Ik las net het topic van Draakje over haar temperamentvolle driftkikkertje. Dat was voor mij heel herkenbaar, maar ik werd er ook erg verdrietig van. Toen ik de reacties las, dacht ik: dat wil ik ook....dat wil ik ook proberen. Maar ik zit dan zo met mezelf in de knoop. Ik weet nooit of mijn zoontje huilt omdat hij aan het drammen is, of omdat hij echt pijn heeft. Dat komt omdat mijn zoontje is geboren met een nierafwijking. Daarnaast is hij ook erg veel ziek en verkouden. Heeft ook al twee keer een middenoorontsteking te pakken gehad. Als ik zo terugkijk is hij maar 2 weken in zijn leventje 'gezond' geweest. 2 weken met een op en top vrolijk kereltje doorgebracht....Maar het zijn maar 2 weken geweest. Ik kan me voorstellen dat hij gefrustreerd is. Ik probeer consequent te blijven en goed naar mijn kind te kijken. Begrijp me niet verkeerd, ik kan ook heel erg van mijn kleine mannetje genieten en hij huilt echt niet de hele dag. Maar ik zit er ondertussen zo ontzettend doorheen, dat ik steeds vaker de tranen achter mijn ogen voel branden. Ik vind het gewoon erg zwaar en tot nu toe valt het moederschap mij veel en veel zwaarder als ik ooit in had kunnen schatten. Wie herkent dit?
Heey Renate, ik heb hier idd geen ervaring mee. Mijn mannetje is na een moeizame start verder helemaal gezond. Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Ook ik heb moeilijkere periodes gehad, toen het met de borstvoeding niet wilde door spruw en mijn zoon maar bleef huilen. Geregeld zat ik op de bank te huilen omdat ik het allemaal niet meer zag zitten. Het valt ook allemaal niet mee. hoezo roze wolk, daar ben ik meteen vanaf gelazerd. ik kan me zo voorstellen dat je bang bent om het verkeerd in te schatten of hij pijn heeft. Je wilt het zo graag goed doen! En je voelt je zo snel een slechte moeder! ik kan je dus niet echt helpen, maar weet dat ik wel met je mee probeer te leven. Schrijf alles in elk geval zoveel mogelijk van je af, dan voel je je vast al iets beter. Veel sterkte meid! Ps: Is er niet zoiets van een lotgenotenvereniging voor (ouders van) nierpatienten? Misschien heb je daar wat aan!
[ik begrijp hoe je je voelt ik heb ook een zoontje wat een echte driftkikker is en alles op zijn manier wil en ook waneer hij wil af en toe is dat erg frusterend en ik geef hem dan vaak ook wel zijn zin wat ook niet goed is maar laat hem ook weleens doorjammeren maar dat blijft hij doen net zolang tot hij ze aandacht krijgt. ik kan je er verder ook niet mee helpen omdat ik zelf ook niet weet hoe ik dit kan verhelpen. dus wacht de reacties van anderen af