Onze kleine meid was op zich altijd een allemans vriendje. Nu sinds een kleine week zet ze het op een gillen bij anderen op schoot en vooral als het ook nog wat drukker is. Dus ook gisteren op een verjaardag. Omdat altijd iedereen over haar heenvalt als we ergens binnen komen hebben we haar eerst in alle rust de fles gegeven bij binnenkomst, iedereen (zo'n 10 man tegelijk) had haar al begroet. Na de fles nog even bij oma op de arm en toen ging het mis. Schreeuwen niet normaal. Ik heb haar na een tijdje overgepakt en klaar gemaakt voor haar bed, waarna ze zonder problemen op een vreemde kamer in slaap is gevallen. Nu was het op de verjaardag erg druk, maar we merken dat ze het vaker doet vooral bij mensen die wat drukker met haar zijn. Ze gaat voor de rest echt overal mee naartoe. Het is dus niet zo dat we er een huismus van maken hihi. Wie herkent dit? En hoe ga je hiermee om?
wij merkte vooral reactie naderhand. Dat ze snachts lag te spoken. En tja, wat doe je er aan? Hou je kindje wat meer bij je. Geef het de rust die het nu nog nodig heeft. Dat je je kindje nu niet aan iedereen 'afgeeft' , wil niet per definitie zeggen dat je kindje straks heel eenkennig wordt ofzo. Maar je kindje gaat meer beseffen en meer opnemen en dat is dan gewoon te veel. Dat kan dan veiliger en vetrouwder als het bij papa of mama zit. Als het wat rustiger is, met weinig mensen, kan je kindje misschien wat gemakkelijker even bij iemand anders kroelen, of wanneer mensen bij jullie thuis komen. Dan is het allemaal ook al wat rustiger en vertrouwder.
een baby van 8weken kan nog niet eenkennig zijn...dit is meestal pas vanaf een maand of 8, 9 ik denk gewoon dat het te veel indrukken zijn geweest voor je kindje en dat ze daar van slag van raakte...ook als kinderen van hand tot hand gaan kunnen ze van slag raken...
Ze heeft alleen bij oma gezeten maar goed dat neemt niet weg dat de hele tuin inderdaad vol zat met vreemde gezichten. En dat ze veel nieuwe indrukken op heeft gedaan. Daarbij is onze kleine meid een echte wijsneus die van zichzelf al heel actief en alert is dus ik kan me voorstellen dat ze het gewoon allemaal niet verwerkt krijgt
ik nam noa toen ze zo klein was nog niet mee naar 'drukke' verjaardagen...die kleintjes zijn er vaak zo van slag van en bovendien wil iedereen dan aan dr zitten.vasthouden etc...dus en dan zit je savonds met een jankend kind...wij gingen dan iets eerder en als het dan druk werd gingen we weg...
Dat is op zich zeker geen slecht idee!!! Maar we worden nu al als zeikerds neergezet omdat we haar niet van arm naar arm laten gaan. En ik kreeg van de week zelfs de opmerking van mijn moeder dat we wat meer met haar onder de mensen moesten gaan. En dat terwijl we overal maar dan ook echt overal met haar naartoe gaan. Met een week oud zat ze al bij de hypotheker haha. En met vier weken oud waren we al een weekend weg. Dus wat dat betreft zijn wij niet zo lastig
ow joh, maar dat heeft bijna iedereen wel volgens mij. Vroeger was het tenslotte allemaal anders... Hier hebben we ook duidelijk moeten zeggen hoe we het wilde en dat het op onze manier ging en hoewel m'n moeder wel even gepikeerd was op dat moment -gewoon vanwege de kritiek- accepteerde ze het later wel en vroeg ze alles gewoon. Ook bijvoorbeeld of ze m'n dochter uit de box mocht pakken...
Echt vreselijk iedere keer verteld te krijgen wat je MOET doen en hoe zij het VROEGER deden pfff maar volgens mij loopt iedereen tegen dat probleem op
Ik had gehoopt dat onze kleine meid er overheen zou groeien maar zodra ik haar aan iemand anders geef zet ze het op een huilen. Als iemand nog tips heeft hoor ik ze graag
Ik doe het hier ook niet meer. Bij iedereen op schoot. Ik merk gewoon dat ze daar erg onrustig van wordt. Als er veel mensen zijn en ze gaat alleen maar bij mijn schoonmoeder op schoot, dan kan ze al echt van streek raken en dan kan ik haar beter gelijk overnemen of mijn man, want anders wordt ze gewoon niet stil.
Dat probleem hebben we hier dus ook, het is echt alleen maar goed bij papa of mama. Ik hou mijn hart vast als ik weer moet gaan werken! Morgen gaat ze oefenen bij oma mss dat het goed gaat als ik er niet ben.
Oh, hier zo'n schoonmoeder die daar altijd over zeikt. Maar dikke pech voor die hele schoonfamilie, ik zit 's avonds met een jankend kind, zij niet, dus ze blijft lekker bij ons en gaat niet van hand tot hand. Ze groeien er vanzelf overheen hoor, mijn dochtertje is een heel makkelijk kind en kletst ook lekker tegen iedereen in de supermarkt etc. Nee, ze kruipt niet zomaar bij iedereen op schoot, wil ook niet gelijk vastgegrepen geworden, maar dat is toch alleen maar een natuurlijke reactie? Ik heb liever dit dan dat ze klakkeloos iedereen maar vertrouwt (dus ook mensen die niet te vertrouwen zijn). Een baby heeft net als een volwassene een persoonlijke grens en die moet gewoon gerespecteerd worden. Van jou wordt toch ook niet verwacht dat je op een verjaardag komt bij mensen die je amper hebt gezien en iedereen je zoent, op schoot trekt, vingers in je mond doet, tegen je praat alsof je hardhorend bent etc.? Vaak haalt dat 'oefenen' helemaal geen donder uit. Ik ben niet overbeschermend, we nemen haar naar veel dingen mee en mijn zoontje ook, maar ik heb er wel van geleerd dat je alleen jezelf ermee hebt door je kind te (laten) overprikkelen. Bij mensen die ik niet zo mag en te horen krijg dat ze eenkennig is, zeg ik altijd, nee hoor, ze reageert alleen zo bij bepaalde mensen en kijk ze met een stalen smoel aan.
Wat een ander van mijn regels vind daar heb ik geen boodschap aan. Je doet wat je zelf het beste vindt voor je baby. Onze eerste heeft deze problemen vanaf de geboorte gehad. Ze lachte bijna nooit naar anderen (behalve naar ons zelf en naar een neefje) en naar opa en/of oma kon er soms ook nog een lachje af. Naar vreemden nooit en zeker niet als ze buiten in de wandelwagen zat. Bij vreemden was het ook altijd op een afstandje alles bekijken en zodra ze te dichtbij kwamen was het huilen. Ik heb ze dus ook bewust niet door jan en alleman laten beethouden, daar hield ze gewoon niet van. Ze is nu bijna 5 jaar. Staat niet overal met haar neus vooraan en kijkt eerst de kat uit de boom. Maar ze speelt graag met vriendjes en vriendinnetjes maar het duurt even voordat ze bij iemand naar binnen durft. Daar groeit ze best een keer overheen.
@Jo79 dat oefenen doe ik alleen maar om en mijn meisje en mijn moeder niet over twee weken voor een voldongen feit te stellen ik zal toch echt een keer aan het werken moeten. En als het morgen goed gaat dan ga ik toch met een iets geruster hart weg. Maar voor de rest gaat ze ook echt niet van arm naar arm en wat anderen daarvan vinden boeit me niks. @123miesje, lachen doet ze naar iedereen maar het is meer dat het niet meer zint als ze opgepakt wordt. En dan is het alleen nog maar goed bij mama. Gisteren een verjaardag gehad en we hebben haar de boel lekker laten verkennen vanuit haar veilige haven oftewel papa's of mama's schoot. En praten kan iedereen tegen haar ze lacht dan ook vrolijk terug hihi
Hier ook compleet maling aan eventuele reacties van andere mensen. Ik vind het voor onze uk belangrijk dat hij zijn rust krijgt en voor ons betekent dat dat hij niet van arm tot arm gaat. Het heeft voor ons en voor hem absoluut geen meerwaarde: jammer dan voor die andere mensen
Vorige week is de kleine naar mijn ouders geweest. Het ging gelijk mis, huilen huilen en nog eens huilen. Opa heeft haar stil in haar bedje gekregen. Dus ik naar huis gegaan zodat mij niet gelijk zou zien als ze wakker zou worden en het is gewoon perfect gegaan. Een pak van mijn hart, maar nu blijft het probleem dat ze gewoon bij niemand op de arm wilt zodra ik cq wij in de buurt zijn. Als ik eraan denk dat ik over 2,5 week moet gaan werken word ik gek
hier is dat ook zo maar ik moet zeggen, sinds ik weer werk en ze naar het KDV gaat wordt het langzaam beter, ze huilt nog steeds zodra ze de deur van het KDV ziet maar nu is dat nog maar 5 minuten en is ze snel afgeleid door alle andere spelende kindjes. ik geloof echt dat het beter wordt hoor, ook in jullie geval.
dat heb ik langzaam opgebouwd, ik ben er eerst bijgebleven en zodra ze aan de omgeving went dan ga ik even weg, ik hou haar wel vast als ze zo overstuur is van al die vreemde indrukken en ik merk dat het wel beter gaat naarmate ze dingen begint te herkennen en even de tijd krijgt om te aclimatiseren bij mama. opa en oma kent ze nu zo goed dat het prima gaat maar als ze die een week niet heeft gezien is het weer helemaal mis, heel gevoelig meisje dus.