Waarschijnlijk ken je het wel. Je staat in de supermarkt en je voelt dat er op een nogal druk bezochte plek een ''poepje'' moet worden vrijgelaten. Met man en macht probeer je hem binnen te houden en je knijpt wat billen wat harder samen. Ondertussen hoop je eigenlijk dat niemand door heeft dat jij je ''bilspieren'' aan het trainen bent. Op een bepaald punt acht je jezelf veilig en ontspan je je derrière weer, je denkt dat poepje zich heeft teruggetrokken. Precies op dat moment ziet het balletje lucht zijn kans schoon en baant zich een weg naar buiten. Kennelijk is hij kwaad, want dit gaat gepaard met nogal wat geweld en geluid. Met het schaamrood op je kaken kijk je verschrikt om jezelf heen en als je ook nog eens ziet dat alle ogen op jouw gericht zijn, zeg je quasinonchalant: "Zo, hoorden jullie dat!? Wie was dat?,, en je baant jezelf snel een weg richting de kassa. Ditzelfde scenario komt ook vaak voor in een lift. Onderweg voelde je hem al weer opkomen zetten en je bent blij dat je hem nu wel binnen heb kunnen houden totdat je in eventjes alleen was. Je stapt de lift in en je wenst Willy een vrij leven toe. Stiekem kan je best genieten van je eigen ''luchtje'', maar je merkt dat hij best blijft hangen. Precies op dat moment stapt er op verdieping nummer twee een moeder met twee kleine kinderen de lift binnen. Het meisje van een jaar of zes neemt geen blad voor haar mond en kijkt je verontwaardigd aan. "Heb jij een scheet gelaten?,, vraagt ze. Je kijkt schoorvoetend naar beneden en antwoord maar gewoon niet. Éen verdieping verder zegt moeders dat ze op hun verdieping zijn, dus de lift uit moeten. "Niet waar!,, Protesteert het meisje. Haar moeder zegt niks en trekt haar kinderen met een noodvaart te lift uit. Gelukkig ben je na deze memorabele lift-rit eindelijk thuis. Thuis is eigenlijk de enige plek waar je uit lieve lust poepjes kan laten. Er is niemand die er om maalt en je partner geeft ook zo nu en dan een fluitconcert waar je maag zich van omdraait. Maar op een één of andere manier, blijven de scheetjes dan vaak weg. Windje heeft zichzelf terugtrokken in zijn eigen huisje en is ook onbezorgd aan het genieten van huis en haard. Soms zwaait hij even, gewoon om te laten weten dat hij er nog zit, maar hij maakt er deze keren geen echte show van. Morgen moet ik een eindje weg met de metro, maar mijn partner meldt dat er bruine bonen op het menu staan vanavond. Als flatus dit hoort steekt hij vol genot zijn kopje om de hoek heen. Het is morgen weer tijd om buiten te spelen!
Ts ik heb betere verhalen van je gelezen.... Ik hou van scheten maar dit verhaal brengt me niet aan het lachen, Beetje flauw en ouwe grappen, sorry hoor..
Ik vind het ook niet grappig geschreven, dit verhaal een tikje plat zelfs. Ik vind je verhalen/ onderwerpen wel grappig bedacht, alleen je hebt, wat mij betreft, niet de juiste manier gevonden om het op te schrijven.
Een stuk leuker dan de Sylvie Meis brief! Het moment dat mama beweert dat ze de lift uit moeten en dat het meisje roept dat dat niet zo is vond ik wel mooi
Ach laat mij maar banaal zijn...houdt het luchtig Denk dat sommige mensen nooit last hebben van wind...
Whahaha ik vind het leuk.... Heel vervelend als je een poepje moet laten en hij mag er niet uit en toch gaat... Grrrrr