Misschien is het toch een zetje onder de kont voor sommigen.. Hopelijk voor mij ook Ik ga niet in een van de kampen zitten, ik rook nog en baal bij elke sigaret die ik op steek, waarom ik nou niet dat laatste zetje aan mezelf kan geven??? Hopelijk kom ik er toch heel snel aan.
ik begrijp echt dat een verslaving moeilijk is, maar stap dan desnoods naar de dokter voor hulp als je echt wilt stoppen en denkt het niet te kunnen...... Edit: bericht aangepast.. vind het toch te confronterend om te zien... Maar het was wel de harde werkelijkheid.
beerje 86 ik hoop dat het je lukt om er vanaf te komen meid! je kunt het! misschien is het blog wat voor je Stoppen met roken dagboeken hier krijg je veel steun ipv dat je erg word tegen gesproken in je slechte dagen of hoe"slecht"je wel niet bent succes! je kunt het!
Ik zeg maar niks.. TS ik vind het heel moedig van je dat je erop door kunt gaan met al het kommentaar! Ben het met je eens hoor
Ik vind dat je ieder in zijn of dit geval haar waarde moet laten. Tuurlijk is het niet goed, maar denk je nou werkelijk waar dat de bewuste mama in spé bij zichzelf denkt: Ik ga een sigaret roken en daar door lekker mijn kind mishandelen. Vind de termen als mishandeling en verwaarlozing dan ook zwaar over dreven. Dat zijn in mijn ogen toch 2 hele andere dingen die niets met roken te maken hebben. Roken is slecht, of je nou wel of niet zwanger bent, het is gewoon slecht. Klaar. En ieder moet voor zich weten wat hij/zij daarmee doet. Of je door rookt of dat je stopt. Ik zal een zwangere vrouw niet bij voorbaat al verafschuwen omdat zij rookt. In mijn ogen zal zij daar haar reden wel voor hebben. En wat die reden dan ook mag zijn, goed of niet goed, ik zal haar in haar waarde laten. Leven en laten leven.
dit blijft echt een heftige discussie... ik ben zelf ook een rokende mama en ik heb voor mn gevoel alles geprobeerd! toen ik zwanger was van siënna heb ik zelfs in het ziekenhuis gelopen bij de stoppen met roken poli.. als ik daar eerlijk vertelde dat ik een zwak moment had gehad, dan zei de lieve dame: ach een paar sigaretjes maakt niet uit. daar heb je dus helemaal niks aan... manlief rookte ook stug door, dus als ik een paar dagen gestopt was en hij jwam thuis uit zn werk zag ik niet hem thuiskomen maar een lekker peukie! ik weet dat dit allemaal slappe excusses zijn, maar wel dingen die je over de streep trekken als je toch al zwak in je schoenen staat. ik voel me nog elke dag schuldig datik af en toe een peukie heb gerookt.... gelukkig zijn beide kindjes gezond. maar ik vind t wel heeeeeel hard om het kindermishandeling oid te noemen.. ondanks dat t echt niet goed te praten valt.... wij rokende mama's (in spe) praten onszelf echt wel genoeg schuldgevoel aan! voor de mama's die nog willen stoppen... de dagen dat t mij goed afging deed ik dit: - afleiding zoeken - naar plaatsen waar niet gerookt mag worden - en er vooral NIET over praten, praten is denken, denken is trek krijgen! wie gaat stoppen heeel veel succes voor wie is gestopt helemaaaal top!!!! voor wie t niet lukt.. kop op je bent niet slechter dan een ander
Ja, wat nog te zeggen.. Vind termen als 'moet ze zelf weten, is haar keuze, is haar leven, iets watje moet respecteren' gewoon niet meer opgaan wanneer je zwanger bent. Ja, ik vind het wel verwaarlozing, er groeit een mens in je.. wat nog een heel leven voor zich heeft en een zo gezond mogelijke start wil maken. zodra je zwanger bent is je lichaam niet meer alleen van jou zelf.. de opvoeding begint dan al. Verder vind ik het ook verbazinwekend hoeveel vrouwen die bezig zijn met zwanger worden nog niet gestopt zijn voordat ze überhaupt zwanger zijn.
Oke... daar ga ik. Ex-roker inmiddels en sinds kort. Hoezo gaan die opmerkingen niet meer op? Bemoeit de roker zich ook met de opvoeding van jouw kind na de geboorte? Dan.... ik rookte ook toen ik zwanger werd. Zwangerschap lag namelijk niet in de planning. En al was dat wel.. ik kan me prima voorstellen dat je de motivatie niet alleen haalt bij de gedachte aan een baby als je niet eens weet of het wel lukt en of het ook binnen een jaar zou lukken. Het is niet voor niks een verslaving. Bovendien.. wat ik ook tegen mijn huisarts zei.... als ik nu een knop om kan zetten en ik kan patsboem stoppen... dan kon ik dat voor mijn zwangerschap ook. Maar toen liep ik huilend bij een stoppen met roken coach met mn doosje Champix (stoppen met roken medicatie, gelijk aan cocaine zowat). De enige reden waarom ik nu kon stoppen was niet de baby.. want dan kon ik het direct na de test ook. Maar het was een combinatie.. - eerst stoppen met binnen roken -het lezen van Allen Carr (had ik nooit gedacht maar lag bij kruidvat voor 2,50 ) - me geen crimineel te voelen als ik wél rookte. Dat had me alleen meer gefrustreerd en elke keer dat iemand me kattig erop aanspreekt zou ik er weer 1 opgestoken hebben). - Als laatste ben ik begonnen met de overstap van bijna de zwaarste sigaretten naar de lichtste. Had toch het gevoel dat ik rookte, maar tegelijk had ik al afkickverschijnselen. Dat deed ik een paar dagen en toen kon ik stoppen. En dat na 15 jaar 1,5 pakje per dag. Ik ben eerder een jaar gestopt geweest 10 jaar geleden. De fout was toen dat ik dacht dat de eerste me niets zou doen. Nu weet ik gelukkig beter dus gewoon zorgen dat je die eerste niet meer pakt. Ik ben in ieder geval niet gestopt dankzij de niet rokers om me heen, maar ondanks. Kwam ik trots dat ik nog niet gerookt had en kreeg ik de opmerking terug: De dag is nog niet om. Met andere woorden: we gaan er vanuit dat je faalt. ---- Het is een beetje overdreven om te zeggen dat rokers drugsgebruikers niet tolereren en dat dan ook maar moet. Gaat totaal nergens over. Sigaretten worden in de supermarkt verkocht. Zakjes xtc niet. Trek het dan maar op elk vlak gelijk. dan dit: "en ik zie hun niet anderen alcohol en drugs in het drinken gooien zodat ze het binnen krijgen. Rokers zorgen er wel voor dat anderen het ongevraagd binnen krijgen." ik heb dat wel degelijk gezien en ben er zelf ook slachtoffer van geworden dus dit is ook nergens op gebaseerd. En de gevaren van 1 keer een harddrug in je drankje kunnen groter zijn dan 1 keer een sigaret voor je neus krijgen, maar goed.. die discussie wil ik niet eens voeren. Deze discussies roepen zoveel irritatie op, niet omdat er geen discussie mogelijk is maar omdat mensen altijd de stempel goed of fout krijgen opgedrukt. Ik heb ook niet de behoefte om beoordeelt te worden hier door mensen die mij totaal niet kennen en er in mijn leven niet toe doen. Daarnaast worden er een hoop non argumenten aangehaald.
@Cilla24.. haha jij geeft net andere adviezen dan wat ik zou doen. Bijvoorbeeld er niet over praten of eraan denken is exact waar Allen Carr een heel hoofdstuk over heeft: Je mag er wel aan denken, want dat doe je namelijk toch. Ga je krampachtig dat proberen te voorkomen; raak je in de stress. Je moet jezelf toestaan eraan te denken, maar als je het doet moet je denken: Ik heb zin in een sigaret maar dat gaat over. Wat fijn dat ik ze niet meer nodig heb. Dat werkt dus voor mij echt. Hoe meer ik denk dat ik niet aan een sigaret of roken mag denken.. hoe meer ik het doe.
absoluut waar. Al moet ik zeggen... ik heb triggers nog wel en dat is juist mijn uitdaging geworden om ondanks die trigger toch niet te roken. Want die trigger is er inmiddels al 6 jaar en dat duurt naar mijn mening te lang. Dan begin ik er moe van te worden zelf, om het steeds als excuus te gebruiken.
Volgens mijn bronnen is dit de grootste onzin.. niet enkel mijn bronnen overigens maar ook mijn ervaring. De eerste 2 dagen waren het makkelijkste voor mij en het minst gestresst.
Ik vraag me af of er hier ook mensen zijn wiens moeder rookte tijdens hun zwangerschap? Ik heb van mijn leven niet gerookt. Op mijn 15 moet ik door plotse hyperventilatie aanvallen langs het ziekenhuis voor testen. Daar wilden ze niet geloven dat ik niet rookte. Dachten dus dat ik staalhard zat te liegen. Af en toe heb ik het nog steeds, dat adem happen. En jaren later komt de aap uit de mouw... mijn moeder is gewoon lustig blijven door roken tijdens de zwangerschap. Ik ben daar echt enorm kwaad over. Vooral omdat ze doet alsof het helemaal niet zo erg is. :x Drie van haar vier kinderen zijn uiteindelijk rokers geworden. En ik merk van mezelf dat ik een grote aanleg heb naar verslaving toe. Pure koppigheid en slechte voorbeelden zijn op dat vlak best handig En zo heb ik nog een vriendin, die heeft het nog veel erger getroffen, moeder was een kettingrookster tijdens de zwangerschap. Die heeft genoeg afwijkingen om een A4 mee te vullen, bij wijze van spreken. Echt, voor mijn part halen ze hier die wet boven die ze in ik weet niet meer welk land hebben voorgesteld; een fikse boete voor rokende zwangere vrouwen. Allemaal goed en wel je eigen keuze, maar je kind zit er later maar mooi mee. Pff, sorry, moest er even uit.
Mijn moeder rookte ook tijdens de zwangerschap en ik stik van de kwalen waar ik haar of haar roken nooit de schuld van zal geven.. om de simpele reden dat nooit bewezen kan worden dat het door het roken komt en dat ik het anders niet had gehad. Vind het totaal zinloos om mijn moeder daar nu op aan te kijken.
Maar wat als je kindje nou wel wat mankeert na de geboorte, kan je dan met jezelf leven vraag ik mij af. Ik denk dat ik gek zou worden van schuldgevoel. Ik ben mijn kindje nog geen 12 uur na zijn geboorte verloren aan die vreselijke ziekte k*nker. En ik voelde mij al verschrikkelijk , een falende mama. En dat terwijl ik niets gedaan heb tijdens de zwangerschap, echt gezond geleeft! Maar ik kan mezelf niets verwijten, ik heb geen sigaret aangeraakt, niet g.edronken.. Maar ik weet dat ik gek geworden zou zijn van schuldgevoel als ik wl gerookt of gedronken zou hebben.......
Ik dacht precies hetzelfde!! Ik rookte en dronk niet in mn zwangerschap.. (roken doe ik zoiezo al niet).. Maar kan me er niet druk om maken wat een ander doet.. Helpt toch niks, diegene die toch willen roken doen dat toch, ookal maak ik me nog zo druk..
Wat verschrikkelijk! en zo is t idd als je gezond leeft kan je je niks verwijten zo heb ik ook altijd gedacht..
In de tijd van onze moeders wisten ze sowieso nog niet dat roken slecht was. Toen rookte er heel veel mensen gewoon tijdens de zwangerschap. Er werd wel gezegd je kunt het beter niet doen, maar verder werd er nog niet bij stilgestaan dat het eventuele gevolgen kon hebben.
Behoorlijk heftig. En ik snap exact wat je zegt. Ik zou het wellicht achteraf dan ook hebben als ik wel zoiets gedaan zou hebben. Aan de andere kant... Mijn moeder denkt ook weleens: 'als ik niet had gerookt...' maar dan ben ik zelf degene die dat uit haar hoofd praat, omdat het nu eenmaal anders is en zoals ik zei... niet bewezen is dat mijn astmatische klachten en allergieën daardoor komen. Een andere ongezonde factor waar ik zelf mee te maken heb; Ik woon hier bijvoorbeeld naast een extreem drukke weg met veel vrachtverkeer. Volgens een of andere organisatie woon ik hier exact op het punt met het meeste vuil in de lucht en meeste risico op luchtweg aandoeningen. Ik zie aan de vuiligheid op mijn ramen overigens dat dit niet overdreven is. Ik adem dit ook in als ik hier een raam open zet of buiten zit. In principe doe ik dat ook zelf.. kan er ook voor kiezen te verhuizen. Op den duur wil ik dat ook, maar het is ook niet dat ik nu maar ineens snel ga verhuizen, omdat ik dit inadem (en mijn baby straks dus ook) en ik mezelf dan mogelijk schuldig over moet voelen ergens. Ik heb toen ik nog niet wist dat ik zwanger was, de eerste weken gerookt als een ketter... nog meer dan normaal en vroeg me al af waarom ik ineens zoveel pafte. Echter kan ik het niet terugdraaien.. ik opende hier een topic erover maar daar zei iedereen; je moet je niet schuldig voelen want je wist toen niet dat je zwanger was. Maar wat ik hier lees zou ik me eigenlijk straks wél schuldig moeten gaan voelen als er iets aan de hand is met de baby want tja.. toch 6 weken flink gerookt.