Altijd als mijn man of kinderen ziek zijn, is het huis te klein. Ik hoor dan overal gekreun en ik moet de zieke dan bijstaan met thee e.d. Als ik ziek ben, zoals vandaag, moet alles maar doorgaan. De boodschappen, huishouden en noem maar op. Niemand die mij bijstaat met thee en andere dingetjes. Sorry, heb even zelfmedelijden. Maar goed, stel je voor dat het huishouden zou plat liggen....... Hebben jullie hier ook weleens last van of worden jullie wel 'verwend'?
Mannen zeuren PUNT. Althans, die van mij wel. Die kan zich zo vreselijk aanstellen als hij een beetje ziek is. Pffff. En nu kan ik het helemaal niet hebben. Laatst had hij buikpijn en hij was misselijk. En ik zat tjokvol zwangerschapshormonen. Ik heb op een gegeven moment gezegd: WEET JE WAAR JE MISSELIJK VAN WORDT? ZWANGER ZIJN!! WEET JE WAT BUIKPIJN DOET? WEEËN !! Oke, misschien zei ik het iets harder dan noodzakelijk. Maar het luchtte wel op. Mannetje bleef net zo zielig trouwens. (Overigens was dit nádat ik hem al een kopje thee op bed had gebracht en dropjes voor z'n zere keel. Ik heb dus wel als een brave huismoeder voor hem gezorgd.)
Ik weet het,maar ik kan er niets van zeggen want mijn man blijft gewoon doorwerken,hoe ziek hij zich ook voelt.
mijn man is echt een zeikerd wat betreft zijn eigen 'ziek zijn'. dan is idd het huis te klein en vind ie zichzelf enorm zielig! maaaaaaaaar, als ik ziek ben, dan is hij er wel voor me! hij vraagt wat ik nodig heb, laat me lekker in bed liggen en probeert de kinderen bij me weg te houden. alleen het huishouden, dat ziet ie dan weer niet... hahahahahaha
nee hier ook een grote volwassen man die kan weer een klein mannetje wordt hahahaha maar idd als ik ziek ben,, verwacht hij dat ik gewoon alles doe, ook gewoon eruit om dochter eten te geven etc etc. in weekend bel ik dan gewoon mijn ouders en die komen haar gelijk halen en nemen soep voor me mee
Ik heb de pech ALS ik al eens ziek ben (zeldzaamheid) dat mijn man dan eigenlijk altijd ook ziek is En natuurlijk is het bij hem altijd veeeeel erger enzo, dus dan ben ik ook altijd de pineut om gewoon door te mogen sukkelen. Ik laat dan overigens wel gewoon het huishouden voor wat het is enzo; ik zorg voor man en zoon, en verder zien we het wel weer als we allebei weer beter zijn Manlief is gelukkig wel realistisch genoeg om te snappen dat ie daar geen commentaar op hoeft te leveren, hihi!
Als mijn man ziek is, is 't net een zielig vogeltje.. Of nou ja, vogeltje.. Eerder 'Pino ligt op de bank en voelt zich niet lekker', maar goed... Hij rent door tot hij erbij neervalt op z'n werk, maar dan ineens is hij ziek en kruipt hij in bed op of de bank. Mag van mij hoor, als hij echt ziek is... Komt gelukkig ook niet zo héél veel voor. Hij heeft namelijk ook de neiging te piepen over kleine dingetjes; hoofdpijntje, pijn in z'n knie, béétje buikpijn... En dat vind ik dus wel 'n beetje irritant. En als ik ziek ben? Dan doe ik 't wel wat rustiger aan, maar overdag in bed kruipen zit er niet in natuurlijk. Ik moet wel toegeven dat mijn man, wanneer hij weer thuis is, erg zorgzaam voor me is dan.
Pfff vertel mij wat! Ik moet echt bergen verzetten om in bed te kunnen blijven liggen.. Zoals nu, ik heb een zware blaasontsteking (en daardoor harde buiken en krampen) en bloedarmoede en moest gister bijna in het ziekenhuis blijven ter observatie omdat ik zo zwak ben. En dan hebben zowat ruzie voor dat hij eens vrij of zorgverlof opneemt om voor Martijn te zorgen omdat ik het niet kan.. En als hij zelf ziek is dan is hij inderdaad de zieligheid ten top.
Mannen... Mijn man kan heel lief zijn als ik ziek ben, als het hem uitkomt. Een tijd geleden was ik ziek, maar moest 's avonds werken. Daardoor kon meneer niet weg. Ik lag ziek op bed, en mijn man vertrok naar de afspraak, want ik was nu toch thuis? Dat zal hij niet meer in zijn hoofd halen na die dag haha. Wat was ik boos!
Ach sinds ik t huis uit ben heb ik nog nooit echt ziek mogen zijn. Behalve toen ik echt VRESELIJK door mn rug ben gegaan. Maar dat was ook n enorme shock voor de kinderen die erbij stonden. Mn oudste (toen 8) rende naar beneden om mn man te halen en mn jongste stond erbij te janken. Ik ook maar dan van de pijn. Durfde me niet meer bewegen en hield me vast aan het kastje waar ik toevallig naast stond. En daar zijn ze allemaal ZO van geschrokken dat ik mn bed niet uit mocht van ze 8) Maar weet wel beter dan om lang stil te liggen/zitten met zoiets dus toch gedaan na n dagje. En toen ik ziek was door de zwangerschap mocht ik ook gewoon ziek zijn en werd ik geholpen door man en kinders. Maar n griepje? Nee hoor want anders heeft men hier geen kleding of borden meer... Gelukkig ben ik de afgelope jaren (7 jaar met mn man nu) pas 2x echt ziek geweest. En een daarvan ben ik 24/7 echt helemaal out geweest dus of ze nou wilden of niet, mama was even niet beschikbaar. Was wel lekkere timing want mn man zat net met n gebroken been...
Wat ben ik blij met mijn vent! Afgelopen najaar een paar keer flink ziek geweest. Dagen dat ik ontzettende pijn had, en niks kon behalve zielig op bed liggen en hopen dat het over zou gaan. Hij kwam dan gewoon thuis van zijn werk om de zorg van mijn zoontje over te nemen.. En ook nog een ziekenhuisopnamen van 4 dagen, 2 weken later een operatie met 1 nacht ziekenhuis en bijna 2 weken thuis herstellen. Ik mocht/kon mijn eigen zoontje niet eens meer tillen die 2 weken. Boterham smeren ging amper de 1e dagen. Gelukkig verzorgde mijn man me toen wel, schoonmoeder kwam nog logeren om op te passen zodat mijn man wel kon werken. Maar hij heeft netjes gekookt, schoon gemaakt, mij en de kleine verzorgd. Maar moet wel zeggen, dat doorlopen op dat moment geen optie was. Normaal als ik wat grieperig ben, dan verwacht hij wel dat ik nog iets doe. Terwijl dat niet altijd wil. En als hij grieperig is verwacht hij helemaal verzorgd te worden. Hij denkt dat een zieke op bed hoort te liggen, anders ben je niet echt ziek. Maar als ik de hele dag op bed blijf liggen slaap ik 's nachts niet meer, en wordt ik helemaal stijf. Daar wordt je ook niet echt beter van..
hahaa... Mannen......... vrijdag heeft mijn vriend zich zitten bezatten in de kroeg samen met zijn vader...Tja en hij kan helemaal niet tegen alcohol dat weet hij nu dus ook..Hij was zaterdag zo ziek.. Tja en dan ben ik wel hard....ik breng dan echt geen koppie thee of een beschuitje of een emmer Dan zoekt hij het maar lekker uit. De eerste weken van mijn zwangerschap voelde ik me ook zo lamlendig...Maar krijg dan ook echt geen medelijden van hem hoor... Dus.. nee mijn zielepietje vind ik echt niet zo zielig hoor
weet het precies het zelfde hier nou heb mij even goed laten horen was het nu zat had hoge koorts en denk meneer nog dat ik kan koken en de zware boodschappen moet doen , hij was nijdig op mij omdat ik iets niet gekocht had nou krijgggg de piepppp,, hij lag 2 weken plat op bed te piepen van koorts en ik moet blijven door gaan ?? en voor mij wordt er niet gezorgd. een groot probleem vind ik dit nog altijd, wij zijn geen robotten,, ik heb zijn huid vol gescholden ( ja sorry ) maar het heeft geholpen maar voor hoelang want mijn man is echt een mannetje die geen poot uitsteekt in het huishouden en niet kan koken ,, ik ga denk ik maar een kook cursus voor hem boeken iihihihihihi heb wel een heleeeeeee lieve man maar zoals elke man heeft hij zijn kuren..
als mijn man ziek is gaat hij gewoon aan het werk en klaagt nooit... als mn kinderen ziek zijn dan ben ik wel wat meer in de weer natuurlijk maarja dan probeer je het ze zo aangenaam mogelijk te maken he... als ik zelf ziek ben is daar geen tijd voor, maar mijn man probeerd dan wel veel over te nemen en gaat dan savonds nog even het achterstallige werk inhalen als de kinderen in bed liggen en dan lig ik op de bank.. ook krijg ik dan een deken en een kop thee en de nodige aandacht van manlief hoor hihi... heb een superlieve man en kindjes......
oo ja net als hier boven al gezegd wordt,, als er voor mij niet gezorgd wordt als ik echt goed ziek ben kan hij het voortaan ook vergeten met het lekkere eten en verzorgen.. als hij lief voor mijn is, trek ik wel een sexy extra zuster pakje aan , neee hahahaha maar is wel een idee
ik kan er ook niets van zeggen, want zolang mn vriend werkt (en das al 8 jaar) heeft hij zich nog nooit hoeven ziek melden. dus paar weken terug hadden we allebei de buikgriep, hij ging gewoon op de fiets en met de trein naar zn, hij "kon" ook niet ziek zijn want 1 collega was er niet (ze zitten met zn 3en). heeft de hele dag aan de thee gezeten (heb hem nog nooit met thee gezien). dus mocht hij ziek zijn, de drempel is te hoog omdat hij nooit ziek is. ik was toen ook ziek en zwanger, zat niet lekker in mn vel. maar ging allemaal idd gewoon door.
Heel vervelend inderdaad! Kan me ook voorstellen dat je daarvan baalt. Gelukkig is dit hier niet zo, als ik ziek ben dan zorgt mijn man voor alles. Als het een dag is waarop ik geen kinderopvang heb zorgt hij ervoor dat er een dag extra opvang word geregeld. Zo kan ik ook echt uitzieken.
Sorry dit herken ik totaal niet. Als ik ziek ben verzorgt m'n man mij goed. Dan neemt hij mijn taken over. Voor zover je van taken kan spreken want wat ik doe doet hij ook. Hij maakt ook schoon, zorgt voor ons zoontje, doet boodschappen enz enz
herkenbaar zeg... alleen toen ik zwanger was en ziekenhuis opname kreeg ivm vroege weeën kreeg ik wat begrip. lees: dochter uit logeren bij mijn schoonouders. maar als ik griep oid heb, dat kan gewoon niet. wat zo raar is, want als ik niet ziek ben helpt hij juist wel heel veel mee met kids en huishouden. vriend is gelukkig niet vaak ziek, maar voelt zich dan wel extreem zielig. laatste keer dat hij echt ziek was was ik 31 weken zwanger, en zelf ook niet lekker. was toen ook echt pissig, als meneer ziek is verwacht hij wel van mij dat ik een kopje thee en crackers breng, maar toen ik even een uurtje wilde slapen was het huis te klein. de rest van de week dat hij ziek was kon hij mooi zn eigen thee pakken.