Eventjes mijn verhaal kwijt want ik merk dat het steeds vaker door mijn gedachten spookt. We willen graag een 2e kindje maar..... 31 mei 2013 ingeleid voor een bevalling na een zwangerschap van 40+4. Bij 30 weken echo werd gewicht van onze dochter netjes op 3 kilo geschat. 31 mei: 8 uur ziekenhuis 8.20 uur vliezen handmatig gebroken 9.00 uur infuus met wee-opwekkers 11.00 uur 6cm ontsluiting 12.00 uur pijnstilling via infuus 14.30 uur persdrang 15.30 uur T is geboren met 4205 gram(!!!!) en 53 cm 16.15 uur moederkoek is er uit 16.30 uur klaarmaken voor OK ivm subtotaal ruptuur. Na 1 nachtje in het ziekenhuis zijn we naar huis gegaan. Ik herstelde redelijk vlot maar had totaal GEEN binding met mn dochter. Ik kon niet aan haar wennen, vaak gewenst dat ze weer terug in de buik kon want toen was ik nog gelukkig. Best erg als je in de eerste week deze gedachten al hebt. Na 4 weken merkte ik dat de hechtingen er nog niet helemaal uit waren en er zelfs uit een kleine opening die er nog zat gele vloeistof kwam. Naar huisarts gegaan, antibiotica gekregen maar mocht niet helpen. Na een week toch doorgestuurd naar ziekenhuis om echo te maken en nu bleek dat er een ontsteking zat. Onmiddellijk door naar de gyno en die zei dat er een fistel zat, ging met een soort haaknaald naar binnen, opende de plek van ontsteking en allemaal viezigheid kwam naar buiten. Weer een week verder en op controle maar er bleef pus uit komen. Door naar chirurg die me wilde onderzoeken en hij vertelde me dat ik geopereerd moest worden. Ondertussen zat ik elke avond met een spiegeltje op bed om het wondje open te houden en schoon te maken tot ik ineens iets zag glinsteren. Meteen mijn man geroepen en hij heeft met een (schoon) pincet een stuk hechtdraad verwijderd! We zitten ondertussen al ruim 3 maanden na de bevalling. over 10 dagen zou ik op de operatietafel liggen om geopereerd te worden, alles weer open maken en schoonmaken. De dag erna weer 2 stukjes hechtdraad zelf verwijderd. Ondertussen de gyno gebeld en moest langs komen. Ze heeft alles nagekeken en het zag goed uit. Ze belde meteen met chirurg en in overleg hebben we besloten de operatie een maand uit te stellen om het lichaam zelf de kans te geven te herstellen want wellicht hebben de stukjes hechtdraad de ontstekingen veroorzaakt. 'S avonds zit ik weer op bed te kijken en haal er zo een driedubbele knoop met hechtdraad eruit!!! Werkelijk ongelofelijk, bijna 4 maanden na de bevalling. Na deze tijd is het allemaal dicht gegaan en is het van een operatie niet gekomen. Al die tijd heb ik niet lekker in mn vel gezeten, voelde ik me nog steeds niet verbonden met mn dochter. Mijn man heeft regelmatig gevraagd of ik niet eens met iemand moest gaan praten. Ik heb dit afgehouden en het boek gekocht van Renske Tjoelker, hoezo een roze wolk, en daar kon ik me helemaal in vinden. Het heeft even geduurd maar sinds maart voel ik me daadwerkelijk een stuk beter, voel ik me een echte moeder en ben ik super trots op mijn dochter. Maar ondertussen zit ik wel met een hoop stug weefsel, vrijen doet pijn, is ook niet fijn. Graag willen we nog een 2e kindje op niet al te lange termijn. Maar de gedachten dat ik weer moet bevallen dan klap ik helemaal dicht. Zo bang om weer te scheuren, weer te hechten, weer die ellende meemaken. Zijn er dingen die ik kan doen om de huid soepeler te maken, zodat vrijen überhaupt minder pijn gaan doen, dat ik misschien wel minder tegen een bevalling op ga zien? Alvast bedankt voor een reactie en sorry voor het lange verhaal. Voor mij wel heel goed om eens op te 'schrijven' .
Goedenavond, Wat vervelend dat je dit allemaal hebt meegemaakt. Niet echt "de roze wolk"! Soms kan je de huid soepeler maken door het te masseren met perineum olie en mogelijk doet het dan minder pijn met vrijen. Belangrijk is ook dat je voor de eventuele 2e zwangerschap of tijdens de 2e zwangerschap een gesprek hebt bij de gynaecoloog. Er moet geadviseerd worden hoe jij de volgende keer het beste kan bevallen (natuurlijk in samenspraak met jullie). Soms wordt er een knip gezet tijdens de bevalling, maar soms wordt er geadviseerd helemaal niet meer vaginaal te bevallen. Dus erg belangrijk om dit voor de bevalling te bespreken. Ik hoop dat je hier iets mee kan en anders hoor ik het graag. Succes! Groetjes Monique