Heeft er iemand ervaring met ziekenhuis opname met een baby?? Sinds donderdag is mijn kleine mannetje opgenomen in het ziekenhuis. De rede was om te observeren waarom hij zoveel huilt. Vanwege ver-reflux. Hij heeft ver-relfux en dat wisten we wel en hij zit nu al bijna twee weken op de pepti. Maar voordat hij aan de pepti zat krijste hij heel de boel bij elkaar. Dat begon 06.00 uur t/m 20.00 uur en zo af en toe dat hij uur stil was (even licht lag te slapen) Ook al kreeg hij motilium en zantac. De motilium en zancat hebben maar even gewerkt. Dus toen zijn we ook maar overgestapt naar pepti, want ik had al overal gelezen dat hij ook de symp had/heeft voor kma. Toen hij aan de pepti zat was zijn ontlasting veel beter geworden. En huilde wel een stukke minder (ong 10 min na voeding) Maar bleef onrustig na de voeding. Overstrekken en als hij lag te slapen boven kon ik de trap niet op omdat hij dan wakker werd. Wij dachten dat we een gesprek kregen met de ka met de vraag hoe nu verder! We gaan hem observeren en jullie moeten de rust krijgen. En dat klopt ook wel, want we zaten er echt helemaal door heen! Hij werd gelijk opgenomen. Dat was wel even schrikken, want we dachten daar te komen voor een gesprek. En we dachten gelijk serieus genomen te worden. We moest een heel weekend wachten, want dan hadden ze een beter beeld van hem. En maandag (vandaag) Zou de fysio komen en de ka om met ons gesprek te voeren en een plan hoe nu verder. Nu komt het.... Heel het weekend zaten ze al te zeiken over een video opname. oke ik wil best wel een video opname doen om daarna er op terug te kijken dat hij wel goede dingen heeft (maar dat hoef me niet te vertellen dacht ik) maar ik wil er best wel aan mee werken, misschien ook wel goed voor ons. Maar vandaag zou ik dus antwoorden krijgen. De fysio zou vandaag haar ronde lopen samen met de ka tussen 09.00 uur t/m 10.30 uur. Prima want dan kan ik mijn 1 jarige ook meenemen en dan kan hij daarna naar bed toe om 11.00 uur... Not dus Ik vroeg aan de zuster die er liep wanneer komt de fysio enz.. Kijkt ze me raar aan en zegt " nou die komt niet tussen 09.00 t/m 10.30 uu hoor, ik werk hier al zolang dat ik nog nooit heb meegemaakt" Oke zei ik:x!! Ze zei nee die afspraak staat om 10.30 uur. Ik heb nog even gewacht en toen kwam er weer een andere zuster en of ik nu even een afpraak kon maken voor een video opname. ik zei "daar heb ik nu effe geen tijd voor, want mijn zoontje moet nu echt op bed liggen" (stik zielig manneke was doodop) Verder doet hij het daar super goed natuurlijk.. Erg weinig huilen En zelfs doorslapen doet hij daar enz.. Ja natuurlijk krijg ik nog meer schuldgevoel!!! Of het allemaal aan mij ligt. En het vage is dat het structuur van ziekenhuis echt precies het zelfde is als thuis. Miss werkt de pepti nu, miss komt het wel door de zantac en motilium verhoging.. Allemaal dingen waar ik nu geen antwoord op heb gekregen! Heb ik heel het weekend gewacht op antwoorden en heb ze nog steeds niet...:x Kan er echt om janken en mis hem zo erg! Vanavond gaan we er weer heen en dan eis ik echt antwoorden, want nu doen ze net of het allemaal aan mij ligt. Terwijl het manneke echt huilt van de pijn! Heeft iemand dit meegemaakt? Wel fijn om het zo van me af te schrijven...
Ik snap dat je nu zelf even doorheen zit, maar zoals ik het lees kwam de fysio wel, alleen iets later dan dat jij dacht? Kun je niet iemand vinden om op de oudste te passen voor een paar uur zodat jij vandaag en morgen goed met de artsen om de tafel kunt zitten en de behandelplan bespreken?
Die kwam niet iets later of zo. De een verteld me dat ze de ronde loopt van 09.00 t/m 10.30 en ik was er om 09.00. En de ander verteld me dat ze die ronde nooit loopt! Maar om 10.30 pas komt. Voor morgen even een oppas, maar woensdag niet.
Nee, maar ik wil je wel sterkte wensen. Ik heb wel ervaring met een meisje wat zich heel braaf/sterk kan houden in een andere omgeving, maar thuis in haar veilige omgeving komt er dan toch uit wat er in zit. Voel je dus niet schuldig dat hij het daar zo goed doet. Het belangrijkste is dat hij het straks thuis weer goed doet en dat heeft niets met jou te maken, dat heeft te maken met dat het zijn veilige omgeving is en daar is hij het meest zichzelf. Sterkte en hopelijk krijg je vanavond je antwoorden!
Ik snap niet helemaal waarom je zo boos bent. Je zegt het gevoel te hebben dat ze je niet serieus nemen, maar als ze je niet serieus nemen hadden ze hem ook niet opgenomen. Ik snap dat het moeilijk is dat je je kleintje achter moet laten, maar hij is in goeie handen. Er wordt iets aan gedaan. En hopelijk kunnen ze hem helpen zodat jij hem weer mee naar huis kunt nemen.
Vervelend als je niet hebt kunnen praten met de ka en fysio. Kan me voorstellen dat je antwoorden wil.. Ik ken het van een kennis. Hun kindje huilde ook veel, zonder echt reden. In het ziekenhuis ging dat ook veel beter. Na een week is dat kindje weer mee naar huis gegaan. Verder niks gevonden, maar de rust heeft van beide kanten wel geholpen. Het was daarna thuis niet helemaal zo goed als in het ziekenhuis (lastig met oudere peuter om ritme goed strak te houden en rust te vinden), maar het was in ieder geval te doen. En het is met tijd ook helemaal over gegaan..
Mijn zoontje is 3 weken geleden opgenomen voor hetzelfde en wat mij opviel is dat mijn zoontje het daar ook stukken beter doet als thuis. zelfs op het kdv doet hij het beter. Ook weet ik dat de afspraken altijd uitlopen. De logopediste moest erbij komen en die kwam precies 2 keer nadat mijn zoon de fles had gehad. Niet echt goede communicatie dus. Je moet je er helaas bij neerleggen dat niet alles kwa afspraken op schema kan. Verder denk ik niet dat ze je niet geloven hoor, dit maken ze wel vaker mee dat het in het ziekenhuis beter gaat. Eis het gesprek met de KA wel. Heb ik ook gedaan en we hebben echt een super KA en ze steunt ons ook echt al heeft mijn zoontje amper gehuild daar
Hier heeft onze oudste een paar dagen na z'n geboorte op neonatologie gelegen. Wel niet in NL maar waarschijnlijk kun je overal hetzelfde verwachten. Ook hier zouden artsen rond een bepaald tijdstip langskomen maar dat werd vaak veel later. Die mensen lopen een ronde en dat kan altijd uitlopen. Of er komt een spoedje tussendoor. Dan kan de rest wachten. Wij hebben er ons toen maar niet te druk om gemaakt. Moet zeggen dat ik wel het voordeel had dat ik zelf ook nog in het ziekenhuis was (hier blijf je standaard een paar dagen na je bevalling omdat er geen kraamzorg is) en de verpleging mij dus zo even kon bellen als de artsen er waren. Om een gesprek kun je altijd vragen. Ze kunnen je iig vertellen wat ze (al) weten... Sterkte ermee!
Jaaa!!! Hééél erg herkenbaar!!! Hier hetzelfde meegemaakt, ik voel gewoon weer de frustratie van toen omhoog komen als ik je berichtje lees... Mijn zoontje is ook met al heel jong (met 4 weken) opgenomen in het ziekenhuis ivm continu krijsen en het uitgillen van de pijn, het was werkelijk waar hartverscheurend... Hij had ook reflux en is in het ziekenhuis aan de Zantac gegaan en dat hielp goed, dus hij huilde daar ook idd veel minder dan thuis (gelukkig!) Het hele huilbaby traject werd opgestart incl. fysio / logopediste / pedagogisch medewerkster etc. Maar ook bij ons kwamen ze aan met die videotraining, en omdat het in die week in het ziekenhuis bijna niet in te plannen was wilden ze dat zelfs bij ons thuis komen doen nou, dat ging me toch te ver hoor! ik wist heel goed dat het probleem echt niet bij ons lag (met die video opnames willen ze kijken of je goed met je kind omgaat en adequaat erop reageert enzo, en of de hechting goed verloopt) dus dat heb ik ook geweigerd. Waren ze niet zo blij mee jammer dan! Hij had een medisch probleem, ik wilde dat ze dat gingen uitzoeken! Daarvoor kom ik naar een ziekenhuis! Mijn zoontje heeft van zondag t/m donderdag in het ziekenhuis gelegen, ik vond het vreselijk om hem daar alleen achter te moeten laten! (mocht er wel heel de dag bij blijven hoor, maar ik was oververmoeid door al die nachten zonder slaap dus ik ben elke middag thuis even gaan slapen) Op donderdag sprak ik eindelijk weer een kinderarts en die wilde hem graag nog even houden omdat haar dienst pas die dag begonnen was en ze had dus nog niet de kans gekregen om hem te observeren nou, wat hebben ze dan al die andere dagen daar gedaan? Ik vond dat echt geen reden om hem nog langer daar te houden en s avonds hebben we hem weer opgehaald gelukkig! Al met al voelde ik me ook totaal niet serieus genomen. ´ Door de zantac kwam de reflux goed onder controle en werd hij weer een ´normale´ baby. (ben helaas tijdens deze ziekenhuis week gestopt met de borstvoeding, en 2 weken later bleek dat hij koemelkallergie had door de flesvoeding, dus het verhaal was nog niet gelijk klaar) Maar mijn ervaring met het ziekenhuis is dus ook niet zo positief (mede ook door een paar opmerkingen over mij van een verpleegster in zijn dossier en de slechte begeleiding van het ziekenhuis, en ik werd slecht op de hoogte gehouden hoe het met hem ging. Kwam ik daar s ochtends vroeg aan, wilde graag weten hoe de nacht was gegaan en dan was er soms niemand die mij dat kon vertellen ) Nee, ik ben blij dat wij hem al snel weer mee naar huis hebben genomen zodat hij weer vertroeteld kon worden en ik ben ook niet zo te spreken over het ziekenhuis. Herken me dus echt in jouw verhaal! O ja, ik wil je nog wel meegeven: ga op je gevoel af! Zo had ik zelf al langer het idee dat het reflux was, maar voordat je die dokters daarvan overtuigd hebt... ook met de koemelkallergie een tijdje daarna heb ik zelf de KA gebeld dat ik het NIET nog 2 weken wilde aankijken maar dat ik NU een recept wilde voor speciale voeding (dat kreeg ik toen ook gelijk hoor, en die voeding sloeg ook gelijk aan) dus ja, weet helaas hoe je je voelt...
Tja je kunt niet verwachten dat dokters en fysiotherapeuten ,met alle slaapjes van broertjes en zusjes van patientjes rekening houden. Dan zijn er nog de ouders die moeten werken. Ziekenhuisopname is nooit leuk, maar je mag je als ouder ook wel een beetje aanpassen. Het is niet alsof je niet geholpen wordt. Het gaat alleen niet zoals je het graag wilt. Waarschijnlijk heb jij de verpleging niet goed begrepen. Dokters komen meestal om 09.00 uur op de afdeling. Lopen dan eerst visite met de verpleging en daarna gaan ze pas op de zaal naar de patienten kijken. Daar is moeilijk een tijd op te plakken. Waarom je die video opname weigerde is me ook niet helemaal duidelijk. Beterschap voor je zoontje.
Even een reactie over het tijdstippen fysio en ka... Als me gewoon hadden verteld dat hij wat later kwam (uit eindelijk half 4 in de middag in plaats van 09.00 uur) prima, want dan hou ik daar rekening mee..dhuuu!!! Maar wat bij mij tegen het zere been is/was dat de een dit verteld en de ander iets heel anders en mijn kind ligt daar al een heel weekend en ik weet nog steeds niks!!!!!! Ik snap ook wel dat ze geen rekening houden met mijn tijdstippen en ik wil me best aanpassen, maar ik word maar half op de hoogte gehouden! Zelfs mijn eigen HA vond het wel erg bizar.. Nou dan ben ik in ieder geval niet gek of zo!!! Maar goed... We hebben gisteren een gesprek gehad met de verpleegster en ik had verteld dat we echt willen weten waar we nu aan toe zijn en ik heb gisteren de situatie verteld en ze begreep dat ik beetje over de zeik was, want ja je bloed eigen kind ligt daar en dan wil je wel graag op de hoogte gehouden worden, toch???? ook verteld over de video dat het net lijkt of dat de hoofdprioriteit is. terwijl mijn kind daar ligt met medicatie en ik daar antwoorden wil hebben op mijn vragen, hoelang moet hij daar nog liggen, heeft hij kma, waarom is gisteren de motilium verhoogd, want nu als zantac straks niet werkt, want thuis deed hij het ook goed even op de zantac... Allemaal vragen! Vandaag komt er een ander arts even op bezoek, maar die kan alleen over medicatie praten over hem en morgen krijgen we een gesprek met de arts zelf..heheh @Vlinder83 hehe eindelijk herkening! Ben wel blij om je verhaal te lezen. Hoe is het nu met je kindje?? Ga zo weer naa zh..
Ik herken je frustratie heel goed, je kan zelf ook niet veel hebben doordat je kindje in het ziekenhuis ligt. Hier ook artsen en logopedisten die langs zouden komen, maar niet kwamen, of te laat, waardoor het geen zin meer had (had met het niet drinken van Lisa te maken, heeft weinig zin om een half uur te laat te komen als Lisa inmiddels helemaal over de zeik is van de honger en dan dus zeker niet gaat drinken). En een heel gedoe om uiteindelijk weer uit het ziekenhuis te komen, we zaten daar maar wat te lummelen, Lisa was weer beter, maar dronk niet, duurde weer een paar dagen voordat ze een voedingspomp wilden bestellen en ons leren de sondevoeding te doen. Toen het besluit er eenmaal was waren we gelukkig wel de dag erna al thuis. Maar wat ben ik boos geweest daar in het ziekenhuis, ik was al verdrietig genoeg om Lisa en dan ook dat gedoe er nog bij. Over de Zantac, hier heeft het ook wel even gewerkt, maar toen dus niet meer. Daarna hebben we Losec gekregen, dat werkt net even anders. Werkte hier ook niet genoeg, maar is wel een logische stap om daarop over te gaan (of Nexium, is ongeveer hetzelfde, gebruiken ze meestal in het ziekenhuis).
Hier precies hetzelfde verhaal. Ik herken je frustraties. Ik zal niet mijn heel verhaal hier schrijven (tenzij je interesse hebt). Mijn dochter heeft uiteindelijk ook KMA en we zijn al wat van het kastje naar de muur gestuurd in het ziekenhuis. Uiteindelijk met mijn huisarts afspraken gemaakt. Ze had in december ook nog eens een verdikking in het gezicht, de KA zei : is niets, verdikking zit op een onlogische plaats en ze wist niet wat het was. "niet iedereen heeft een symetrisch hoofd" werd er gezegd! ze had er geen last van dus dat scheelde alweer. Uiteindelijk na aandringen van de CB en fysio hebben ze een echo gemaakt. Uiteindelijk bleek dat ze al ruim 3 maanden een onderhuidse ontsteking had! ja ergernis en egernis en afspraken die niet worden nagekomen. En het ergste is dat je het gevoel hebt je niet serieus wordt genomen.
Ooooh wat erg dat ze dat niet meteen zagen.. stik zielig voor je meisje. Maar ben wel geinteresseerd in je verhaal..pb maar als je wilt? Even een kort gesprek gehad met de ka. Ze kon nog niks vertellen over het verhaaltje pepti. Wel vroeg ze of het in de fam voorkomt, maar ging er verder niet meer op in. Over het verhaaltje reflux zei ze dat het idd reflux is.. (dhuu hoef je geen dokter voor te zijn..haha) Maar als deze medicatie niet wil werken zoals zij het willen zien gaan ze iets anders proberen. Wat ze gaan proberen weet ik niet.. stom stom om het niet te vragen... Ze vonden hem daar nu ook veel huilen en overstrekken na een voeding enz... Einde van de week weten ze hopelijk meer omdat de fysio dan is geweest en dan komt er een eind gesprek en dan mag hij met geluk vrijdag mee of anders een maandag..pff en miss dat ik samen met hem in het ziekenhuis lig een vrijdag, want er zit nog stuk placenta in mn baarmoeder...natuurlijk dat kan er ook nog bij... Maar ben blij dat we nu iets meer weten en dat ik een gesprek heb gehad. Worden ieder geval niet aan ons lot overgelaten.
Ik denk zelf ook dat het er op uitdraait om over te stappen naar losec.. Maar wat erg dat jullie dat allemaal hebben moeten doorstaan....
Mijn oudste zoon is ook opgenomen geweest in het ziekenhuis omdat hij ontzettend veel huilde. Hij heeft daar allerlei onderzoeken gehad, maar er kwam niet echt iets uit. Hij had een lichte vorm van reflux en was erg sterk. Omdat hij zo sterk was dacht de ka dat hij gefrustreerd was... Maar bij mij is de ziekenhuisopname erg slecht bevallen. Verpleegsters die klaagden over het huilen van Lucas, afspraken die niet of inderdaad te laat nagekomen werden en er werden dingen gedaan met Lucas waar ik niet achter stond (zoals inbakeren). Uiteindelijk zijn we ook met niks concreets naar huis gestuurd. Lucas heeft ongeveer 9 maanden erg veel gehuild. Niks hielp, maar het hield eigenlijk van de een op de andere dag op. Vraag me nog steeds wel eens af wat er nou echt aan de hand was...we zullen het waarschijnlijk nooit weten. Sterkte met je zoontje.