedereen maakt het zelfde grapje met doe maar een hechtinkje erbij, ik probeer origineel te blijven. Echt stom
Tijdens de weeen: Au. (Volgende keer ga ik me echt niet laten overhalen tot puffen, gewoon lekker au roepen ) De vk en kraamzorgmuts zaten zich zo te verbazen dat ik bleef lachen tussen de weeen door... Zat grapjes te maken dat ik zo'n grafbevalling had (was na 18 uur weeen ofzo) Verder heb ik gezegd dat het wel een horrorfilm leek en probeerde ik echt te verzinnen van welke film dat dan was (Lena kwam met d'r kin eerst en bleef steken, ze vonden het allemaal nogal geinig dat er een gezicht als eerste kwam :-s) Mijn man was zooo lief daar kon ik niets naars tegen zeggen... Maar ik moet altijd wel heel erg lachen om die dingen die mensen roepen